¹³ Πρώτα από όλα, τι θα αποκάλυπτε το πέρασμα του χρόνου σχετικά με το ζήτημα της παγκόσμιας κυριαρχίας, σε ό,τι αφορά την ορθότητα της διακυβέρνησης του Θεού; Θα μπορούσαν οι άνθρωποι να κυβερνήσουν τον εαυτό τους καλύτερα από ό,τι ο Θεός; Θα μπορούσε κάποιο σύστημα ανθρώπινης διακυβέρνησης, ανεξάρτητο από τον Θεό, να φέρει έναν ευτυχισμένο κόσμο απαλλαγμένο από τον πόλεμο, το έγκλημα και την αδικία; Θα μπορούσε κάποιο από αυτά τα συστήματα να εξαλείψει τη φτώχεια και να εξασφαλίσει ευημερία για όλους; Θα μπορούσε κάποιο από αυτά να νικήσει τις ασθένειες, τα γηρατειά και το θάνατο; Η διακυβέρνηση του Θεού είχε σχεδιαστεί έτσι ώστε να επιτελέσει όλα αυτά τα πράγματα.—Γένεσις 1:26-31.

⁵ Το ότι ο άνθρωπος ανεξαρτητοποιήθηκε από τον Θεό ήγειρε ένα ακόμα ερώτημα: Θα μπορούσαν οι άνθρωποι να τα καταφέρουν καλύτερα αν δεν κυβερνιούνταν από τον Θεό; Ο Δημιουργός ασφαλώς γνώριζε την απάντηση, αλλά ένας σίγουρος τρόπος για να τη μάθουν και οι άνθρωποι ήταν να τους επιτρέψει να έχουν την απόλυτη ελευθερία που ζητούσαν. Διάλεξαν αυτή την πορεία με τη δική τους ελεύθερη βούληση, και ο Θεός τούς επέτρεψε να την ακολουθήσουν.

6, 7. Γιατί έχει παραχωρήσει ο Θεός απόλυτη ελευθερία στους ανθρώπους για τόσο πολύ καιρό;

⁶ Με το να παραχωρήσει στους ανθρώπους αρκετό χρόνο ώστε να πειραματιστούν με την απόλυτη ελευθερία, ο Θεός θα αποδείκνυε μια για πάντα το αν είναι καλύτερο να βρίσκονται οι άνθρωποι κάτω από τη διακυβέρνηση του Θεού ή τη δική τους διακυβέρνηση. Επίσης, ο χρόνος που θα τους παραχωρούνταν θα έπρεπε να είναι αρκετός για να επιτρέψει στους ανθρώπους να φτάσουν σε αυτό που εκείνοι θα θεωρούσαν το αποκορύφωμα των πολιτικών, των βιομηχανικών, των επιστημονικών και των ιατρικών τους επιτευγμάτων.

⁷ Επομένως, ο Θεός μέχρι και στις μέρες μας έχει δώσει ανεμπόδιστα στον άνθρωπο την ευκαιρία να δείξει πέρα από κάθε αμφιβολία αν η ανθρώπινη διακυβέρνηση, ανεξάρτητα από Αυτόν, μπορεί να πετύχει. Έτσι, ο άνθρωπος έχει τη δυνατότητα να διαλέγει μεταξύ της αγαθοσύνης και της απανθρωπιάς, μεταξύ της αγάπης και του μίσους, μεταξύ της δικαιοσύνης και της αδικίας. Αλλά αντιμετωπίζει επίσης και τις συνέπειες της εκλογής του: καλοσύνη και ειρήνη ή πονηρία και παθήματα.

Ποιο Ήταν το Αποτέλεσμα του Στασιασμού;

1-3. Πώς έχει αποδείξει το πέρασμα του χρόνου ότι ο Ιεχωβά είχε δίκιο;

ΣΧΕΤΙΚΑ με το ζήτημα του δικαιώματος του Θεού να κυβερνάει, ποιο ήταν το αποτέλεσμα έπειτα από όλους αυτούς τους αιώνες της ανθρώπινης διακυβέρνησης ανεξάρτητα από τον Θεό; Απέδειξαν οι άνθρωποι ότι είναι καλύτεροι κυβερνήτες από ό,τι ο Θεός; Αν κρίνουμε από το υπόμνημα της απανθρωπιάς που έχει δείξει ο άνθρωπος στο συνάνθρωπό του, ασφαλώς όχι.

² Όταν οι πρώτοι μας γονείς απέρριψαν τη διακυβέρνηση του Θεού, ακολούθησε η καταστροφή. Επέφεραν παθήματα πάνω στους ίδιους και πάνω σε όλη την ανθρώπινη οικογένεια που προήλθε από αυτούς. Και δεν μπορούσαν να κατηγορήσουν κανέναν άλλον εκτός από τον εαυτό τους. Ο Λόγος του Θεού λέει: ‘Αυτοί από μέρους τους έχουν ενεργήσει καταστροφικά· δεν είναι παιδιά του, το ελάττωμα είναι δικό τους’.—Δευτερονόμιον 32:5, ΜΝΚ.

³ Η ιστορία έχει δείξει πόσο σωστή ήταν η προειδοποίηση που έδωσε ο Θεός στον Αδάμ και στην Εύα ότι, αν απομακρύνονταν από τις προμήθειες του Θεού, θα εκφυλίζονταν και τελικά θα πέθαιναν. (Γένεσις 2:17· 3:19) Απομακρύνθηκαν από τη διακυβέρνηση του Θεού και με τον καιρό εκφυλίστηκαν και πέθαναν.

4. Γιατί όλοι εμείς γεννιόμαστε ατελείς, επιρρεπείς στις ασθένειες και στο θάνατο;

⁴ Αυτό που συνέβη κατόπιν σε όλους τους απογόνους τους το εξηγεί το εδάφιο Ρωμαίους 5:12: «Δι’ ενός ανθρώπου [του Αδάμ, της κεφαλής της ανθρώπινης οικογένειας] η αμαρτία εισήλθεν εις τον κόσμον και δια της αμαρτίας ο θάνατος, και ούτω διήλθεν ο θάνατος εις πάντας ανθρώπους». Έτσι όταν οι πρώτοι μας γονείς στασίασαν εναντίον της επίβλεψης που ασκούσε ο Θεός, αυτοί έγιναν ελαττωματικοί και αμαρτωλοί. Σε αρμονία με τους νόμους της γενετικής, το μόνο που μπορούσαν να μεταδώσουν στους απογόνους τους ήταν η ατέλεια που προέκυψε. Αυτός είναι ο λόγος που όλοι εμείς έχουμε γεννηθεί ελαττωματικοί, επιρρεπείς στις ασθένειες και στο θάνατο.

5, 6. Τι έχει δείξει η ιστορία σχετικά με τις προσπάθειες του ανθρώπου να φέρει αληθινή ειρήνη και ευημερία;

⁵ Έχουν περάσει πολλοί αιώνες. Αυτοκρατορίες ήρθαν και παρήλθαν. Έχει δοκιμαστεί κάθε εφικτό είδος κυβέρνησης. Κι όμως, επανειλημμένα έχουν συμβεί φοβερά πράγματα στην ανθρώπινη οικογένεια. Έπειτα από έξι χιλιάδες χρόνια, κάποιος ίσως θα σκεφτόταν ότι οι άνθρωποι θα είχαν προοδεύσει μέχρι του σημείου να εδραιώσουν την ειρήνη, τη δικαιοσύνη και την ευημερία σε όλη τη γη και ότι τώρα πια θα γνώριζαν καλά πώς να εκδηλώνουν τις θετικές αρχές της καλοσύνης, της συμπόνιας και της συνεργασίας.

⁶ Στην πραγματικότητα, όμως, συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο. Κανένα είδος ανθρώπινης κυβέρνησης που επινοήθηκε ως τώρα δεν έχει φέρει αληθινή ειρήνη και ευημερία για όλους. Σε αυτόν τον 20ό μας αιώνα και μόνο, είδαμε τη συστηματική δολοφονία εκατομμυρίων ατόμων στη διάρκεια του Ολοκαυτώματος και τη σφαγή 100 εκατομμυρίων και πλέον ανθρώπων στους πολέμους. Στην εποχή μας αναρίθμητοι άνθρωποι έχουν βασανιστεί, δολοφονηθεί και φυλακιστεί εξαιτίας της μισαλλοδοξίας και των πολιτικών διαφορών.

Η Κατάσταση Σήμερα

7. Πώς μπορεί να περιγραφτεί η κατάσταση στην οποία βρίσκεται σήμερα η ανθρώπινη οικογένεια;

⁷ Επιπρόσθετα, σκεφτείτε τη γενική κατάσταση της ανθρώπινης οικογένειας σήμερα. Το έγκλημα και η βία αφθονούν. Η χρήση ναρκωτικών έχει λάβει επιδημικές διαστάσεις. Οι σεξουαλικά μεταδιδόμενες ασθένειες έχουν εξελιχθεί σε πανδημία. Η τρομερή ασθένεια του AIDS έχει προσβάλει εκατομμύρια ανθρώπους. Δεκάδες εκατομμύρια άνθρωποι πεθαίνουν από την πείνα ή από αρρώστιες κάθε χρόνο, ενώ τεράστια πλούτη βρίσκονται στα χέρια λίγων ανθρώπων. Οι άνθρωποι μολύνουν και απογυμνώνουν τη γη. Η οικογενειακή ζωή και οι ηθικές αξίες καταρρέουν παντού. Πράγματι, σήμερα η ζωή αντικατοπτρίζει την απεχθή κυριαρχία του ‘θεού αυτού του κόσμου’, του Σατανά. Ο κόσμος τον οποίο αυτός ελέγχει είναι ψυχρός, αδίστακτος και εντελώς διεφθαρμένος.—2 Κορινθίους 4:4.

8. Γιατί δεν μπορούμε να χαρακτηρίσουμε ως πραγματική πρόοδο τα επιτεύγματα του ανθρωπίνου γένους;

⁸ Ο Θεός έχει παραχωρήσει αρκετό χρόνο στους ανθρώπους για να μπορέσουν να φτάσουν στο αποκορύφωμα της επιστημονικής και της υλικής τους προόδου. Αλλά αποτελεί πραγματική πρόοδο το γεγονός ότι το τόξο και το βέλος έχουν αντικατασταθεί από πολυβόλα, άρματα μάχης, βομβαρδιστικά αεροπλάνα και πυρηνικούς πυραύλους; Αποτελεί πρόοδο το ότι οι άνθρωποι μπορούν να ταξιδέψουν στο διάστημα αλλά δεν μπορούν να συνυπάρξουν στη γη με ειρήνη; Είναι πρόοδος το ότι οι άνθρωποι φοβούνται να περπατήσουν στους δρόμους τη νύχτα ή ακόμα και τη μέρα σε μερικές περιοχές;

Τι Έχει Δείξει το Πέρασμα του Χρόνου

9, 10. (α) Τι έχουν δείξει ξεκάθαρα οι αιώνες που πέρασαν; (β) Γιατί ο Θεός δεν θα αποστερήσει την ελεύθερη βούληση;

⁹ Η δοκιμή αυτή που διήρκεσε αιώνες έχει δείξει ότι είναι αδύνατον να κατευθύνουν οι άνθρωποι επιτυχημένα τα βήματά τους μακριά από τη διακυβέρνηση του Θεού. Είναι τόσο απίθανο να μπορέσουν να το καταφέρουν αυτό όσο απίθανο είναι να μπορέσουν να ζήσουν χωρίς να τρώνε, να πίνουν και να αναπνέουν. Οι αποδείξεις είναι ξεκάθαρες: Σχεδιαστήκαμε για να εξαρτόμαστε από την κατεύθυνση του Δημιουργού μας ακριβώς όπως σχεδιαστήκαμε να εξαρτόμαστε από την τροφή, το νερό και τον αέρα.

¹⁰ Με το να επιτρέψει την πονηρία, ο Θεός κατέδειξε μια για πάντα τα θλιβερά αποτελέσματα που προκύπτουν όταν γίνεται κακή χρήση της ελεύθερης βούλησης. Και η ελεύθερη βούληση είναι ένα τόσο πολύτιμο δώρο, ώστε ο Θεός, αντί να την αποστερήσει από τους ανθρώπους, τους άφησε να δουν τι θα σήμαινε η κακή χρήση της. Ο Λόγος του Θεού είναι αληθινός όταν λέει: «Του περιπατούντος ανθρώπου δεν είναι το να κατευθύνη τα διαβήματα αυτού». Είναι επίσης αληθινός όταν λέει: «Άνθρωπος εξουσιάζει άνθρωπον προς βλάβην αυτού».—Ιερεμίας 10:23· Εκκλησιαστής 8:9.

11. Έχει εξαλείψει τα παθήματα κάποια μορφή ανθρώπινης διακυβέρνησης;

¹¹ Το γεγονός ότι ο Θεός έχει επιτρέψει να υπάρχει ανθρώπινη διακυβέρνηση επί έξι χιλιάδες χρόνια καταδεικνύει με έντονο τρόπο ότι ο άνθρωπος είναι ανίκανος να σταματήσει τα παθήματα. Ποτέ δεν το κατάφερε αυτό. Για παράδειγμα, στις μέρες του, ο βασιλιάς του Ισραήλ Σολομών, με όλη τη σοφία του, τον πλούτο του και τη δύναμή του, δεν μπόρεσε να διορθώσει την αθλιότητα που προκύπτει από την ανθρώπινη διακυβέρνηση. (Εκκλησιαστής 4:1-3) Παρόμοια, στις μέρες μας οι παγκόσμιοι ηγέτες, ακόμα και με τις τελευταίες τεχνολογικές εξελίξεις, δεν είναι ικανοί να εξαλείψουν τα παθήματα. Το χειρότερο είναι ότι, όπως έχει δείξει η ιστορία, οι άνθρωποι που είναι ανεξάρτητοι από τη διακυβέρνηση του Θεού έχουν αυξήσει τα παθήματα αντί να τα εξαλείψουν.