Στο πρωτότυπο ελληνικό κείμενο, εκτός από τη λέξη δεσμοφύλαξ (από τα συνθετικά δεσμός και φύλαξ) υπάρχει και η λέξη βασανιστής που μεταφράζεται επίσης ως «δεσμοφύλακας».

Πολλές φορές οι δεσμοφύλακες εφάρμοζαν σκληρά βασανιστήρια στους φυλακισμένους, εξού και ο όρος βασανιστής που χρησιμοποιούνταν για αυτούς. Οι οφειλέτες, για παράδειγμα, ρίχνονταν μερικές φορές στη φυλακή επειδή δεν είχαν ξεπληρώσει τα χρέη τους. Εκεί ο δεσμοφύλακας μπορούσε να τους μαστιγώσει και να τους βασανίσει, και δεν αφήνονταν ελεύθεροι μέχρι, όπως είπε ο Ιησούς, να “ξεπληρώσουν και το τελευταίο νόμισμα ελάχιστης αξίας”. (Ματ 5:25, 26) Αυτό το σημείο έθιγε και η παραβολή του Ιησού για τον ανελεήμονα δούλο. Όταν ο κύριός του έμαθε τι είχε κάνει ο αχάριστος δούλος, «τον παρέδωσε στους δεσμοφύλακες [βασανισταῖς, Κείμενο] μέχρι να ξεπληρώσει όλο το χρέος».—Ματ 18:34, 35· παράβαλε Απ 14:11, όπου εμφανίζεται η λέξη “βασανισμός”.

Στους Φιλίππους, ο Παύλος και ο Σίλας φέρθηκαν διά της βίας ενώπιον των διοικητών της πόλης οι οποίοι διέταξαν να τους ραβδίσουν, και «αφού τους έδωσαν πολλά χτυπήματα, τους έριξαν στη φυλακή, προστάζοντας το δεσμοφύλακα να τους φυλάει με ασφάλεια. Αυτός, επειδή πήρε τέτοια διαταγή, τους έριξε στην εσωτερική φυλακή και έκλεισε τα πόδια τους στα ξύλινα δεσμά». (Πρ 16:22-24)