Κήρυγμα στην Ιάβα

Το 1931, ο Φρανκ Ράις έφτασε στην Τζακάρτα​—μια μεγάλη, πολύβουη πόλη στο νησί Ιάβα. Νοίκιασε ένα δωμάτιο κοντά στο κέντρο της πόλης και το γέμισε κούτες με Γραφικά έντυπα, κάτι που άφησε έκπληκτη τη σπιτονοικοκυρά του.

«Στην αρχή ήμουν σαν χαμένος και ένιωθα νοσταλγία», θυμάται ο Φρανκ. «Ο κόσμος κυκλοφορούσε φορώντας λευκά, βαμβακερά κοστούμια και αποικιακά καπέλα, ενώ εγώ έλιωνα από τη ζέστη μέσα στα βαριά αυστραλιανά ρούχα μου. Δεν ήξερα ούτε λέξη στην ολλανδική ή στην ινδονησιακή. Αφού προσευχήθηκα στον Ιεχωβά για καθοδηγία, σκέφτηκα ότι σίγουρα θα υπήρχαν αγγλόφωνα άτομα στην εμπορική περιοχή. Άρχισα λοιπόν να κηρύττω εκεί​—και πόσο καρποφόρος αποδείχτηκε εκείνος ο αγρός!»

Επειδή οι περισσότεροι κάτοικοι της Τζακάρτα μιλούσαν ολλανδικά, ο Φρανκ μελέτησε σκληρά για να μάθει καλά τη γλώσσα και σύντομα άρχισε να κηρύττει από σπίτι σε σπίτι. Αφιέρωσε επίσης χρόνο για να μάθει την ινδονησιακή, ώσπου τελικά τα κατάφερε. «Το πρόβλημα ήταν ότι δεν είχα καθόλου ινδονησιακά έντυπα», ανέφερε ο Φρανκ. «Ο Ιεχωβά λοιπόν με οδήγησε σε κάποιον Ινδονήσιο δάσκαλο, ο οποίος ενδιαφέρθηκε για την αλήθεια και συμφώνησε να μεταφράσει το βιβλιάριο Πού Είναι οι Νεκροί; Ακολούθησαν και άλλα βιβλιάρια, και σύντομα πολλοί που μιλούσαν την ινδονησιακή έδειξαν ενδιαφέρον για την αλήθεια».

Τον Νοέμβριο του 1931, έφτασαν στην Τζακάρτα άλλοι δύο σκαπανείς από την Αυστραλία, ο 25χρονος Κλεμ Ντεσάμπ και ο 19χρονος Μπιλ Χάντερ. Ο Κλεμ και ο Μπιλ έφεραν μαζί τους ένα τροχοφόρο σπίτι σκαπανέων​—ένα τροχόσπιτο—​από τα πρώτα που έφτασαν στην Ινδονησία. Αφού έμαθαν λίγες φράσεις στα ολλανδικά, ξεκίνησαν μια περιοδεία κηρύγματος στις κυριότερες πόλεις της Ιάβας.

Στα χνάρια του Κλεμ και του Μπιλ πάτησε ο Τσαρλς Χάρις, ακόμα ένας σκληραγωγημένος Αυστραλός σκαπανέας. Ο Τσαρλς ξεκίνησε το 1935 και κάλυψε το μεγαλύτερο μέρος της Ιάβας με τροχόσπιτο και ποδήλατο, διανέμοντας έντυπα σε πέντε γλώσσες: στην αγγλική, στην αραβική, στην ινδονησιακή, στην κινεζική και στην ολλανδική. Κάποιες χρονιές μάλιστα, έδωσε μέχρι και 17.000 έντυπα.

Η ποσότητα των εντύπων που έδινε ο Τσαρλς τράβηξε την προσοχή πολλών ατόμων. Κάποιος αξιωματούχος στην Τζακάρτα ρώτησε τον Κλεμ Ντεσάμπ: «Πόσους δικούς σας έχετε στην ανατολική Ιάβα;»

«Μόνο έναν», απάντησε ο αδελφός Ντεσάμπ.

«Και θες να το πιστέψω;» φώναξε ο αξιωματούχος. «Πρέπει να έχετε έναν ολόκληρο στρατό εκεί πέρα, αν κρίνω από τον αριθμό των εντύπων που έχετε μοιράσει σε όλη την περιοχή!»

Οι πρώτοι σκαπανείς δεν σταματούσαν στιγμή, επειδή ήθελαν να μιλήσουν σε όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους. «Κηρύτταμε από τη μια άκρη του νησιού ως την άλλη, ενώ σπάνια μιλούσαμε σε κάποιον δεύτερη φορά», ανέφερε ο Μπιλ Χάντερ. Καθ’ οδόν, έσπειραν αμέτρητους πνευματικούς σπόρους, οι οποίοι αργότερα απέφεραν πλούσια πνευματική σοδειά.​—Εκκλ. 11:6· 1 Κορ. 3:6.