ΣΤΗ ΦΥΛΑΚΗ!

Στις 7 Μαΐου 1918, το Υπουργείο Δικαιοσύνης εξέδωσε εντάλματα σύλληψης για τους Γουίλιαμ Βαν Άμπουργκ, Κλέιτον Γούντγουορθ, Αλεξάντερ Μακμίλαν, Ρόμπερτ Μάρτιν, Τζοβάνι ντε Τσέκα, Ιωσήφ Ρόδερφορντ, Φρέντερικ Ρόμπισον και Τζορτζ Φίσερ. Αυτοί κατηγορήθηκαν για «έκνομη, κακουργηματική και εσκεμμένη πρόκληση ανυπακοής, απιστίας και άρνησης καθήκοντος στις στρατιωτικές και στις ναυτικές δυνάμεις των Ηνωμένων Πολιτειών». Η δίκη τους άρχισε στις 3 Ιουνίου 1918, αλλά ήταν σχεδόν βέβαιο ότι θα καταδικάζονταν. Γιατί;

Ο υπουργός δικαιοσύνης των Ηνωμένων Πολιτειών χαρακτήρισε τον νόμο που κατηγορούνταν ότι παραβίασαν, τον Νόμο περί Κατασκοπείας, «ισχυρό όπλο κατά της προπαγάνδας». Στις 16 Μαΐου 1918, το Κογκρέσο απέρριψε μια τροπολογία στον εν λόγω νόμο η οποία θα προστάτευε όποιον δημοσιεύει «αυτό που είναι αληθινό, εφόσον το κάνει με καλά κίνητρα και για δίκαιους σκοπούς». Το Τετελεσμένον Μυστήριον πρωταγωνίστησε στη διαβούλευση. Σχετικά με αυτό, τα επίσημα πρακτικά του Κογκρέσου αναφέρουν: «Ένα από τα πιο επικίνδυνα παραδείγματα προπαγάνδας αυτού του είδους είναι το βιβλίο που ονομάζεται “Το Τετελεσμένον Μυστήριον” . . . Το μόνο αποτέλεσμα αυτού του βιβλίου είναι να κάνει τους στρατιώτες δύσπιστους απέναντι στον αγώνα μας και να υποδαυλίζει . . . την αντίσταση στη στράτευση».

Στις 20 Ιουνίου 1918, οι ένορκοι έκριναν τους οχτώ αδελφούς ένοχους για όλες τις κατηγορίες. Την επαύριο, ο δικαστής εξέδωσε την καταδικαστική απόφαση, δηλώνοντας: «Η θρησκευτική προπαγάνδα την οποία υποστηρίζουν σθεναρά οι κατηγορούμενοι και την οποία έχουν διαδώσει . . . αποτελεί μεγαλύτερο κίνδυνο από ό,τι μια μεραρχία του Γερμανικού Στρατού. . . . Η τιμωρία πρέπει να είναι αυστηρή». Δύο εβδομάδες αργότερα, αυτοί οι οχτώ αδελφοί οδηγήθηκαν στην Ομοσπονδιακή Φυλακή στην Ατλάντα της Τζόρτζια, με καταδίκες που κυμαίνονταν από 10 έως 20 χρόνια.

Εκτός του ότι κήρυτταν με ζήλο, οι Σπουδαστές της Γραφής ασχολήθηκαν δραστήρια με την κυκλοφορία μιας αίτησης για την αποφυλάκιση των αδελφών που κρατούνταν στην Ατλάντα. Η Άννα Κ. Γκάρντνερ αφηγήθηκε: «Πάντα είχαμε κάτι να κάνουμε. Όταν οι αδελφοί μπήκαν στη φυλακή, αρχίσαμε να αναζητούμε ανθρώπους που θα ήταν πρόθυμοι να υπογράψουν. Πηγαίναμε από πόρτα σε πόρτα. Μαζέψαμε χιλιάδες υπογραφές! Τους λέγαμε ότι επρόκειτο για αληθινούς Χριστιανούς που είχαν φυλακιστεί άδικα».