Όταν ο Ιακώβ βρισκόταν στην επιθανάτια κλίνη του, ο Ισσάχαρ ήταν ο 6ος από τους 12 γιους που πήραν την ευλογία του πατέρα τους: «Ο Ισσάχαρ είναι γαϊδούρι με γερά κόκαλα, ξαπλωμένο ανάμεσα στους δύο σάκους του σαμαριού. Και θα δει ότι ο τόπος ανάπαυσης είναι καλός και ότι εκείνη η γη είναι ευχάριστη· και θα γείρει τον ώμο του για να σηκώσει φορτία και θα υποβληθεί σε δουλική καταναγκαστική εργασία». (Γε 49:14, 15) Δίνοντας αυτή την ευλογία, ο Ιακώβ όχι μόνο επισήμαινε ορισμένα ατομικά χαρακτηριστικά του Ισσάχαρ και γεγονότα της προσωπικής του ζωής αλλά, όπως συνέβη και με τις ευλογίες που απηύθυνε στους αδελφούς του, προέλεγε επίσης τα διάφορα μελλοντικά φυλετικά γνωρίσματα και τη συμπεριφορά που θα είχαν οι απόγονοι του Ισσάχαρ «στο τελικό διάστημα των ημερών».—Γε 49:1.

Η παρομοίωση του Ισσάχαρ, του γιου του Ιακώβ, με «γαϊδούρι με γερά κόκαλα» προφανώς υποδείκνυε μια ιδιότητα η οποία ήταν έκδηλη και στη φυλή που προήλθε από αυτόν. (Γε 49:14, 15) Η γη που τους είχε παραχωρηθεί ήταν πράγματι «ευχάριστη», ένα εύφορο τμήμα της Παλαιστίνης, κατάλληλο για αγροκαλλιέργειες. Ο Ισσάχαρ φαίνεται ότι είχε αποδεχτεί το μόχθο που συνεπαγόταν αυτή η εργασία. Η φράση «θα γείρει τον ώμο του για να σηκώσει φορτία» υποδηλώνει προθυμία. Έτσι λοιπόν, αν και η φυλή δεν ήταν ιδιαίτερα επιφανής, ήταν προφανώς αξιέπαινη για το ότι αναλάμβανε το φορτίο ευθύνης που της αναλογούσε.