Νησιά του Ινδικού Ωκεανού Ακούνε τα Καλά Νέα

ΠΑΡΑΤΑΓΜΕΝΑ σ’ ένα νοητό τόξο που διασχίζει τη Μαδαγασκάρη και απλωμένα σε έκταση πάνω από 3,9 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα στο δυτικό Ινδικό Ωκεανό βρίσκονται τα νησιά Ροντρίγκες, Μαυρίκιος, Ρεϊνιόν, Σεϋχέλλες, Μαγιότ και Κομόρες. Αν και καλύπτουν μια τέτοια τεράστια έκταση, αυτά τα νησιά έχουν συνολική χερσαία επιφάνεια μόνο 7.300 τετραγωνικά χιλιόμετρα περίπου. Εφόσον έχουν πληθυσμό 2,3 εκατομμύρια κατοίκους είναι ανάμεσα στα πιο πυκνοκατοικημένα νησιά του κόσμου.

Σ’ αυτόν τον πληθυσμό περιλαμβάνονται περίπου 2.900 Μάρτυρες του Ιεχωβά, οι οποίοι εργάζονται φιλόπονα για να κηρύξουν τα καλά νέα της Βασιλείας του Θεού στους κατοίκους των νησιών. Επειδή είναι απομονωμένοι, αυτοί οι Μάρτυρες εκτιμούν ιδιαίτερα τις επισκέψεις των περιοδευόντων επισκόπων και τις ετήσιες συνελεύσεις που διευθετεί το γραφείο τμήματος της Εταιρίας Σκοπιά το οποίο βρίσκεται στην πόλη Βακόας του Μαυρίκιου. Αυτές είναι περιστάσεις στις οποίες μπορούν στ’ αλήθεια να γευτούν τη σημασία των λόγων του εδαφίου Ησαΐας 42:10: ‘Ψάλλετε εις τον Ιεχωβά άσμα νέον, την δόξαν αυτού εκ των άκρων της γης, σεις οι καταβαίνοντες εις την θάλασσαν και πάντα τα εν αυτή· αι νήσοι και οι κατοικούντες αυτάς’.

Εκπρόσωποι από το γραφείο τμήματος πήγαν πρόσφατα στα νησιά για να επισκεφτούν τις εκκλησίες και για να διεξαγάγουν την ετήσια σειρά των ειδικών μονοήμερων συνελεύσεων, οι οποίες είχαν το θέμα «Γίνεσθε Άγιοι εν Πάση Διαγωγή», που βασίζεται στο εδάφιο 1 Πέτρου 1:15. Για να καλύψουν αυτή την τεράστια έκταση του ωκεανού ταξίδεψαν κυρίως με αεροπλάνο—μερικές φορές με σύγχρονα αεριωθούμενα τζάμπο, αλλά και συχνά με πολύ μικρότερα ελικοφόρα σκάφη. Χρησιμοποίησαν, επίσης, σκούνες και μικρά ιστιοφόρα. Ελάτε μαζί μας και δείτε πώς ακούνε τα καλά νέα τα νησιά στο μακρινό Ινδικό Ωκεανό!

Η Πρώτη Στάση—Ροντρίγκες

Έπειτα από πτήση μιάμισης ώρας από το Μαυρίκιο αντικρίζουμε έναν κοραλλιογενή σχηματισμό. Αυτός ο σχηματισμός αποτελεί το άκρο μιας μεγάλης λιμνοθάλασσας, η οποία περιβάλλει ένα μικρό κομμάτι γης μέσα στον Ινδικό Ωκεανό. Αυτή είναι η πρώτη μας στάση, το νησί Ροντρίγκες.

Το αεροδρόμιο είναι χτισμένο πάνω σε μια κοραλλιογενή προεξοχή του εδάφους που ονομάζεται Πουάντ Κορέλ. Σ’ αυτή την περιοχή το κοράλλι είναι τόσο παχύ που μπορεί να κοπεί σε ορθογώνια κομμάτια για να χρησιμοποιηθεί στην οικοδόμηση κτιρίων. Ένα μικρό λεωφορείο μάς μεταφέρει, περνώντας ένα στενό δρόμο με στροφές, από το αεροδρόμιο στην κύρια πόλη Πορτ Ματούριν. Σε κάποιο σημείο μπορούμε να δούμε το νησί από τη μια άκρη του ως την άλλη, καθώς επίσης το μακρινό κοραλλιογενή σχηματισμό, τη γαλάζια λιμνοθάλασσα και τη βραχώδη ακτή. Επειδή η περίοδος των βροχών μόλις τελείωσε, οι λοφοπλαγιές είναι καλυμμένες με παχύ, αφράτο γρασίδι όπου βόσκουν εδώ κι εκεί αγελάδες, πρόβατα και κατσίκια.

Μια μικρή, περιποιημένη Αίθουσα Βασιλείας στο κέντρο του Πορτ Ματούριν είναι ο τόπος της ειδικής μονοήμερης συνέλευσής μας. Το έργο στο Ροντρίγκες πρωτοάρχισε το 1964. Τώρα μεταξύ των 37.000 κατοίκων υπάρχουν 36 ευαγγελιζόμενοι των καλών νέων. Πόσο χαιρόμαστε όταν βλέπουμε ένα ακροατήριο από 53 άτομα και έναν 18χρονο νεαρό να βαφτίζεται. Η μητέρα του, αν και δεν ήξερε ούτε να διαβάζει ούτε να γράφει, δέχτηκε την αλήθεια το 1969 και συνέχισε να υπηρετεί τον Ιεχωβά παρ’ όλη την εναντίωση που είχε από την οικογένειά της. Τώρα δυο από τα παιδιά της έχουν αφιερωθεί στον Ιεχωβά.

Μετά τη συνέλευση περνάμε μια εβδομάδα κηρύττοντας στο νησί. Μιλάμε στη γλώσσα μας, την κρεολική του Μαυρίκιου, αφού κι εδώ στο Ροντρίγκες μιλούν αυτή τη γλώσσα. Με το λεωφορείο και κατόπιν πεζοπορώντας φτάνουμε στον τομέα μας—μια καταπράσινη κοιλάδα που εκτείνεται από τον ορεινό δρόμο μέχρι κάτω στη θάλασσα. Τι φαντασμαγορική θέα—η γαλαζοπράσινη λιμνοθάλασσα, ο λευκός κοραλλιογενής σχηματισμός με φόντο το βαθυγάλανο ωκεανό! Αναζωογονημένοι από τον άφθονο και αμόλυντο αέρα, είμαστε έτοιμοι να ξεκινήσουμε.

Ακολουθούμε τα μικρά μονοπάτια μέσα από τα λιβάδια και περνώντας ένα ελώδες ποταμάκι φτάνουμε στα πολλά μικρά σπίτια της κοιλάδας. Σε κάθε σπίτι μάς καλωσορίζουν θερμά και μπορούμε να μιλήσουμε στους οικοδεσπότες σχετικά με τις ευλογίες της Βασιλείας που πρόκειται να έρθουν σύντομα. Πριν περάσει πολλή ώρα έχουμε φτάσει στο κάτω μέρος της κοιλάδας και είναι καιρός να γυρίσουμε στο σπίτι. Αυτό σημαίνει κι άλλο σκαρφάλωμα και πεζοπορία, αλλά η φιλοξενία των ντόπιων μάς γλιτώνει απ’ όλα αυτά—προσφέρονται να μας μεταφέρουν μ’ ένα τζιπ.

Μετά την κοπιώδη εξόρμησή μας, είμαστε χαρούμενοι που επιστρέφουμε στον όμορφο Οίκο Μπέθελ στη Βακόας. Έχουν προγραμματιστεί να γίνουν δύο μέρες ειδικής συνέλευσης στην Αίθουσα του Δημαρχείου. Την πρώτη μέρα έρχονται 760 άτομα. Αυτά προέρχονται από τις μισές από τις 12 εκκλησίες του νησιού. Την επόμενη μέρα διεξάγουμε το ίδιο πρόγραμμα με 786 άτομα από τις άλλες έξι εκκλησίες. Αυτό το σαββατοκύριακο βαφτίζονται τέσσερα καινούρια άτομα. Υπάρχουν 30 ειδικοί σκαπανείς και 50 τακτικοί σκαπανείς οι οποίοι συμμετέχουν στη μετάδοση των καλών νέων στους κατοίκους του νησιού.

Οι Μακρινές Σεϋχέλλες

Σύντομα έρχεται η ώρα να ξανανέβουμε στο αεροπλάνο και να πετάξουμε προς βορρά περνώντας πάνω από 1.600 χιλιόμετρα ανοιχτής θάλασσας για να φτάσουμε στο νησί Μαέ στις Σεϋχέλλες, οι οποίες ονομάζονται Ζόουλ Ελβάνιν Σέσαλ, που στην κρεολική σημαίνει «τα Μακρινά Νησιά Σεϋχέλλες». Λόγω της απόστασης, το γραφείο τμήματος μπορεί να διευθετεί μόνο δύο επισκέψεις το χρόνο. Η μέρα ειδικής συνέλευσης και η συνέλευση περιοχής διεξάγονται σε τρεις συνεχείς μέρες την άνοιξη. Η συνέλευση περιφερείας διεξάγεται αργότερα τον ίδιο χρόνο. Τώρα, στα μέσα Οκτωβρίου, βρισκόμαστε εδώ για τη συνέλευση περιφερείας και για να αφιερώσουμε μια εβδομάδα επισκεπτόμενοι τις εκκλησίες. Κι εδώ μπορούμε πάλι να χρησιμοποιήσουμε την κρεολική του Μαυρίκιου, τη γλώσσα που μιλάμε.

Οι αδελφοί από τα κοντινά νησιά Πρασλίν και Λα Ντιγκ έχουν ήδη φτάσει. Πόσο συναρπαστικό είναι να υπάρχουν εκπρόσωποι από 12 εθνικότητες! Ο τόπος της συνέλευσης είναι η τοπική Αίθουσα Βασιλείας, ένα μεγάλο αναδιαμορφωμένο γκαράζ στο πίσω μέρος του σπιτιού ενός Μάρτυρα. Εφόσον μόνο έξι αδελφοί, ντόπιοι και επισκέπτες, έχουν τα προσόντα για να λάβουν μέρος στο πρόγραμμα, μερικοί έχουν το προνόμιο να κάνουν αρκετές ομιλίες κατά τη διάρκεια αυτών των τεσσάρων ημερών. Οι 81 ευαγγελιζόμενοι κατενθουσιάζονται όταν βλέπουν 216 παρόντες στην τελευταία μέρα της συνέλευσης.

Μετά τη συνέλευση ανεβαίνουμε σε μια σκούνα για να πάμε στο Πρασλίν, το οποίο βρίσκεται 40 χιλιόμετρα βορειοανατολικά του Μαέ. Το δεκαοχτάμετρο σκάφος είναι κατασκευασμένο από ξύλο καλόφυλλης τακαμαχάκης. Αυτό το όμορφο σκάφος μπορεί να μεταφέρει 50 επιβάτες και περίπου 36 τόνους φορτίο. Καθώς αφήνουμε το λιμάνι του Μαέ και στρέφουμε την πλώρη μας προς το Πρασλίν το οποίο φαίνεται αχνά στο βάθος του ορίζοντα, μπορούμε να νιώσουμε την ώθηση που δίνει η ντιζελομηχανή την οποία βοηθούν τα άσπρα πανιά που φουσκώνουν πάνω στα δυο κατάρτια.

Δυόμισι ώρες αργότερα, στρίβουμε στο βραχώδες ακρωτήριο για να μπούμε στα πιο ήρεμα νερά του πανέμορφου όρμου της Σεν Αν. Όταν βγαίνουμε στο μακρόστενο μόλο βλέπουμε τους αδελφούς που μας περιμένουν. Υπάρχουν 13 ευαγγελιζόμενοι σ’ αυτό το μικρό νησί και 8 επισκέπτες ήρθαν από άλλα μέρη. Έτσι χαιρόμαστε όταν βλέπουμε τη μικρή αίθουσα να γεμίζει με 39 άτομα για την ειδική ομιλία. Τι θαυμάσιες προοπτικές για αύξηση!

Ενόσω βρισκόμαστε στο Πρασλίν, πρέπει να επισκεφτούμε την όμορφη κοιλάδα Βαλέ ντε Με. Εδώ συναντούμε το φοίνικα λαοδίκη η βεχελιανή, ο οποίος έχει το μεγαλύτερο καρπό του κόσμου, αφού ο καθένας ζυγίζει πάνω από 20 κιλά. Στη δροσιά της πράσινης σκιάς του δάσους βλέπουμε αυτούς τους φοίνικες σε όλα τα στάδια της ανάπτυξης. Τα επίσημα ενημερωτικά φυλλάδια εξηγούν ότι ο μεγαλύτερος είχε ύψος 31 μέτρα όταν μετρήθηκε την τελευταία φορά το 1968. Υπολογίζεται ότι μερικά απ’ αυτά τα ψηλά δέντρα είναι ηλικίας 800 ετών. Ένα δέντρο χρειάζεται 25 χρόνια για να κάνει καρπό και 7 χρόνια για να ωριμάσει η καρύδα. Δεν είναι παράξενο, λοιπόν, που το φυλλάδιο προειδοποιεί: «Να παίρνετε μόνο φωτογραφίες, να αφήνετε μόνο πατημασιές»!

Στις εφτά η ώρα το επόμενο πρωί ανεβαίνουμε σ’ ένα πλοιάριο για να πάμε στο νησάκι Λα Ντιγκ. Πολλά πλοιάρια συνωστίζονται γύρω από το μόλο. Αυτά αποτελούν το μοναδικό μέσο επικοινωνίας των 2.000 κατοίκων με τον έξω κόσμο. Έχει έρθει να μας βρει ένα ηλικιωμένο αντρόγυνο από την Ελβετία το οποίο βρίσκεται σ’ αυτά τα νησιά από το 1975. Αντί να πάρουμε μια βοϊδάμαξα-«ταξί», βαδίζουμε στην παραλία που έχει εντυπωσιακούς γρανιτένιους βράχους οι οποίοι έχουν λειανθεί από τη θάλασσα και τη βροχή. Έπειτα από ένα υπαίθριο πρωινό γεύμα και αφού περνάμε από κάποιο μικρό εκτροφείο όπου εκτρέφεται ένα σπάνιο είδος πουλιού, ο μαύρος μυγοχάφτης, πηγαίνουμε στο σπίτι κάποιων ενδιαφερόμενων ατόμων. Δεκατρία άτομα έχουν συγκεντρωθεί για να ακούσουν την ομιλία που εκφωνήθηκε στην κρεολική. Συναντούμε κι ένα ζευγάρι το οποίο έκανε όλες τις διευθετήσεις για να νομιμοποιήσουν το γάμο τους προκειμένου να μπορέσουν να προοδεύσουν πνευματικά. Πραγματικά, ο Ιεχωβά συνάγει τα επιθυμητά άτομα από τα έθνη, ακόμα και σ’ αυτά τα απόμακρα νησιά.

Προχωρούμε στο Ρεϊνιόν

Το Ρεϊνιόν είναι το πιο αναπτυγμένο νησί απ’ όσα επισκεπτόμαστε σ’ αυτό το ταξίδι. Καθώς πλησιάζουμε στη στεριά, βλέπουμε τον αυτοκινητόδρομο με τις τέσσερις λωρίδες ασφυκτικά γεμάτο από την κυκλοφορία που ξεκινούσε από την πρωτεύουσα Σεν Ντενί. Ψηλά κτίρια γεμίζουν την έκταση που υπάρχει μεταξύ της θάλασσας και του βουνού. Αυτό το νησί κατοικείται από 580.000 περίπου ανθρώπους και έχει αποδειχτεί παραγωγικός αγρός για τη μαρτυρία της Βασιλείας. (Ματθαίος 9:37, 38) Τώρα υπάρχουν περίπου 2.000 ζηλωτές ευαγγελιζόμενοι των καλών νέων σε 21 εκκλησίες.

Η μέρα ειδικής συνέλευσης διεξάγεται σ’ ένα μεγάλο κλειστό στάδιο. Χαιρόμαστε όταν βλέπουμε το ακροατήριο των 3.332 ατόμων, και πόσο συγκινητικό είναι να υπάρχουν 67 καινούρια άτομα τα οποία παρουσιάζονται για βάφτισμα! Αφού απολαμβάνουμε τη συντροφιά των ιεραποστόλων του νησιού, ξεκινούμε για τον επόμενο προορισμό μας.

Μαγιότ—Το Ευωδιαστό Νησί

Έπειτα από πτήση δύο ωρών, το 40θέσιο αεριωθούμενο άρχισε να κατεβαίνει στο αεροδρόμιο του Παμάντζι, το οποίο είναι ένα μικρό νησάκι που συνδέεται με την πρωτεύουσα του Μαγιότ, το Τζαούτζι, μ’ ένα διάδρομο μήκους 1,9 χιλιομέτρων. Ο γαλάζιος ουρανός, τα λευκά σύννεφα και οι κατάφυτες βουνοπλαγιές σε συνδυασμό με το βαθυγάλανο ωκεανό μάς μεταδίδουν την εικόνα ενός γαλήνιου τροπικού παραδείσου. Το Μαγιότ σωστά το λένε επίσης Ευωδιαστό Νησί λόγω του εξαίσιου αρώματος που βγαίνει από το δέντρο κανάγκα η εύοσμος. Το απόσταγμα από τα άνθη της αποστέλλεται στη Γαλλία για να χρησιμοποιηθεί ως βάση για την παρασκευή παγκοσμίως φημισμένων αρωμάτων.

Σε λιγότερο από 15 λεπτά μια μαούνα μάς μεταφέρει στο κύριο νησί. Έπειτα από κάποια αναψυκτικά στον ιεραποστολικό οίκο, προσκαλούμαστε σε μια μελέτη βιβλίου που θα γίνει 19 χιλιόμετρα μακριά στην άλλη μεριά του νησιού. Έτσι διαλύθηκαν οι προσδοκίες μας για μια ξεκούραστη επίσκεψη! Ανεβαίνουμε σ’ ένα ανοιχτό τζιπ και αρχίζουμε μια γρήγορη κούρσα που μας κόβει την ανάσα, μέσα σε στενούς δρόμους. Έχουμε την εντύπωση ότι περνάμε ξυστά από ανθρώπους, αγελάδες και άλλα οχήματα. Όμως, ο Γάλλος οδηγός μας ξέρει καλά το δρόμο. Σύντομα, φτάνουμε στο Σικόνι, όπου συναντούμε την οικογένεια στης οποίας το σπίτι γίνεται η μελέτη.

Ο πατέρας, ένας πρώην Μουσουλμάνος, μας συστήνει τα οχτώ παιδιά του. Ο μικρότερος γιος του, τεσσάρων χρονών, κάνει κάτι που αργότερα μαθαίνουμε ότι είναι ο παραδοσιακός χαιρετισμός. Βάζει το πίσω μέρος του ενός χεριού του στην παλάμη του άλλου και στέκεται μπροστά μας με τα χέρια κυρτωμένα. Αρχικά προσπαθούμε να του δώσουμε το χέρι μας και κατόπιν η σύζυγός μου προσπαθεί να βάλει τα χέρια του στο κεφάλι της. Ο μικρός μας φίλος με τα ολοστρόγγυλα μάτια περιμένει υπομονετικά και χωρίς αμφιβολία αναρωτιέται τι κάνουμε. Τελικά καταλαβαίνουμε τι πρέπει να κάνουμε—βάζουμε τα χέρια του πάνω στο κεφάλι του. Η μελέτη αρχίζει με 14 παρόντες. Αλλά στη μέση της μελέτης καταφτάνει ένα ενδιαφερόμενο άτομο και χαιρετάει όλους δια χειραψίας. Προφανώς, κι αυτό είναι ένα από τα έθιμά τους.

Στο ταξίδι της επιστροφής, μέσα από την ύπαιθρο που όλο και σκοτεινιάζει, βλέπουμε ξαφνικά μια πελώρια φρουτοφάγο νυχτερίδα που κατευθύνεται προς τα δέντρα για το βραδινό της φαγητό. Επίσης, νιώθουμε το άρωμα του καυτερού αρτόκαρπου, ο οποίος έχει πέσει στο γεμάτο στροφές δρόμο, και τη γλυκιά μυρωδιά από τα μάνγκο, τις παπάγιες και τις γκουάβες. Εδώ ζουν οι λεμούριοι, τα μικρά πιθηκόμορφα ζώα με το αλεπουδίσιο πρόσωπο και τη μακριά, δακτυλιωτή ουρά που τη χρησιμοποιούν για να πιάνονται. Σε μια στροφή στην κορφή του λόφου ένα θέαμα μας κόβει την ανάσα. Η πορτοκαλοκόκκινη πανσέληνος μόλις έχει ανατείλει πάνω από τον όρμο, ρίχνοντας λαμπυρίζουσες αντανακλάσεις στα ήρεμα νερά. Ακόμα και ο οδηγός μας ελαττώνει ταχύτητα για να τη θαυμάσει. Στο υπόλοιπο ταξίδι ανυπομονούμε να τη δούμε σε κάθε στροφή του δρόμου.

Το επόμενο πρωί πηγαίνουμε στο έργο κηρύγματος με τους ιεραποστόλους. Πρώτα, επισκεπτόμαστε ένα νεαρό άντρα ο οποίος είναι δάσκαλος και μιλάει καλά γαλλικά. Αυτός κάθεται στο πάτωμα και εμείς στο κρεβάτι του. Η επόμενη μελέτη είναι κι αυτή μ’ ένα νεαρό άντρα ο οποίος μας λέει να καθίσουμε στο στρώμα του που ήταν στο πάτωμα του μικρού δωματίου του. Έπειτα από λίγο αρχίζουμε να στριφογυρίζουμε, παρότι προσπαθούμε να αγνοήσουμε τις κράμπες στα πόδια μας και τον ιδρώτα που τρέχει στην πλάτη μας. Καθώς από τη διπλανή πόρτα το ράδιο παίζει στη διαπασών μουσική ποπ, δεν είναι εύκολο να συγκεντρωθούμε στη μελέτη, η οποία γίνεται μισή στα γαλλικά και μισή στη γλώσσα μαορί.

Η τελευταία επίσκεψή μας είναι σ’ ένα νεαρό άντρα από τις γειτονικές Κομόρες. Αφού ζητάει συγνώμη επειδή δεν γνωρίζει τα γαλλικά τόσο καλά, βγάζει το βιβλιάριό του και είναι έτοιμος για να ξεκινήσουμε. Όταν βλέπει ότι ο ιεραπόστολος συνεχίζει να μου εξηγεί κάτι, ο νεαρός διακόπτει και λέει ότι πρόκειται να διαβάσει την παράγραφο. Αυτό που προσπαθεί με ευγενικό τρόπο να μας πει είναι να κάνουμε ησυχία. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι είναι Μουσουλμάνοι, αλλά εκτιμούν πραγματικά ό,τι μαθαίνουν από την Αγία Γραφή.

Αναρωτιόμαστε γιατί, ενώ μελετούν τόσο πολλοί νεαροί άντρες, μελετούν μόνο τόσο λίγες κοπέλες. Μας λένε ότι αυτό το γεγονός είναι αποτέλεσμα της κοινωνικής και οικογενειακής παράδοσης. Εφόσον η πολυγαμία είναι θρησκευτικά και κοινωνικά αποδεκτή και κάθε γυναίκα σύζυγος ζει στο δικό της σπίτι, η επιρροή του πατέρα είναι ελάχιστη· η μητέρα είναι εκείνη που κρατάει τα ηνία. Μαθαίνουμε, επίσης, ότι κατά παράδοση οι κόρες παραμένουν στο σπίτι της μητέρας τους μέχρι να παντρευτούν. Από την άλλη πλευρά, οι γιοι φεύγουν από το σπίτι όταν μπαίνουν στην εφηβεία και είτε φτιάχνουν το δικό τους μπάνγκα, δηλαδή καλύβα, είτε ζουν με άλλα αγόρια σ’ ένα μπάνγκα. Κάτω απ’ αυτές τις περιστάσεις, οι νεαροί άντρες είναι ελεύθεροι να μελετήσουν αν το θέλουν, αλλά λίγες κοπέλες έχουν αυτή την ελευθερία.

Την Κυριακή πρόκειται να διεξαχθεί η μέρα ειδικής συνέλευσης. Αρχικά ο καιρός είναι θαυμάσιος, αλλά κατά το μεσημέρι αρχίζουν να μαζεύονται σύννεφα και σύντομα ξεκινάει μια καταρρακτώδης βροχή. Κανένας δεν φαίνεται να ανησυχεί και πολύ, μια και η βροχή μάς δροσίζει. Εδώ βρίσκουμε και πάλι άφθονα πνευματικά πλούτη, αφού οι 36 ευαγγελιζόμενοι και σκαπανείς χαίρονται που βλέπουν 83 άτομα στο ακροατήριο και 3 καινούρια άτομα να βαφτίζονται.

Η έκδοση του ειδικού βιβλιαρίου Απολαύστε Ζωή στη Γη για Πάντα! στη γλώσσα τους είναι ένα σημαντικό γεγονός. Αυτό το ειδικό βιβλιάριο δεν είναι απλώς η μοναδική έκδοση της Σκοπιάς στη γλώσσα μαορί, αλλά επίσης είναι η μοναδική έκδοση οποιουδήποτε είδους εντύπου σ’ αυτή τη γλώσσα. Έχει αραβικά γράμματα κάτω από το κείμενο με τους λατινικούς χαρακτήρες. Εδώ μαθαίνουν την αραβική γραφή στο σχολείο αλλά όχι και την αραβική γλώσσα. Μπορούν να απαγγείλουν προσευχές στην αραβική και να διαβάσουν το Κοράνιο στην αραβική· ωστόσο δεν καταλαβαίνουν αυτά που προφέρουν. Μόλις διαβάζουν την αραβική γραφή στο βιβλιάριο εκπλήσσονται επειδή μπορούν να την καταλάβουν. Αυτό που διαβάζουν είναι στην πραγματικότητα η γλώσσα τους, η μαορί, γραμμένη με αραβικούς χαρακτήρες. Χαιρόμαστε όταν βλέπουμε τα πρόσωπά τους να φωτίζονται καθώς κατανοούν τη σημασία εκείνων που διαβάζουν.

Οι άνθρωποι παίρνουν πολύ εύκολα τα ειδικά βιβλιάρια. Σ’ ένα από τα απόμερα χωριά, κάποιος άντρας μάς πλησιάζει ενώ κηρύττουμε σε μια γυναίκα. Αρχίζει να μιλάει πολύ έντονα στον αδελφό μας στη γλώσσα μαορί. Νομίζουμε ότι είναι πολύ εναντιούμενος. Ο άντρας συνεχίζει να χειρονομεί παραστατικά για αρκετή ώρα. Αργότερα ο αδελφός εξηγεί ότι αυτός ο άντρας παραπονιόταν: «Πώς περιμένετε να θυμόμαστε αυτά που μας λέτε όταν μας επισκέπτεστε μόνο μια φορά το χρόνο; Πώς; Πρέπει να έρχεστε πιο συχνά να μας μιλάτε γι’ αυτά τα πράγματα».

Αυτά τα τελευταία λόγια εκφράζουν και τα δικά μας αισθήματα. Ο Ιεχωβά πράγματι συνάγει τα επιθυμητά πράγματα απ’ όλα τα έθνη μέσω των καλών νέων της Βασιλείας. Αν και τους χωρίζουν μεγάλες εκτάσεις ωκεανού, οι κάτοικοι των νησιών αυτών προσθέτουν τη δική τους φωνή στη δυνατή κραυγή αίνου που απευθύνεται στον Δημιουργό και ουράνιο Πατέρα τους, τον Ιεχωβά Θεό.—Αγγαίος 2:7, ΜΝΚ.

[Χάρτης στη σελίδα 21]

(Για το πλήρως μορφοποιημένο κείμενο, βλέπε έντυπο)

ΣΕΫΧΕΛΛΕΣ

ΙΝΔΙΚΟΣ ΩΚΕΑΝΟΣ

ΚΟΜΟΡΕΣ

ΜΑΓΙΟΤ

ΜΑΔΑΓΑΣΚΑΡΗ

ΜΑΥΡΙΚΙΟΣ

ΡΕΪΝΙΟΝ

ΡΟΝΤΡΙΓΚΕΣ

[Εικόνα στη σελίδα 23]

Το βραχώδες ακρωτήριο στο Πρασλίν, ο όρμος της Σεν Αν

[Εικόνα στη σελίδα 24]

Μια βοϊδάμαξα-«ταξί» στο Λα Ντιγκ των Σεϋχελλών

[Εικόνα στη σελίδα 25]

Κηρύττοντας με το νέο ειδικό βιβλιάριο στο Μαγιότ