«Το Έργο Εδώ Είναι Απόλαυση!»

Τα τελευταία χρόνια, μετακομίζουν στην Ινδονησία όλο και περισσότεροι Μάρτυρες από όλο τον κόσμο. Ο Λόταρ Μίχανκ εξηγεί: «Οι αδελφοί που υπηρετούν εκεί όπου η ανάγκη είναι μεγαλύτερη παίζουν σημαντικό ρόλο σε χώρες όπως η δική μας. Μεταδίδουν στις εκκλησίες την πείρα τους, την ωριμότητά τους και τον ενθουσιασμό τους, ενώ επίσης βοηθούν τους αδελφούς να εκτιμήσουν περισσότερο την παγκόσμια αδελφότητα». Τι τους υποκίνησε να μετακομίσουν; Πώς έχουν εξελιχθεί τα πράγματα στη ζωή τους; Δείτε τι λένε κάποιοι από αυτούς.

Ο Τζέισον και η Κέισι Γκιμπς από τις Ηνωμένες Πολιτείες αναφέρουν: «Κοιτάζοντας στο Βιβλίο Έτους, διαπιστώσαμε ότι η Ινδονησία έχει παγκοσμίως μία από τις μικρότερες αναλογίες ευαγγελιζομένων σε σχέση με τον πληθυσμό. Έπειτα, κάποιοι φίλοι που υπηρετούν εκεί όπου η ανάγκη είναι μεγαλύτερη μας είπαν ότι υπάρχουν μεγάλες προοπτικές αύξησης σε αυτή τη χώρα. Τηλεφωνήσαμε λοιπόν στο γραφείο τμήματος της Ινδονησίας, και μας υπέδειξαν το Μπαλί. Ο αγγλόφωνος τομέας είχε μόλις αρχίσει να ανοίγει στην Ινδονησία, γι’ αυτό θα μπορούσαμε να συμβάλουμε σημαντικά στο έργο από την πρώτη στιγμή. Σχεδιάζαμε να πάμε για έναν χρόνο, αλλά έχουμε ήδη μείνει τρία. Οι περισσότεροι δεν έχουν ακούσει ποτέ για τους Μάρτυρες του Ιεχωβά. Η διακονία είναι τόσο ανταμειφτική!»

Ο Στιούαρτ και η Μάντι Γουίλιαμς, ένα αντρόγυνο μέσης ηλικίας από την Αυστραλία, λένε: «Θέλαμε να βρούμε ανθρώπους που διψούν για την αλήθεια, γι’ αυτό αποφασίσαμε να μετακομίσουμε στην Ινδονησία. Στη Μαλάνγκ της δυτικής Ιάβας, συναντούμε εκατοντάδες αγγλόφωνους φοιτητές που ακούν με ενθουσιασμό τα καλά νέα. Μάλιστα, ξετρελαίνονται με τον ιστότοπο jw.org! Το έργο εδώ είναι καταπληκτικό».

Ο Τακαχίρο και η Μάρι Ακιγιάμα, που είναι σκαπανείς στη Γιογκγιακάρτα της Ιάβας, αναφέρουν: «Εδώ είμαστε πιο ασφαλείς από ό,τι στο σπίτι μας στην Ιαπωνία. Οι άνθρωποι είναι καλοσυνάτοι και ευγενικοί. Πολλοί, ιδιαίτερα οι νέοι, έχουν περιέργεια για τις άλλες θρησκείες. Μια μέρα που συμμετείχαμε στη δημόσια μαρτυρία χρησιμοποιώντας κάποιον πάγκο, δώσαμε περίπου 2.600 περιοδικά μέσα σε μόλις πέντε ώρες».

Ο Νταν και η Τζανίν Μουρ, ένα αντρόγυνο που κοντεύει τα 60, εξηγούν: «Όταν κηρύττουμε, οι άνθρωποι μαζεύονται ολόγυρά μας. Τους χαμογελάμε και μας χαμογελούν και εκείνοι. Στην αρχή είναι περίεργοι, κατόπιν δείχνουν ενδιαφέρον και μετά ενθουσιάζονται. Όταν τους δείχνουμε κάτι από τη Γραφή, μερικοί λένε: “Μπορώ να το σημειώσω αυτό;” Θαυμάζουν την πνευματική σοφία που υπάρχει στη Γραφή. Είμαστε εδώ έναν χρόνο και μετανιώνουμε που δεν ήρθαμε νωρίτερα. Ψάχναμε να δούμε ποιο θα ήταν το επόμενο βήμα για να επεκτείνουμε τη διακονία μας​—και το βρήκαμε!»