• Φιλιππίνες
    Βιβλίο Έτους των Μαρτύρων του Ιεχωβά 2003

    • Ξανά στα Δικαστήρια για το Ζήτημα του Χαιρετισμού της Σημαίας

      Η οσιότητα των νεαρών στον Θεό έχει δοκιμαστεί. Στις 11 Ιουνίου 1955, ο πρόεδρος Ραμόν Μαγκσαϊσάι έθεσε σε ισχύ το Νόμο αρ. 1265, σύμφωνα με τον οποίο όλα τα παιδιά σε δημόσια και ιδιωτικά σχολεία έπρεπε να χαιρετούν τη σημαία των Φιλιππίνων. Τα παιδιά των Μαρτύρων του Ιεχωβά ενήργησαν με βάση τη συνείδησή τους, όπως κάνουν σε όλο τον κόσμο οι νεαροί Μάρτυρες. (Έξοδ. 20:4, 5) Αν και σέβονται το έμβλημα του έθνους, η συνείδησή τους δεν τους επιτρέπει να συμμετάσχουν σε οτιδήποτε θεωρούν ότι αποτελεί πράξη θρησκευτικής αφοσίωσης απέναντι σε κάποιο αντικείμενο. Όταν τα παιδιά της οικογένειας Χερόνα στο Μασμπάτε αποβλήθηκαν από το σχολείο επειδή δεν χαιρέτησαν τη σημαία, η κατάληξη ήταν να φερθεί αυτή η υπόθεση στο Ανώτατο Δικαστήριο των Φιλιππίνων το 1959. Το δικαστήριο όμως δεν σεβάστηκε τη θρησκευτική στάση των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Αποφάνθηκε ότι η σημαία «δεν είναι εικόνα» και ότι «η σημαία είναι εντελώς απαλλαγμένη από οποιαδήποτε θρησκευτική σημασία». Δηλαδή το δικαστήριο ανέλαβε να ορίσει διά νόμου τι έχει και τι δεν έχει θρησκευτικές προεκτάσεις.

      Φυσικά, αυτό δεν άλλαξε τις θρησκευτικές πεποιθήσεις των Μαρτύρων. Οι αδελφοί υποστήριξαν σταθερά τις αρχές της Αγίας Γραφής. Η απόφαση του δικαστηρίου είχε ως αποτέλεσμα κάποιες δυσκολίες, αν και όχι τόσο σοβαρές όσο θα περίμενε κανείς.

      Δεν τέθηκε ξανά ζήτημα χαιρετισμού της σημαίας μέχρι την ενσωμάτωση αυτής της δικαστικής απόφασης στο Διοικητικό Κώδικα του 1987. Έπειτα από αυτό, το 1990 αρκετά παιδιά Μαρτύρων του Ιεχωβά στην περιοχή Σεμπού αποβλήθηκαν από το σχολείο. Ένας επιθεωρητής σχολείων ήταν άκαμπτος στην εφαρμογή του κανονισμού. Οι αποβολές άρχισαν να πληθαίνουν.

      Τα μέσα ενημέρωσης κάλυψαν τις αποβολές. Τότε μια επιτροπή για τα ανθρώπινα δικαιώματα ενδιαφέρθηκε για αυτά τα παιδιά, στα οποία αρνούνταν το δικαίωμα της εκπαίδευσης. Η επικρατούσα τάση φαινόταν να έχει αλλάξει από εκείνη του 1959. Μήπως ήταν τώρα ο καιρός του Ιεχωβά για να έρθει ξανά το ζήτημα στο προσκήνιο; Ο Ερνέστο Μοράλες, πρεσβύτερος τότε στο Σεμπού, παρατήρησε: «Όλοι—εκδότες, δημοσιογράφοι, εκπαιδευτικοί και άλλοι—μας παρότρυναν να πάμε την υπόθεση στο δικαστήριο». Ζητήθηκε η συμβουλή του Νομικού Τμήματος τόσο του τοπικού γραφείου τμήματος όσο και των παγκόσμιων κεντρικών γραφείων. Αποφασίστηκε να γίνει προσφυγή στο δικαστήριο.

      Ωστόσο, το Περιφερειακό Δικαστήριο και κατόπιν το Εφετείο εξέδωσαν δυσμενείς αποφάσεις. Οι δικαστές ήταν απρόθυμοι να αντιταχθούν στην απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου που εκδόθηκε το 1959 για την υπόθεση της οικογένειας Χερόνα. Ο μόνος τρόπος επίλυσης του προβλήματος ήταν να πάει η υπόθεση ξανά στο Ανώτατο Δικαστήριο. Θα ήταν αυτό το δικαστήριο πρόθυμο να εκδικάσει την υπόθεση; Η απάντησή του ήταν θετική! Ο Φελίνο Γκανάλ, ένας δικηγόρος που είναι Μάρτυρας, ηγήθηκε της προσφυγής στο ανώτατο δικαστήριο της χώρας. Μέσα σε μερικές μέρες, αυτό εξέδωσε μια εντολή με την οποία τα σχολεία καλούνταν να δεχτούν ξανά όλα τα παιδιά που είχαν αποβληθεί, εν αναμονή της απόφασης για το ζήτημα.

      Κατατέθηκαν τα επιχειρήματα και από τις δύο πλευρές. Έπειτα από προσεκτική εξέταση, το Ανώτατο Δικαστήριο αναίρεσε την απόφαση του 1959 και επικύρωσε το δικαίωμα που είχαν τα παιδιά των Μαρτύρων του Ιεχωβά να μη χαιρετούν τη σημαία, να μη λένε τον όρκο αφοσίωσης και να μην ψέλνουν τον εθνικό ύμνο. Το δικαστήριο αιτιολόγησε αυτή την απόφαση-ορόσημο: «Η αντίληψη ότι κάποιος μπορεί να υποχρεωθεί να χαιρετήσει τη σημαία, . . . υπό την απειλή . . . της αποβολής από το σχολείο, είναι ασύμβατη με τη συνείδηση της σύγχρονης γενιάς των Φιλιππινέζων, οι οποίοι είναι εξοικειωμένοι με τη Διακήρυξη των Δικαιωμάτων που εγγυάται το δικαίωμά τους για ελευθερία λόγου και ελεύθερη άσκηση της θρησκευτικής πίστης και λατρείας». Το δικαστήριο αποφάνθηκε επίσης ότι η αποβολή των Μαρτύρων του Ιεχωβά από τα σχολεία θα «παραβίαζε το δικαίωμά τους . . . , υπό το Σύνταγμα του 1987, να λαβαίνουν δωρεάν παιδεία». Η εφημερίδα Χρονικά της Μανίλα (Manila Chronicle) δήλωσε: «Το Ανώτατο Δικαστήριο διορθώνει μια 35χρονη αδικία εις βάρος των Μαρτύρων του Ιεχωβά».

      Κατατέθηκε από τους αντιδίκους πρόταση για αναθεώρηση της απόφασης, αλλά στις 29 Δεκεμβρίου 1995 το Ανώτατο Δικαστήριο απέρριψε την πρόταση. Συνεπώς, η απόφαση παραμένει σε ισχύ. Τι νίκη ήταν αυτή για το λαό του Ιεχωβά!