«Έψαχνα τον Θεό από Παιδί».​—ΣΙΝΤΖΙ ΣΑΤΟ

ΕΤΟΣ ΓΕΝΝΗΣΗΣ: 1951

ΧΩΡΑ ΚΑΤΑΓΩΓΗΣ: ΙΑΠΩΝΙΑ

ΙΣΤΟΡΙΚΟ: ΣΙΝΤΟΪΣΤΗΣ ΙΕΡΕΑΣ

ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΜΟΥ: Μεγάλωσα σε μια επαρχιακή πόλη του νομού Φουκουόκα. Οι γονείς μου ήταν πολύ θρησκευόμενοι, και από μικρό με δίδαξαν να τιμώ τους θεούς του Σιντοϊσμού. Στα παιδικά μου χρόνια, σκεφτόμουν συχνά τη σωτηρία μου και επιθυμούσα πολύ να βοηθάω όσους είχαν προβλήματα. Θυμάμαι ότι κάποτε, στο δημοτικό, ο δάσκαλος ρώτησε την τάξη τι θέλουμε να γίνουμε όταν μεγαλώσουμε. Οι συμμαθητές μου είχαν πολύ συγκεκριμένους στόχους, όπως το να γίνουν επιστήμονες. Εγώ είπα ότι όνειρό μου ήταν να υπηρετώ τον Θεό. Όλοι γέλασαν μαζί μου.

Μετά το λύκειο, μπήκα σε μια θεολογική σχολή. Ενόσω σπούδαζα εκεί, γνώρισα κάποιον Σιντοϊστή ιερέα, ο οποίος στον ελεύθερο χρόνο του διάβαζε ένα βιβλίο με μαύρο εξώφυλλο. Μια μέρα με ρώτησε: «Σάτο, ξέρεις ποιο είναι αυτό το βιβλίο;» Είχα προσέξει το εξώφυλλο, και έτσι απάντησα: «Η Αγία Γραφή». Εκείνος μου είπε: «Όποιος θέλει να γίνει Σιντοϊστής ιερέας, πρέπει να διαβάσει αυτό το βιβλίο».

Πήγα αμέσως και αγόρασα μια Γραφή, την οποία έβαλα στην πιο περίοπτη θέση της βιβλιοθήκης μου και την πρόσεχα πολύ. Αλλά δεν έβρισκα χρόνο να τη διαβάσω, επειδή ήμουν πολύ απασχολημένος με τα μαθήματα. Όταν αποφοίτησα, άρχισα να εργάζομαι σε έναν ναό ως Σιντοϊστής ιερέας. Το παιδικό μου όνειρο είχε πραγματοποιηθεί.

Σύντομα, όμως, διαπίστωσα ότι το να είμαι ιερέας δεν ήταν όπως το φανταζόμουν. Οι περισσότεροι ιερείς δεν έδειχναν αρκετή αγάπη ή ενδιαφέρον για τους άλλους. Πολλοί επίσης δεν είχαν πίστη. Κάποιος ανώτερός μου έφτασε στο σημείο να μου πει: «Αν θέλεις να πετύχεις εδώ, να μιλάς μόνο για φιλοσοφικά θέματα. Οι συζητήσεις για την πίστη απαγορεύονται».

Τέτοια σχόλια με απογοήτευσαν όσον αφορά το Σιντοϊσμό. Παρότι συνέχισα να εργάζομαι στο ναό, άρχισα να ερευνώ και άλλες θρησκείες. Ωστόσο, ούτε μία δεν πρόσφερε κάτι καλύτερο. Όσο περισσότερες θρησκείες εξέταζα, τόσο περισσότερο απελπιζόμουν. Ένιωθα ότι δεν υπήρχε αλήθεια σε καμία θρησκεία.

ΠΩΣ ΑΛΛΑΞΕ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ Η ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ: Το 1988, γνώρισα κάποιον Βουδιστή που με παρότρυνε να διαβάσω τη Γραφή. Τότε θυμήθηκα τον Σιντοϊστή ιερέα ο οποίος πριν από χρόνια μού είχε πει το ίδιο. Αποφάσισα να ακούσω τη συμβουλή τους. Άρχισα να διαβάζω τη Γραφή, και σύντομα δεν μπορούσα να την αφήσω από τα χέρια μου. Μερικές φορές, διάβαζα όλη νύχτα ώσπου οι ακτίνες του ήλιου τρύπωναν το πρωί μέσα από το παράθυρο.

Αυτά που διάβασα μου δημιούργησαν την επιθυμία να προσευχηθώ στον Θεό της Γραφής. Άρχισα με την υποδειγματική προσευχή η οποία αναφέρεται στα εδάφια Ματθαίος 6:9-13. Την έλεγα κάθε δύο ώρες​—ακόμη και όταν εκτελούσα την υπηρεσία μου στο Σιντοϊστικό ναό.

Είχα πολλές απορίες για όσα διάβαζα. Εκείνον τον καιρό, ήμουν ήδη παντρεμένος, και ήξερα ότι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά διδάσκουν τη Γραφή, επειδή στο παρελθόν είχαν μιλήσει στη γυναίκα μου. Έψαξα και βρήκα μια Μάρτυρα του Ιεχωβά, και τη βομβάρδισα με ερωτήσεις. Μου έκανε εντύπωση το ότι απάντησε στην καθεμιά μέσα από τη Γραφή. Η ίδια κανόνισε να μελετήσουν μαζί μου τη Γραφή οι Μάρτυρες.

Λίγο αργότερα, άρχισα να παρακολουθώ τις συναθροίσεις των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Αν και δεν το αντιλήφθηκα αμέσως, ανάμεσα στους παρόντες ήταν ορισμένοι Μάρτυρες στους οποίους είχα φερθεί με πολλή αγένεια στο παρελθόν. Παρ’ όλα αυτά, εκείνοι με χαιρετούσαν θερμά και με έκαναν να νιώθω ευπρόσδεκτος.

Στις συναθροίσεις, έμαθα ότι ο Θεός αναμένει από τους συζύγους να αγαπούν και να τιμούν την οικογένειά τους. Μέχρι τότε, ήμουν τόσο προσηλωμένος στα ιερατικά μου καθήκοντα ώστε παραμελούσα τη γυναίκα μου και τα δύο μας παιδιά. Συνειδητοποίησα ότι άκουγα με προσοχή τι είχαν να πουν όσοι έρχονταν στο ναό για προσκύνημα, αλλά ότι δεν είχα προσέξει ούτε μία φορά αυτά που έλεγε η γυναίκα μου.

Καθώς προόδευα στη μελέτη, μάθαινα πολλά πράγματα για τον Ιεχωβά τα οποία με έλκυαν κοντά του. Με συγκινούσαν ιδιαίτερα κάποιες περικοπές όπως το εδάφιο Ρωμαίους 10:13, που λέει: «Όποιος επικαλεστεί το όνομα του Ιεχωβά θα σωθεί». Έψαχνα τον Θεό από παιδί, και τώρα, επιτέλους, τον είχα βρει!

Άρχισα να νιώθω έξω από τα νερά μου στο ναό. Τον πρώτο καιρό, ανησυχούσα για το τι θα σκέφτονταν οι άλλοι αν εγκατέλειπα το Σιντοϊσμό. Ανέκαθεν, όμως, έλεγα στον εαυτό μου ότι θα έφευγα αν έβρισκα τον αληθινό Θεό κάπου αλλού. Γι’ αυτό, την άνοιξη του 1989, αποφάσισα να ακούσω τη συνείδησή μου. Παραιτήθηκα από το ναό και εμπιστεύτηκα τη ζωή μου στα χέρια του Ιεχωβά.

Το να φύγω από εκεί δεν ήταν εύκολο. Οι ανώτεροί μου μού έβαλαν τις φωνές και με πίεζαν να μείνω. Ακόμη πιο δύσκολο, όμως, ήταν το να πω τα νέα στους γονείς μου. Πηγαίνοντας προς το σπίτι τους, είχα τόσο άγχος ώστε με πονούσε το στήθος μου και δεν με κρατούσαν τα πόδια μου! Κάθε τόσο σταματούσα για να προσευχηθώ στον Ιεχωβά να μου δώσει δύναμη.

Όταν έφτασα εκεί, δεν τολμούσα να θίξω το θέμα. Πέρασαν ώρες. Τελικά, ύστερα από πολλή προσευχή, μίλησα ανοιχτά στον πατέρα μου. Του είπα ότι είχα βρει τον αληθινό Θεό και ότι εγκατέλειπα το Σιντοϊσμό για να υπηρετήσω Εκείνον. Ο πατέρας μου έπεσε από τα σύννεφα και στενοχωρήθηκε πολύ. Άλλοι συγγενείς ήρθαν στο σπίτι και προσπάθησαν να με μεταπείσουν. Δεν ήθελα να πληγώσω την οικογένειά μου, αλλά ήξερα ότι το σωστό ήταν να υπηρετήσω τον Ιεχωβά. Με τον καιρό, κέρδισα το σεβασμό τους για την απόφαση που είχα πάρει.

Άλλο, όμως, ήταν το να φύγω από το ναό σωματικά και άλλο διανοητικά. Η ζωή του ιερέα μού είχε γίνει βίωμα. Πάσχιζα να την ξεχάσω, αλλά όπου και αν κοιτούσα, έβλεπα κάτι που μου τη θύμιζε.

Δύο πράγματα με βοήθησαν να απαλλαχτώ από αυτές τις επιρροές. Πρώτον, έψαξα το σπίτι μου με πολύ προσοχή προκειμένου να βρω οτιδήποτε σχετικό με την προηγούμενη θρησκεία μου. Ύστερα τα έκαψα όλα​—βιβλία, εικόνες, ακόμη και πανάκριβα ενθύμια. Δεύτερον, προσπαθούσα να έχω όσο περισσότερη συναναστροφή μπορούσα με τους Μάρτυρες. Η φιλία τους και η στήριξη που μου πρόσφεραν με βοήθησαν πολύ. Σιγά σιγά, οι παλιές μου συνήθειες έσβησαν από τη μνήμη μου.

ΠΩΣ ΕΧΩ ΩΦΕΛΗΘΕΙ: Στο παρελθόν, παραμελούσα τη γυναίκα μου και τα παιδιά μου, με αποτέλεσμα να νιώθουν μεγάλη μοναξιά. Από τότε, όμως, που άρχισα να τους αφιερώνω χρόνο, όπως λέει η Γραφή ότι πρέπει να κάνουν οι σύζυγοι, έχουμε δεθεί περισσότερο. Τελικά, άρχισε και η γυναίκα μου να υπηρετεί τον Ιεχωβά. Μαζί με το γιο μας, την κόρη μας και τον άντρα της, είμαστε τώρα ενωμένοι στην αληθινή λατρεία.

Όταν σκέφτομαι το όνειρο που είχα ως παιδί να υπηρετώ τον Θεό και να βοηθάω άλλους, συνειδητοποιώ ότι βρήκα αυτό ακριβώς που έψαχνα​—και ακόμη περισσότερα. Τα λόγια είναι λίγα για να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου προς τον Ιεχωβά.

[Εικόνα στη σελίδα 13]

Ο Σιντοϊστικός ναός όπου απέδιδα λατρεία