• Τάφοι—Παράθυρα σε Αρχαίες Πεποιθήσεις
    Ξύπνα!—2005 | Δεκέμβριος 8

    • Η Αιγυπτιακή Μετά Θάνατον Ζωή

      Οι πυραμίδες της Αιγύπτου κοντά στο Κάιρο και οι αίθουσες ταφής στην Κοιλάδα των Βασιλέων κοντά στο Λούξορ είναι ανάμεσα στους πιο διάσημους από όλους τους αρχαίους τάφους. Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι χρησιμοποιούσαν την ίδια λέξη τόσο για τον «τάφο» όσο και για το «σπίτι»​—τη λέξη περ. «Υπήρχε, λοιπόν, σπίτι για τη διάρκεια της ζωής και σπίτι για μετά το θάνατο», λέει η Κριστίν Ελ Μάχντι στο βιβλίο της Μούμιες, Μύθος και Μαγεία στην Αρχαία Αίγυπτο (Mummies, Myth and Magic in Ancient Egypt). Αναφέρει επίσης ότι, «σύμφωνα με τις πεποιθήσεις [των Αιγυπτίων], η επιβίωση του σώματος ήταν απαραίτητη για την επιβίωση των άλλων πτυχών της ύπαρξής τους: του κα, του μπα και του αχ».

      Το κα ήταν ένα πνευματικό αντίγραφο του φυσικού σώματος και περιλάμβανε τις προσδοκίες, τις επιθυμίες και τις ανάγκες του. Μετά θάνατον, το κα άφηνε το σώμα και κατοικούσε στον τάφο. Επειδή το κα χρειαζόταν όλα όσα είχε ανάγκη το άτομο κατά τη διάρκεια της ζωής του, «τα αγαθά που τοποθετούνταν στον τάφο ήταν κυρίως για να ικανοποιούν τις ανάγκες του», γράφει η Ελ Μάχντι. Το μπα θα μπορούσε να παρομοιαστεί με το χαρακτήρα ή την προσωπικότητα ενός ατόμου και απεικονιζόταν με πουλί που είχε ανθρώπινο κεφάλι. Το μπα εισερχόταν στο σώμα με τη γέννηση και έφευγε από αυτό κατά το θάνατο. Η τρίτη υπόσταση, το Αχ, «γεννιόταν» από τη μούμια καθώς αναπέμπονταν από πάνω της μαγικές ρήσεις.a Το Αχ κατοικούσε στον κόσμο των θεών.

      Χωρίζοντας το άτομο σε τρεις υποστάσεις, οι Αιγύπτιοι πήγαν ένα βήμα πιο μπροστά από τους αρχαίους Έλληνες φιλοσόφους οι οποίοι χώριζαν τους ανθρώπους σε δύο υποστάσει​ς—στο σώμα και στη συνειδητή «ψυχή». Αν και αυτή η άποψη εξακολουθεί να αποτελεί δημοφιλή διδασκαλία, δεν υποστηρίζεται από την Αγία Γραφή η οποία δηλώνει: «Οι ζωντανοί γνωρίζουν ότι θα πεθάνουν· αλλά οι νεκροί δεν γνωρίζουν τίποτα απολύτως».​—Εκκλησιαστής 9:5.