Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΤΗΣ ΕΜΠΝΕΥΣΗΣ

17. Πώς μας βοηθάει η σημασία της λέξης «θεόπνευστος» να κατανοήσουμε τη διαδικασία της έμπνευσης;

¹⁷ Η λέξη «θεόπνευστος» δείχνει ότι το ίδιο το πνεύμα του Θεού, η ενεργός δύναμή του, ήταν που ‘έπνευσε’ πάνω σε πιστούς άντρες, κάνοντάς τους να συντάξουν και να γράψουν τις Ιερές Γραφές. (2 Τιμ. 3:16) Αυτή η διαδικασία είναι γνωστή ως έμπνευση. Αυτή η ενεργός δύναμη ‘κινούσε’ το νου των προφητών και των άλλων πιστών δούλων του Ιεχωβά, που βρίσκονταν υπό έμπνευση. Αυτό σημαίνει ότι εκείνοι έλαβαν από τον Θεό μηνύματα, περιλαμβανομένων και εικόνων με νόημα, και ότι αυτά χαράχτηκαν ανεξίτηλα στο μυαλό τους. «Διότι δεν ήλθέ ποτέ προφητεία εκ θελήματος ανθρώπου, αλλ’ υπό του Πνεύματος του Αγίου κινούμενοι ελάλησαν οι άγιοι άνθρωποι του Θεού».—2 Πέτρ. 1:21· Ιωάν. 20:21, 22.

18. Πόσο βαθιά εντυπώθηκαν τα θεόπνευστα μηνύματα στους ανθρώπινους δέκτες τους;

¹⁸ Είτε την ώρα που αυτοί οι άνθρωποι του Θεού ήταν ξύπνιοι, και είχαν πλήρη συνειδητότητα, είτε την ώρα που κοιμούνταν και έβλεπαν κάποιο όνειρο, το πνεύμα του τους εντύπωνε βαθιά το μήνυμα που προερχόταν από τη θεϊκή πηγή, από την οποία ξεκινάει η γραμμή επικοινωνίας. Από τη στιγμή που ο προφήτης έπαιρνε το μήνυμα, είχε την ευθύνη να το μεταδώσει στους άλλους χρησιμοποιώντας λέξεις. Όταν ο Μωυσής και οι άλλοι πιστοί προφήτες επιστρέψουν τον καιρό της ανάστασης, αναμφίβολα, θα είναι σε θέση να επιβεβαιώσουν την ακρίβεια των διαφυλαγμένων συγγραμμάτων τους, επειδή το μυαλό τους—το οποίο θα έχει αναδημιουργηθεί και θα είναι γεμάτο εκτίμηση—θα εξακολουθεί πιθανότατα να διατηρεί καθαρά στη μνήμη του τις πληροφορίες που του είχαν δοθεί αρχικά. Παρόμοια, στον απόστολο Πέτρο έκανε τόσο βαθιά εντύπωση το όραμα της μεταμόρφωσης ώστε μπόρεσε να δώσει μια ζωντανή περιγραφή της μεγαλοπρέπειας του οράματος, 30 και πλέον έτη αργότερα.—Ματθ. 17:1-9· 2 Πέτρ. 1:16-21.

Ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΚΑΙ Ο ΔΑΚΤΥΛΟΣ ΤΟΥ

19. Τι είναι ο «δάκτυλος» του Θεού, και ποια εδάφια το αποδεικνύουν αυτό;

¹⁹ Όλοι οι ανθρώπινοι συγγραφείς χρησιμοποιούν τα δάκτυλά τους για να γράψουν—είτε κρατώντας πένα ή γραφίδα, στην αρχαιότητα, είτε για να γράψουν με στυλό ή στη γραφομηχανή και στο κομπιούτερ, στις μέρες μας. Θεωρείται δε πως οτιδήποτε γράφουν τα δάκτυλά τους απορρέει από το μυαλό τους. Ξέρετε ότι ο Θεός έχει δάκτυλο; Και βέβαια έχει, αφού ο Ιησούς χαρακτήρισε το πνεύμα του Θεού ‘δάκτυλό’ Του. Όταν ο Ιησούς θεράπευσε έναν δαιμονισμένο, και έτσι αυτός ξαναβρήκε τη μιλιά και την όρασή του, οι θρησκευτικοί εχθροί βλασφήμησαν το μέσο με το οποίο ο Ιησούς θεράπευσε εκείνον τον άνθρωπο. Σύμφωνα με τον Ματθαίο, ο Ιησούς τούς είπε: «Εάν εγώ δια Πνεύματος Θεού εκβάλλω τα δαιμόνια, άρα έφθασεν εις εσάς η βασιλεία του Θεού». (Ματθ. 12:22, 28) Ο Λουκάς μάς βοηθάει να καταλάβουμε περισσότερα, αναφέροντας τα λόγια που είπε ο Ιησούς σε μια παρόμοια περίπτωση: «Εάν δια του δακτύλου του Θεού εκβάλλω τα δαιμόνια, άρα έφθασεν εις εσάς η βασιλεία του Θεού». (Λουκ. 11:20) Σε κάποια προηγούμενη περίπτωση, οι ιερείς της Αιγύπτου που ασκούσαν μαγεία αναγκάστηκαν να ομολογήσουν ότι οι πληγές οι οποίες είχαν επέλθει στην Αίγυπτο ήταν εκδήλωση της ανώτερης δύναμης του Ιεχωβά, και παραδέχθηκαν: «Δάκτυλος Θεού είναι τούτο»!—Έξοδ. 8:18, 19.

20. Πώς ενήργησε ο «δάκτυλος» του Θεού, και με ποιο αποτέλεσμα;

²⁰ Από τον τρόπο που χρησιμοποιείται η λέξη «δάκτυλος» σ’ αυτές τις περιπτώσεις αντιλαμβανόμαστε ότι ‘ο δάκτυλος του Θεού’ έχει μεγάλη δύναμη και ότι αυτός ο χαρακτηρισμός εφαρμόζεται κατάλληλα στο πνεύμα του, όπως το χρησιμοποίησε για τη συγγραφή της Αγίας Γραφής. Έτσι, η Γραφή μάς πληροφορεί ότι ο Θεός έγραψε με ‘τον δάκτυλόν του’ τις Δέκα Εντολές στις δυο λίθινες πλάκες. (Έξοδ. 31:18· Δευτ. 9:10) Παρόμοια, όταν ο Θεός χρησιμοποίησε ανθρώπους για να γράψουν τα διάφορα βιβλία της Αγίας Γραφής, το συμβολικό του δάκτυλο, δηλαδή το πνεύμα του, ήταν η κατευθυντήρια δύναμη πίσω από τη γραφίδα εκείνων των αντρών. Το άγιο πνεύμα του Θεού είναι αόρατο, αλλά έχει ενεργήσει με θαυμαστό τρόπο και το ορατό και χειροπιαστό αποτέλεσμα είναι ότι το ανθρώπινο γένος έλαβε ένα ανεκτίμητο δώρο: το Λόγο της αλήθειας του Θεού, τη δική Του Αγία Γραφή. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι Συγγραφέας της Αγίας Γραφής είναι ο Ιεχωβά Θεός, Εκείνος που επικοινωνεί από τον ουρανό.

Αν και οι άνθρωποι που έγραψαν την Αγία Γραφή προέρχονταν από πολλά και διάφορα κοινωνικά στρώματα, όλοι, από τον Μωυσή μέχρι και τον απόστολο Ιωάννη, συμμετείχαν στην υπεράσπιση της κυριαρχίας του Ιεχωβά Θεού και στη διακήρυξη των σκοπών του εδώ στη γη. Έγραψαν στο όνομα του Ιεχωβά και με τη δύναμη του πνεύματός του.—Ιερ. 2:2, 4· Ιεζ. 6:3· 2 Σαμ. 23:2· Πράξ. 1:16· Αποκ. 1:10.

23. Τι προηγούμενα υπομνήματα χρησιμοποίησαν μερικοί Βιβλικοί συγγραφείς, και πώς έφτασαν αυτά στο σημείο να αποτελέσουν μέρος της θεόπνευστης Γραφής;

²³ Αρκετοί απ’ αυτούς περιλαμβάνουν στα συγγράμματά τους πληροφορίες που σταχυολόγησαν από προγενέστερα έγγραφα, γραμμένα από αυτόπτες μάρτυρες, που δεν ήταν όλοι θεόπνευστοι. Ο Μωυσής, για παράδειγμα, μπορεί να συνέταξε μέρη του βιβλίου Γένεσις από τέτοιες αφηγήσεις αυτοπτών μαρτύρων· έτσι μπορεί να έκανε και ο Σαμουήλ όταν έγραφε το βιβλίο Κριταί. Κυρίως κατ’ αυτόν τον τρόπο συνέταξε ο Ιερεμίας τα βιβλία Πρώτο και Δεύτερο Βασιλέων και έγραψε ο Έσδρας τα βιβλία Πρώτο και Δεύτερο Χρονικών. Το άγιο πνεύμα τούς κατηύθυνε να αποφασίσουν ποια μέρη από προγενέστερα ανθρωποποίητα έγγραφα να συγχωνέψουν στα δικά τους συγγράμματα, πράγμα που επικυρώνει ότι η συγχώνευση αυτή είναι αξιόπιστη. Από τη στιγμή που έγινε η συγχώνευση, αυτά τα αποσπάσματα από τα προγενέστερα έγγραφα έγιναν μέρος της θεόπνευστης Γραφής.—Γέν. 2:4, ΜΝΚ· 5:1, ΜΝΚ· 2 Βασ. 1:18· 2 Χρον. 16:11.