Η Άποψή σας για την Ψυχή Επηρεάζει τη Ζωή Σας

«Έγεινεν ο άνθρωπος εις ψυχήν ζώσαν».—ΓΕΝΕΣΙΣ 2:7.

1, 2. Τι πιστεύουν οι περισσότερες θρησκείες σχετικά με τον άνθρωπο και την ψυχή;

ΣΧΕΔΟΝ όλες οι θρησκείες διδάσκουν ότι ο άνθρωπος έχει αθάνατη ψυχή. Η Νέα Καθολική Εγκυκλοπαίδεια (New Catholic Encyclopedia) λέει ότι η ψυχή «δημιουργείται από τον Θεό και εισάγεται στο σώμα κατά τη σύλληψη». Λέει ακόμη ότι το δόγμα περί αθάνατης ψυχής «είναι ένας από τους ακρογωνιαίους λίθους» των εκκλησιών του Χριστιανικού κόσμου. Η Νέα Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάνικα (The New Encyclopædia Britannica) λέει πως, με παρόμοιο τρόπο, «η Μουσουλμανική αντίληψη υποστηρίζει ότι η ψυχή έρχεται σε ύπαρξη ταυτόχρονα με το σώμα· κατόπιν έχει τη δική της ζωή, ενώ η ενότητά της με το σώμα αποτελεί προσωρινή κατάσταση».

² Αυτές οι θρησκείες πιστεύουν ότι η ψυχή εγκαταλείπει το σώμα τη στιγμή του θανάτου και ζει αιώνια, έχοντας για προορισμό της είτε την ουράνια ευδαιμονία είτε την προσωρινή παραμονή στο καθαρτήριο είτε τα αιώνια βάσανα σε μια πύρινη κόλαση. Ο θάνατος θεωρείται πόρτα που οδηγεί σε αιώνια ζωή στο πνευματικό βασίλειο. Όπως είπε κάποιος συγγραφέας στο βιβλίο Πιστεύουμε στην Αθανασία (We Believe in Immortality): «Βλέπω το Θάνατο σαν μια μεγάλη και ένδοξη περιπέτεια. Βλέπω το Θάνατο σαν μια προαγωγή που δίνει ο Θεός».

3. Τι πιστεύουν οι διάφορες ανατολικές θρησκείες;

³ Οι Ινδουιστές, οι Βουδιστές και άλλοι πιστεύουν στη μετενσάρκωση. Αυτό περιλαμβάνει τη δοξασία ότι, κατά το θάνατο, η ψυχή μετενσαρκώνεται, δηλαδή ξαναγεννιέται ως άλλος άνθρωπος ή ως άλλο ζωντανό πλάσμα. Λέγεται ότι, αν το άτομο ήταν καλό, η ψυχή του ξαναγεννιέται ως άνθρωπος ανώτερης τάξης. Αλλά αν το άτομο ήταν κακό, ξαναγεννιέται ως άνθρωπος κατώτερης τάξης ή ακόμη και ως ζώο ή έντομο.

4, 5. Γιατί είναι σπουδαίο να γνωρίζουμε την αλήθεια σχετικά με την ψυχή;

⁴ Εντούτοις, τι γίνεται αν οι άνθρωποι δεν έχουν αθάνατη ψυχή; Τι γίνεται αν ο θάνατος δεν είναι «μια προαγωγή που δίνει ο Θεός» ούτε πόρτα που οδηγεί αμέσως σε αιώνια πνευματική ζωή ή στη μετενσάρκωση, για όλους όσοι πεθαίνουν; Τότε η δοξασία περί αθάνατης ψυχής θα οδηγούσε κάποιον σε εσφαλμένη κατεύθυνση. Το βιβλίο Επίσημες Καθολικές Διδασκαλίες (Official Catholic Teachings) λέει ότι η εκκλησία επιμένει στη δοξασία περί αθάνατης ψυχής επειδή, αν δεν πίστευε σ’ αυτή τη δοξασία, τότε «θα έχαναν το νόημά τους και θα γίνονταν ακατανόητες οι προσευχές της, οι νεκρώσιμες τελετουργίες της και οι θρησκευτικές πράξεις της, που γίνονται για τους νεκρούς». Συνεπώς, περιλαμβάνεται η πορεία της ζωής κάποιου, η λατρεία που αυτός προσφέρει, καθώς και το αιώνιο μέλλον του.—Παροιμίαι 14:12· Ματθαίος 15:9.

⁵ Είναι σπουδαίο να γνωρίζουμε την αλήθεια σχετικά μ’ αυτή τη δοξασία. Ο Ιησούς είπε: «Οι προσκυνούντες [τον Θεό] εν πνεύματι και αληθεία πρέπει να προσκυνώσι». (Ιωάννης 4:24) Η αλήθεια σχετικά με την ανθρώπινη ψυχή βρίσκεται στο Λόγο του Θεού, την Αγία Γραφή. Οι θεόπνευστες Γραφές περιέχουν την αποκάλυψη που παρέχει ο Θεός για το σκοπό του και γι’ αυτό μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι μας λένε την αλήθεια. (1 Θεσσαλονικείς 2:13· 2 Τιμόθεον 3:16, 17) Ο Ιησούς είπε προσευχόμενος στον Θεό: «Ο λόγος ο ιδικός σου είναι αλήθεια».—Ιωάννης 17:17.

Δημιουργήθηκε με Αθάνατη Ψυχή;

6. Τι λέει ξεκάθαρα η αφήγηση της Γένεσης σχετικά με τη δημιουργία του ανθρώπου;

⁶ Το εδάφιο Γένεσις 2:7 μας λέει: ‘Έπλασεν Ιεχωβά ο Θεός τον άνθρωπον από χώματος εκ της γης· και ενεφύσησεν εις τους μυκτήρας αυτού πνοήν ζωής, και έγεινεν ο άνθρωπος εις ψυχήν ζώσαν’. Η αφήγηση δεν λέει ότι ο Θεός εμφύτευσε στον άνθρωπο αθάνατη ψυχή. Λέει ότι, όταν η δύναμη του Θεού ενεργοποίησε το σώμα του Αδάμ, αυτός «έγεινεν . . . εις ψυχήν ζώσαν». Επομένως, ο άνθρωπος είναι ψυχή. Δεν έχει ψυχή.

7. Γιατί τέθηκαν οι άνθρωποι στη γη;

⁷ Ο Θεός δημιούργησε τον Αδάμ για να ζει στη γη, όχι στον ουρανό. Η γη δεν επρόκειτο να είναι απλώς ένας τόπος δοκιμασίας, όπου ο Αδάμ θα έδειχνε αν πληρούσε τις προϋποθέσεις για να πάει στον ουρανό. Ο Θεός έφτιαξε τη γη «δια να κατοικήται», και ο Αδάμ ήταν ο πρώτος άνθρωπος που την κατοίκησε. (Ησαΐας 45:18· 1 Κορινθίους 15:45) Αργότερα, όταν ο Θεός δημιούργησε την Εύα ως σύζυγο του Αδάμ, ο σκοπός του Θεού γι’ αυτούς ήταν να γεμίσουν τη γη με ανθρώπους και να τη μετατρέψουν σ’ έναν παράδεισο, ο οποίος θα αποτελούσε το αιώνιο σπίτι του ανθρώπινου γένους.—Γένεσις 1:26-31· Ψαλμός 37:29.

8. (α) Από ποιες προϋποθέσεις εξαρτιόταν η ύπαρξη του Αδάμ; (β) Αν ο Αδάμ δεν είχε αμαρτήσει, πού θα είχε εξακολουθήσει να ζει;

⁸ Η Αγία Γραφή δεν λέει πουθενά ότι ένα μέρος του Αδάμ ήταν αθάνατο. Αντίθετα, η ύπαρξή του εξαρτιόταν από ορισμένες προϋποθέσεις, βασιζόταν στο αν αυτός θα υπάκουε στο νόμο του Θεού. Αν παρέβαινε αυτόν το νόμο, τι θα γινόταν; Μήπως θα ζούσε αιώνια στο πνευματικό βασίλειο; Όχι βέβαια. Αντί γι’ αυτό, ‘εξάπαντος θα πέθαινε’. (Γένεσις 2:17) Θα ξαναπήγαινε εκεί απ’ όπου προήλθε: «Γη είσαι, και εις γην θέλεις επιστρέψει». (Γένεσις 2:7· 3:19) Ο Αδάμ δεν υπήρχε προτού δημιουργηθεί, και δεν επρόκειτο να υπάρχει μετά το θάνατό του. Επομένως, είχε μονάχα δυο εκλογές: (1) να υπακούσει και να ζήσει ή (2) να παρακούσει και να πεθάνει. Αν ο Αδάμ δεν είχε αμαρτήσει, θα είχε ζήσει στη γη για πάντα. Δεν θα είχε πάει στον ουρανό.

9. Πώς αποκαλεί σωστά το θάνατο η Αγία Γραφή, και γιατί;

⁹ Ο Αδάμ παρήκουσε και πέθανε. (Γένεσις 5:5) Ο θάνατος ήταν η τιμωρία του. Δεν ήταν μια πόρτα που οδηγούσε σε κάποια «ένδοξη περιπέτεια», αλλά μια πόρτα που οδηγούσε στην ανυπαρξία. Επομένως, ο θάνατος δεν είναι φίλος, αλλά, όπως τον αποκαλεί η Αγία Γραφή, είναι «εχθρός». (1 Κορινθίους 15:26) Αν ο Αδάμ είχε αθάνατη ψυχή που θα πήγαινε στον ουρανό αν αυτός ήταν υπάκουος, τότε ο θάνατος θα ήταν ευλογία. Αλλά δεν ήταν ευλογία. Ήταν κατάρα. Και με την αμαρτία του Αδάμ, η κατάρα του θανάτου εξαπλώθηκε σε όλους τους ανθρώπους, επειδή όλοι είναι απόγονοί του.—Ρωμαίους 5:12.

10. Ποιο σοβαρό πρόβλημα παρουσιάζεται, αν πιστέψει κανείς ότι ο Αδάμ είχε αθάνατη ψυχή;

¹⁰ Επιπρόσθετα, αν ο Αδάμ είχε δημιουργηθεί με αθάνατη ψυχή, η οποία, αν αυτός αμάρτανε, θα βασανιζόταν για πάντα σε μια πύρινη κόλαση, γιατί δεν του δόθηκε προειδοποίηση γι’ αυτό; Γιατί του ειπώθηκε μόνο ότι θα πέθαινε και θα επέστρεφε στη γη; Πόσο άδικο θα ήταν να καταδικαστεί ο Αδάμ σε αιώνιο βασανισμό εξαιτίας της ανυπακοής του, ενώ δεν είχε προειδοποιηθεί γι’ αυτό! Αλλά, στον Θεό «δεν υπάρχει αδικία». (Δευτερονόμιον 32:4) Δεν ήταν ανάγκη να προειδοποιηθεί ο Αδάμ σχετικά με μια πύρινη κόλαση όπου θα πήγαιναν οι αθάνατες ψυχές των πονηρών. Δεν υπήρχε τέτοια κόλαση ούτε υπήρχαν αθάνατες ψυχές. (Ιερεμίας 19:5· 32:35) Δεν υπάρχουν αιώνια βάσανα στο χώμα της γης.

Η Χρήση της Λέξης «Ψυχή» στην Αγία Γραφή

11. (α) Στην Αγία Γραφή, ποια είναι η εβραϊκή λέξη που αντιστοιχεί στην ελληνική λέξη «ψυχή»; (β) Πώς αποδίδει η Μετάφραση Βασιλέως Ιακώβου την εβραϊκή λέξη νέφες και την ελληνική λέξη ψυχή;

¹¹ Στις Εβραϊκές Γραφές, η λέξη «ψυχή» προέρχεται από την εβραϊκή λέξη νέφες, που εμφανίζεται πάνω από 750 φορές. Στις Ελληνικές Γραφές, η λέξη ψυχή εμφανίζεται πάνω από 100 φορές. Η Μετάφραση Νέου Κόσμου των Αγίων Γραφών αποδίδει με συνέπεια αυτές τις λέξεις ως ‘ψυχή’. Άλλες μεταφράσεις της Αγίας Γραφής μπορεί να χρησιμοποιούν διάφορες λέξεις. Μερικοί από τους τρόπους με τους οποίους μεταφράζεται η εβραϊκή λέξη νέφες και η ελληνική λέξη ψυχή στη Μετάφραση Βασιλέως Ιακώβου είναι: όρεξη, κτήνος, σώμα, πνοή, πλάσμα, νεκρό (σώμα), επιθυμία, καρδιά, ζωή, άνθρωπος, νους, άτομο, εαυτός, ψυχή, πράγμα.

12. Πώς χρησιμοποιείται στην Αγία Γραφή η εβραϊκή λέξη νέφες και η ελληνική λέξη ψυχή;

¹² Η Αγία Γραφή αποκαλεί τα θαλάσσια πλάσματα νέφες: «Παντός εμψύχου ζώου το οποίον είναι εν τοις ύδασι». (Λευιτικόν 11:10) Η ίδια λέξη μπορεί να αναφέρεται σε χερσαία ζώα: «Ας γεννήση η γη ζώα έμψυχα κατά το είδος αυτών, κτήνη και ερπετά και ζώα της γης». (Γένεσις 1:24) Σε εκατοντάδες περιπτώσεις, η λέξη νέφες σημαίνει άνθρωποι. «Πάσαι αι ψυχαί αι εξελθούσαι εκ του μηρού του Ιακώβ ήσαν ψυχαί εβδομήκοντα». (Έξοδος 1:5) Ένα παράδειγμα αυτής της χρήσης της λέξης ψυχή βρίσκεται στο εδάφιο 1 Πέτρου 3:20. Αυτό το εδάφιο μιλάει για την κιβωτό του Νώε, «εις ην ολίγαι, τουτέστιν οκτώ, ψυχαί διεσώθησαν δι’ ύδατος».

13. Με ποιους τρόπους χρησιμοποιεί η Αγία Γραφή τη λέξη «ψυχή»;

¹³ Η Αγία Γραφή χρησιμοποιεί τη λέξη «ψυχή» με πολλούς άλλους τρόπους. Το εδάφιο Γένεσις 9:5, Μετάφραση των Εβδομήκοντα, λέει: «Το υμέτερον αίμα των ψυχών υμών εκζητήσω». Εδώ, αναφέρεται ότι η ψυχή έχει αίμα. Το εδάφιο Έξοδος 12:16 λέει: «Εκτός ό,τι χρειάζεται εις έκαστον άνθρωπον [ψυχή, Μετάφραση των Εβδομήκοντα] δια να φάγη· τούτο μόνον θέλετε κάμει». Σ’ αυτή την περίπτωση, αναφέρεται ότι η ψυχή τρώει. Το εδάφιο Δευτερονόμιον 24:7, Μετάφραση των Εβδομήκοντα, μιλάει για την περίπτωση στην οποία κάποιος ‘κλέπτει ψυχήν των αδελφών αυτού’. Ασφαλώς, δεν αναφέρεται στην απαγωγή μιας αθάνατης ψυχής. Το εδάφιο Ψαλμός 119:28, ΜΝΚ, λέει: ‘Η ψυχή μου έμεινε άυπνη από τη θλίψη’. Επομένως, η ψυχή μπορεί ακόμη και να χάσει τον ύπνο της. Η Αγία Γραφή δείχνει επίσης ότι η ψυχή είναι θνητή· πεθαίνει. «Η ψυχή αύτη θέλει απολεσθή εκ του λαού αυτής». (Λευιτικόν 7:20) «Δεν θέλει εισέλθει εις τεθνεώτα [ψυχή τετελευτηκυία, Μετάφραση των Εβδομήκοντα]». (Αριθμοί 6:6) «Η ζωή [ψυχή, Μετάφραση των Εβδομήκοντα] ημών εις θάνατον ας παραδοθή». (Ιησούς του Ναυή 2:14) «Πάσα ψυχή, ήτις δεν ακούση του προφήτου εκείνου, θέλει εξολοθρευθή». (Πράξεις 3:23) «Πάσα ψυχή ζώσα απέθανεν».—Αποκάλυψις 16:3.

14. Τι δείχνει ξεκάθαρα η Αγία Γραφή ότι είναι η ψυχή;

¹⁴ Είναι ξεκάθαρο ότι ο τρόπος με τον οποίο η Αγία Γραφή χρησιμοποιεί τις λέξεις νέφες και ψυχή δείχνει πως η ψυχή είναι το άτομο ή, στην περίπτωση των ζώων, το πλάσμα. Δεν είναι κάποιο αθάνατο μέρος του ατόμου. Μάλιστα η λέξη νέφες χρησιμοποιείται ακόμη και για τον ίδιο τον Θεό: «Τον αγαπώντα αδικίαν μισεί η ψυχή αυτού».—Ψαλμός 11:5.

Πολλοί Λόγιοι Συμφωνούν

15. Ποια άποψη εκφράζουν διάφορα έργα λογίων σχετικά με τη διδασκαλία περί αθάνατης ψυχής;

¹⁵ Πολλοί λόγιοι συμφωνούν ότι η Αγία Γραφή δεν μιλάει για αθάνατη ψυχή. Η Συνοπτική Ιουδαϊκή Εγκυκλοπαίδεια (The Concise Jewish Encyclopedia) δηλώνει: «Η Αγία Γραφή δεν περιέχει δόγμα περί αθανασίας της ψυχής, ούτε αυτό διαφαίνεται με σαφήνεια στην αρχική ραβινική βιβλιογραφία». Η Ιουδαϊκή Εγκυκλοπαίδεια (The Jewish Encyclopedia) λέει: «Η δοξασία ότι η ψυχή εξακολουθεί να υπάρχει μετά το θάνατο του σώματος είναι ζήτημα φιλοσοφικής και θεολογικής εικασίας κι όχι απλής πίστης, και γι’ αυτό η Αγία Γραφή πουθενά δεν τη διδάσκει σαφώς». Το Βιβλικό Λεξικό του Ερμηνευτή (The Interpreter’s Dictionary of the Bible) σημειώνει: «Η νέφες . . . δεν εξακολουθεί να υπάρχει ανεξάρτητα από το σώμα, αλλά πεθαίνει μαζί του. . . . Κανένα εδάφιο της Αγίας Γραφής δεν υποστηρίζει τη δήλωση ότι η ‘ψυχή’ χωρίζεται από το σώμα τη στιγμή του θανάτου».

16. Ποια άποψη εκφράζουν μερικές αυθεντίες σχετικά με την ψυχή;

¹⁶ Επίσης, το Ερμηνευτικό Λεξικό των Βιβλικών Λέξεων (Expository Dictionary of Bible Words) λέει: «Επομένως, η λέξη ‘ψυχή’ στην Π[αλαιά] Δ[ιαθήκη] δεν δείχνει ότι τα ανθρώπινα όντα έχουν κάποιο άυλο μέρος που εξακολουθεί να υπάρχει μετά το θάνατο. [Η λέξη νέφες] σημαίνει κατ’ ανάγκην τη ζωή, όπως τη ζει με μοναδικό τρόπο το κάθε ον. . . . Η βασική σημασία της [λέξης ψυχή] καθορίζεται από το αντίστοιχό της στην Π[αλαιά] Δ[ιαθήκη], κι όχι από τη σημασία που είχε στον ελληνικό πολιτισμό». Και Το Βιβλικό Λεξικό του Ίρντμανς (The Eerdmans Bible Dictionary) δηλώνει ότι, στην Αγία Γραφή, η λέξη ψυχή «δεν αναφέρεται σ’ ένα μέρος του ανθρώπινου όντος, αλλά σ’ ολόκληρο το άτομο. . . . Μ’ αυτή την έννοια, τα ανθρώπινα όντα δεν έχουν ψυχές—είναι ψυχές».—Τα πλάγια γράμματα δικά μας.

17. Τι αναγνωρίζουν δυο Καθολικές πηγές σχετικά με την «ψυχή»;

¹⁷ Ακόμη και η Νέα Καθολική Εγκυκλοπαίδεια παραδέχεται: «Οι Βιβλικές λέξεις που αποδίδονται ‘ψυχή’ συνήθως σημαίνουν ολόκληρο το άτομο». Και προσθέτει: «Στην Π[αλαιά] Δ[ιαθήκη] δεν υπάρχει διαίρεση ανάμεσα στο σώμα και στην ψυχή. . . . Ο όρος [νέφες], . . . ποτέ δεν σημαίνει την ψυχή ως κάτι ξεχωριστό από το σώμα ή από το άτομο. . . . Ο όρος [ψυχή] είναι η λέξη της Κ[αινής] Δ[ιαθήκης] που αντιστοιχεί με τη λέξη [νέφες]. . . . Η ιδέα ότι η ψυχή επιζεί μετά το θάνατο δεν είναι ευδιάκριτη στην Αγία Γραφή». Και ο Ζορζ Οζού, Γάλλος Καθολικός Καθηγητής των Ιερών Συγγραμμάτων, γράφει στο βιβλίο του Ο Λόγος του Θεού (La Parole de Dieu): «Η αντίληψη ότι η ‘ψυχή’ σημαίνει μια απόλυτα πνευματική, άυλη πραγματικότητα, ξεχωριστή από το ‘σώμα’, . . . δεν υπάρχει στην Αγία Γραφή».

18. (α) Ποια σχόλια κάνει μια εγκυκλοπαίδεια σχετικά με τη χρήση της λέξης «ψυχή» στην Αγία Γραφή; (β) Από πού πήραν οι θεολόγοι την ιδέα ότι υπάρχει κάτι που επιζεί μετά το θάνατο του σώματος;

¹⁸ Έτσι, Η Αμερικανική Εγκυκλοπαίδεια (The Encyclopedia Americana) παρατηρεί: «Στην Παλαιά Διαθήκη επικρατεί η αντίληψη ότι ο άνθρωπος είναι μια μονάδα, όχι μια ένωση ψυχής και σώματος. Μολονότι η εβραϊκή λέξη [νέφες] μεταφράζεται συχνά ‘ψυχή’, θα ήταν ανακριβές να της αποδώσουμε την ελληνική σημασία. . . . Ποτέ δεν πιστευόταν ότι [η νέφες] λειτουργούσε ξεχωριστά από το σώμα. Και στην Καινή Διαθήκη, η ελληνική λέξη [ψυχή] . . . δεν θα πρέπει να κατανοηθεί με τη σημασία που είχε αυτή η λέξη για τους Έλληνες φιλοσόφους. . . . Η Αγία Γραφή δεν παρέχει ακριβή περιγραφή του πώς επιζεί το άτομο μετά το θάνατο». Η ίδια εγκυκλοπαίδεια προσθέτει: «Οι θεολόγοι χρειάστηκε να καταφύγουν στα λεγόμενα των φιλοσόφων για να βρουν επαρκή στοιχεία, προκειμένου να περιγράψουν την επιβίωση του ατόμου μετά το θάνατο».

Όχι Από την Αγία Γραφή, Αλλά Από τη Φιλοσοφία

19. Πώς συνδέεται η ελληνική φιλοσοφία με τη δοξασία περί αθάνατης ψυχής;

¹⁹ Είναι αλήθεια ότι οι θεολόγοι υιοθέτησαν τις ιδέες ειδωλολατρών φιλοσόφων, για να διαμορφώσουν το δόγμα περί αθάνατης ψυχής. Το γαλλικό Εγκυκλοπαιδικό Λεξικό της Αγίας Γραφής (Dictionnaire Encyclopédique de la Bible) λέει: «Η αντίληψη περί αθανασίας αποτελεί προϊόν της ελληνικής διανόησης». Η Ιουδαϊκή Εγκυκλοπαίδεια πιστοποιεί: «Οι Ιουδαίοι πήραν τη δοξασία περί αθανασίας της ψυχής, μέσω της επαφής τους με την ελληνική διανόηση και κυρίως μέσω της φιλοσοφίας του Πλάτωνα, του κύριου υποστηρικτή της», ο οποίος έζησε τον τέταρτο αιώνα προ Χριστού. Ο Πλάτων πίστευε το εξής: «Η ψυχή είναι κάτι αθάνατο και ανώλεθρο· και όντως οι ψυχές μας θα υπάρχουν στον Άδη»!—Πλάτωνος Διάλογοι.

20. Πότε και πώς εισχώρησε στη Χριστιανοσύνη η ειδωλολατρική φιλοσοφία;

²⁰ Πότε εισχώρησε στη Χριστιανοσύνη αυτή η ειδωλολατρική φιλοσοφία; Η Νέα Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάνικα λέει: «Από τα μέσα του 2ου αιώνα μ.Χ., οι Χριστιανοί, που είχαν εκπαιδευτεί κάπως στην ελληνική φιλοσοφία, άρχισαν να αισθάνονται την ανάγκη να εκφράσουν την πίστη τους σύμφωνα μ’ αυτή τη φιλοσοφία, τόσο για τη δική τους διανοητική ικανοποίηση όσο και για να προσηλυτίσουν μορφωμένους ειδωλολάτρες. Η φιλοσοφία που τους ταίριαζε περισσότερο ήταν ο Πλατωνισμός». Γι’ αυτό, όπως λέει η Μπριτάνικα, «οι πρώτοι Χριστιανοί φιλόσοφοι υιοθέτησαν την ελληνική αντίληψη περί αθανασίας της ψυχής». Ακόμη και ο Πάπας Ιωάννης Παύλος Β΄ αναγνώρισε ότι το δόγμα περί αθάνατης ψυχής ενσωματώνει «θεωρίες ορισμένων σχολών της ελληνικής φιλοσοφίας». Αλλά το γεγονός ότι ο Χριστιανικός κόσμος αποδέχτηκε θεωρίες της ελληνικής φιλοσοφίας σήμαινε ότι είχε εγκαταλείψει την απλή αλήθεια που εκφράζεται στο εδάφιο Γένεσις 2:7: «Έγεινεν ο άνθρωπος εις ψυχήν ζώσαν».

21. Πόσο παλιά ανάγεται η δοξασία περί αθάνατης ψυχής;

²¹ Ωστόσο, η διδασκαλία περί αθάνατης ψυχής ανάγεται πολύ πιο πριν από τον Πλάτωνα. Στο βιβλίο Η Θρησκεία της Βαβυλωνίας και της Ασσυρίας (The Religion of Babylonia and Assyria), που έγραψε ο Μόρις Τζάστροου, διαβάζουμε: «Το πρόβλημα της αθανασίας . . . απασχόλησε σοβαρά τους Βαβυλώνιους θεολόγους. . . . Ο θάνατος ήταν πέρασμα σε μια άλλη μορφή ζωής». Επίσης, το βιβλίο Αιγυπτιακή Θρησκεία (Egyptian Religion), που έγραψε ο Ζίγκφριντ Μόρεντς, δηλώνει: «Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι πίστευαν ότι η μεταθανάτια ζωή ήταν απλώς συνέχεια της επίγειας ζωής». Η Ιουδαϊκή Εγκυκλοπαίδεια σημειώνει τη σχέση που υπάρχει ανάμεσα σ’ αυτές τις αρχαίες θρησκείες και στον Πλάτωνα, όταν λέει ότι ο Πλάτων οδηγήθηκε στην ιδέα περί αθάνατης ψυχής «μέσω των Ορφικών και των Ελευσίνιων μυστηρίων, τα οποία ήταν παράξενα συνδυασμένα με τις βαβυλωνιακές και τις αιγυπτιακές απόψεις».

22. Γιατί μπορούμε να πούμε ότι, στην πραγματικότητα, οι σπόροι του δόγματος περί αθάνατης ψυχής σπάρθηκαν στο ξεκίνημα της ανθρώπινης ιστορίας;

²² Επομένως, η ιδέα περί αθάνατης ψυχής ανάγεται στην αρχαιότητα. Στην πραγματικότητα, οι ρίζες της φτάνουν στο ξεκίνημα της ανθρώπινης ιστορίας! Αφού πρώτα ειπώθηκε στον Αδάμ ότι θα πέθαινε αν παρήκουε στον Θεό, μια αντίθετη άποψη εκφράστηκε στη γυναίκα του Αδάμ, την Εύα. Τα λόγια που της ειπώθηκαν ήταν: «Δεν θέλετε βεβαίως αποθάνει». Τότε σπάρθηκαν οι σπόροι του δόγματος περί αθάνατης ψυχής. Και από τότε, ο ένας πολιτισμός μετά τον άλλον έχει υιοθετήσει την ειδωλολατρική άποψη ότι ‘ο άνθρωπος στην πραγματικότητα δεν πεθαίνει, αλλά συνεχίζει να ζει’. Αυτό περιλαμβάνει και το Χριστιανικό κόσμο, ο οποίος έκανε τους ακολούθους του να αποστατήσουν και να στραφούν ενάντια στο σκοπό και στο θέλημα του Θεού.—Γένεσις 3:1-5· Ματθαίος 7:15-23· 13:36-43· Πράξεις 20:29, 30· 2 Θεσσαλονικείς 2:3, 7.

23. Ποιος ανέπτυξε τη διδασκαλία περί αθάνατης ψυχής, και γιατί;

²³ Ποιος ήταν εκείνος που έκανε τους ανθρώπους να πιστέψουν αυτό το ψέμα; Ο Ιησούς προσδιόρισε την ταυτότητά του όταν είπε στους θρησκευτικούς ηγέτες των ημερών του: «Σεις είσθε εκ πατρός του διαβόλου και τας επιθυμίας του πατρός σας θέλετε να πράττητε. . . . όταν λαλή το ψεύδος, εκ των ιδίων λαλεί, διότι είναι ψεύστης και ο πατήρ αυτού του ψεύδους». (Ιωάννης 8:44) Ναι, ο Σατανάς είναι εκείνος που ανέπτυξε την ιδέα περί αθάνατης ψυχής, για να απομακρύνει τους ανθρώπους από την αληθινή λατρεία. Συνεπώς, είναι λανθασμένη η πορεία της ζωής κάποιου, καθώς και η ελπίδα του για το μέλλον, αν αυτός πιστεύει σε δόγματα που προήλθαν από το πρώτο ψέμα το οποίο αναφέρεται στην Αγία Γραφή—παρά το γεγονός ότι το μόνο που κατάλαβε τότε η Εύα από τα λόγια του φιδιού ήταν πως δεν θα δοκίμαζε καν σωματικό θάνατο.

24. Ποια είναι τα κατάλληλα ερωτήματα που μπορούμε να κάνουμε σχετικά με την αιώνια ζωή και την αθανασία;

²⁴ Η Αγία Γραφή δεν διδάσκει ότι οι άνθρωποι έχουν αθάνατη ψυχή. Γιατί, λοιπόν, μιλάει σχετικά με την ελπίδα για αιώνια ζωή; Κι εκτός απ’ αυτό, δεν λέει η Αγία Γραφή στο εδάφιο 1 Κορινθίους 15:53: «Πρέπει . . . το θνητόν τούτο να ενδυθή αθανασίαν»; Και μήπως ο Ιησούς δεν πήγε στον ουρανό μετά την ανάστασή του, και δεν δίδαξε ότι θα πήγαιναν κι άλλοι στον ουρανό; Αυτά και άλλα ερωτήματα θα τα εξετάσουμε στο επόμενο άρθρο μας.

Ερωτήσεις για Ανασκόπηση

◻ Τι πιστεύουν οι περισσότερες θρησκείες σχετικά με την ψυχή;

◻ Πώς δείχνει η Αγία Γραφή ότι ο άνθρωπος δεν δημιουργήθηκε με αθάνατη ψυχή;

◻ Τι φαίνεται ξεκάθαρα από το πώς χρησιμοποιείται στην Αγία Γραφή η εβραϊκή λέξη νέφες και η ελληνική λέξη ψυχή;

◻ Τι λένε πολλοί λόγιοι σχετικά με την άποψη της Αγίας Γραφής για την ψυχή;

◻ Πόσο παλιά στην ιστορία ανάγεται το δόγμα περί αθάνατης ψυχής;

[Εικόνα στη σελίδα 20]

Είναι όλα τους ψυχές