Πρέπει να Επιτρέπεται το Διαζύγιο;

ΤΟΝ ΙΟΥΝΙΟ του 1986, οι ψηφοφόροι στην Ιρλανδική Δημοκρατία ψήφισαν με διαφορά 3 έναντι 2, να διατηρήσουν την απαγόρευση των διαζυγίων, που ισχύει εκεί. Αυτό κατέστησε την Ιρλανδική Δημοκρατία τη μόνη χώρα της δυτικής Ευρώπης στην οποία το διαζύγιο είναι ακόμη παράνομο.

Προφανώς, παρά το κύμα των φιλελεύθερων απόψεων και του φιλελεύθερου τρόπου σκέψης, η άποψη που έχουν πολλά άτομα για το θέμα του διαζυγίου, θέμα το οποίο περιλαμβάνει πολύ τα συναισθήματα, επηρεάζεται σε μεγάλο βαθμό από το παρελθόν τους. Η φυλή, η εκπαίδευση και οι κοινωνικοί παράγοντες, όλα αυτά παίζουν ρόλο. Απ’ όλα τα πράγματα όμως, η θρησκεία ή η έλλειψή της, παραμένει η σπουδαιότερη μεμονωμένη δύναμη επιρροής.

Ποια είναι η δική σας άποψη για το διαζύγιο; Αν κάποιο αντρόγυνο έχει γίνει δυστυχισμένο από τη συμβίωσή τους και είναι σαφώς αταίριαστο, θα πρέπει να τους επιτραπεί να θέσουν τέρμα στη δυστυχία τους με το να πάρουν διαζύγιο; Πώς θα απαντούσατε σ’ αυτή την ερώτηση; Και κάτι πιο σπουδαίο, σε τι θα βασίζατε την απάντησή σας;

Ποικίλες και Συγκρουόμενες Απόψεις

Για τα εκατομμύρια των ατόμων που προσκολλιούνται στους κανόνες του Ρωμαιοκαθολικισμού, απλώς δεν υπάρχει διαζύγιο. «Στο Χριστιανικό γάμο», εξηγεί η The Catholic Encyclopedia, «δεν μπορεί να υπάρξει ποτέ απόλυτο διαζύγιο [όπου δίνεται το δικαίωμα για άλλο γάμο], τουλάχιστον αφού ολοκληρωθεί ο γάμος». Ωστόσο, η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία ακυρώνει το γάμο σε ορισμένες περιπτώσεις, και αυτή η μέθοδος χρησιμοποιείται πλατιά. Για παράδειγμα, τον Απρίλιο του 1986, η The Denver Post ανέφερε: «Οι τοπικοί Καθολικοί ζητούν τόσα πολλά ακυρωτικά γάμων, που η Αρχιεπισκοπή του Ντένβερ δαπανά 250.000 δολάρια για επιπλέον προσωπικό και για το κομπιούτερ, ώστε να ανταπεξέλθει στο φόρτο εργασίας». Το άρθρο ανέφερε στη συνέχεια ότι «στην Αρχιεπισκοπή του Ντένβερ έχει συσσωρευτεί εργασία τριών χρόνων που αφορά 700 υποθέσεις ακύρωσης γάμων».

Οι Προτεστάντες των εκατοντάδων δογμάτων που υπάρχουν σ’ όλο τον κόσμο, αντιμετωπίζουν έναν τεράστιο αριθμό εκκλησιαστικών νόμων και κανονισμών που αφορούν το διαζύγιο. Σε γενικές γραμμές ωστόσο, η ηγεσία του Προτεσταντισμού επιτρέπει το διαζύγιο μόνο για σοβαρούς λόγους. Αλλά το τι θεωρείται σοβαρό μπορεί να διαφέρει πάρα πολύ από τη μία εκκλησία στην άλλη. Γενικά, γίνονται αποδεκτοί ως λόγοι διαζυγίου αδικήματα όπως η μοιχεία, η κακοποίηση και η εγκατάλειψη, αλλά αυτοί με κανένα τρόπο δεν είναι οι μόνοι. Ορισμένα δόγματα έχουν τώρα τελετές και λειτουργίες διαζυγίων με ύμνους και προσευχές, όπως γίνεται στους γάμους. Σε μια απ’ αυτές τις τελετές, «ανακαλούνται οι γαμήλιοι όρκοι. Το ζευγάρι παραδίνει τις βέρες του στον διάκονο. Η λειτουργία λήγει με τη δήλωση του διάκονου ότι ο γάμος έχει λυθεί και το ζευγάρι ανταλλάσσει χειραψία», αναφέρει η The New York Times.

Οι Ιουδαίοι έχουν θρησκευτικά δικαστήρια τα οποία επιβάλλουν την παράδοσή τους. Οι ραβινικοί νόμοι επιτρέπουν το διαζύγιο είτε όταν υπάρχει αμοιβαία συμφωνία από τους συζύγους είτε όταν υπάρχουν σωματικά ελαττώματα ή ανυπόφορη διαγωγή. Ωστόσο, το διαζύγιο θεωρείται νόμιμο μόνο όταν ο σύζυγος δώσει ένα «γκετ», δηλαδή πιστοποιητικό διαζυγίου, και αυτό μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο διαφωνίας. Μερικοί σύζυγοι, λόγω μνησικακίας, αρνούνται να δώσουν αυτό το έγγραφο ή το χρησιμοποιούν για να κάνουν παζαρέματα. «Αυτό το πρόβλημα έχει αφήσει χιλιάδες ευσεβείς Ιουδαίες γυναίκες σε μια στενάχωρη, μετέωρη θέση στο θέμα του γάμου», είπε ο πρόεδρος του Συμβουλίου της Πόλης της Νέας Υόρκης, ο Άντριου Στέιν, στην ομιλία του προς μια συγκέντρωση ραβίνων, δικηγόρων και άλλων. Χωρίς αυτό το γκετ, θεωρείται παράνομο να ξαναπαντρευτεί η γυναίκα και τα παιδιά που τυχόν θα αποκτήσει στιγματίζονται ως νόθα, στο σύγχρονο Κράτος του Ισραήλ.

Όσο γι’ αυτούς που δεν έχουν κάποια θρησκεία ή είναι αθεϊστές και οι οποίοι πιθανώς ακολουθούν τους νόμους της εκάστοτε χώρας, το θέμα πάλι δεν είναι απλό. Αυτό συμβαίνει επειδή η νομοθεσία που αφορά τα διαζύγια διαφέρει από χώρα σε χώρα, ακόμη και από περιοχή σε περιοχή μέσα στην ίδια χώρα. Μια αυθεντία κατάρτισε μια κατάσταση με 50 περίπου αιτίες για τις οποίες θα μπορούσε να πάρει κανείς νόμιμο διαζύγιο σε διάφορες περιοχές των Ηνωμένων Πολιτειών. Αυτές οι αιτίες περιλαμβάνουν «χονδροειδή ανάρμοστη συμπεριφορά και φαυλότητα», επίσης «το να μην υπάρχει καμιά λογική πιθανότητα να συνεχιστεί ο γάμος» και «άρνηση της συζύγου να πάει μαζί με τον άντρα της στη συγκεκριμένη πολιτεία». Τα τελευταία χρόνια, έχει χαθεί κάθε ίχνος αίσθησης του καλού και του κακού μ’ αυτό που είναι γνωστό ως διαζύγιο χωρίς λόγο.

Η Κατάσταση Συνεχίζει να Είναι Μπερδεμένη

Αν και πολλοί απ’ αυτούς τους ποικίλους και συγκρουόμενους νόμους και κανονισμούς που αφορούν τα διαζύγια λέγεται ότι βασίζονται στην Αγία Γραφή, κατάφεραν να ισχυροποιήσουν το θεσμό του γάμου και να προάγουν την ευτυχία των ανθρώπων; Η αυξανόμενη αναλογία διαζυγίων—σε μερικές χώρες είναι ένα διαζύγιο ανά δύο γάμους—μας δίνει καθαρά την απάντηση. Οι νόμοι αυτοί, όχι μόνο δεν κατάφεραν να ισχυροποιήσουν το δεσμό του γάμου, αλλά αύξησαν επίσης τη δυστυχία και την ταλαιπωρία στη ζωή εκατομμυρίων ατόμων.

Έχοντας αυτό υπόψη, είναι σημαντικό για εκείνους που ενδιαφέρονται ειλικρινά να κάνουν το σωστό, να εξακριβώσουν τι λέει στην πραγματικότητα η Αγία Γραφή για το θέμα αυτό.