Η Γκρέις και η Γκλάντις Γκρέγκορι ήταν μεταξύ εκείνων που αποτέλεσαν τα πρώτα μέλη του ιεραποστολικού οίκου στη Ναγκόγια. Διαπίστωσαν ότι ο τομέας ήταν έτοιμος για θερισμό. Τον Απρίλιο του 1951, η Γκρέις συνάντησε τον 18χρονο Ιζάμου Σουγκιούρα, ο οποίος εργαζόταν σε μια αντιπροσωπεία πιάνων. Η Γκλάντις θυμάται: «Η μητέρα του Ιζάμου τον είχε αναθρέψει σύμφωνα με μια Σιντοϊστική αίρεση, και του είχε πει ότι η Ιαπωνία ήταν σίνσου (θεϊκή γη) και ότι ο καμικάζι (θεϊκός άνεμος) θα προστάτευε την Ιαπωνία και θα τους βοηθούσε να κερδίσουν τον πόλεμο. Αλλά η πίστη του στους ιαπωνικούς θεούς κλονίστηκε όταν η Ιαπωνία παραδόθηκε και έζησε τις φοβερές οικονομικές συνθήκες και τις ελλείψεις τροφίμων που προκάλεσε ο πόλεμος. Ο πατέρας του πέθανε από υποσιτισμό ένα χρόνο μετά τον πόλεμο. Ο νεαρός Ιζάμου ανταποκρίθηκε στην ελπίδα για μια παραδεισένια γη και βαφτίστηκε σε μια συνέλευση περιοχής τον Οκτώβριο του 1951».

Η Γκλάντις Γκρέγκορι θυμάται όταν επισκεπτόταν μια γυναίκα η οποία ήταν κατ’ όνομα Βουδίστρια και αργότερα στράφηκε στις εκκλησίες του Χριστιανικού κόσμου· αλλά κατόπιν τις εγκατέλειψε αποκαρδιωμένη. Απογοητεύτηκε όταν οι πάστορες δεν μπορούσαν να εξηγήσουν ξεκάθαρα ποιος ήταν ο Θεός καθώς και το γιατί δεν χρησιμοποιούσαν το προσωπικό όνομα του Θεού, αν και αυτό εμφανιζόταν σχεδόν 7.000 φορές στη δική της Αγία Γραφή (την Μπάνγκοταϊ, παλιά κλασική έκδοση). Αντί να απαντήσει στις πολλές ερωτήσεις της, ο κληρικός τής είχε πει «απλώς πίστευε». Κάποτε έπεσε στα χέρια της ένα αντίτυπο της Σκοπιάς (η οποία είχε γίνει μηνιαία έκδοση στην ιαπωνική από το Μάιο του 1951) που είχε δώσει η Γκλάντις σε μια γειτόνισσά της. Εντυπωσιασμένη από όσα διάβασε, έψαξε να βρει την Γκλάντις. Σχετικά με αυτή την εμπειρία, η Γκλάντις είπε αργότερα: «Όταν η γυναίκα είδε τις απαντήσεις που υπήρχαν στην Αγία Γραφή για τα ερωτήματά της, αυτές άγγιξαν την καρδιά της. Ήρθε αμέσως στη Μελέτη Βιβλίου Εκκλησίας. Εκεί άκουσε τις ανακοινώσεις για υπηρεσία αγρού την επομένη και εξέφρασε την επιθυμία να βγει και αυτή. Προσπαθήσαμε να τη συγκρατήσουμε λέγοντάς της ότι πρώτα χρειαζόταν να μελετήσει λίγο. Εκείνη είπε: “Καλά, θα μελετήσω, αλλά θέλω να βγω και στην υπηρεσία!” Αυτό συνέβη, και έκανε πάνω από 50 ώρες τον πρώτο μήνα! Μέσα σε ένα χρόνο βαφτίστηκε και άρχισε σκαπανικό, και αργότερα υπηρέτησε ως παραγωγική ειδική σκαπάνισσα. Στα 80 της χρόνια, εξακολουθεί να βρίσκεται στην υπηρεσία σκαπανέα».

Η Γκρέις (επάνω) και η Γκλάντις Γκρέγκορι, από την 11η τάξη της Σχολής Γαλαάδ