Οι Μάρτυρες Ανταποκρίνονται Αμέσως

Όταν ο Κέιζι Κοσίρο, ένας Χριστιανός πρεσβύτερος, επισκέφτηκε το κέντρο του Κόμπε το πρωινό του σεισμού και είδε την τρομερή καταστροφή, επέστρεψε στο σπίτι του και οργάνωσε την τοπική εκκλησία προκειμένου να μαγειρέψουν φαγητό για τους συγχριστιανούς που είχαν πληγεί περισσότερο. Ως το βράδυ, διένεμε φαγητό και νερό με το αυτοκίνητό του σε εκκλησίες στο κέντρο του Κόμπε. Το επόμενο πρωί προσφέρθηκε περισσότερη τροφή και νερό. Επειδή αντιμετώπιζαν κυκλοφοριακή συμφόρηση, οι Μάρτυρες οργάνωσαν μια πομπή από 16 μοτοσικλέτες για να μεταφέρουν τις προμήθειες.

Πολλοί άλλοι επίσης πήραν αμέσως την πρωτοβουλία να ψάξουν να βρουν και να βοηθήσουν τους Χριστιανούς αδελφούς τους. Ο Τομογιούκι Τσουμπόι και ένας άλλος πρεσβύτερος ξεκίνησαν με μοτοσικλέτες για να πάνε στην Ασίγια, μια πόλη δίπλα στο Κόμπε η οποία υπέστη επίσης σοβαρές καταστροφές. Στην Αίθουσα Βασιλείας στο κέντρο της Ασίγια, διαπίστωσαν ότι ο περιοδεύων επίσκοπος, Γιοσινόμπου Κουμάντα, είχε ήδη οργανώσει εκεί ένα κέντρο παροχής βοήθειας.

Έγιναν τηλεφωνήματα για να ενημερωθούν οι αδελφοί για την ανάγκη που υπήρχε, και σύντομα άρχισαν να συγκεντρώνονται προμήθειες. Εννιά αυτοκίνητα που μετέφεραν κουβέρτες, τρόφιμα και νερό σύντομα ξεκίνησαν για την Ασίγια. Αυτές τις προμήθειες τις μοίρασαν σε δύο Αίθουσες Βασιλείας μέσα στην πόλη, όπου είχαν καταφύγει 40 ως 50 άτομα. Άλλοι βρήκαν καταφύγιο σε σπίτια ομοπίστων τους. Την επομένη οι Μάρτυρες σε μια κοντινή περιοχή ετοίμασαν γεύματα για 800 άτομα. Η τροφή που παρασχέθηκε σε όσους είχαν ανάγκη ήταν υπεραρκετή, έτσι οι Μάρτυρες τη μοιράστηκαν με γείτονες που είχαν ανάγκη.

Σε όλη τη σεισμόπληκτη περιοχή, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά έσπευσαν να βοηθήσουν τους ομοπίστους τους. Αυτό εντυπωσίασε πολλούς παρατηρητές. Μια εβδομάδα μετά το σεισμό, ένας πιλότος ελικοπτέρου πλησίασε κάποιο Μάρτυρα στη Γιοκοχάμα και είπε: «Πήγα στην πληγείσα περιοχή την ημέρα του σεισμού και έμεινα μια εβδομάδα εκεί. Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά ήταν οι μόνοι που έσπευσαν στον τόπο της καταστροφής. Αυτό μου έκανε μεγάλη εντύπωση».

Εφαρμόζεται Πρόγραμμα Παροχής Βοήθειας

Το γραφείο τμήματος των Μαρτύρων του Ιεχωβά, το οποίο βρίσκεται στην Εμπίνα της Ιαπωνίας, σύντομα έστειλε τέσσερις εκπροσώπους στην περιοχή του Κόμπε για να οργανώσουν το έργο παροχής βοήθειας. «Αμέσως συμφωνήσαμε να βρούμε Αίθουσες Βασιλείας που δεν είχαν καταστραφεί και να στείλουμε προμήθειες εκεί», ανέφερε ένας εκπρόσωπος. «Εντοπίσαμε έξι αίθουσες, και μέσα σε πέντε ώρες είχαν γεμίσει εφόδια. Άλλες προμήθειες στάλθηκαν σε δυο μεγάλες Αίθουσες Συνελεύσεων των Μαρτύρων του Ιεχωβά εκεί κοντά».

Ανοίχτηκε τραπεζικός λογαριασμός για το ταμείο παροχής βοήθειας, και ενημερώθηκαν οι εκκλησίες των Μαρτύρων του Ιεχωβά σε όλη την Ιαπωνία. Μέσα στις πρώτες τρεις εργάσιμες ημέρες, δωρήθηκαν ένα εκατομμύριο δολάρια (περ. 230 εκατ. δρχ.). Τα χρήματα διανεμήθηκαν γρήγορα για να τα χρησιμοποιήσουν εκείνοι που είχαν ανάγκη.

Ειπώθηκε στις εκκλησίες ότι μπορούσαν να πάρουν τις αναγκαίες προμήθειες από τα προσδιορισμένα κέντρα παροχής βοήθειας. Οι πρεσβύτεροι κάθε εκκλησίας φρόντισαν για τη διανομή των προμηθειών στα μέλη των εκκλησιών τους που είχαν ανάγκη. Δεν αγνόησαν ούτε τα μη ομόπιστα μέλη των οικογενειών των Μαρτύρων. Ο πατέρας ενός Χριστιανού πρεσβυτέρου στην πληγείσα περιοχή—ο οποίος προηγουμένως δεν έβλεπε με καλό μάτι τους Μάρτυρες του Ιεχωβά—καυχήθηκε μιλώντας στο τηλέφωνο με κάποιο συγγενή του: «Άνθρωποι από τη θρησκεία του γιου μου έρχονται και μας βοηθάνε!»

Όχι Απλώς Υλική Βοήθεια

Αμέσως, οργανώθηκαν Χριστιανικές συναθροίσεις. Μια εκκλησία διεξήγαγε σε ένα πάρκο τη συνάθροισή της την Τρίτη, την ημέρα του σεισμού. Ως την Κυριακή οι περισσότερες εκκλησίες στην πληγείσα περιοχή διεξήγαγαν την τακτική Μελέτη Σκοπιάς, είτε σε μικρούς ομίλους είτε σε Αίθουσες Βασιλείας που δεν είχαν υποστεί σοβαρές ζημιές. Κατάλληλα, η Σκοπιά 1 Δεκεμβρίου 1994, την οποία μελετούσαν εκείνη την εβδομάδα, εξέταζε το προνόμιο του να χρησιμοποιούμε τους πόρους μας «για να βοηθούμε θύματα φυσικών καταστροφών». Μια γυναίκα στη συνάθροιση σχολίασε: «Πρώτη φορά είμαστε εμείς οι αποδέκτες του έργου παροχής βοήθειας. Είμαι γεμάτη ευγνωμοσύνη την οποία δεν μπορώ να εκφράσω με λόγια. Μόλις ξαναβρούμε το ρυθμό μας, θα κάνω το μέρος μου όσον αφορά την παροχή βοήθειας».

Εκπρόσωποι από το γραφείο τμήματος χρησιμοποίησαν μοτοσικλέτες για να επισκεφτούν τις περιοχές που είχαν πληγεί περισσότερο. «Ήταν συγκινητικό να βλέπεις τους αδελφούς να δακρύζουν», ανέφερε ένας από αυτούς. «Μας έλεγαν: ‘Δεν κλαίμε επειδή χάσαμε τα πάντα αλλά επειδή μας συγκινήσατε εσείς αδελφοί που ήρθατε να μας επισκεφτείτε από τόσο μακριά, από την Εμπίνα’».

Μέσα σε 24 ώρες από το σεισμό, το Κυβερνών Σώμα των Μαρτύρων του Ιεχωβά στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης, στις Η.Π.Α., καθώς και γραφεία τμήματος σε άλλα μέρη του κόσμου έστειλαν μηνύματα που εξέφραζαν ενδιαφέρον. Πολύ περισσότερα τέτοια μηνύματα έφτασαν τις επόμενες ημέρες. Ένα φαξ από την Εκκλησία Βόντζου Δυτική, στη Δημοκρατία της Κορέας, η οποία είχε χάσει 15 μέλη σε μια εμπρηστική επίθεση πριν από δύο χρόνια, ήταν ιδιαίτερα συγκινητικό.a Τελείωνε ως εξής: «Ο πόνος των αδελφών μας στο Κόμπε είναι και δικός μας πόνος και λύπη. Παρακαλούμε να θυμάστε ότι, όπως νιώσαμε και εμείς, δεν είστε μόνοι όταν περνάτε δυσκολίες. Αγαπητοί αδελφοί, μην εγκαταλείπετε τις προσπάθειες!»

Οι εκπρόσωποι του τμήματος έκαναν διευθετήσεις για συνεχή πνευματική υποστήριξη. Για παράδειγμα, επιπλέον περιοδεύοντες επίσκοποι διορίστηκαν προσωρινά στην περιοχή του Κόμπε για να παράσχουν ενθάρρυνση. Επίσης, Χριστιανοί πρεσβύτεροι από άλλα μέρη της Ιαπωνίας προσκλήθηκαν και αυτοί να επισκεφτούν το Κόμπε, για μία εβδομάδα περίπου ο καθένας, προκειμένου να παράσχουν πνευματική και συναισθηματική υποστήριξη σε εκείνους που υπέφεραν.

Με τόση φροντίδα και ενθάρρυνση από ομοπίστους από όλο τον κόσμο, οι Μάρτυρες στην πληγείσα περιοχή διατήρησαν μια θετική και γεμάτη εκτίμηση στάση. Αφού παρακολούθησε την πρώτη συνάθροιση μετά το σεισμό, μια Μάρτυρας είπε: «Ανησυχούσαμε κάπως μέχρι χθες, επειδή δεν είχαμε πού να πάμε. Αλλά όταν ήρθαμε εδώ και ακούσαμε τις θαυμάσιες διευθετήσεις που έχουν γίνει για δικό μας όφελος, οι οποίες περιλαμβάνουν υπηρεσία πλυντηρίου, πρόβλεψη για να κάνουμε μπάνιο, και τη χρήση των Αιθουσών Συνελεύσεων ως προσωρινών κατοικιών, αυτό μας ανακούφισε πραγματικά από τις ανησυχίες μας. Αυτή είναι στ’ αλήθεια η οργάνωση του Θεού!»

Πράγματι, το να δίνουν έμφαση στα πνευματικά πλούτη έχει βοηθήσει τους Μάρτυρες να αντιμετωπίσουν την κατάσταση. Μια κοπέλα περίπου 20 ετών είπε: «Η μητέρα μου με δίδαξε από τότε που ήμουν τριών ετών να θέτω την εμπιστοσύνη μου στον Ιεχωβά. Η εκπαίδευση που έλαβα από αυτήν και από τη Χριστιανική εκκλησία με έχει βοηθήσει να αντέξω αυτή τη θλιβερή εμπειρία».

Οργανώνονται για Ανοικοδόμηση

Περίπου 350 από τα σπίτια των Μαρτύρων έπαθαν σοβαρές ζημιές ή καταστράφηκαν· εκατό από αυτά ήταν ιδιόκτητα. Άλλα 630 και πλέον σπίτια Μαρτύρων χρειάστηκαν μικρότερες επισκευές. Επίσης, δέκα Αίθουσες Βασιλείας ήταν τόσο καταστραμμένες ώστε δεν μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν.

Γρήγορα, έγιναν διευθετήσεις προκειμένου να οικοδομηθούν ξανά Αίθουσες Βασιλείας για τις εκκλησίες που είχαν χάσει τις δικές τους. Καθεμιά από τις 11 Περιφερειακές Επιτροπές Οικοδόμησης στην Ιαπωνία οργάνωσε μια ομάδα 21 ατόμων για να επισκευάσουν τα σπίτια των Μαρτύρων που είχαν υποστεί ζημιές.

[Εικόνες στη σελίδα 26]

Οι Μάρτυρες οργάνωσαν γρήγορα ένα πρόγραμμα παροχής βοήθειας για τα θύματα