Οι πρώτοι σκαπανείς δεν σταματούσαν στιγμή, επειδή ήθελαν να μιλήσουν σε όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους. «Κηρύτταμε από τη μια άκρη του νησιού ως την άλλη, ενώ σπάνια μιλούσαμε σε κάποιον δεύτερη φορά», ανέφερε ο Μπιλ Χάντερ. Καθ’ οδόν, έσπειραν αμέτρητους πνευματικούς σπόρους, οι οποίοι αργότερα απέφεραν πλούσια πνευματική σοδειά.​—Εκκλ. 11:6· 1 Κορ. 3:6.