• ‘Επιζητούν Πρώτα τη Βασιλεία’
    Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά—Διαγγελείς της Βασιλείας του Θεού

    • Πρόθυμοι να Υπηρετήσουν Όπου Υπήρχε Ανάγκη

      Η σφοδρή επιθυμία των ολοχρόνιων εργατών να κάνουν το έργο που είχε αναθέσει στους μαθητές του ο Ιησούς τούς οδήγησε σε καινούριους τομείς, ακόμα και σε καινούριες χώρες. Όταν κάλεσαν τον Φρανκ Ράις να φύγει από την Αυστραλία και να πάει να ανοίξει το δρόμο για το κήρυγμα των καλών νέων στην Ιάβα (που σήμερα είναι μέρος της Ινδονησίας) το 1931, εκείνος είχε πίσω του πείρα δέκα ετών στην ολοχρόνια διακονία. Αλλά τώρα είχε να μάθει καινούρια έθιμα καθώς και καινούριες γλώσσες. Μπορούσε να χρησιμοποιεί την αγγλική για να δίνει μαρτυρία σε μερικούς στα καταστήματα και στα γραφεία, αλλά εκείνος ήθελε να δίνει μαρτυρία και σε άλλους. Μελέτησε πάρα πολύ, και σε τρεις μήνες ήξερε αρκετά ολλανδικά ώστε να αρχίσει να πηγαίνει από σπίτι σε σπίτι. Κατόπιν μελέτησε τη μαλαϊκή γλώσσα.

      Ο Φρανκ ήταν μόλις 26 χρονών όταν πήγε στην Ιάβα και, το μεγαλύτερο μέρος των έξι χρόνων που βρισκόταν εκεί και στη Σουμάτρα, εργαζόταν μόνος του. (Προς τα τέλη του 1931, ήρθαν από την Αυστραλία ο Κλεμ Ντεσάμπ και ο Μπιλ Χάντερ για να βοηθήσουν στο έργο. Ως ομάδα, έκαναν μια περιοδεία κηρύγματος στην ενδοχώρα, ενώ ο Φρανκ εργάστηκε μέσα στην πρωτεύουσα της Ιάβας και γύρω από αυτήν. Αργότερα, ο Κλεμ και ο Μπιλ έλαβαν και αυτοί διορισμούς οι οποίοι τους οδήγησαν σε διαφορετικές περιοχές). Δεν υπήρχαν εκκλησιαστικές συναθροίσεις για να παρακολουθεί ο Φρανκ. Κατά καιρούς αισθανόταν μεγάλη μοναξιά, και αρκετές φορές χρειάστηκε να αγωνιστεί ενάντια σε σκέψεις που περνούσαν από το μυαλό του να τα εγκαταλείψει όλα και να γυρίσει πίσω στην Αυστραλία. Αλλά εξακολούθησε το έργο. Πώς; Η πνευματική τροφή που περιείχε η Σκοπιά συντελούσε στην ενίσχυσή του. Το 1937 πήγε και άρχισε να υπηρετεί σε κάποιο διορισμό στην Ινδοκίνα, από όπου μόλις και μετά βίας γλίτωσε τη ζωή του στη διάρκεια των βίαιων αναταραχών που ακολούθησαν το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Αυτό το πνεύμα της προθυμίας για υπηρεσία εξακολουθούσε να είναι ζωντανό μέσα του στη δεκαετία του 1970, όταν ο ίδιος έγραψε για να εκφράσει τη χαρά του για το γεγονός ότι όλη του η οικογένεια υπηρετούσε τον Ιεχωβά και να πει ότι εκείνος και η σύζυγός του ετοιμάζονταν ξανά για να πάνε σε κάποιο μέρος στην Αυστραλία όπου η ανάγκη ήταν μεγαλύτερη.