Ο Ιεχωβά Είναι η Μερίδα Μου

«Εγώ είμαι το μερίδιό σου και η κληρονομιά σου ανάμεσα στους γιους του Ισραήλ».​—ΑΡΙΘ. 18:20.

1, 2. (α) Ποια ήταν η κατάσταση των Λευιτών όσον αφορά την κληρονομιά γης; (β) Ποια διαβεβαίωση έδωσε ο Ιεχωβά στους Λευίτες;

ΑΦΟΥ οι Ισραηλίτες κατέκτησαν μεγάλο μέρος της Υποσχεμένης Γης, ο Ιησούς του Ναυή καταπιάστηκε με τη διαμοίραση της γης με κλήρο. Σε αυτό το έργο συνεργάστηκε με τον Αρχιερέα Ελεάζαρ και τις κεφαλές των φυλών. (Αριθ. 34:13-29) Οι Λευίτες όμως δεν θα λάβαιναν κληρονομιά γης, όπως έλαβαν οι άλλες φυλές. (Ιησ. Ναυή 14:1-5) Γιατί δεν είχαν οι Λευίτες φυλετική περιοχή, ή αλλιώς μερίδιο, στην Υποσχεμένη Γη; Μήπως έμεναν στο περιθώριο;

² Την απάντηση τη βρίσκουμε σε αυτά που είπε ο Ιεχωβά προς τους Λευίτες. Υπογραμμίζοντας το γεγονός ότι δεν επρόκειτο για παράβλεψη, ο Ιεχωβά τούς είπε: «Εγώ είμαι το μερίδιό σου και η κληρονομιά σου ανάμεσα στους γιους του Ισραήλ». (Αριθ. 18:20)

Ο Ιεχωβά Μεριμνά για τους Λευίτες

3. Πώς ξεχώρισε ο Θεός τους Λευίτες για την υπηρεσία του;

³ Προτού δώσει ο Ιεχωβά το Νόμο στους Ισραηλίτες, οι κεφαλές των οικογενειών ασκούσαν τα ιερατικά καθήκοντα. Όταν ο Θεός προμήθευσε το Νόμο, διευθέτησε να υπάρχει επί μονίμου βάσεως ένα ιερατείο, μαζί με τους βοηθούς του, από τη φυλή του Λευί. Πώς προέκυψε αυτή η διευθέτηση; Όταν ο Θεός θανάτωσε τα πρωτότοκα της Αιγύπτου, αγίασε τα πρωτότοκα του Ισραήλ, δηλαδή τα ξεχώρισε για να είναι δικά του, να ανήκουν σε αυτόν. Στη συνέχεια, ο Θεός έκανε την εξής σημαντική προσαρμογή: «Παίρνω τους Λευίτες . . . αντί για όλους τους πρωτότοκους γιους του Ισραήλ». Σε μια απογραφή που έγινε, διαπιστώθηκε ότι οι πρωτότοκοι γιοι του Ισραήλ ήταν περισσότεροι από τους Λευίτες, γι’ αυτό καταβλήθηκε ένα λυτρωτικό αντίτιμο για να αντισταθμίσει τη διαφορά. (Αριθ. 3:11-13, 41, 46, 47) Κατ’ αυτόν τον τρόπο, οι Λευίτες θα μπορούσαν να εκπληρώσουν το ρόλο τους υπηρετώντας τον Θεό του Ισραήλ.

4, 5. (α) Τι σήμαινε για τους Λευίτες το ότι είχαν τον Θεό ως μερίδα τους; (β) Πώς μεριμνούσε ο Θεός για τους Λευίτες;

⁴ Τι σήμαινε αυτός ο διορισμός για τους Λευίτες; Ο Ιεχωβά είπε ότι θα ήταν η μερίδα τους με την έννοια ότι, αντί να λάβουν κληρονομιά γης, θα αναλάμβαναν ένα ανεκτίμητο προνόμιο υπηρεσίας. Η κληρονομιά τους θα ήταν «η ιεροσύνη του Ιεχωβά». (Ιησ. Ναυή 18:7) Τα συμφραζόμενα του εδαφίου Αριθμοί 18:20 δείχνουν ότι αυτό δεν θα τους οδηγούσε σε ένδεια από υλική άποψη. (Διαβάστε Αριθμοί 18:19, 21, 24) Οι Λευίτες θα λάβαιναν «κάθε δέκατο στον Ισραήλ ως κληρονομιά σε ανταπόδοση για την υπηρεσία τους». Θα έπαιρναν το 10 τοις εκατό από τα προϊόντα των Ισραηλιτών και από την αύξηση των κατοικίδιων ζώων τους. Οι Λευίτες, με τη σειρά τους, έπρεπε να συνεισφέρουν το ένα δέκατο από αυτά που λάβαιναν, «από το καλύτερό τους», για την υποστήριξη του ιερατείου.a (Αριθ. 18:25-29) Οι ιερείς λάβαιναν επίσης «όλες τις άγιες συνεισφορές» τις οποίες έφερναν οι γιοι του Ισραήλ για τον Θεό στον τόπο λατρείας του. Επομένως, τα μέλη του ιερατείου είχαν βάσιμους λόγους να πιστεύουν ότι ο Ιεχωβά θα μεριμνούσε για αυτούς.

⁵ Φαίνεται πως ο Μωσαϊκός Νόμος προέβλεπε και ένα δεύτερο δέκατο, το οποίο προοριζόταν για να τραφεί και να ευφρανθεί το σπιτικό στη διάρκεια των άγιων συνελεύσεων κάθε χρόνο. (Δευτ. 14:22-27) Ωστόσο, στο τέλος κάθε τρίτου και έκτου έτους του εφταετούς σαββατιαίου κύκλου, οι Ισραηλίτες τοποθετούσαν αυτό το δέκατο «μέσα από τις πύλες» τους προς όφελος των φτωχών αλλά και των Λευιτών. Γιατί περιλαμβάνονταν και οι Λευίτες στους αποδέκτες; Επειδή δεν είχαν «μερίδιο ή κληρονομιά» στον Ισραήλ.​—Δευτ. 14:28, 29.

6. Εφόσον ως φυλή οι Λευίτες δεν είχαν μερίδιο γης στον Ισραήλ, πού θα κατοικούσαν;

⁶ Ίσως αναρωτηθείτε: “Εφόσον δεν παραχωρήθηκε γη στους Λευίτες, πού θα κατοικούσαν;” Ο Θεός μερίμνησε για αυτούς. Τους έδωσε 48 πόλεις μαζί με τα γύρω βοσκοτόπια τους. Σε αυτές περιλαμβάνονταν και οι έξι πόλεις καταφυγίου. (Αριθ. 35:6-8) Έτσι λοιπόν, οι Λευίτες είχαν ένα μέρος για να μένουν όταν δεν υπηρετούσαν στο αγιαστήριο του Θεού. Ο Ιεχωβά προμήθευε με αφθονία για εκείνους που πρόσφεραν τον εαυτό τους στην υπηρεσία του. Αναμφίβολα δε, οι Λευίτες μπορούσαν να δείχνουν ότι ο Ιεχωβά ήταν η μερίδα τους έχοντας εμπιστοσύνη στο γεγονός ότι εκείνος ήταν πρόθυμος και ικανός να καλύπτει τις ανάγκες τους.

7. Τι απαιτούνταν από τους Λευίτες για να έχουν τον Ιεχωβά ως μερίδα τους;

⁷ Ο Νόμος δεν προέβλεπε κάποια ποινή για όποιον Ισραηλίτη δεν έδινε το δέκατο. Όταν ο λαός αμελούσε την προσφορά των δεκάτων, οι ιερείς και οι Λευίτες επηρεάζονταν. Αυτό συνέβη στις ημέρες του Νεεμία. Ως αποτέλεσμα, οι Λευίτες αναγκάστηκαν να δουλεύουν στους αγρούς τους, παραμελώντας τη διακονία τους. (Διαβάστε Νεεμίας 13:10) Είναι προφανές ότι η συντήρηση της φυλής του Λευί εξαρτόταν από την πνευματικότητα του έθνους. Αλλά και οι ίδιοι οι ιερείς και οι Λευίτες έπρεπε να έχουν πίστη στον Ιεχωβά και στον τρόπο με τον οποίο μεριμνούσε για αυτούς.