Ο Φέλιξ Ταν και η γυναίκα του, η Μπόλα, κήρυτταν από πόρτα σε πόρτα προσποιούμενοι ότι πουλούσαν σαπούνι. «Μας ακολουθούσαν συχνά κατάσκοποι της Κέμπεϊταϊ, της τρομερής ιαπωνικής στρατιωτικής αστυνομίας», αφηγείται ο Φέλιξ. «Για να μην κινήσουμε υποψίες, επισκεπτόμασταν τους σπουδαστές μας διαφορετικές ώρες. Μάλιστα, έξι από αυτούς προόδευσαν πολύ και βαφτίστηκαν ενόσω μαινόταν ο πόλεμος».

Ο Φέλιξ Ταν ανέφερε: «Οι αδελφοί στην Τζακάρτα παρότρυναν όλους εμάς στο Σουκαμπούμι να μην υπογράψουμε την ταυτότητα. Εμείς όμως ρωτήσαμε τις αρχές αν μπορούσαμε να αλλάξουμε τη φρασεολογία και, αντί να λέει “εγώ ο υπογεγραμμένος έχω ορκιστεί υποταγή στον”, να λέει “εγώ ο υπογεγραμμένος δεν θα αντιταχθώ στον” ιαπωνικό στρατό. Προς έκπληξή μας συμφώνησαν, και έτσι βγάλαμε όλοι ταυτότητες. Όταν οι αδελφοί στην Τζακάρτα έμαθαν τι αποφασίσαμε, μας αποκάλεσαν αποστάτες και έκοψαν κάθε επαφή μαζί μας».