Λέει εν μέρει: «Εγώ (είμαι) ο Μησά, γιος του Χεμώς-[ . . .], βασιλιάς του Μωάβ, ο Δαιβωνίτης . . . Όσο για τον Αμρί, το βασιλιά του Ισραήλ, αυτός ταπείνωνε τον Μωάβ επί πολλά έτη (κατά γράμμα, πολλές μέρες), γιατί ο Χεμώς [ο θεός του Μωάβ] ήταν θυμωμένος με τη χώρα του. Και ο γιος του τον μιμήθηκε και είπε κι αυτός: ‘Θα ταπεινώσω τον Μωάβ’. Στις μέρες μου (τα) είπε (αυτά), αλλά εγώ θριάμβευσα εναντίον του και εναντίον του οίκου του, ενώ ο Ισραήλ αφανίστηκε για πάντα! . . . Και ο Χεμώς μού είπε: ‘Πήγαινε, πάρε τη Νεβώ από τον Ισραήλ!’ Έτσι πήγα τη νύχτα και πολέμησα εναντίον της από τη χαραυγή ως το μεσημέρι, και την κατέλαβα και τους θανάτωσα όλους . . . Και πήρα από εκεί τα [σκεύη] του Γιαχβέ, και τα έσυρα ενώπιον του Χεμώς».d Παρατηρήστε την αναφορά του θείου ονόματος στην τελευταία πρόταση. Αυτό μπορείτε να το δείτε στη συνοδευτική εικόνα της Μωαβιτικής Λίθου. Εμφανίζεται με τη μορφή του Τετραγράμματου, στα δεξιά της επιγραφής, στη 18η σειρά.

[Εικόνες στη σελίδα 333]

Η Μωαβιτική Λίθος

Μεγέθυνση του Τετραγράμματου, το οποίο εμφανίζεται με αρχαία γραφή, στη 18η σειρά, προς τα δεξιά