Τι Πρέπει να Γνωρίζετε για τη Ζήλια

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ζήλια; Είναι ένα έντονο συναίσθημα που μπορεί να κάνει κάποιον να νιώθει ανήσυχος, θλιμμένος ή θυμωμένος. Μπορεί να αισθανόμαστε ζήλια όταν ένα άτομο φαίνεται να τα καταφέρνει καλύτερα από εμάς σε κάποιον τομέα. Ή μπορεί να ζηλεύουμε όταν ένας φίλος μας επαινείται περισσότερο από ό,τι εμείς. Αλλά γιατί είναι επιβλαβής η ζήλια;

Οι άνθρωποι που κυριεύονται από ζήλια έχουν την τάση να είναι καχύποπτοι για πιθανούς ανταγωνιστές. Ο Βασιλιάς Σαούλ του αρχαίου Ισραήλ ήταν ένα τέτοιο παράδειγμα. Στην αρχή αγαπούσε τον οπλοφόρο του, τον Δαβίδ, και μάλιστα τον προώθησε κάνοντάς τον αρχηγό του στρατού. (1 Σαμουήλ 16:21· 18:5) Κατόπιν, μια ημέρα ο Βασιλιάς Σαούλ άκουσε κάποιες γυναίκες να επαινούν τον Δαβίδ με τα λόγια: «Ο Σαούλ επάταξε τας χιλιάδας αυτού, και ο Δαβίδ τας μυριάδας αυτού». (1 Σαμουήλ 18:7) Ο Σαούλ δεν θα έπρεπε να επιτρέψει να επηρεάσει αυτό την καλή του σχέση με τον Δαβίδ. Ωστόσο, προσβλήθηκε. «Υπέβλεπεν [Έβλεπε καχύποπτα, ΜΝΚ] ο Σαούλ τον Δαβίδ απ’ εκείνης της ημέρας και εις το εξής».—1 Σαμουήλ 18:9.

Ο ζηλιάρης μπορεί να μην εύχεται το κακό του άλλου. Αυτός ή αυτή μπορεί απλώς να δυσφορεί με την επιτυχία ενός γνωστού του και να λαχταράει να είχε τις ίδιες ιδιότητες ή περιστάσεις. Από την άλλη μεριά, ο φθόνος είναι μια ιδιαίτερα αρνητική μορφή ζήλιας. Το φθονερό άτομο μπορεί κρυφά να στερεί κάτι το καλό από εκείνον που διεγείρει τη ζήλια του ή ίσως να εύχεται να τον βρει κάποιο κακό. Μερικές φορές, το φθονερό άτομο δεν μπορεί να κρύψει τα αισθήματά του. Μπορεί να νιώθει την παρόρμηση να βλάψει φανερά τον άλλον, ακριβώς όπως ο Βασιλιάς Σαούλ προσπάθησε να δολοφονήσει τον Δαβίδ. Σε περισσότερες από μία περιπτώσεις, ο Σαούλ έριξε ένα δόρυ προσπαθώντας ‘να καρφώσει τον Δαβίδ στον τοίχο’.—1 Σαμουήλ 18:11, ΜΝΚ· 19:10, ΜΝΚ.

‘Μα εγώ δεν είμαι ζηλιάρης’, μπορεί να αποκριθείτε. Πράγματι, η ζήλια ίσως να μην ελέγχει τη ζωή σας. Σε κάποιο βαθμό, όμως, όλοι μας επηρεαζόμαστε από τη ζήλια—από τα δικά μας αισθήματα ζήλιας και από εκείνα των άλλων. Αν και είμαστε γρήγοροι στο να διακρίνουμε τη ζήλια στους άλλους, μπορεί να αργούμε να τη δούμε πάνω μας.

«Τάση για Φθόνο»

Το υπόμνημα της αμαρτωλής ανθρώπινης φύσης όπως αποκαλύπτεται στο Λόγο του Θεού, την Αγία Γραφή, πολλές φορές αναφέρεται σε αμαρτήματα που σχετίζονται με το φθόνο. Θυμάστε την αφήγηση σχετικά με τον Κάιν και τον Άβελ; Αυτοί οι γιοι του Αδάμ και της Εύας πρόσφεραν και οι δυο θυσίες στον Θεό. Ο Άβελ το έκανε αυτό επειδή ήταν άνθρωπος πίστης. (Εβραίους 11:4) Ασκούσε πίστη στην ικανότητα που έχει ο Θεός να εκπληρώσει το μεγαλειώδη σκοπό Του αναφορικά με τη γη. (Γένεσις 1:28· 3:15· Εβραίους 11:1) Ο Άβελ πίστευε επίσης ότι ο Θεός θα αντάμειβε τους πιστούς ανθρώπους με ζωή στον ερχόμενο επίγειο Παράδεισο. (Εβραίους 11:6) Γι’ αυτό, ο Θεός έδειξε ότι ευαρεστήθηκε με τη θυσία του Άβελ. Αν ο Κάιν αγαπούσε αληθινά τον αδελφό του, θα χαιρόταν για το ότι ο Θεός ευλόγησε τον Άβελ. Αντίθετα, ο Κάιν «ηγανάκτησεν . . . σφόδρα».—Γένεσις 4:5.

Ο Θεός παρότρυνε τον Κάιν να κάνει το καλό ώστε να μπορέσει και εκείνος να λάβει ευλογία. Κατόπιν ο Θεός προειδοποίησε: ‘Αν δεν στραφείς στο να κάνεις το καλό, εκεί είναι η αμαρτία συσπειρωμένη μπροστά στην πόρτα, και λαχταράει εσένα· και εσύ, από μέρους σου, θα μπορέσεις να την υπερνικήσεις;’ (Γένεσις 4:7, ΜΝΚ) Δυστυχώς, ο Κάιν δεν υπερνίκησε το ζηλόφθονο θυμό του. Αυτός ο θυμός τον έσπρωξε να δολοφονήσει το δίκαιο αδελφό του. (1 Ιωάννη 3:12) Από τότε και έπειτα, διαμάχες και πόλεμοι έχουν αφαιρέσει εκατοντάδες εκατομμύρια ζωές. «Μερικές από τις βασικές αιτίες του πολέμου μπορεί να είναι η επιθυμία για περισσότερη γη, η επιθυμία για περισσότερο πλούτο, η επιθυμία για περισσότερη δύναμη ή η επιθυμία για ασφάλεια», εξηγεί Η Παγκόσμια Εγκυκλοπαίδεια του Βιβλίου (The World Book Encyclopedia).

Οι αληθινοί Χριστιανοί δεν συμμετέχουν στους πολέμους αυτού του κόσμου. (Ιωάννης 17:16) Δυστυχώς, όμως, ορισμένοι Χριστιανοί μεμονωμένα εμπλέκονται σε προφορικές διαμάχες. Αν πάρουν θέση και άλλα μέλη της εκκλησίας, αυτές οι διαμάχες μπορούν να μετατραπούν σε επιβλαβείς προφορικούς πολέμους. «Από πού προέρχονται πόλεμοι και από πού προέρχονται διαμάχες μεταξύ σας;» ρώτησε τους ομοπίστους του ο Βιβλικός συγγραφέας Ιάκωβος. (Ιακώβου 4:1) Ο ίδιος απάντησε σε αυτή την ερώτηση εκθέτοντας την υλιστική τους απληστία και πρόσθεσε: «Συνεχίζετε να . . . έχετε πλεονεξία», ή να είστε ‘ζηλιάρηδες’. (Ιακώβου 4:2, υποσημείωση στη ΜΝΚ) Ναι, ο υλισμός μπορεί να οδηγήσει στο να έχει κάποιος πλεονεξία και να ζηλεύει εκείνους που φαίνεται ότι απολαμβάνουν καλύτερες περιστάσεις. Γι’ αυτόν το λόγο, ο Ιάκωβος προειδοποίησε ενάντια στην ανθρώπινη «τάση για φθόνο».—Ιακώβου 4:5.

Σε τι ωφελεί το να αναλύουμε τις αιτίες της ζήλιας; Αυτό μπορεί να μας βοηθήσει να είμαστε έντιμοι και να προάγουμε καλύτερες σχέσεις με τους άλλους. Μπορεί επίσης να μας βοηθήσει να δείχνουμε περισσότερη κατανόηση, διαλλακτικότητα και συγχωρητικότητα. Πάνω από όλα, τονίζει ότι ο άνθρωπος χρειάζεται απεγνωσμένα τη στοργική προμήθεια που κάνει ο Θεός για σωτηρία και διάσωση από τις αμαρτωλές ανθρώπινες τάσεις.—Ρωμαίους 7:24, 25.

Ένας Κόσμος Χωρίς Ζήλια

Από ανθρώπινη άποψη, ένας κόσμος χωρίς ζήλια μπορεί να φαίνεται ανέφικτος. Ο συγγραφέας Ρομ Λάντο παραδέχτηκε: «Η συσσωρευμένη σοφία πολλών γενεών, μαζί με όλα όσα οι φιλόσοφοι . . . και οι ψυχολόγοι έχουν πει γύρω από αυτό το ζήτημα, δεν προσφέρει καμιά καθοδηγία στον άνθρωπο που βασανίζεται από τη ζήλια. . . . Μήπως θεράπευσε ποτέ κανένας γιατρός κάποιον από τη ζήλια;»

Ο Λόγος του Θεού, ωστόσο, δίνει την ελπίδα ότι οι άνθρωποι θα μπορέσουν να αποκτήσουν τέλεια ζωή σε ένα νέο κόσμο όπου κανείς δεν θα πληγεί ξανά από τη ζήλια ή από το φθόνο. Επιπλέον, η ειρήνη εκείνου του νέου κόσμου δεν θα διαταράσσεται από άτομα τα οποία θα εκδηλώνουν τέτοια ασεβή χαρακτηριστικά.—Γαλάτες 5:19-21· 2 Πέτρου 3:13.

Δεν είναι, όμως, ακατάλληλη κάθε μορφή ζήλιας. Μάλιστα, η Αγία Γραφή δηλώνει ότι ο Ιεχωβά είναι «Θεός ζηλότυπος». (Έξοδος 34:14) Τι σημαίνει αυτό; Τι λέει η Αγία Γραφή σχετικά με τη ζηλοτυπία; Συγχρόνως, πώς μπορεί κάποιος να υπερνικήσει τη ζήλια; Δείτε τα άρθρα που ακολουθούν.

Η Ζήλια Παραλίγο να Καταστρέψει τη Ζωή Μου

Η ΖΗΛΙΑ άρχισε πραγματικά να με επηρεάζει άσχημα όταν παντρεύτηκα το δεύτερο σύζυγό μου, τον Μαρκ.a Είχαμε να φροντίσουμε από κοινού τα θετά παιδιά μας και να ασχολούμαστε με τους προηγούμενους συντρόφους μας. Η κατάσταση σε μερικές περιπτώσεις ήταν αφόρητη. Οποτεδήποτε ξεσπούσε κάποια αντιπαράθεση στην οικογένεια, φαινόταν ότι ο Μαρκ δεν με υποστήριζε. Άρχισα να νιώθω ότι εξακολουθούσε να αγαπάει την πρώην σύζυγό του. Αντί να ελέγξω τη ζήλια μου, της επέτρεψα να αναλάβει τον έλεγχο της ζωής μου. Ένιωθα να απειλούμαι όποτε βρισκόταν κοντά μας η πρώην σύζυγος του Μαρκ.

Παρακολουθούσα διαρκώς τον Μαρκ, προσέχοντας ακόμη και τα μάτια του ώστε να βλέπω πού κοιτούσε. Διάβαζα στις ματιές του πράγματα που ούτε καν υπήρχαν. Μερικές φορές τον κατηγορούσα ανοιχτά ότι εξακολουθούσε να είναι ερωτευμένος με την πρώην σύζυγό του. Σε κάποια περίπτωση, αυτό τον στενοχώρησε τόσο πολύ ώστε σηκώθηκε και έφυγε από μια Χριστιανική συνέλευση. Ένιωθα ένοχη ενώπιον του Ιεχωβά. Έκανα αξιοθρήνητη τη ζωή της οικογένειάς μου, διότι τελικά επηρεάστηκαν και τα παιδιά. Μισούσα τον εαυτό μου για ό,τι έκανα, αλλά, ανεξάρτητα από το πόσο σκληρά προσπαθούσα, φαινόταν ότι απλώς δεν μπορούσα να ελέγξω τη ζήλια μου.

Ο Μαρκ, αντί να με βοηθήσει, άρχισε να ανταποδίδει. Όταν τον κατηγορούσα, αυτός μου φώναζε: «Ζηλεύεις, απλώς ζηλεύεις». Μάλιστα φαινόταν ότι κατέβαλλε ιδιαίτερη προσπάθεια για να με κάνει να ζηλεύω. Ίσως πίστευε ότι έτσι θα θεράπευε τη ζήλια μου, αλλά αυτό απλώς επιδείνωνε τα πράγματα. Άρχισε να κοιτάζει άλλες γυναίκες, σχολιάζοντας πόσο όμορφες φαίνονταν. Αυτό με έκανε να νιώθω ακόμη πιο μειωμένη και ανεπιθύμητη. Η κατάσταση έφτασε μέχρι του σημείου να κάνει την απαίσια εμφάνισή του ένα άλλο συναίσθημα—το μίσος. Εκείνη την περίοδο βρισκόμουν σε τέτοια σύγχυση ώστε το μόνο που ήθελα ήταν να φύγει ο ίδιος και η οικογένειά του από τη ζωή μου.

Όταν η Αγία Γραφή λέει ότι ‘η ζήλια είναι σάπισμα για τα οστά’, αυτό ακριβώς είναι. (Παροιμίαι 14:30, ΜΝΚ) Η υγεία μου άρχισε τώρα να επηρεάζεται. Έπαθα έλκος στο στομάχι το οποίο πήρε πολύ καιρό για να γιατρευτεί. Συνέχισα να κάνω αξιοθρήνητη τη ζωή μου δείχνοντας καχυποψία για οτιδήποτε έκανε ο Μαρκ. Έψαχνα τις τσέπες του, και όποτε έβρισκα αριθμούς τηλεφώνου τους καλούσα για να δω ποιος θα απαντήσει. Βαθιά μέσα μου ντρεπόμουν τόσο πολύ για τον εαυτό μου, έκλαιγα από ντροπή ενώπιον του Ιεχωβά. Αλλά δεν μπορούσα να συγκρατηθώ. Ο εαυτός μου ήταν ο χειρότερος εχθρός μου.

Η πνευματικότητά μου υπέφερε μέχρι του σημείου να μην μπορώ πια να προσεύχομαι. Αγαπούσα τον Ιεχωβά και ήθελα πραγματικά να κάνω το σωστό. Γνώριζα όλα τα εδάφια που σχετίζονται με τους συζύγους και τις συζύγους, αλλά δεν ήμουν σε θέση να τα εφαρμόσω. Για πρώτη φορά στη ζωή μου, δεν ήθελα να ζήσω άλλο, παρότι είχα θαυμάσια παιδιά.

Οι πρεσβύτεροι στη Χριστιανική εκκλησία αποτελούσαν μεγάλη ενθάρρυνση, και έκαναν το καλύτερο που μπορούσαν για να με βοηθήσουν. Όταν, όμως, έφερναν στο προσκήνιο το θέμα της ζήλιας μου, εγώ το αρνιόμουν από αμηχανία, μη θέλοντας να παραδεχτώ ότι είχα αυτό το πρόβλημα.

Τελικά, η υγεία μου επιδεινώθηκε σε τέτοιο βαθμό ώστε χρειάστηκε να μπω στο νοσοκομείο για εγχείρηση. Ενόσω βρισκόμουν εκεί συνειδητοποίησα ότι η ζωή δεν μπορούσε να συνεχιστεί έτσι. Ο Μαρκ και εγώ αποφασίσαμε να χωρίσουμε τρεις μήνες ώστε να εξετάσουμε την κατάστασή μας με νηφαλιότητα. Στη διάρκεια αυτής της περιόδου συνέβη κάτι υπέροχο. Στο περιοδικό Ξύπνα! εμφανίστηκε ένα άρθρο με τίτλο «Βοήθεια για τα Ενήλικα Παιδιά των Αλκοολικών».b

Βλέπετε, η μητέρα μου ήταν αλκοολική. Αν και δεν είχα υποστεί σωματική κακοποίηση, οι γονείς μου ποτέ δεν χάιδευαν με στοργή ο ένας τον άλλον ούτε και εμένα. Δεν μπορώ να θυμηθώ τη μητέρα μου να με κρατάει ποτέ στην αγκαλιά της ούτε να μου λέει ότι με αγαπάει. Έτσι, κατέληξα να μεγαλώσω χωρίς να γνωρίζω πραγματικά πώς να αγαπάω ή, κάτι εξίσου σημαντικό, πώς να δέχομαι αγάπη.

Η μητέρα μου πολλές φορές μου μίλαγε για τις ερωτικές περιπέτειες του πατέρα μου και για το ότι δεν μπορούσε να τον εμπιστευτεί. Έτσι, υποθέτω, μεγάλωσα χωρίς να εμπιστεύομαι τους άντρες γενικά. Εξαιτίας της ανατροφής μου, πάντοτε ένιωθα κατώτερη από τους άλλους, ιδιαίτερα από τις άλλες γυναίκες. Διαβάζοντας εκείνο το άρθρο του Ξύπνα! βοηθήθηκα να αντιληφτώ τη σημασία αυτών των πραγμάτων. Για πρώτη φορά, καταλάβαινα τις ρίζες του προβλήματος που είχα με τη ζήλια.

Έδειξα το άρθρο του Ξύπνα! στο σύζυγό μου, τον Μαρκ, και αυτό βοήθησε και τον ίδιο να με καταλάβει καλύτερα. Σύντομα εκείνος και εγώ ήμασταν σε θέση να ακολουθήσουμε τη συμβουλή της Αγίας Γραφής για αντρόγυνα που σκέφτονται να χωρίσουν. Συμφιλιωθήκαμε. (1 Κορινθίους 7:10, 11) Τώρα ο γάμος μας είναι καλύτερος από ποτέ άλλοτε. Κάνουμε τα περισσότερα πράγματα μαζί, ιδιαίτερα όταν περιλαμβάνονται Χριστιανικές δραστηριότητες. Ο Μαρκ δείχνει περισσότερη συμπόνια. Σχεδόν καθημερινά μου λέει πόσο πολύ με αγαπάει, και τώρα το πιστεύω πραγματικά.

Οποτεδήποτε γνωρίζω ότι πρόκειται να συναντήσουμε την πρώην σύζυγο του Μαρκ, προσεύχομαι στον Ιεχωβά για δύναμη, ζητώντας του να με βοηθήσει να συμπεριφερθώ με ώριμο Χριστιανικό τρόπο. Αυτό αποδίδει. Ακόμη και τα αισθήματα εχθρότητας που είχα απέναντί της χάνονται. Δεν τρέφω πια αρνητικές σκέψεις ούτε αφήνω τη φαντασία μου να καλπάζει.

Μερικές φορές εξακολουθώ να έχω αισθήματα ζήλιας. Μόνο η τέλεια ζωή στο νέο κόσμο του Θεού θα με απαλλάξει πλήρως από αυτήν. Στο μεταξύ, έχω μάθει να ελέγχω τη ζήλια, αντί να την αφήνω να με ελέγχει αυτή. Ναι, η ζήλια παραλίγο να καταστρέψει τη ζωή μου, αλλά, χάρη στον Ιεχωβά και στην οργάνωσή του, είμαι τώρα πολύ πιο ευτυχισμένο άτομο, και η υγεία μου αποκαταστάθηκε. Έχω και πάλι ισχυρή σχέση με τον Θεό μου, τον Ιεχωβά.—Από Συνεργάτιδα.

Ο Φθονερός Άνθρωπος

ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ «ζήλια» και «ζηλοτυπία», στην εβραϊκή γλώσσα, έχουν ως ρίζα μία και μόνο λέξη. Όταν αναφέρεται σε αμαρτωλούς ανθρώπους, η εβραϊκή λέξη μπορεί να μεταφραστεί «φθόνος» ή «αντιζηλία». (Γένεσις 26:14· Εκκλησιαστής 4:4, ΜΝΚ) Αλλά η αρχαία ελληνική είχε περισσότερες από μία λέξεις που σχετίζονται με τη «ζήλια». Η λέξη ζήλος, όπως και η αντίστοιχή της εβραϊκή, είναι δυνατόν να αναφέρεται τόσο στη ζηλοτυπία όσο και στη ζήλια. Μια άλλη λέξη της αρχαίας ελληνικής, η λέξη φθόνος, έχει καθαρά αρνητική χροιά.

Πώς χρησιμοποιούνταν η λέξη φθόνος στην αρχαία ελληνική; Το Λεξικό Δι Άνκορ Μπάιμπλ (The Anchor Bible Dictionary) δηλώνει: «Ανόμοια με τον άπληστο άνθρωπο, ο άνθρωπος που βασανίζεται από φθόνο και δυσφορεί όταν κάποιος άλλος έχει ορισμένα αγαθά δεν επιθυμεί να αποκτήσει αυτά τα αγαθά· απλώς δεν θέλει να τα έχει ο άλλος. Διαφέρει από τον ανταγωνιστικό άνθρωπο στο ότι ο στόχος του, ανόμοια με αυτόν του ανταγωνιστικού ανθρώπου, δεν είναι το να νικάει αλλά το να εμποδίζει τους άλλους να νικάνε».

Ο φθονερός άνθρωπος συνήθως δεν αντιλαμβάνεται ότι η προσωπική του στάση αποτελεί την κύρια αιτία των προβλημάτων του. «Μια από τις ιδιαιτερότητες του φθόνου», εξηγεί το ίδιο λεξικό, «είναι η έλλειψη αυτογνωσίας. Ο φθονερός άνθρωπος, αν κληθεί να δικαιολογήσει τη διαγωγή του, θα λέει πάντοτε στον εαυτό του και στους άλλους ότι εκείνοι στους οποίους επιτίθεται το αξίζουν, και ότι εκείνο που υποκινεί τις επικρίσεις του είναι η άδικη κατάσταση. Αν ερωτηθεί πώς είναι δυνατόν να μιλάει για ένα φίλο του με αυτόν τον τρόπο, θα πει ότι οι επικρίσεις του γίνονται με το καλύτερο συμφέρον του φίλου του υπόψη».

Οι συγγραφείς των Ευαγγελίων Ματθαίος και Μάρκος χρησιμοποιούν τη λέξη φθόνος για να περιγράψουν το κίνητρο εκείνων που ήταν υπεύθυνοι για το φόνο του Ιησού. (Ματθαίος 27:18· Μάρκος 15:10) Ναι, αυτοί ωθούνταν από φθόνο. Το ίδιο επιβλαβές συναίσθημα έχει μετατρέψει αποστάτες σε εμπαθείς εχθρούς των πρώην αδελφών τους. (1 Τιμόθεο 6:3-5) Δεν προξενεί έκπληξη το γεγονός ότι στους φθονερούς ανθρώπους αποκλείεται η είσοδος στη Βασιλεία του Θεού! Ο Ιεχωβά Θεός έχει αποφασίσει ότι όλοι όσοι συνεχίζουν να είναι «γεμάτοι φθόνο» είναι «άξιοι θανάτου».—Ρωμαίους 1:29, 32· Γαλάτες 5:21.

Ζηλότυποι για την Αγνή Λατρεία του Ιεχωβά

‘Ο Ιεχωβά, του οποίου το όνομα είναι Ζηλότυπος, είναι Θεός ζηλότυπος’.—ΕΞΟΔΟΣ 34:14.

1. Ποια είναι η κυρίαρχη ιδιότητα του Θεού, και πώς σχετίζεται αυτή με τη ζηλοτυπία του;

Ο ΙΕΧΩΒΑ περιγράφει τον εαυτό του ως ‘ζηλότυπο Θεό’. Ο Βιβλικός όρος που σημαίνει «ζηλοτυπία» ή «ζήλια» έχει και αρνητικές προεκτάσεις. Ωστόσο, η κυρίαρχη ιδιότητα του Θεού είναι η αγάπη. (1 Ιωάννη 4:8) Οποιαδήποτε αισθήματα ζηλοτυπίας από μέρους του πρέπει επομένως να είναι για το καλό της ανθρωπότητας. Στην πραγματικότητα, θα δούμε ότι η ζηλοτυπία του Θεού είναι ζωτική για την ειρήνη και την αρμονία του σύμπαντος.

2. Ποιοι είναι μερικοί τρόποι απόδοσης των λέξεων που έχει η εβραϊκή γλώσσα για τη «ζηλοτυπία»;

² Οι εβραϊκές λέξεις που σχετίζονται με τη «ζηλοτυπία» εμφανίζονται 80 και πλέον φορές στις Εβραϊκές Γραφές. Σχεδόν οι μισές από αυτές τις περιπτώσεις αναφέρονται στον Ιεχωβά Θεό. «Όταν εφαρμόζεται στον Θεό», εξηγεί ο Τζ. Χ. Λίβινγκστον, «η ιδέα της ζηλοτυπίας δεν μεταδίδει την έννοια του διεστραμμένου συναισθήματος, αλλά, αντίθετα, της επιμονής στην αποκλειστικότητα της λατρείας του Ιεχωβά». (Η Πεντάτευχος Σύμφωνα με το Πολιτιστικό της Περιβάλλον [The Pentateuch in Its Cultural Environment]) Γι’ αυτό, η Μετάφραση Νέου Κόσμου μερικές φορές αποδίδει το εβραϊκό ουσιαστικό ως ‘επιμονή στην αποκλειστική αφοσίωση’. (Ιεζεκιήλ 5:13, ΜΝΚ) Άλλες κατάλληλες αποδόσεις είναι ‘ζέση’ ή «ζήλος».—Ψαλμός 79:5, ΜΝΚ· Ησαΐας 9:7.

3. Με ποιους τρόπους μπορεί μερικές φορές η ζηλοτυπία να εξυπηρετήσει κάποιον καλό σκοπό;

³ Ο άνθρωπος δημιουργήθηκε με την ικανότητα να νιώθει ζηλοτυπία, αλλά η πτώση της ανθρωπότητας στην αμαρτία κατέληξε σε διαστρέβλωση της ζηλοτυπίας. Ωστόσο, η ανθρώπινη ζηλοτυπία είναι δυνατόν να αποτελέσει δύναμη για καλό. Μπορεί να υποκινήσει ένα άτομο να προστατέψει κάποιο αγαπημένο του πρόσωπο από κακές επιρροές. Επιπλέον, οι άνθρωποι μπορούν κατάλληλα να δείχνουν ζηλοτυπία για τον Ιεχωβά και τη λατρεία του. (1 Βασιλέων 19:10, ΜΝΚ) Προκειμένου να μεταδοθεί η σωστή κατανόηση όσον αφορά αυτή τη ζηλοτυπία για τον Ιεχωβά, το εβραϊκό ουσιαστικό μπορεί να μεταφραστεί με τρόπο που να σημαίνει ότι κάποιος ‘δεν ανέχεται κανέναν ανταγωνισμό’ προς Αυτόν.—2 Βασιλέων 10:16, ΜΝΚ.

Το Χρυσό Μοσχάρι

4. Ποια εντολή η οποία περιλάμβανε τη δίκαιη ζηλοτυπία ήταν εξέχουσα στο Νόμο που έδωσε ο Θεός στον Ισραήλ;

⁴ Ένα παράδειγμα δίκαιης ζηλοτυπίας είναι αυτό που συνέβη αφότου οι Ισραηλίτες έλαβαν το Νόμο στο Όρος Σινά. Επανειλημμένα, είχαν προειδοποιηθεί να μη λατρεύουν ανθρωποποίητους θεούς. Ο Ιεχωβά τούς είπε: ‘Εγώ ο Ιεχωβά, ο Θεός σου, είμαι Θεός που απαιτεί αποκλειστική αφοσίωση [ή, ‘Θεός που είναι ζηλότυπος (ζηλωτής)· Θεός που δεν ανέχεται ανταγωνισμό’]’. (Έξοδος 20:5, υποσημείωση στη ΜΝΚ· παράβαλε Έξοδος 20:22, 23· 22:20· 23:13, 24, 32, 33). Ο Ιεχωβά σύναψε διαθήκη με τους Ισραηλίτες, υποσχόμενος να τους ευλογήσει και να τους φέρει στην Υποσχεμένη Γη. (Έξοδος 23:22, 31) Ο δε λαός είπε: ‘Πάντα, όσα ελάλησεν ο Ιεχωβά, θέλομεν κάμνει και θέλομεν υπακούει’.—Έξοδος 24:7.

5, 6. (α) Πώς αμάρτησαν σοβαρά οι Ισραηλίτες ενόσω ήταν στρατοπεδευμένοι στο Όρος Σινά; (β) Πώς έδειξε ο Ιεχωβά και οι όσιοι λάτρεις του δίκαιη ζηλοτυπία στο Σινά;

⁵ Παρ’ όλα αυτά, οι Ισραηλίτες σύντομα αμάρτησαν εναντίον του Θεού. Ήταν ακόμη στρατοπεδευμένοι στους πρόποδες του Όρους Σινά. Ο Μωυσής βρισκόταν στο βουνό πολλές ημέρες, λαβαίνοντας περαιτέρω οδηγίες από τον Θεό, και ο λαός πίεσε τον αδελφό του Μωυσή, τον Ααρών, να τους φτιάξει ένα θεό. Ο Ααρών συμμορφώθηκε και έφτιαξε ένα μοσχάρι από χρυσάφι που του έδωσε ο λαός. Θεωρήθηκε ότι αυτό το είδωλο αντιπροσώπευε τον Ιεχωβά. (Ψαλμός 106:20, ΜΝΚ) Την επομένη πρόσφεραν θυσίες και συνέχισαν ‘να το προσκυνούν’. Κατόπιν άρχισαν ‘να παίζουν [να διασκεδάζουν, ΜΝΚ]’.—Έξοδος 32:1, 4, 6, 8, 17-19.

⁶ Ο Μωυσής κατέβηκε από το βουνό ενόσω οι Ισραηλίτες γιόρταζαν. Βλέποντας την επαίσχυντη διαγωγή τους, φώναξε: ‘Ποιος είναι με το μέρος του Ιεχωβά;’ (Έξοδος 32:25, 26, ΜΝΚ) Οι γιοι Λευί συγκεντρώθηκαν κοντά στον Μωυσή, και εκείνος τους πρόσταξε να πάρουν σπαθιά και να εκτελέσουν τα ειδωλολατρικά άτομα που γλεντούσαν. Δείχνοντας τη ζηλοτυπία τους για την αγνή λατρεία του Θεού, οι Λευίτες θανάτωσαν περίπου 3.000 από τους ένοχους αδελφούς τους. Ο Ιεχωβά επαύξησε αυτή την πράξη στέλνοντας μια πληγή πάνω στους επιζώντες. (Έξοδος 32:28, 35) Κατόπιν, ο Θεός επανέλαβε την εντολή: ‘Δεν θέλεις προσκυνήσει άλλον θεόν· επειδή ο Ιεχωβά, του οποίου το όνομα είναι Ζηλότυπος, είναι Θεός ζηλότυπος’.—Έξοδος 34:14.

Ο Βέελ-φεγώρ

7, 8. (α) Πώς έπεσαν πολλοί Ισραηλίτες σε χονδροειδή ειδωλολατρία σε σχέση με τον Βέελ-φεγώρ; (β) Πώς τερματίστηκε η πληγή που έστειλε ο Ιεχωβά;

⁷ Σαράντα χρόνια αργότερα, όταν το έθνος Ισραήλ πλησίαζε να μπει στην Υποσχεμένη Γη, γοητευτικές Μωαβίτισσες και Μαδιανίτισσες δελέασαν πολλούς Ισραηλίτες ώστε να πάνε και να απολαύσουν τη φιλοξενία τους. Αυτοί οι άντρες θα έπρεπε να είχαν απορρίψει τη στενή συναναστροφή με λάτρεις ψεύτικων θεών. (Έξοδος 34:12, 15) Αντίθετα, έτρεξαν σαν πρόβατα στη σφαγή, διαπράττοντας πορνεία με τις γυναίκες και προσκυνώντας μαζί τους τον Βέελ-φεγώρ.—Αριθμοί 25:1-3· Παροιμίαι 7:21, 22.

⁸ Ο Ιεχωβά έστειλε μια πληγή για να θανατώσει εκείνους που αναμείχτηκαν σε αυτή την επαίσχυντη λατρεία του σεξ. Ο Θεός πρόσταξε επίσης τους αθώους Ισραηλίτες να θανατώσουν τους ένοχους αδελφούς τους. Δείχνοντας προκλητική περιφρόνηση, ένας άρχοντας του Ισραήλ ονόματι Ζιμβρί έφερε μια Μαδιανίτισσα πριγκίπισσα στη σκηνή του για να έχει σχέσεις μαζί της. Βλέποντάς το αυτό, ο θεοφοβούμενος ιερέας Φινεές εκτέλεσε το ανήθικο ζευγάρι. Τότε, η πληγή σταμάτησε, και ο Θεός διακήρυξε: «Ο Φινεές . . . απέστρεψε την οργή μου από τους Ισραηλίτες· εκδήλωσε ανάμεσά τους τον ίδιο ζηλότυπο θυμό ο οποίος υποκίνησε εμένα, και έτσι στη ζηλοτυπία μου δεν εξολόθρευσα τους Ισραηλίτες». (Αριθμοί 25:11, Η Νέα Αγγλική Βίβλος [The New English Bible]) Αν και το έθνος σώθηκε από την καταστροφή, τουλάχιστον 23.000 Ισραηλίτες πέθαναν. (1 Κορινθίους 10:8) Αυτοί δεν είδαν να εκπληρώνεται η ελπίδα που έτρεφαν επί πολύ καιρό να μπουν στην Υποσχεμένη Γη.

Ένα Προειδοποιητικό Μάθημα

9. Τι συνέβη στο λαό του Ισραήλ και του Ιούδα επειδή δεν ήταν ζηλότυποι για την αγνή λατρεία του Ιεχωβά;

⁹ Δυστυχώς, οι Ισραηλίτες σύντομα ξέχασαν αυτά τα μαθήματα. Δεν αποδείχτηκαν ζηλότυποι για την αγνή λατρεία του Ιεχωβά. «Με τα γλυπτά αυτών διήγειραν [τον Θεό] εις ζηλοτυπίαν». (Ψαλμός 78:58) Ως αποτέλεσμα, ο Ιεχωβά επέτρεψε να οδηγηθούν οι δέκα φυλές του Ισραήλ στην αιχμαλωσία, από τους Ασσυρίους το 740 Π.Κ.Χ. Το δίφυλο βασίλειο του Ιούδα, το οποίο είχε απομείνει, υπέστη παρόμοια τιμωρία όταν η πρωτεύουσά του, η Ιερουσαλήμ, καταστράφηκε το έτος 607 Π.Κ.Χ. Πολλοί θανατώθηκαν, και οι επιζώντες οδηγήθηκαν αιχμάλωτοι στη Βαβυλώνα. Τι προειδοποιητικό παράδειγμα για όλους τους Χριστιανούς σήμερα!—1 Κορινθίους 10:6, 11.

10. Τι θα συμβεί στους αμετανόητους ειδωλολάτρες;

¹⁰ Το ένα τρίτο του πληθυσμού της γης—περίπου 1,9 δισεκατομμύρια—ομολογούν ότι είναι Χριστιανοί. (Βιβλίο Έτους της Μπριτάνικα 1994 [1994 Britannica Book of the Year]) Οι περισσότεροι από αυτούς ανήκουν σε δόγματα που χρησιμοποιούν εικόνες, αναπαραστάσεις και σταυρούς στη λατρεία τους. Ο Ιεχωβά δεν απάλλαξε από την τιμωρία τον ίδιο του το λαό ο οποίος τον διήγειρε σε ζηλοτυπία με την ειδωλολατρία του. Ούτε θα απαλλάξει τους καθ’ ομολογία Χριστιανούς που λατρεύουν με τη βοήθεια διαφόρων αντικειμένων. «Ο Θεός είναι Πνεύμα, και εκείνοι που τον λατρεύουν πρέπει να λατρεύουν με πνεύμα και αλήθεια», είπε ο Ιησούς Χριστός. (Ιωάννης 4:24) Επιπλέον, η Αγία Γραφή προειδοποιεί τους Χριστιανούς να φυλάγονται από την ειδωλολατρία. (1 Ιωάννη 5:21) Οι αμετανόητοι ειδωλολάτρες συμπεριλαμβάνονται σε εκείνους που δεν θα κληρονομήσουν τη Βασιλεία του Θεού.—Γαλάτες 5:20, 21.

11. Πώς θα μπορούσε ένας Χριστιανός να γίνει ένοχος ειδωλολατρίας χωρίς να προσκυνήσει κάποιο είδωλο, και τι θα βοηθήσει ένα άτομο να αποφύγει τέτοια ειδωλολατρία; (Εφεσίους 5:5)

¹¹ Παρότι ο αληθινός Χριστιανός ποτέ δεν θα προσκυνούσε κάποιο είδωλο, πρέπει να αποφεύγει οτιδήποτε θεωρεί ο Θεός ειδωλολατρικό, ακάθαρτο και αμαρτωλό. Για παράδειγμα, η Αγία Γραφή προειδοποιεί: «Νεκρώστε . . . τα μέλη του σώματός σας τα οποία είναι πάνω στη γη όσον αφορά την πορνεία, την ακαθαρσία, τη σεξουαλική όρεξη, τη βλαβερή επιθυμία και την πλεονεξία, η οποία είναι ειδωλολατρία. Εξαιτίας αυτών των πραγμάτων έρχεται η οργή του Θεού». (Κολοσσαείς 3:5, 6) Η υπακοή σε αυτά τα λόγια προϋποθέτει την απόρριψη της ανήθικης συμπεριφοράς. Αυτό απαιτεί την αποφυγή της ψυχαγωγίας που είναι σχεδιασμένη να διεγείρει την ακάθαρτη σεξουαλική όρεξη. Αντί να ικανοποιούν αυτή την όρεξη, οι αληθινοί Χριστιανοί είναι ζηλότυποι για την αγνή λατρεία του Θεού.

Μεταγενέστερα Παραδείγματα Θεοσεβούς Ζηλοτυπίας

12, 13. Πώς έθεσε ο Ιησούς εξέχον παράδειγμα όσον αφορά την εκδήλωση ζηλοτυπίας για την αγνή λατρεία του Θεού;

¹² Το πιο εξέχον παράδειγμα ανθρώπου που έδειξε ζηλοτυπία για την αγνή λατρεία του Θεού ήταν ο Ιησούς Χριστός. Το πρώτο έτος της διακονίας του, είδε άπληστους εμπόρους να κάνουν συναλλαγές στις αυλές του ναού. Μερικοί επισκέπτες Ιουδαίοι μπορεί να χρειάζονταν τις υπηρεσίες των αργυραμοιβών προκειμένου να αλλάξουν το ξένο νόμισμα που είχαν με χρήματα τα οποία θα ήταν αποδεκτά ως φόρος για το ναό. Επίσης, χρειαζόταν να αγοράζουν ζώα και πουλιά για να προσφέρουν τις θυσίες που απαιτούσε ο Νόμος του Θεού. Τέτοιες επιχειρηματικές συναλλαγές θα έπρεπε να πραγματοποιούνται έξω από τις αυλές του ναού. Το χειρότερο ήταν ότι οι έμποροι προφανώς εκμεταλλεύονταν ακατάλληλα τις θρησκευτικές ανάγκες των αδελφών τους με το να χρεώνουν υπερβολικές τιμές. Καθώς τον κατέτρωγε η ζηλοτυπία για την αγνή λατρεία του Θεού, ο Ιησούς χρησιμοποίησε ένα μαστίγιο για να διώξει τα πρόβατα και τα βόδια. Επίσης, αναποδογύρισε τα τραπέζια των αργυραμοιβών, λέγοντας: «Σταματήστε να κάνετε τον οίκο του Πατέρα μου οίκο εμπορίου!» (Ιωάννης 2:14-16) Έτσι, ο Ιησούς εκπλήρωσε τα λόγια του εδαφίου Ψαλμός 69:9: «Ο ζήλος [ή αλλιώς, «ζηλοτυπία», Μπάινγκτον (Byington)] του οίκου σου με κατέφαγε».

¹³ Τρία χρόνια αργότερα, ο Ιησούς είδε και πάλι άπληστους εμπόρους να κάνουν συναλλαγές στο ναό του Ιεχωβά. Θα τον καθάριζε και δεύτερη φορά; Η ζηλοτυπία του για την αγνή λατρεία του Θεού ήταν το ίδιο ισχυρή τότε όπως όταν άρχισε τη διακονία του. Έδιωξε και τους πωλητές και τους αγοραστές. Έδωσε δε έναν ακόμη ισχυρότερο λόγο για τις ενέργειές του, λέγοντας: «Δεν είναι γραμμένο: ‘Ο οίκος μου θα αποκαλείται οίκος προσευχής για όλα τα έθνη’; Αλλά εσείς τον έχετε κάνει σπηλιά ληστών». (Μάρκος 11:17) Τι θαυμάσιο παράδειγμα εμμονής στην εκδήλωση θεοσεβούς ζηλοτυπίας!

14. Πώς θα πρέπει να μας επηρεάζει η ζηλοτυπία του Ιησού για την αγνή λατρεία;

¹⁴ Η προσωπικότητα του τώρα ενδοξασμένου Κυρίου Ιησού Χριστού δεν έχει αλλάξει. (Εβραίους 13:8) Σε αυτόν τον 20ό αιώνα, εκείνος είναι το ίδιο ζηλότυπος για την αγνή λατρεία του Πατέρα του όσο και όταν βρισκόταν στη γη. Αυτό φαίνεται από τα αγγέλματα του Ιησού στις εφτά εκκλησίες που είναι καταγραμμένα στο βιβλίο της Αποκάλυψης. Αυτά έχουν τη μεγαλύτερη εκπλήρωσή τους τώρα, στην «ημέρα του Κυρίου». (Αποκάλυψη 1:10· 2:1–3:22) Ο απόστολος Ιωάννης είδε σε όραμα τον ενδοξασμένο Ιησού Χριστό να έχει «μάτια . . . σαν πύρινη φλόγα». (Αποκάλυψη 1:14) Αυτό καταδεικνύει ότι τίποτε δεν ξεφεύγει από την προσοχή του Χριστού καθώς επιθεωρεί τις εκκλησίες προκειμένου να διασφαλίσει ότι αυτές παραμένουν καθαρές και κατάλληλες για την υπηρεσία του Ιεχωβά. Οι σύγχρονοι Χριστιανοί χρειάζεται να θυμούνται την προειδοποίηση του Ιησού ότι δεν πρέπει να προσπαθούν να υπηρετούν δύο κυρίους—τον Θεό και τον πλούτο. (Ματθαίος 6:24) Ο Ιησούς είπε στα μέλη της εκκλησίας της Λαοδίκειας τα οποία είχαν υλιστικό πνεύμα: «Επειδή . . . είσαι χλιαρός και ούτε ζεστός ούτε κρύος, πρόκειται να σε εξεμέσω από το στόμα μου. . . . Να είσαι . . . ζηλωτής και να μετανοήσεις». (Αποκάλυψη 3:14-19) Με τα λόγια και το παράδειγμά τους, οι διορισμένοι πρεσβύτεροι της εκκλησίας πρέπει να βοηθούν τους ομοπίστους τους να αποφεύγουν την παγίδα του υλισμού. Οι πρεσβύτεροι πρέπει επίσης να προστατεύουν το ποίμνιο από την ηθική διαφθορά αυτού του κόσμου, ο οποίος δίνει υπερβολική έμφαση στο σεξ. Επιπλέον, ο λαός του Θεού δεν θα τολμάει να ανέχεται οποιαδήποτε ιεζαβελική επιρροή μέσα στην εκκλησία.—Εβραίους 12:14, 15· Αποκάλυψη 2:20.

15. Πώς μιμήθηκε ο απόστολος Παύλος τον Ιησού στην εκδήλωση ζηλοτυπίας για τη λατρεία του Ιεχωβά;

¹⁵ Ο απόστολος Παύλος ήταν μιμητής του Χριστού. Προκειμένου να προστατέψει τους νεοβαφτισμένους Χριστιανούς από τις πνευματικά ανθυγιεινές επιρροές, είπε: «Είμαι ζηλότυπος για εσάς με θεοσεβή ζηλοτυπία». (2 Κορινθίους 11:2) Πριν από αυτό, η ζηλοτυπία του Παύλου για την αγνή λατρεία τον είχε υποκινήσει να δώσει την οδηγία σε αυτή την ίδια εκκλησία να αποβάλει έναν αμετανόητο πόρνο ο οποίος αποτελούσε μολυσματική επιρροή. Οι θεόπνευστες οδηγίες που δόθηκαν σε εκείνη την περίπτωση αποτελούν μεγάλη βοήθεια για τους πρεσβυτέρους σήμερα καθώς αυτοί αγωνίζονται να διατηρούν καθαρές τις 75.500 και πλέον εκκλησίες των Μαρτύρων του Ιεχωβά.—1 Κορινθίους 5:1, 9-13.

Η Ζηλοτυπία του Θεού Ωφελεί το Λαό Του

16, 17. (α) Όταν ο Θεός τιμώρησε τον αρχαίο Ιούδα, ποια στάση εκδήλωσαν τα έθνη; (β) Μετά την 70χρονη αιχμαλωσία του Ιούδα, πώς επέδειξε ο Ιεχωβά τη ζηλοτυπία του για την Ιερουσαλήμ;

¹⁶ Όταν ο Θεός τιμώρησε το λαό τού Ιούδα επιτρέποντας να οδηγηθούν αιχμάλωτοι στη Βαβυλώνα, αυτοί δέχτηκαν εμπαιγμούς. (Ψαλμός 137:3, ΜΝΚ) Με ζηλόφθονο μίσος, οι Εδωμίτες βοήθησαν μάλιστα τους Βαβυλωνίους να επιφέρουν συμφορά στο λαό του Θεού, και ο Ιεχωβά το πρόσεξε αυτό. (Ιεζεκιήλ 35:11· 36:15) Στην αιχμαλωσία, οι επιζώντες μετανόησαν, και ύστερα από 70 χρόνια ο Ιεχωβά τούς αποκατέστησε στη γη τους.

¹⁷ Στην αρχή, ο λαός του Ιούδα βρισκόταν σε απελπιστική κατάσταση. Η πόλη της Ιερουσαλήμ και ο ναός της ήταν ερείπια. Αλλά τα γύρω έθνη εναντιώνονταν σε όλες τις προσπάθειες που γίνονταν προκειμένου να ανοικοδομηθεί ο ναός. (Έσδρας 4:4, 23, 24) Πώς ένιωθε ο Ιεχωβά σχετικά με αυτό; Το θεόπνευστο υπόμνημα δηλώνει: ‘Ούτω λέγει ο Ιεχωβά των δυνάμεων· Είμαι ζηλότυπος δια την Ιερουσαλήμ και δια την Σιών εν ζηλοτυπία μεγάλη· και είμαι σφόδρα ωργισμένος κατά των εθνών των αμεριμνούντων· διότι ενώ εγώ ωργίσθην ολίγον, αυτά επεβοήθησαν το κακόν. Δια τούτο ούτω λέγει Ιεχωβά· Εγώ επέστρεψα εις την Ιερουσαλήμ εν οικτιρμοίς· ο οίκος μου θέλει ανοικοδομηθή εν αυτή, λέγει ο Ιεχωβά των δυνάμεων’. (Ζαχαρίας 1:14-16) Σε εκπλήρωση αυτής της υπόσχεσης, ο ναός και η πόλη της Ιερουσαλήμ ανοικοδομήθηκαν επιτυχώς.

18. Ποια εμπειρία είχαν οι αληθινοί Χριστιανοί στη διάρκεια του πρώτου παγκόσμιου πολέμου;

¹⁸ Η αληθινή Χριστιανική εκκλησία είχε μια παρόμοια εμπειρία στον 20ό αιώνα. Στη διάρκεια του πρώτου παγκόσμιου πολέμου, ο Ιεχωβά διαπαιδαγώγησε το λαό του επειδή αυτοί δεν ήταν αυστηρά ουδέτεροι σε εκείνη την κοσμική σύγκρουση. (Ιωάννης 17:16) Ο Θεός επέτρεψε στις πολιτικές δυνάμεις να τους καταπιέσουν, και ο κλήρος του Χριστιανικού κόσμου χάρηκε για αυτή τη συμφορά. Μάλιστα, οι κληρικοί πρωτοστάτησαν στην προσπάθεια που καταβλήθηκε για να πειστεί το πολιτικό στοιχείο να απαγορέψει το έργο των Σπουδαστών της Γραφής, όπως αποκαλούνταν τότε οι Μάρτυρες του Ιεχωβά.—Αποκάλυψη 11:7, 10.

19. Πώς έχει δείξει ζηλοτυπία για τη λατρεία του ο Ιεχωβά από το 1919 και έπειτα;

¹⁹ Παρ’ όλα αυτά, ο Ιεχωβά έδειξε ζηλοτυπία για τη λατρεία του και αποκατέστησε το μετανοημένο λαό του στην εύνοιά του το μεταπολεμικό έτος 1919. (Αποκάλυψη 11:11, 12) Ως αποτέλεσμα, ο αριθμός των υμνητών του Ιεχωβά έχει αυξηθεί από λιγότερους από 4.000 το 1918 σε περίπου 5 εκατομμύρια σήμερα. (Ησαΐας 60:22) Σύντομα, η ζηλοτυπία του Ιεχωβά για την αγνή λατρεία του θα εκδηλωθεί με πιο συνταρακτικούς τρόπους.

Μελλοντικές Ενέργειες Θεϊκής Ζηλοτυπίας

20. Τι θα κάνει σύντομα ο Θεός προκειμένου να δείξει τη ζηλοτυπία του για την αγνή λατρεία;

²⁰ Επί αιώνες, οι εκκλησίες του Χριστιανικού κόσμου ακολουθούν την πορεία των αποστατών Ιουδαίων οι οποίοι διήγειραν τον Ιεχωβά σε ζηλοτυπία. (Ιεζεκιήλ 8:3, 17, 18) Σύντομα, ο Ιεχωβά Θεός θα ενεργήσει θέτοντας μια δραστική σκέψη στις καρδιές μελών του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών. Αυτή θα υποκινήσει εκείνες τις πολιτικές δυνάμεις να ερημώσουν το Χριστιανικό κόσμο και την υπόλοιπη ψεύτικη θρησκεία. (Αποκάλυψη 17:16, 17) Οι αληθινοί λάτρεις θα επιζήσουν από αυτή την τρομακτική εκτέλεση θεϊκής κρίσης. Θα ανταποκριθούν στα λόγια των ουράνιων πλασμάτων που λένε: «Αινείτε τον Γιαχ! . . . Διότι αυτός εκτέλεσε κρίση εναντίον της μεγάλης πόρνης [της ψεύτικης θρησκείας], η οποία διέφθειρε τη γη με την πορνεία της [τις ψεύτικες διδασκαλίες της και την υποστήριξή της προς τους διεφθαρμένους πολιτικούς], και πήρε εκδίκηση για το αίμα των δούλων του που χύθηκε από το χέρι της».—Αποκάλυψη 19:1, 2.

21. (α) Τι θα κάνει ο Σατανάς και το σύστημά του μετά την καταστροφή της ψεύτικης θρησκείας; (β) Πώς θα αντιδράσει ο Θεός;

²¹ Τι θα συμβεί μετά την καταστροφή της παγκόσμιας αυτοκρατορίας της ψεύτικης θρησκείας; Ο Σατανάς θα υποκινήσει τις πολιτικές δυνάμεις να οργανώσουν μια παγγήινη επίθεση ενάντια στο λαό του Ιεχωβά. Πώς θα αντιδράσει ο αληθινός Θεός σε αυτή την προσπάθεια που θα καταβάλει ο Σατανάς να εξαλείψει την αληθινή λατρεία από το πρόσωπο της γης; Τα εδάφια Ιεζεκιήλ 38:19-23 μας λένε: ‘Εν τω ζήλω [ή αλλιώς, ζηλοτυπία] μου, εν τω πυρί της οργής μου [εγώ ο Ιεχωβά] ελάλησα, . . . Και θέλω ελθεί εις κρίσιν εναντίον αυτού [του Σατανά] εν λοιμώ και εν αίματι· και θέλω βρέξει επ’ αυτόν και επί τα τάγματα αυτού και επί τον πολύν λαόν τον μετ’ αυτού βροχήν κατακλυσμού και λίθους χαλάζης, πυρ και θείον. Και θέλω μεγαλυνθή και αγιασθή, και θέλω γνωρισθή ενώπιον πολλών εθνών και θέλουσι γνωρίσει ότι εγώ είμαι ο Ιεχωβά’.—Βλέπε επίσης Σοφονίας 1:18· 3:8.

22. Πώς μπορούμε να δείξουμε ότι είμαστε ζηλότυποι για την αγνή λατρεία του Ιεχωβά;

²² Πόσο παρήγορο είναι να γνωρίζουμε ότι ο Κυρίαρχος του σύμπαντος ενδιαφέρεται ζηλότυπα για τους αληθινούς λάτρεις του! Από βαθιά εκτίμηση για την παρ’ αξία καλοσύνη του, ας είμαστε ζηλότυποι για την αγνή λατρεία του Ιεχωβά Θεού. Με ζήλο, είθε να συνεχίζουμε να κηρύττουμε τα καλά νέα και να περιμένουμε με πεποίθηση τη μεγαλειώδη ημέρα κατά την οποία ο Ιεχωβά θα δοξάσει και θα αγιάσει το μεγάλο όνομά του.—Ματθαίος 24:14.

[Πλαίσιο στη σελίδα 12]

Η Αγάπη Δεν Ζηλεύει

ΣΧΕΤΙΚΑ με το φθόνο, ο λόγιος της Αγίας Γραφής Άλμπερτ Μπαρνς, ο οποίος έζησε το 19ο αιώνα, έγραψε: «Αποτελεί μια από τις πιο συνηθισμένες εκδηλώσεις της πονηρίας και δείχνει ξεκάθαρα τη βαθιά εξαχρείωση του ανθρώπου». Ο ίδιος προχώρησε για να πει: «Εκείνος που θα μπορούσε να διερευνήσει όλους τους πολέμους, τις έριδες και τα κοσμικά σχέδια φτάνοντας στην πηγή τους—στην πραγματική προέλευση που έχουν όλες οι μηχανορραφίες και οι σκοπιμότητες ακόμη και καθ’ ομολογία Χριστιανών, οι οποίες συντελούν τόσο πολύ στο να διαφθαρεί η θρησκεία τους και να αποκτήσουν οι ίδιοι κοσμικό φρόνημα—θα ένιωθε έκπληξη ανακαλύπτοντας πόσο πολύ ευθύνεται για αυτά ο φθόνος. Στενοχωριόμαστε που οι άλλοι ευημερούν περισσότερο από εμάς· ποθούμε να έχουμε όσα έχουν οι άλλοι, αν και δεν τα δικαιούμαστε· και αυτό οδηγεί στις ποικίλες ένοχες μεθόδους τις οποίες χρησιμοποιούμε για να μειώσουμε την απόλαυση που αντλούν εκείνοι από αυτά ή για να τα αποκτήσουμε εμείς οι ίδιοι ή για να δείξουμε ότι εκείνοι δεν διαθέτουν τόσα όσα θεωρείται γενικά ότι διαθέτουν. . . . διότι έτσι θα ικανοποιηθεί το πνεύμα του φθόνου που τρέφουμε στον κόλπο μας».—Ρωμαίους 1:29· Ιακώβου 4:5.

Σε αντιδιαστολή, ο Μπαρνς έκανε μια ενδιαφέρουσα δήλωση σχετικά με την αγάπη, η οποία «δεν φθονεί». (1 Κορινθίους 13:4, ΝΜ) Αυτός έγραψε: «Η αγάπη δεν φθονεί την ευτυχία που απολαμβάνουν οι άλλοι· χαίρεται με την ευημερία τους· καθώς δε η ευτυχία τους αυξάνεται . . . , εκείνοι που επηρεάζονται από την αγάπη . . . δεν θα αμαύρωναν [αυτή την ευτυχία]· δεν θα τους έκαναν να στενοχωριούνται για ό,τι έχουν· δεν θα μείωναν αυτή την ευτυχία· δεν θα γόγγυζαν ούτε θα παραπονιούνταν επειδή οι ίδιοι δεν είναι τόσο ευνοημένοι. . . . Αν αγαπούσαμε τους άλλους—αν χαιρόμασταν με την ευτυχία τους, δεν θα έπρεπε να τους φθονούμε».

Η Αγάπη Νικάει τη Ζήλια

«Η αγάπη δεν ζηλεύει».—1 ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ 13:4.

1, 2. (α) Τι είπε ο Ιησούς στους μαθητές του σχετικά με την αγάπη; (β) Πώς σχετίζεται η αγάπη με τη ζήλια και τη ζηλοτυπία, και γιατί απαντάτε έτσι;

Η ΑΓΑΠΗ αποτελεί διακριτικό γνώρισμα της αληθινής Χριστιανοσύνης. «Από αυτό θα γνωρίσουν όλοι ότι είστε μαθητές μου, αν έχετε αγάπη μεταξύ σας», είπε ο Ιησούς Χριστός. (Ιωάννης 13:35) Ο απόστολος Παύλος υπό θεϊκή έμπνευση εξήγησε πώς θα έπρεπε να επηρεάζει η αγάπη τις Χριστιανικές σχέσεις. Μεταξύ άλλων, έγραψε: «Η αγάπη δεν ζηλεύει».—1 Κορινθίους 13:4.

² Όταν ο Παύλος έγραψε εκείνα τα λόγια, τόνιζε πόσο ακατάλληλη είναι η ζήλια. Χρησιμοποιώντας τη θετική έννοια της ίδιας λέξης του Κειμένου, αργότερα είπε στην ίδια εκκλησία: «Είμαι ζηλότυπος για εσάς με θεοσεβή ζηλοτυπία». (2 Κορινθίους 11:2) Η ‘θεοσεβής ζηλοτυπία’ του διεγειρόταν εξαιτίας ανθρώπων οι οποίοι αποτελούσαν φθοροποιά επιρροή μέσα στην εκκλησία. Αυτό υποκίνησε τον Παύλο να γράψει στους Κορίνθιους Χριστιανούς μια δεύτερη θεόπνευστη επιστολή η οποία περιείχε πολλές συμβουλές γεμάτες αγάπη.—2 Κορινθίους 11:3-5.

Η Ζήλια Ανάμεσα στους Χριστιανούς

3. Πώς αναπτύχτηκε ανάμεσα στους Κορίνθιους Χριστιανούς ένα πρόβλημα που περιλάμβανε τη ζήλια;

³ Στην πρώτη του επιστολή προς τους Κορινθίους, ο Παύλος χρειάστηκε να χειριστεί ένα πρόβλημα το οποίο εμπόδιζε αυτούς τους νέους Χριστιανούς να τα πηγαίνουν καλά μεταξύ τους. Αυτοί εξύψωναν ορισμένους ανθρώπους, ‘φουσκώνοντας από υπερηφάνεια ο καθένας ατομικά υπέρ του ενός και κατά του άλλου’. Αυτό οδήγησε σε διαιρέσεις μέσα στην εκκλησία, και διάφορα άτομα έλεγαν: «Εγώ ανήκω στον Παύλο», «Εγώ όμως στον Απολλώ», «Εγώ όμως στον Κηφά». (1 Κορινθίους 1:12· 4:6) Υπό την κατεύθυνση του αγίου πνεύματος, ο απόστολος Παύλος μπόρεσε να φτάσει στη ρίζα του προβλήματος. Οι Κορίνθιοι ενεργούσαν όπως οι άνθρωποι που έχουν σαρκικό φρόνημα, όχι όπως οι ‘πνευματικοί άνθρωποι’. Γι’ αυτό, ο Παύλος έγραψε: «Είστε ακόμη σαρκικοί. Διότι εφόσον υπάρχει ζήλια και έριδα ανάμεσά σας, δεν είστε σαρκικοί και δεν περπατάτε όπως οι άνθρωποι;»—1 Κορινθίους 3:1-3.

4. Ποιο παράδειγμα χρησιμοποίησε ο Παύλος για να βοηθήσει τους αδελφούς του να φτάσουν στο σημείο να έχουν τη σωστή άποψη ο ένας για τον άλλον, και ποιο μάθημα μπορούμε εμείς να πάρουμε από αυτό;

⁴ Ο Παύλος βοήθησε τους Κορινθίους να κατανοήσουν την ορθή άποψη για τα ταλέντα και τις ικανότητες των διαφόρων ατόμων μέσα στην εκκλησία. Ρώτησε: «Ποιος σε κάνει να διαφέρεις από τον άλλον; Πράγματι, τι έχεις το οποίο δεν έλαβες; Αν, λοιπόν, πράγματι το έλαβες, γιατί καυχιέσαι σαν να μην το έλαβες;» (1 Κορινθίους 4:7) Στο 12ο κεφάλαιο της επιστολής 1 Κορινθίους, ο Παύλος εξήγησε ότι εκείνοι που ήταν μέρος της εκκλησίας έμοιαζαν με τα διάφορα μέλη του ανθρώπινου σώματος, όπως είναι το χέρι, το μάτι και το αφτί. Τόνισε ότι ο Θεός έφτιαξε τα μέλη του σώματος έτσι ώστε να φροντίζουν το ένα το άλλο. Ο Παύλος έγραψε επίσης: «Αν ένα μέλος δοξάζεται, όλα τα άλλα μέλη χαίρονται μαζί του». (1 Κορινθίους 12:26) Όλοι οι υπηρέτες του Θεού σήμερα πρέπει να εφαρμόζουν αυτή την αρχή στις μεταξύ τους σχέσεις. Αντί να ζηλεύουμε ένα άλλο άτομο για το διορισμό του ή τα επιτεύγματά του στην υπηρεσία του Θεού, πρέπει να χαιρόμαστε μαζί του.

5. Τι αποκαλύπτεται στο εδάφιο Ιακώβου 4:5, και πώς τονίζουν οι Γραφές την αλήθεια αυτών των λόγων;

⁵ Ομολογουμένως, αυτό είναι ευκολότερο να το λέει κανείς παρά να το κάνει. Ο Βιβλικός συγγραφέας Ιάκωβος μας υπενθυμίζει ότι η «τάση για φθόνο» κατοικεί σε κάθε αμαρτωλό άνθρωπο. (Ιακώβου 4:5) Ο πρώτος θάνατος ανθρώπου επήλθε επειδή ο Κάιν ενέδωσε στη ζήλια του. Οι Φιλισταίοι δίωξαν τον Ισαάκ επειδή φθονούσαν την αυξανόμενη ευημερία του. Η Ραχήλ ζήλευε την αδελφή της επειδή εκείνη είχε αποκτήσει πολλά παιδιά. Οι γιοι του Ιακώβ ζήλευαν την εύνοια που δειχνόταν στο νεότερο αδελφό τους, τον Ιωσήφ. Η Μαριάμ προφανώς ζήλευε τη μη Ισραηλίτισσα νύφη της. Ο Κορέ, ο Δαθάν και ο Αβειρών συνωμότησαν με φθόνο εναντίον του Μωυσή και του Ααρών. Ο Βασιλιάς Σαούλ ζήλεψε τις στρατιωτικές επιτυχίες του Δαβίδ. Αναμφίβολα η ζήλια ήταν επίσης ένας παράγοντας που έκανε τους μαθητές του Ιησού να λογοφέρουν επανειλημμένα για το ποιος ήταν ο μεγαλύτερος ανάμεσά τους. Το γεγονός είναι ότι κανένας ατελής άνθρωπος δεν είναι πλήρως απαλλαγμένος από την αμαρτωλή «τάση για φθόνο».—Γένεσις 4:4-8, ΜΝΚ· 26:14· 30:1, ΜΝΚ· 37:11, ΜΝΚ· Αριθμοί 12:1, 2· 16:1-3· Ψαλμός 106:16· 1 Σαμουήλ 18:7-9· Ματθαίος 20:21, 24· Μάρκος 9:33, 34· Λουκάς 22:24.

Μέσα στην Εκκλησία

6. Πώς μπορούν οι πρεσβύτεροι να ελέγχουν την τάση για φθόνο;

⁶ Όλοι οι Χριστιανοί χρειάζεται να φυλάγονται από το φθόνο και τη ζήλια. Αυτό περιλαμβάνει τα πρεσβυτέρια που είναι διορισμένα να φροντίζουν τις εκκλησίες του λαού του Θεού. Αν ένας πρεσβύτερος έχει ταπεινοφροσύνη, δεν θα προσπαθεί φιλόδοξα να επισκιάζει τους άλλους. Από την άλλη μεριά, αν κάποιος πρεσβύτερος έχει εξέχουσες ικανότητες ως οργανωτής ή δημόσιος ομιλητής, οι άλλοι θα χαίρονται για αυτό, θεωρώντας το ευλογία για την εκκλησία. (Ρωμαίους 12:15, 16) Ένας αδελφός μπορεί να κάνει καλή πρόοδο, παρέχοντας αποδείξεις ότι παράγει τους καρπούς του πνεύματος του Θεού στη ζωή του. Εξετάζοντας τα προσόντα του, οι πρεσβύτεροι πρέπει να προσέξουν να μη μεγαλοποιήσουν κάποια μικροαδυναμία ώστε να δικαιολογήσουν το γεγονός ότι δεν τον συστήνουν για διακονικό υπηρέτη ή πρεσβύτερο. Αυτό θα πρόδιδε έλλειψη αγάπης και λογικότητας.

7. Ποιο πρόβλημα μπορεί να αναπτυχτεί όταν ένας Χριστιανός λάβει κάποιο θεοκρατικό διορισμό;

⁷ Αν κάποιος λάβει ένα θεοκρατικό διορισμό ή μια πνευματική ευλογία, οι άλλοι στην εκκλησία χρειάζεται να φυλάγονται από το φθόνο. Για παράδειγμα, μια ικανή αδελφή μπορεί να χρησιμοποιείται πιο συχνά από κάποια άλλη για να κάνει επιδείξεις στις Χριστιανικές συναθροίσεις. Αυτό μπορεί να δημιουργήσει ζήλια σε μερικές αδελφές. Κάποιο παρόμοιο πρόβλημα ίσως να υπήρχε ανάμεσα στην Ευοδία και στη Συντύχη της εκκλησίας των Φιλίππων. Μερικές σημερινές γυναίκες σαν και αυτές μπορεί να χρειάζονται καλοσυνάτη ενθάρρυνση από τους πρεσβυτέρους για να είναι ταπεινές και να εκδηλώνουν «το ίδιο φρόνημα σε σχέση με τον Κύριο».—Φιλιππησίους 2:2, 3· 4:2, 3.

8. Σε ποιες αμαρτωλές πράξεις μπορεί να οδηγήσει η ζήλια;

⁸ Ένας Χριστιανός ίσως να γνωρίζει μια παλιά αποτυχία κάποιου ατόμου που έχει ευλογηθεί τώρα με προνόμια μέσα στην εκκλησία. (Ιακώβου 3:2) Από ζήλια, μπορεί να νιώθει τον πειρασμό να μιλήσει σε άλλους σχετικά με αυτήν και να θέσει υπό αμφισβήτηση το διορισμό του άλλου ατόμου μέσα στην εκκλησία. Αυτό θα ήταν αντίθετο με την αγάπη, η οποία «καλύπτει πλήθος αμαρτιών». (1 Πέτρου 4:8) Η ζηλόφθονη ομιλία μπορεί να διαταράξει την ειρήνη μιας εκκλησίας. «Αν έχετε πικρή ζήλια και φιλόνικη διάθεση στην καρδιά σας», προειδοποίησε ο μαθητής Ιάκωβος, «μην κομπάζετε και λέτε ψέματα εναντίον της αλήθειας. Αυτή δεν είναι η σοφία που κατεβαίνει από πάνω, αλλά είναι επίγεια, ζωώδης, δαιμονική».—Ιακώβου 3:14, 15.

Μέσα στην Οικογένειά Σας

9. Πώς μπορούν οι γαμήλιοι σύντροφοι να ελέγχουν τα αισθήματα ζήλιας;

⁹ Πολλοί γάμοι αποτυχαίνουν εξαιτίας της ζήλιας. Το να δείχνει κάποιος έλλειψη εμπιστοσύνης στο γαμήλιο σύντροφό του δεν φανερώνει αγάπη. (1 Κορινθίους 13:7) Από την άλλη μεριά, ο ένας σύντροφος μπορεί να αδιαφορεί για τα αισθήματα ζήλιας του άλλου. Για παράδειγμα, μια σύζυγος μπορεί να ζηλεύει λόγω της προσοχής που δίνει ο σύζυγός της σε κάποιο άτομο του αντίθετου φύλου. Ή, ένας σύζυγος μπορεί να ζηλεύει λόγω της ποσότητας του χρόνου που δαπανάει η σύζυγός του φροντίζοντας κάποιο συγγενή ο οποίος έχει ανάγκη. Αναστατωμένοι από τέτοια αισθήματα, οι γαμήλιοι σύντροφοι μπορεί να μένουν σιωπηλοί και να δείχνουν την απογοήτευσή τους με τρόπους που περιπλέκουν το πρόβλημα. Απεναντίας, ένας σύντροφος που ζηλεύει χρειάζεται να επικοινωνεί και να είναι έντιμος όσον αφορά τα δικά του ή τα δικά της αισθήματα. Με τη σειρά του, ο άλλος σύντροφος χρειάζεται να δείχνει κατανόηση και να παρέχει διαβεβαιώσεις για τη δική του ή τη δική της αγάπη. (Εφεσίους 5:28, 29) Και οι δυο τους μπορεί να χρειάζεται να καταπραΰνουν τα αισθήματα ζήλιας αποφεύγοντας καταστάσεις που τη διεγείρουν. Μερικές φορές, ένας Χριστιανός επίσκοπος μπορεί να χρειάζεται να βοηθήσει τη σύζυγό του να κατανοήσει ότι αυτός δίνει περιορισμένη, κατάλληλη προσοχή σε μέλη του αντίθετου φύλου προκειμένου να εκπληρώσει την ευθύνη του ως ποιμένα του ποιμνίου του Θεού. (Ησαΐας 32:2) Φυσικά, ένας πρεσβύτερος πρέπει να προσέχει να μη δίνει ποτέ βάσιμη αιτία για ζήλια. Αυτό απαιτεί ισορροπία, και ο ίδιος πρέπει να φροντίζει να δαπανάει χρόνο για να ενισχύει τη δική του γαμήλια σχέση.—1 Τιμόθεο 3:5· 5:1, 2.

10. Πώς μπορούν οι γονείς να βοηθούν τα παιδιά τους να αντιμετωπίζουν τα αισθήματα ζήλιας;

¹⁰ Οι γονείς πρέπει επίσης να βοηθούν τα παιδιά τους να αντιλαμβάνονται τι είναι η ζήλια. Τα παιδιά πολλές φορές μπλέκουν σε μικροδιαφωνίες οι οποίες μετατρέπονται σε διαμάχες. Συχνά οι αιτίες έχουν τη ρίζα τους στη ζήλια. Εφόσον οι ανάγκες του κάθε παιδιού είναι μοναδικές, τα παιδιά δεν μπορούν να λαβαίνουν την ίδια μεταχείριση. Επιπλέον, τα παιδιά χρειάζεται να κατανοούν ότι το καθένα τους έχει διαφορετικά προτερήματα και ελαττώματα. Αν σε ένα παιδί τονίζεται συνέχεια ότι πρέπει να έχει τις ίδιες καλές επιδόσεις όπως ένα άλλο παιδί, αυτό μπορεί να καλλιεργήσει φθόνο στο ένα και υπερηφάνεια στο άλλο. Επομένως, οι γονείς πρέπει να εκπαιδεύουν τα παιδιά τους να σταθμίζουν την πρόοδό τους αναλογιζόμενα τα παραδείγματα που βρίσκονται στο Λόγο του Θεού, χωρίς να ανταγωνίζονται το ένα το άλλο. Η Αγία Γραφή λέει: «Ας μη γινόμαστε εγωιστές, προκαλώντας σε ανταγωνισμό ο ένας τον άλλον, φθονώντας ο ένας τον άλλον». Αντίθετα, «ο καθένας ας αποδεικνύει τι είναι το δικό του έργο, και τότε θα έχει λόγο για αγαλλίαση σε σχέση με τον εαυτό του μόνο και όχι σε σύγκριση με το άλλο άτομο». (Γαλάτες 5:26· 6:4) Το σπουδαιότερο είναι ότι οι Χριστιανοί γονείς χρειάζεται να βοηθούν τα παιδιά τους μέσω τακτικής Γραφικής μελέτης, τονίζοντας τα καλά και τα κακά παραδείγματα που περιέχει ο Λόγος του Θεού.—2 Τιμόθεο 3:15.

Παραδείγματα Υπερνίκησης της Ζήλιας

11. Πώς ήταν ο Μωυσής θαυμάσιο παράδειγμα όσον αφορά την αντιμετώπιση της ζήλιας;

¹¹ Ανόμοια με τους διψασμένους για δύναμη ηγέτες αυτού του κόσμου, «ο Μωυσής ήτο πραύς σφόδρα υπέρ πάντας τους ανθρώπους τους επί της γης». (Αριθμοί 12:3) Όταν η άσκηση ηγεσίας επί των Ισραηλιτών έγινε για τον Μωυσή βάρος που δεν μπορούσε να βαστάξει μόνος του, ο Ιεχωβά φρόντισε να επενεργήσει το πνεύμα Του σε 70 άλλους Ισραηλίτες, ενισχύοντάς τους για να βοηθούν τον Μωυσή. Όταν δύο από αυτούς τους άντρες άρχισαν να ενεργούν σαν προφήτες, ο Ιησούς του Ναυή θεώρησε ότι αυτό μείωνε ακατάλληλα την ηγεσία του Μωυσή. Ο Ιησούς του Ναυή θέλησε να παρεμποδίσει τους άντρες, αλλά ο Μωυσής εξέφρασε ταπεινά το συλλογισμό: ‘Ζηλοτυπείς υπέρ εμού; είθε πας ο λαός του Ιεχωβά να ήσαν προφήται, και ο Ιεχωβά να επέθετεν επ’ αυτούς το πνεύμα αυτού!’ (Αριθμοί 11:29) Ναι, ο Μωυσής ήταν ευτυχής όταν οι άλλοι λάβαιναν προνόμια υπηρεσίας. Δεν ήταν άτομο που με ζήλια ήθελε δόξα για τον εαυτό του.

12. Τι κατέστησε ικανό τον Ιωνάθαν να αποφύγει τα αισθήματα ζήλιας;

¹² Ένα θαυμάσιο παράδειγμα του πώς η αγάπη υπερνικάει τυχόν αισθήματα ζήλιας έθεσε ο Ιωνάθαν, ο γιος του Ισραηλίτη Βασιλιά Σαούλ. Ο Ιωνάθαν ήταν ο διάδοχος που θα κληρονομούσε το θρόνο του πατέρα του, αλλά ο Ιεχωβά είχε διαλέξει τον Δαβίδ, το γιο του Ιεσσαί, για να είναι ο επόμενος βασιλιάς. Πολλά άτομα, στη θέση του Ιωνάθαν, θα ζήλευαν τον Δαβίδ, θεωρώντας τον ανταγωνιστή. Ωστόσο, η αγάπη που είχε ο Ιωνάθαν για τον Δαβίδ ποτέ δεν τον άφησε να καταληφτεί από αυτό το συναίσθημα. Όταν έμαθε για το θάνατο του Ιωνάθαν, ο Δαβίδ μπορούσε να πει: «Περίλυπος είμαι δια σε, αδελφέ μου Ιωνάθαν· προσφιλέστατος εστάθης εις εμέ· η προς εμέ αγάπη σου ήτο εξαίσιος· υπερέβαινε την αγάπην των γυναικών».—2 Σαμουήλ 1:26.

Τα Πιο Έξοχα Παραδείγματα

13. Ποιος είναι το καλύτερο παράδειγμα στο ζήτημα της ζηλοτυπίας, και γιατί;

¹³ Ο Ιεχωβά Θεός είναι το πιο έξοχο παράδειγμα προσώπου που τηρεί υπό έλεγχο ακόμη και τη ζηλοτυπία. Αυτός ελέγχει σε τέλειο βαθμό τέτοια αισθήματα. Κάθε δυναμική εκδήλωση θεϊκής ζηλοτυπίας βρίσκεται πάντοτε σε αρμονία με την αγάπη, τη δικαιοσύνη και τη σοφία του Θεού.—Ησαΐας 42:13, 14, ΜΝΚ.

14. Ποιο παράδειγμα έθεσε ο Ιησούς σε αντίθεση με τον Σατανά;

¹⁴ Το δεύτερο σε εξοχότητα παράδειγμα προσώπου που έχει υπό τον έλεγχό του τη ζήλια είναι ο αγαπητός Γιος του Θεού, ο Ιησούς Χριστός. «Αν και υπήρχε με μορφή Θεού», ο Ιησούς «δεν διανοήθηκε κάποια αρπαγή, δηλαδή, να είναι ίσος με τον Θεό». (Φιλιππησίους 2:6) Τι οξεία αντίθεση με την πορεία που ακολούθησε ο φιλόδοξος άγγελος ο οποίος έγινε Σατανάς ο Διάβολος! Σαν ‘το βασιλιά της Βαβυλώνας’, ο Σατανάς επιθύμησε ζηλόφθονα να γίνει «όμοιος του Υψίστου» καθιστώντας τον εαυτό του ανταγωνιστή θεό σε εναντίωση του Ιεχωβά. (Ησαΐας 14:4, 14· 2 Κορινθίους 4:4) Ο Σατανάς προσπάθησε μάλιστα να κάνει τον Ιησού να ‘πέσει κάτω και να κάνει μια πράξη λατρείας’ προς αυτόν. (Ματθαίος 4:9) Αλλά τίποτε δεν μπορούσε να κλονίσει τον Ιησού από την ταπεινή του πορεία υποταγής στην κυριαρχία του Ιεχωβά. Σε αντίθεση με τον Σατανά, ο Ιησούς «άδειασε τον εαυτό του και πήρε μορφή δούλου και έγινε όμοιος με τους ανθρώπους. Επιπλέον, όταν βρέθηκε ως άνθρωπος κατά το σχήμα, ταπείνωσε τον εαυτό του και έγινε υπάκουος μέχρι θανάτου, ναι, θανάτου πάνω σε ξύλο βασανισμού». Ο Ιησούς υποστήριξε την ορθότητα της διακυβέρνησης του Πατέρα του, απορρίπτοντας εντελώς την πορεία υπερηφάνειας και ζήλιας που ακολούθησε ο Διάβολος. Λόγω της πιστότητας του Ιησού, «ο Θεός τον εξύψωσε σε ανώτερη θέση και του έδωσε με καλοσύνη το όνομα που είναι πάνω από κάθε άλλο όνομα, ώστε στο όνομα του Ιησού να λυγίσει κάθε γόνατο εκείνων που είναι στον ουρανό και εκείνων που είναι στη γη και εκείνων που είναι κάτω από το έδαφος, και κάθε γλώσσα να ομολογήσει φανερά ότι ο Ιησούς Χριστός είναι Κύριος για τη δόξα του Θεού, του Πατέρα».—Φιλιππησίους 2:7-11.

Πώς να Υπερνικάτε τη Ζήλια Σας

15. Γιατί πρέπει να προσέχουμε να χαλιναγωγούμε τα αισθήματα ζήλιας;

¹⁵ Ανόμοια με τον Θεό και τον Χριστό, οι Χριστιανοί είναι ατελείς. Εφόσον είναι αμαρτωλοί, κατά καιρούς μπορεί να ενεργούν ωθούμενοι από ζήλια. Επομένως, αντί να αφήνουμε τη ζήλια να μας υποκινεί να επικρίνουμε έναν ομόπιστο σχετικά με κάποια μικροαδυναμία ή κάποιο υποτιθέμενο σφάλμα, είναι σημαντικό να στοχαζόμαστε τα εξής θεόπνευστα λόγια: «Μη γίνου δίκαιος παραπολύ [υπέρμετρα δίκαιος, ΜΝΚ], και μη φρόνει σεαυτόν υπέρμετρα σοφόν· δια τι να αφανισθής;»—Εκκλησιαστής 7:16.

16. Ποια θαυμάσια συμβουλή σχετικά με τη ζηλοτυπία και τη ζήλια δόθηκε σε παλιότερο τεύχος αυτού του περιοδικού;

¹⁶ Γύρω από το θέμα της ζήλιας, Η Σκοπιά 15 Μαρτίου 1911 (στην αγγλική) προειδοποιούσε: «Ενώ θα πρέπει να είμαστε πολύ ζηλωτές, πολύ ζηλότυποι στην υπόθεση του Κυρίου, ωστόσο πρέπει να είμαστε εντελώς σίγουροι ότι [αυτό που θεωρούμε αδυναμία σε έναν άλλο Χριστιανό] δεν αποτελεί στην ουσία ιδιωτικό του ζήτημα· και πρέπει να εξετάζουμε αν είμαστε ή όχι ‘άτομα που ανακατεύονται στις υποθέσεις των άλλων’. Επίσης, πρέπει να εξετάζουμε μήπως αυτό θα ήταν κατάλληλο να το χειριστούν οι πρεσβύτεροι, και αν θα είχαμε ή όχι καθήκον να πάμε στους πρεσβυτέρους. Όλοι μας πρέπει να έχουμε μεγάλη ζηλοτυπία για την υπόθεση του Κυρίου και το έργο του Κυρίου, αλλά πρέπει να προσέχουμε πολύ να μην εκδηλώνουμε ζήλια γεμάτη εχθρότητα· . . . με άλλα λόγια, πρέπει να είμαστε πολύ σίγουροι ότι δεν είναι ζήλια για κάποιον άλλον, αλλά ζηλοτυπία υπέρ κάποιου άλλου, υπέρ των συμφερόντων και της ευημερίας του».—1 Πέτρου 4:15.

17. Πώς μπορούμε να αποφεύγουμε τις αμαρτωλές πράξεις ζήλιας;

¹⁷ Πώς μπορούμε εμείς ως Χριστιανοί να αποφεύγουμε την υπερηφάνεια, τη ζήλια και το φθόνο; Η λύση έγκειται στο να αφήνουμε να ρέει ελεύθερα το άγιο πνεύμα του Θεού στη ζωή μας. Για παράδειγμα, χρειάζεται να προσευχόμαστε για το πνεύμα του Θεού και για βοήθεια προκειμένου να εκδηλώνουμε την καλή καρποφορία του. (Λουκάς 11:13) Χρειάζεται να παρακολουθούμε τις Χριστιανικές συναθροίσεις, οι οποίες ανοίγουν με προσευχή και επισκιάζονται από το πνεύμα και την ευλογία του Θεού. Επιπλέον, χρειάζεται να μελετούμε την Αγία Γραφή, η οποία είναι εμπνευσμένη από τον Θεό. (2 Τιμόθεο 3:16) Χρειάζεται δε να συμμετέχουμε στο έργο κηρύγματος της Βασιλείας το οποίο γίνεται με τη δύναμη του αγίου πνεύματος του Ιεχωβά. (Πράξεις 1:8) Το να βοηθούμε συγχριστιανούς μας που νιώθουν συντετριμμένοι από κάποια άσχημη εμπειρία είναι άλλος ένας τρόπος για να υποτασσόμαστε στην καλή επιρροή του πνεύματος του Θεού. (Ησαΐας 57:15· 1 Ιωάννη 3:15-17) Το να εκπληρώνουμε με ζήλο όλες αυτές τις Χριστιανικές υποχρεώσεις θα βοηθήσει να προστατευτούμε από τις αμαρτωλές συνήθειες της ζήλιας, διότι ο Λόγος του Θεού δηλώνει: «Εξακολουθήστε να περπατάτε σύμφωνα με το πνεύμα και δεν θα εκτελέσετε καμιά απολύτως σαρκική επιθυμία».—Γαλάτες 5:16.

18. Γιατί δεν θα είμαστε για πάντα αναγκασμένοι να αγωνιζόμαστε ενάντια στα ακατάλληλα αισθήματα της ζήλιας;

¹⁸ Η αγάπη αναφέρεται πρώτη ανάμεσα στους καρπούς του αγίου πνεύματος του Θεού. (Γαλάτες 5:22, 23) Το να ασκούμε αγάπη θα μας βοηθήσει να ελέγχουμε τις αμαρτωλές τάσεις τώρα. Αλλά τι θα πούμε για το μέλλον; Εκατομμύρια υπηρέτες του Ιεχωβά έχουν την ελπίδα να ζήσουν στον ερχόμενο επίγειο Παράδεισο, όπου μπορούν να αποβλέπουν ότι θα εξυψωθούν σε ανθρώπινη τελειότητα. Σε εκείνον το νέο κόσμο, θα επικρατεί η αγάπη και κανείς δεν θα ενδίδει στα ακατάλληλα αισθήματα της ζήλιας, διότι «η ίδια η δημιουργία θα ελευθερωθεί από την υποδούλωση στη φθορά και θα έχει την ένδοξη ελευθερία των παιδιών του Θεού».—Ρωμαίους 8:21.