12. Από πού πήρε ο Χριστιανικός κόσμος τη διδασκαλία του σχετικά με την αθάνατη ψυχή;

¹² Γιατί διδάσκει ο Χριστιανικός κόσμος κάτι τόσο διαφορετικό από αυτό που λέει η Αγία Γραφή; Η Νέα Καθολική Εγκυκλοπαίδεια, στο λήμμα της «Αθανασία της Ανθρώπινης Ψυχής», λέει ότι οι πρώτοι Εκκλησιαστικοί Πατέρες στήριξαν την πίστη περί αθάνατης ψυχής, όχι στην Αγία Γραφή, αλλά «στους ποιητές και στους φιλοσόφους και στη γενική παράδοση της ελληνικής σκέψης . . . Αργότερα, οι Σχολαστικοί προτίμησαν να χρησιμοποιήσουν τον Πλάτωνα ή αρχές από τον Αριστοτέλη». Η εγκυκλοπαίδεια δηλώνει ότι «η επιρροή της πλατωνικής και της νεοπλατωνικής σκέψης»—περιλαμβανομένης και της πίστης στην αθάνατη ψυχή—τελικά εισχώρησε «στον ίδιο τον πυρήνα της Χριστιανικής θεολογίας».

Σώμα και Ψυχή

18. Πώς αντέδρασαν μερικοί Έλληνες φιλόσοφοι στη δήλωση του Παύλου ότι ο Ιησούς είχε αναστηθεί, και γιατί;

¹⁸ Όταν ο απόστολος Παύλος βρισκόταν στην Αθήνα, κήρυξε τα καλά νέα σε ένα πλήθος το οποίο περιλάμβανε και μερικούς Έλληνες φιλοσόφους. Αυτοί άκουσαν την ανάλυσή του σχετικά με τον έναν αληθινό Θεό και την πρόσκλησή του για μετάνοια. Αλλά τι συνέβη κατόπιν; Ο Παύλος ολοκλήρωσε την ομιλία του λέγοντας: «[Ο Θεός] έχει προσδιορίσει ημέρα κατά την οποία σκοπεύει να κρίνει την κατοικημένη γη με δικαιοσύνη μέσω ενός άντρα τον οποίο διόρισε, και έδωσε εγγύηση σε όλους τους ανθρώπους ανασταίνοντάς τον από τους νεκρούς». Εκείνα τα λόγια προξένησαν αναστάτωση. «Όταν άκουσαν για ανάσταση νεκρών, μερικοί άρχισαν να τον χλευάζουν». (Πράξεις 17:22-32) Ο θεολόγος Οσκάρ Κουλμάν παρατηρεί: «Για τους Έλληνες, οι οποίοι πίστευαν στην αθανασία της ψυχής, μπορεί να ήταν δυσκολότερο να δεχτούν το Χριστιανικό κήρυγμα για την ανάσταση από ό,τι ήταν για άλλους. . . . Η διδασκαλία των μεγάλων φιλοσόφων Σωκράτη και Πλάτωνα δεν μπορεί σε καμιά περίπτωση να εναρμονιστεί με αυτήν της Καινής Διαθήκης».