ΜΟΛΙΣ τέλειωσε η ταινία, έστριψα σιγά-σιγά στο κάθισμά μου και με δυσκολία σηκώθηκα όρθιος. Προσπαθώντας να ισορροπήσω με τα μουδιασμένα πόδια μου, έκανα ένα βήμα μπροστά. Καθώς προχωρούσα τρεκλίζοντας στο διάδρομο, ξαφνικά τα γόνατά μου λύγισαν και σωριάστηκα στο πάτωμα. Έπρεπε να επιστρατεύσω όλη την αποφασιστικότητά μου για να ξανασηκωθώ. Πόσο ανακουφίστηκα όταν είδα να πλησιάζει εκείνος ο ψηλός, ξανθός ξένος με το φιλικό χαμόγελο. «Μπορώ να σας βοηθήσω;» ρώτησε. Αυτή η τυχαία συνάντηση στο Χέλενα της Μοντάνα, στις Ηνωμένες Πολιτείες, στις αρχές του 1978, αποτέλεσε το ξεκίνημα ενός νέου τρόπου ζωής για εμένα.

Ο Τζον, ο ψηλός, ξανθός ξένος που με σήκωσε από το δάπεδο του κινηματογράφου, είχε την απάντηση στο ερώτημά μου. Ήταν Μάρτυρας του Ιεχωβά, μολονότι εγώ δεν το ήξερα στην αρχή. Αφού με βοήθησε να σηκωθώ, η αδελφή μου κι εγώ προσκαλέσαμε τον Τζον και τη γυναίκα του, την Άλις, να πάμε για ένα αναψυκτικό σε κάποιο καφενείο. Στη διάρκεια της συζήτησής μας, σκέφτηκα ότι αυτός ο άνθρωπος ίσως μπορούσε να πάρει τη θέση των φίλων που είχα χάσει. Ένιωσα μια νέα ελπίδα στην καρδιά μου.

Ύστερα από λίγο καιρό, με προσκάλεσαν στο σπίτι τους για δείπνο και παρατήρησα ότι αυτή η οικογένεια χρησιμοποιούσε το όνομα Ιεχωβά στις προσευχές της. Το όνομα του Θεού μού φαινόταν καλό· η περιέργειά μου για το πιστεύω τους φούντωσε!

Την επόμενη φορά που συναντηθήκαμε, συζητήσαμε για την Αγία Γραφή. Ο Τζον, που εξελισσόταν γρήγορα σε φίλο μου, ξεκαθάρισε όλα μου τα ερωτήματα, καθώς και τις εσφαλμένες αντιλήψεις που είχα για τη Γραφή. Είχα μείνει έκπληκτος και είχα ενθαρρυνθεί πολύ από τη νέα μου ελπίδα, που βασιζόταν στις υποσχέσεις της Αγίας Γραφής σχετικά με μια παραδεισένια γη η οποία θα ήταν απαλλαγμένη από κάθε είδους αρρώστια και λύπη. (Αποκάλυψις 21:1-5) Οι συζητήσεις που κάναμε στη συνέχεια διαρκούσαν συχνά μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες. Πόσο καλά είχα αρχίσει να αισθάνομαι! Καταβρόχθιζα αυτή την πνευματική τροφή. Τώρα, που έβρισκα πνευματική αναζωογόνηση, ήθελα να πάρω όσο το δυνατόν μεγαλύτερη δύναμη.

Εκείνο το φθινόπωρο άρχισα να παρακολουθώ τακτικά συναθροίσεις στην Αίθουσα Βασιλείας των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Η φιλική, ενθαρρυντική συναναστροφή με τα μέλη της εκκλησίας μού θέρμαινε την καρδιά. Την άνοιξη του 1979, αποφάσισα να αφιερώσω τη ζωή μου στον Ιεχωβά Θεό. Κατόπιν, στις 23 Ιουνίου, με τη βοήθεια έξι αδελφών που με βοήθησαν να μπω στην πισίνα, βαφτίστηκα.