Παγκόσμια Έκθεση

Αφρική

ΠΑΡΑ τις ξηρασίες, την πείνα, τον πάρα πολύ μεγάλο πληθωρισμό, τις απαγορεύσεις και τη θρησκευτική εναντίωση, οι αδελφοί μας στην Αφρική συνεχίζουν πιστά να κάνουν ό,τι ακριβώς αναφέρει το εδάφιο Ψαλμός 105:1: ‘Δοξολογείτε τον Ιεχωβά· επικαλείσθε το όνομα αυτού· κάμετε γνωστά εν τοις λαοίς τα έργα αυτού’. Ο ζήλος τους έχει αποδειχτεί μεταδοτικός.

Δυο αδελφοί στο Μπενίν χάρηκαν όταν διορίστηκαν ως ειδικοί σκαπανείς σε μια απομακρυσμένη περιοχή της χώρας. Στον τομέα τους δεν υπήρχαν Αίθουσες Βασιλείας, συναθροίσεις ή άλλοι Μάρτυρες. Δυο εβδομάδες μετά την άφιξή τους, κατέληξαν στο εξής συμπέρασμα: «Κανείς δεν μπορεί να παρακολουθεί συναθροίσεις αν δεν υπάρχουν μερικές για να προσκαλέσουμε τους ανθρώπους να παρευρεθούν». Έτσι, άρχισαν να διεξάγουν και τις πέντε συναθροίσεις. Στο τέλος του πρώτου μήνα, δύο ενδιαφερόμενα άτομα άρχισαν να τις παρακολουθούν. Δυο μήνες αργότερα, οι σκαπανείς συνειδητοποίησαν την ανάγκη που υπήρχε να χτίσουν μια Αίθουσα Βασιλείας. Ένα ενδιαφερόμενο άτομο πρόσφερε πολλά πράγματα, και ένα άλλο προμήθευσε τα οικοδομικά υλικά. Τρεις εβδομάδες αργότερα, 40 άνθρωποι ήρθαν στην ειδική ομιλία, παρ’ όλο που η Αίθουσα Βασιλείας δεν είχε ακόμα τελειώσει. Εβδομήντα ένα άτομα παρευρέθηκαν στην Ανάμνηση, και αργότερα τον ίδιο μήνα, 113 άτομα συγκεντρώθηκαν για να ακούσουν τη δημόσια ομιλία που εκφωνήθηκε από τον επίσκοπο περιοχής. Όλα αυτά συνέβησαν μέσα σε πέντε μόνο μήνες!

Πολλοί άνθρωποι εκφράζουν την έκπληξή τους όταν βλέπουν τους Μάρτυρες του Ιεχωβά να εργάζονται μαζί στην οικοδόμηση Αιθουσών Βασιλείας. Ένας Ρωμαιοκαθολικός ιερέας στη Νότια Αφρική παραδέχτηκε: «Έχω πάει στο Βατικανό, αλλά ποτέ δεν έχω δει κάτι τέτοιο. Άνθρωποι από όλες τις φυλές εργάζονται μαζί με ενότητα. Λευκοί έρχονται να χτίσουν στην περιοχή των μαύρων για τους μαύρους, διακινδυνεύοντας έτσι τη ζωή τους επειδή οι λευκοί έχουν δεχτεί επιθέσεις στις πόλεις των μαύρων».

Ο Ιεχωβά ευαρεστείται όταν ζητάμε την ευλογία του στην υπηρεσία μας. Ωστόσο, για να μας δώσει την ευλογία του, αναμένει από εμάς να υποκινούμαστε από πίστη και να εκδηλώνουμε την επιθυμία μας να επεκτείνουμε την υπηρεσία μας προς εκείνον. Ένας Μάρτυρας στη Νιγηρία εξηγεί πώς αυτό ήταν αληθινό στην περίπτωσή του: «Τον Αύγουστο του 1988, στη Σχολή Υπηρεσίας Σκαπανέα, πληροφορηθήκαμε για τη δυνατότητα να υπηρετήσουμε εκεί όπου η ανάγκη είναι μεγαλύτερη. Άρχισα να αποταμιεύω χρήματα για τη μετακόμιση και σχεδίαζα να παραιτηθώ από τη δουλειά μου το Μάρτιο του 1989. Πήγα στο διευθυντή μου και, μολονότι μου πρόσφερε προαγωγή, του είπα ότι σχεδίαζα να μετακομίσω σε μια αγροτική περιοχή για να συμμετάσχω στο έργο κηρύγματος. Εκείνος μου είπε: ‘Δεν ξέρεις τι κάνεις. Θα υποφέρεις. Πήγαινε και σκέψου το’.

»Όταν πήγα σπίτι, έβαλα τις δυο ταυτότητες που είχα στο τραπέζι—την ταυτότητα σκαπανέα και την ταυτότητα εργασίας. Αξιολόγησα και τις δυο. Ήρθε στο νου μου το εδάφιο Ψαλμός 90:10. Ο μέσος όρος ζωής είναι μόλις 70 χρόνια· και μόνο «εν ευρωστία» μπορεί να φτάσουμε τα 80 χρόνια. Εγώ ήμουν τότε 30 χρονών, έτσι υπολόγισα ότι μου είχαν μείνει μόνο 40 χρόνια. Πολλαπλασίασα το ετήσιο εισόδημά μου επί 40 και διαπίστωσα ότι το συνολικό ποσό δεν θα ήταν αρκετό ούτε για να αγοράσω ένα αυτοκίνητο! Αυτή η δουλειά δεν με βγάζει πουθενά, σκέφτηκα. Έτσι ξαναπήγα στο αφεντικό μου και του έδωσα την παραίτησή μου. Εκείνος είπε: ‘Είσαι τρελός. Θα πεθάνεις της πείνας’. Από τότε έχω υπηρετήσει σε τρεις περιοχές της χώρας. Είχα τη χαρά να βοηθήσω να ιδρυθούν δυο εκκλησίες. Όταν είδα πρόσφατα τον πρώην διευθυντή μου, το πρώτο πράγμα που μου είπε ήταν: ‘Με κορόιδεψες. Είπες ότι δεν θα έπαιρνες μισθό, αλλά φαίνεσαι μια χαρά!’»

Στο Ζαΐρ, στη διάρκεια του υπηρεσιακού έτους 1992, η μαρτυρία που δόθηκε δεν είχε προηγούμενο. Η πολιτική, η κοινωνική και η οικονομική αναταραχή δεν εμπόδισαν τους πάνω από 67.000 ταπεινούς ευαγγελιζομένους από το να ασχοληθούν δραστήρια με το κήρυγμα των καλών νέων και με τη μαθήτευση. Οι 140.000 και πλέον Γραφικές μελέτες καθώς και τα σχεδόν 300.000 άτομα που παρευρέθηκαν στην Ανάμνηση επιβεβαιώνουν τη δυνατότητα που υπάρχει για μελλοντική αύξηση. Μολονότι ο μεγάλος πληθωρισμός και η εμφύλια διαμάχη στο Ζαΐρ έχουν επιφέρει δυσκολίες στους αδελφούς μας, το Σεπτέμβριο του 1991 δόθηκε εύγλωττη μαρτυρία, όταν μια εξέγερση έδωσε τη δυνατότητα να γίνουν λεηλασίες στα μεγάλα αστικά κέντρα. Χιλιάδες «Χριστιανοί», οι οποίοι είχαν πάει στην εκκλησία την Κυριακή, δούλεψαν μανιωδώς τη Δευτέρα και την Τρίτη για να μαζέψουν όσα περισσότερα λεηλατημένα αγαθά μπορούσαν, στέλνοντας ακόμα και τα παιδιά τους ξανά και ξανά για να αρπάξουν πράγματα και κατόπιν να φέρουν τα κλεμμένα αγαθά στο σπίτι τους. Κάποιοι παρατηρητές πρόσεξαν ότι οι ιερείς τους είχαν καινούρια ρούχα και καινούρια είδη για το σπίτι μετά τη λεηλασία. Αλλά οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δεν συμμετείχαν στη διαρπαγή ή στην αποδοχή των κλεμμένων αγαθών. Στο χωριό Σίμφο της Σάμπα, ένας δάσκαλος ρώτησε τους μαθητές του ποιες εκκλησίες δεν συμμετείχαν στη λεηλασία. «Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά» ήταν η ομόφωνη απάντηση. «Αυτοί ούτε καν τρώνε τρόφιμα που είναι κλεμμένα».

Το βιβλίο Ο Άνθρωπος σε Αναζήτηση του Θεού έγινε ευνοϊκά δεκτό στην Ακτή του Ελεφαντοστού. Μια αδελφή από εκείνη τη χώρα αφηγείται: «Ενώ διεξήγα μια Γραφική μελέτη, το άτομο το οποίο δίδασκα με ρώτησε: ‘Γιατί υπάρχουν τόσες διαφορετικές θρησκείες εφόσον υπάρχει μόνο ένας Δημιουργός;’ Της πρόσφερα το βιβλίο Ο Άνθρωπος σε Αναζήτηση του Θεού. Έμεινε έκπληκτη απλώς και μόνο με το που έριξε μια ματιά στον πίνακα των περιεχομένων. Κατόπιν αναφώνησε: ‘Εσείς οι Μάρτυρες του Ιεχωβά έχετε τις απαντήσεις σε όλα τα ερωτήματα, και πιστεύω ότι έχετε το κλειδί για την αλήθεια. Αλλά θα είναι πολύ δύσκολο για εμένα να την εφαρμόσω επειδή υπάρχουν πάρα πολλοί νόμοι’. Της έδειξα το εδάφιο 1 Ιωάννου 5:3, όπου διαβάζουμε ότι ‘οι εντολές του Ιεχωβά δεν είναι βαριές’, προσθέτοντας ότι ο Ιεχωβά μάς έδωσε νόμους για τη φυσική και την πνευματική μας ευημερία. Τη διαβεβαίωσα: ‘Αν μελετήσεις την Αγία Γραφή προσεκτικά, θα καταλάβεις την αξία αυτών των θεϊκών νόμων’. Εκείνη συμφώνησε και δείχνει πραγματική εκτίμηση για την αλήθεια».

Οι Αφρικανοί Μάρτυρες έχουν έναν ιδιαίτερο λόγο για να ευχαριστούν τον Ιεχωβά. Άρθηκαν οι νομικοί περιορισμοί που είχαν επιβληθεί στο έργο των Μαρτύρων του Ιεχωβά στην Αιθιοπία, στην Γκάνα, στη Ζάμπια, στην Κένυα, στο Κονγκό, στη Ρουάντα και στο Τόγκο. Αυτό διευκόλυνε πολύ τους αδελφούς μας προκειμένου να συνεχίσουν το κήρυγμα της Βασιλείας. Είναι αλήθεια ότι ο Ιεχωβά ‘σπάει τα σίδερα της φυλακής’ για να επιτρέψει στα άτομα που έχουν ειλικρινή καρδιά να έρθουν στην οργάνωσή του.—Ησ. 43:14, ΜΝΚ.

Σε μια από αυτές τις χώρες, ένας αδελφός ο οποίος υπηρετούσε κάποτε στο έργο περιοχής και περιφερείας σταμάτησε προκειμένου να φροντίσει τους ηλικιωμένους γονείς του. Εκείνον τον καιρό μόνο ένας από τους συγγενείς του ήταν βαφτισμένος, αλλά τώρα τέσσερις άλλοι συγγενείς του έχουν βαφτιστεί. Ένας από αυτούς θρήνησε: «Αν είχα γνωρίσει την αλήθεια νωρίτερα, θα φρόντιζα εγώ τον πατέρα και τη μητέρα και εσύ θα μπορούσες να συνεχίσεις να υπηρετείς στο έργο του περιοδεύοντα επισκόπου». Ο αδελφός απάντησε: «Μολονότι τώρα βρίσκομαι πίσω στο χωριό, είμαι ικανοποιημένος και ευτυχισμένος που βλέπω τους συγγενείς μου να δέχονται την αλήθεια».

Σε μια άλλη χώρα, η εργασία ενός αδελφού, ο οποίος ήταν νυχτοφύλακας, τον εμπόδιζε από το να έχει πλήρη συμμετοχή στις θεοκρατικές δραστηριότητες. Όταν πήρε τα χρήματα της άδειάς του παρατήρησε ότι ο ταμίας τού είχε δώσει το διπλάσιο ποσό. Φυσικά, ο αδελφός ενημέρωσε τον ταμία για αυτό το λάθος και του επέστρεψε τα παραπάνω χρήματα. Ο ταμίας το αφηγήθηκε αυτό στο διευθυντή, ο οποίος έγραψε ένα πιστοποιητικό εντιμότητας για τον αδελφό και επίσης για τα αρχεία της εταιρίας. Λίγο καιρό αργότερα η εταιρία ζητούσε ένα λογιστή, και περίπου 30 υπάλληλοι υπέβαλαν αίτηση για τη θέση. Η πλειονότητα των υποψηφίων είχε πολλά προσόντα και την υποστήριξη ισχυρών ατόμων στην εταιρία. Όταν εξέταζε τις αιτήσεις των υποψηφίων, ο διευθυντής παρατήρησε ότι ο αδελφός μας ήταν πτυχιούχος λογιστής, παρ’ όλο που τον είχαν προσλάβει ως φύλακα. Επειδή θυμήθηκε την εντιμότητα που είχε δείξει ο αδελφός στο θέμα της πληρωμής της άδειας, ο διευθυντής αντάμειψε τον αδελφό δίνοντάς του τη θέση τού λογιστή της εταιρίας. Τώρα ο αδελφός δεν θα χρειάζεται πια να εργάζεται νυχτερινή βάρδια και θα έχει περισσότερο χρόνο για θεοκρατικές δραστηριότητες, εκτός του ότι θα έχει μεγαλύτερο μισθό και άλλα οφέλη.

Ασία

‘Ο ΘΕΟΣ είναι ο Ιεχωβά και έδειξε φως εις ημάς’. (Ψαλμ. 118:27) Πραγματικά, φως από τον Ιεχωβά έλαμψε πάνω στο λαό του σε όλη την Ασία.

Όταν ένα ζευγάρι σκαπανέων έφτασε με το λεωφορείο σε κάποιο μη ανατεθειμένο τομέα στην Ινδία, σταμάτησαν για να πιουν ένα τσάι προτού αρχίσουν τη μέρα τους επίδοσης επίσημης μαρτυρίας. Ενώ αργόπιναν το τσάι τους έδωσαν μαρτυρία στην ιδιοκτήτρια του τεϊοποτείου και άρχισαν Γραφική μελέτη με εκείνη και τους δυο γιους της. Μολονότι αρχικά ο σύζυγος της γυναίκας εναντιώθηκε στη μελέτη, αργότερα άρχισε να παρευρίσκεται στη μελέτη και ο ίδιος. Τότε η μεγαλύτερη κόρη μετακόμισε πίσω στο σπίτι. Στην αρχή έφερνε αντιρρήσεις στα όσα δίδασκαν οι Μάρτυρες και εναντιώθηκε στη μελέτη. Τελικά, άρχισε και εκείνη να συμμετέχει στη Γραφική μελέτη. Στις τοπικές εκκλησίες δεν άρεσε αυτό που συνέβαινε σε εκείνη την οικογένεια. Αυτές ένωσαν τις προσπάθειές τους με σκοπό να πιέσουν τα μέλη της οικογένειας να σταματήσουν τη μελέτη τους. Διοργανώθηκε μια εφταήμερη εκκλησιαστική συγκέντρωση έξω ακριβώς από το τεϊοποτείο της οικογένειας, στη διάρκεια της οποίας οι ιερείς των διάφορων εκκλησιών επιτίθονταν προφορικά κατά των Μαρτύρων από εξέδρας.

Ωστόσο, η αντίδραση των εκκλησιών στράφηκε ενάντια στις ίδιες. Σύντομα, το ενδιαφέρον για την αλήθεια επεκτάθηκε σε όλη τη γειτονιά, και περισσότερες οικογένειες άρχισαν να μελετούν με τους σκαπανείς. Όταν άρχισε να διεξάγεται μια Μελέτη Βιβλίου Εκκλησίας σε εκείνη την περιοχή, 43 άτομα παρακολούθησαν την πρώτη συνάθροιση. Μια οικογένεια, περιλαμβανομένων και μερικών αποκομμένων συγγενών, συνταυτίστηκε ξανά, και είναι χαρά μας να αναφέρουμε ότι τα άτομα που είχαν αποκοπεί επανεντάχτηκαν. Αυτή η οικογένεια ανυπομονούσε να έχει μια Αίθουσα Βασιλείας στην περιοχή της. Γι’ αυτό πρόσφεραν ένα μικρό οικόπεδο στο οποίο χτίστηκε σύντομα μια Αίθουσα Βασιλείας. Στη συνέλευση περιφερείας του περασμένου χρόνου, βαφτίστηκαν 12 άτομα από εκείνον τον τομέα. Για σκεφτείτε ότι όλα άρχισαν από την ανεπίσημη μαρτυρία που δόθηκε σε ένα τεϊοποτείο!

Μια Μάρτυρας από την Κορέα μελετούσε την Αγία Γραφή με ένα διακεκριμένο ποιητή, αλλά η Βουδιστική φιλοσοφία στην οποία πίστευε ο ποιητής έθετε τον Βούδα πάνω από τον Ιησού, έτσι σταμάτησε να μελετάει. Όταν στη διακονία αγρού γινόταν η προσφορά του βιβλίου Ο Μεγαλύτερος Άνθρωπος που Έζησε Ποτέ, η Μάρτυρας τον επισκέφτηκε ξανά και επιφυλακτικά του παρουσίασε το βιβλίο. Προς έκπληξή της, εκείνος δέχτηκε το βιβλίο. Όταν επέστρεψε, αυτός όχι μόνο είχε διαβάσει το βιβλίο από την αρχή μέχρι το τέλος αλλά ήταν πολύ ενθουσιασμένος με όσα είχε διαβάσει. Είπε ότι η ανθρώπινη φιλοσοφία αγγίζει μόνο τη διάνοια, αλλά η ιστορία του Ιησού αγγίζει τόσο τη διάνοια όσο και την καρδιά. Είχε συγκινηθεί βαθιά από την ιστορία της ζωής του Ιησού και από τις διδασκαλίες του. Της ζήτησε να του πει περισσότερα πράγματα για τον Ιησού, έτσι ξανάρχισε η Γραφική μελέτη και σημειώνει καλή πρόοδο στα μαθήματά του.

Στο τέλος του υπηρεσιακού έτους, η Αίθουσα Βασιλείας στο τμήμα του Τελ Αβίβ, στο Ισραήλ, παρέμενε κλειστή με διαταγή των δημοτικών αρχών, πράγμα που ήταν αποτέλεσμα της πολιτικής πίεσης που άσκησαν Ορθόδοξα θρησκευτικά στοιχεία στις αρχές. Το γραφείο τμήματος έκανε έφεση για το κλείσιμο της Αίθουσας και ελπίζει να βγει ευνοϊκή απόφαση στο εγγύς μέλλον.

Στο Λίβανο, ο οποίος έχει πια εξαντληθεί από τον πόλεμο, συνεχίζει να υπάρχει ανταπόκριση στα καλά νέα της Βασιλείας. Ένας όσιος, ηλικιωμένος Μάρτυρας πέθανε σε ηλικία 85 χρονών. Ήταν στην αλήθεια από τη δεκαετία του 1940. Προερχόταν από μια πολυμελή οικογένεια που ζούσε στην περιοχή Μπεκάα. Πολλά μέλη της οικογένειάς του, ιδιαίτερα τα πιο ηλικιωμένα, ήταν προσκολλημένα σε ισχυρές θρησκευτικές και κοινωνικές παραδόσεις. Ο γιος αυτού του άντρα, ο οποίος είναι επίσης Μάρτυρας, εξήγησε ότι η τελευταία επιθυμία του πατέρα του ήταν να ταφεί στο οικογενειακό νεκροταφείο. Ωστόσο, αυτό έπρεπε να γίνει χωρίς καμιά θρησκευτική τελετή η οποία θα ερχόταν σε αντίθεση με τις Χριστιανικές πεποιθήσεις του πατέρα του. Λόγω της γεμάτης σεβασμό στάσης που έδειξε ο γιος, και παρά την ισχυρή εναντίωση που αρχικά εκδήλωσαν μερικοί συγγενείς, η οικογένεια έδωσε την άδεια. Η κηδεία έγινε μια κρύα μέρα που χιόνιζε. Οι δρόμοι που οδηγούσαν από το σπίτι του αδελφού στο χωριό είχαν κλείσει από το χιόνι. Οι συγγενείς χρησιμοποίησαν μπουλντόζες για να ανοίξουν πάνω από πέντε χιλιόμετρα δρόμο. Σε εκείνη τη θλιβερή περίσταση εκφωνήθηκε μια παρηγορητική ομιλία και δόθηκαν 400 Γραφικά φυλλάδια σχετικά με την ελπίδα της ανάστασης. Στην περιοχή εκείνη δόθηκε μεγάλη μαρτυρία σε πολλούς ανθρώπους από τα μέλη της οικογένειας που συμμερίζονταν την πίστη και την πεποίθηση που είχε ο αδελφός στην ελπίδα της ανάστασης.

Από την Ταϋλάνδη έρχονται περισσότερες αποδείξεις της δύναμης που έχει ο Λόγος του Θεού να αλλάζει τη ζωή των ανθρώπων. Κάποια σκαπάνισσα διεξήγε μια Γραφική μελέτη σε ένα κομμωτήριο με την ιδιοκτήτρια και μια από τις πελάτισσές της. Όταν τέθηκε για συζήτηση το ζήτημα της οικογενειακής ζωής και των καλών ηθικών αρχών, δεν φάνηκε να αρέσει στην πελάτισσα και σταμάτησε τη μελέτη. Λίγο καιρό αργότερα, η πελάτισσα εκμυστηρεύτηκε στη σκαπάνισσα ότι ένιωθε πολύ ακάθαρτη για να μελετήσει την Αγία Γραφή επειδή ήταν λεσβία επί εφτά χρόνια. Με βάση το εδάφιο Ησαΐας 1:18, η σκαπάνισσα της τόνισε ότι ο Ιεχωβά συγχωρεί τις αμαρτίες που το άτομο είχε διαπράξει εν αγνοία του. Η γυναίκα ξανάρχισε τη μελέτη της, διέκοψε την ανήθικη σχέση της και αργότερα παντρεύτηκε. Τώρα τόσο εκείνη όσο και ο σύζυγός της είναι βαφτισμένοι. Τρεις άλλοι συγγενείς της παρατήρησαν τις αλλαγές που έκανε και άρχισαν να μελετούν. Τώρα ένας από αυτούς είναι επίσης βαφτισμένος.

Στην Ιαπωνία οι αδελφοί εργάζονται σκληρά για να καλύψουν ολόκληρη τη χώρα με τα καλά νέα της Βασιλείας. Το καλοκαίρι του 1991, αφού τελείωσε το έργο στους μη ανατεθειμένους τομείς, υπήρχαν 257 πόλεις και χωριά που παρέμεναν μη ανατεθειμένα, με συνολικό πληθυσμό 1.284.300 άτομα. Ωστόσο, μέχρι το τέλος του Μαρτίου 1992, όλοι αυτοί οι τομείς είχαν ανατεθεί σε εκκλησίες. Σήμερα, δεν έχει μείνει κανένας μη ανατεθειμένος τομέας. Τώρα, 43 χρόνια μετά την άφιξη της πρώτης ομάδας ιεραποστόλων στην Ιαπωνία το 1949, μετά το τέλος του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου, ολόκληρος ο τομέας της Ιαπωνίας καλύπτεται τακτικά από τους Μάρτυρες. Κάθε χρόνο, από το 1989 και έπειτα, το γραφείο τμήματος ενθαρρύνει επίσης ειδική δραστηριότητα το μήνα Απρίλιο. Ωστόσο, το ανώτατο όριο όλων των εποχών που σημειώθηκε στον αριθμό των βοηθητικών σκαπανέων το 1989 δεν είχε ξεπεραστεί μέχρι σήμερα. Αυτόν το χρόνο, σημειώθηκε ένα νέο ανώτατο όριο 46.787 βοηθητικών σκαπανέων, ξεπερνώντας το προηγούμενο ανώτατο όριο κατά 5.000 και πλέον σκαπανείς. Αν σε αυτόν τον αριθμό προσθέσετε τους 50.395 τακτικούς σκαπανείς που υπήρχαν τον Απρίλιο καθώς επίσης τον αριθμό των ειδικών σκαπανέων, θα έχετε 98.313 άτομα τα οποία συμμετείχαν σε κάποια μορφή υπηρεσίας σκαπανέα εκείνον το μήνα—το εκπληκτικό ποσοστό του 59 τοις εκατό όλων των ευαγγελιζομένων! Πολλοί νεαροί υπηρέτησαν ως βοηθητικοί σκαπανείς. Ένας από αυτούς, κάποιος 15χρονος αδελφός από το Χοκάιντο, έκανε με συνέπεια επανεπισκέψεις και άρχισε τρεις μελέτες με ενήλικα άτομα στη διάρκεια του Απριλίου.

Καθώς συνεχίζεται η αντίστροφη μέτρηση για την ανάληψη του κυβερνητικού ελέγχου του Χονγκ Κονγκ από την Κίνα, πράγμα που θα γίνει το 1997, οι πολιτικές και οι οικονομικές συνθήκες προξενούν αγωνία και ανησυχία για το μέλλον της περιοχής του Χονγκ Κονγκ. Μέσα σε αυτό το κλίμα που επικρατεί, είναι χαρά μας να βλέπουμε τους Μάρτυρες να διατηρούν τη Χριστιανική τους ηρεμία και να ενασχολούνται δραστήρια στην υπηρεσία του Ιεχωβά. Τα αποτελέσματα αυτής της προσπάθειας; Άλλος ένας θαυμάσιος χρόνος θεοκρατικής δραστηριότητας, ο πιο χαρωπός και ο πιο παραγωγικός στην ιστορία αυτού του τμήματος. Για παράδειγμα, στις αρχές του χρόνου, υπό την καθοδηγία του Κυβερνώντος Σώματος, το τμήμα στο Χονγκ Κονγκ φιλοξένησε μια συνάθροιση με αντιπροσώπους από τέσσερα άλλα τμήματα που υπάρχουν σε εκείνη την περιοχή για να συντονίσουν καλύτερα την παραγωγή εντύπων στην κινεζική γλώσσα. Ως αποτέλεσμα, τώρα τα έντυπά μας μπορούν να φτάσουν στους εγγράμματους Κινέζους τόσο στην απλοποιημένη όσο και στην παραδοσιακή κινεζική. Επίσης είναι χαρά μας να αναφέρουμε ότι, όταν γραφόταν αυτό το κείμενο, όλοι οι αδελφοί μας και οι αδελφές μας στην Κίνα είχαν αποφυλακιστεί, παρ’ όλο που υπάρχουν περιορισμοί στη δραστηριότητά τους.

Ευρώπη

‘Ο ΙΕΧΩΒΑ είναι υψηλός επί πάντα τα έθνη· επί τους ουρανούς είναι η δόξα αυτού’. (Ψαλμ. 113:4) Τα μέλη του λαού του Ιεχωβά στην Ευρώπη αντιμετωπίζουν εντελώς διαφορετικές καταστάσεις, από σφοδρή εμφύλια διαμάχη, πείνα και θρησκευτική μισαλλοδοξία μέχρι σχετική υλική ευημερία και απάθεια. Ωστόσο, αυτοί κρατούν με πιστότητα τα πνευματικά τους μάτια στραμμένα στον Ιεχωβά.

Ένας νεαρός Μάρτυρας στην Πολωνία ανυπομονούσε να μεταδώσει την αλήθεια στους συμμαθητές του. Εξήγησε την προέλευση του σταυρού στην τάξη του στο σχολείο. Ως αποτέλεσμα, η πλειονότητα των μαθητών αποφάσισε ότι ο σταυρός δεν πρέπει να λατρεύεται. Εντούτοις, ο ιερέας αντέδρασε. Κάλεσαν τους γονείς των μαθητών στο σχολείο, όπου ο ιερέας προσπάθησε να κηλιδώσει την καλή φήμη των Μαρτύρων. Σε απάντηση αυτής της προφορικής επίθεσης, μια μητέρα μίλησε ελεύθερα και εξήγησε ότι, ενώ ο γιος της συνήθιζε να καπνίζει, από τότε που άρχισε να μελετάει την Αγία Γραφή με τους Μάρτυρες σταμάτησε το κάπνισμα. Σε μια άλλη περίπτωση στο σχολείο, συζητήθηκε η δοξασία της Τριάδας. Ο ιερέας δυσκολεύτηκε να εξηγήσει τη δοξασία με ικανοποιητικό τρόπο, έτσι υποσχέθηκε ότι θα έφερνε κάποιον άλλον ιερέα για να τη διευκρινίσει. Ο μαθητής που ήταν Μάρτυρας και λίγοι από τους ενδιαφερομένους φίλους του προετοιμάστηκαν καλά για μια Γραφική μάχη. Υπερασπίστηκαν με επιτυχία τη Γραφική διδασκαλία για το όνομα του Θεού και ανέτρεψαν τις εκκλησιαστικές δοξασίες της Τριάδας, της λατρείας της Μαρίας και του σταυρού. Η τάξη έβγαλε το εξής συμπέρασμα: «Αν αυτές οι θεμελιώδεις Καθολικές πεποιθήσεις είναι λανθασμένες, τι μπορεί να λεχτεί για τις υπόλοιπες;»

Ένας από τους ιερείς που ήταν παρών, ένας κατηχητής, ομολόγησε: «Με πείσατε. Δεν υπάρχει Τριάδα». Συμφώνησε να κάνει Γραφική μελέτη. Άρχισαν επίσης μελέτες με εφτά μαθητές. Ο νεαρός Μάρτυρας διεξήγε δυο από τις Γραφικές μελέτες ο ίδιος. Όλα τα άτομα, περιλαμβανομένου του ιερέα, άρχισαν να παρακολουθούν συναθροίσεις. Ο ιερέας σύντομα αποσχηματίστηκε και συνεχίζει τη μελέτη του. Τώρα επιθυμεί να υπηρετεί, όχι έναν τριαδικό θεό, αλλά τον μόνο αληθινό Θεό, τον Ιεχωβά.

Στην Ισλανδία, λίγοι είναι οι Μάρτυρες που ζουν έξω από τις μεγάλες πόλεις. Έτσι λοιπόν, το γραφείο διευθέτησε ώστε σκαπανείς να μεταδώσουν τα καλά νέα σε απομακρυσμένες περιοχές. Σε έναν απομονωμένο τομέα, ένα ζευγάρι ιεραποστόλων έδωσε μεγάλη μαρτυρία. Προτού φύγουν για διακοπές, κάποιο από τα άτομα με τα οποία μελετούσαν την Αγία Γραφή, ένας νεαρός ξυλουργός που ονομαζόταν Όσκαρ, ρώτησε αν θα μπορούσε να έχει μερικά επιπλέον έντυπα. «Θα είναι καλό να έχω κάτι να προσφέρω αν κάποιος μου κάνει ερωτήσεις», εξήγησε. Το ζευγάρι των ιεραποστόλων του προμήθευσε αρκετά βιβλία, βιβλιάρια και περιοδικά για να τα χρησιμοποιεί όταν θα έδινε μαρτυρία. Στη διάρκεια της απουσίας τους, ο Όσκαρ όχι μόνο διέθεσε μερικά από τα έντυπα αλλά πήγε επίσης σε ένα γειτονικό χωριό και, για πρώτη φορά στη ζωή του, κήρυξε από σπίτι σε σπίτι. Μέχρι τότε, είχαν γίνει μόνο λίγες Γραφικές μελέτες με τον Όσκαρ, μολονότι εκείνος διάβαζε πολύ μόνος του. Αφού έλαβε περισσότερη εκπαίδευση, απέκτησε τα προσόντα να γίνει αβάφτιστος ευαγγελιζόμενος, και τον πρώτο μήνα που έδωσε έκθεση έργου είχε 30 ώρες στην υπηρεσία αγρού. Οι ιεραπόστολοι περιμένουν με ανυπομονησία τις επόμενες διακοπές τους, λέγοντας: «Όταν το πνεύμα του Ιεχωβά δίνει δύναμη στα καινούρια άτομα, ποτέ δεν ξέρεις τι θα συμβεί μέχρι να επιστρέψεις!»

Επί πολλά χρόνια στην Ιρλανδία, η πρόοδος στο έργο επίδοσης μαρτυρίας ήταν αργή εξαιτίας της ισχυρής επιρροής που ασκεί η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία στα νότια και εκείνης που ασκεί τόσο η Καθολική όσο και η Προτεσταντική εκκλησία στα βόρεια. Καλή πνευματική πρόοδος είναι τώρα φανερή σε περιοχές όπου κύρια γλώσσα των ανθρώπων είναι η ιρλανδική (γαελική).

Το 1978 δυο σκαπάνισσες, οι οποίες εργάζονταν σε μια από αυτές τις περιοχές στα δυτικά της Ιρλανδίας, άφησαν ένα από τα βιβλία μας στη Μορίν. Εκείνον τον καιρό δεν υπήρξαν αποτελέσματα. Μάλιστα, ο σύζυγος της Μορίν, ο Πάντι, της είπε ότι το βιβλίο ήταν «για τα σκουπίδια». Δέκα χρόνια αργότερα κάποια άλλη αδελφή συνάντησε τη Μορίν, και συνέχισε με επιμονή να την επισκέπτεται για ένα χρόνο περίπου, παρ’ όλο που έπρεπε να ταξιδεύει μια μεγάλη απόσταση και συχνά η Μορίν δεν ήταν σπίτι. Σε μια από αυτές τις επισκέψεις, η Μορίν ανέφερε ότι είχε ακούσει πως κάποιος Μάρτυρας του Ιεχωβά είχε δώσει μια ειδική δημόσια ομιλία στην ιρλανδική στην περιοχή της και ότι λυπήθηκε που την έχασε. Της δόθηκε μια μαγνητοφωνημένη κασέτα εκείνης της ομιλίας. Το ότι άκουσε την αλήθεια να εξηγείται στη μητρική της γλώσσα φαίνεται πως έκανε την αλήθεια να αποκτήσει νόημα για αυτήν.

Η Μορίν και ο σύζυγός της, ο Πάντι, συμφώνησαν να κάνουν Γραφική μελέτη. Όταν κάποιοι φίλοι τους τούς προσκάλεσαν σε δείπνο, αποφάσισαν να μην πουν τίποτα για τα όσα μάθαιναν από την Αγία Γραφή, επειδή φοβήθηκαν ότι αυτό μπορεί να έκανε την ευχάριστη βραδιά τους να έχει άσχημο τέλος. Το άλλο ζευγάρι, ο Τόνι και η Μπρίγκι, παραξενεύτηκαν όταν ο Πάντι και η Μορίν τους είπαν ότι θα έπρεπε να φύγουν νωρίς. (Ήθελαν να επιστρέψουν στο σπίτι κάποια λογική ώρα ώστε το επόμενο πρωί να μην έχουν κανένα πρόβλημα στο να παρακολουθήσουν τη συνάθροιση στην Αίθουσα Βασιλείας). Τελικά, αφού τους έπεισαν να εξηγήσουν γιατί ήθελαν να φύγουν νωρίς, ο Πάντι και η Μορίν παραδέχτηκαν ότι πήγαιναν στην Αίθουσα Βασιλείας. Ο Τόνι, ο οποίος είχε απογοητευτεί κάπως από τη θρησκεία, αποφάσισε να πάει μαζί τους. Τελικά, άρχισε και η Μπρίγκι να παρακολουθεί συναθροίσεις και συμφώνησε να κάνει Γραφική μελέτη. Σε λίγο καιρό, ο Πάντι με τη Μορίν και τρία από τα τέσσερα παιδιά τους, μαζί με τον Τόνι και την Μπρίγκι, υπηρετούσαν ως αβάφτιστοι ευαγγελιζόμενοι. Τα δυο ζευγάρια είναι τώρα βαφτισμένα. Σε εκείνη την περιοχή γίνεται μια θαυμάσια Μελέτη Βιβλίου Εκκλησίας. Μολονότι τα αποτελέσματα δεν γίνονται αμέσως φανερά, ο σπόρος της αλήθειας θα μεγαλώσει αν φυτευτεί σε εύφορο έδαφος.

Παρά τις οικονομικές δυσκολίες που επιδεινώνονται από τον υψηλό πληθωρισμό, οι εκκλησίες στην Ουγγαρία χτίζουν τις δικές τους Αίθουσες Βασιλείας. Προς το παρόν, έχουν ολοκληρωθεί οχτώ καινούριες αίθουσες, και άλλες οχτώ είναι υπό κατασκευή.

Οι ηλικιωμένοι ευαγγελιζόμενοι κάνουν επίσης το μέρος τους. «Η πολιά είναι στέφανος δόξης, ευρισκομένη εν τη οδώ της δικαιοσύνης». (Παρ. 16:31) Ένας ηλικιωμένος αδελφός, ο οποίος επιθυμούσε να είναι πιο αποτελεσματικός στον αγρό, ένιωθε ότι η διακονία του δεν ήταν πλήρης αν πήγαινε μόνο από σπίτι σε σπίτι ή έκανε έργο δρόμου. Γι’ αυτό, αποφάσισε να επισκεφτεί μικρές οικοτεχνίες και άλλα μαγαζιά, όπου θα μπορούσε να μιλήσει ταυτόχρονα σε αρκετά άτομα για την αλήθεια. Η πρώτη του επίσκεψη τον οδήγησε σε ένα ραφείο, όπου εργάζονταν 25 άτομα. «Προσπαθήστε να φανταστείτε πώς ένιωσα», έγραψε ο αδελφός, «όταν σταμάτησαν όλες οι ραπτομηχανές και με περικύκλωσαν όλοι οι εργάτες, βομβαρδίζοντάς με με ερωτήσεις. Αφού είχα μιλήσει για μισή ώρα περίπου με τους εργάτες, πράγμα για το οποίο μου είχε δοθεί άδεια από τον επιστάτη, μπόρεσα να διαθέσω 25 βιβλία». Ενθουσιασμένος από αυτό το χαρωπό ξεκίνημα, ο αδελφός προχώρησε ακάθεκτα και επισκέφτηκε παιδικούς σταθμούς, καταστήματα, ακόμα και εργοστάσια. Ποιο ήταν το αποτέλεσμα όλου του έτους; Διέθεσε 1.300 περιοδικά και 600 βιβλία. Τελειώνει την έκθεσή του με τα λόγια του εδαφίου Ησαΐας 40:31: ‘Οι προσμένοντες τον Ιεχωβά θέλουσιν ανανεώσει την δύναμιν αυτών· θέλουσιν αναβή με πτέρυγας ως αετοί· θέλουσι τρέξει και δεν θέλουσιν αποκάμει· θέλουσι περιπατήσει και δεν θέλουσιν ατονήσει’.

Λατινική Αμερική

‘ΕΝ ΕΙΡΗΝΗ θέλω και πλαγιάσει και κοιμηθή· διότι συ μόνος, Ιεχωβά, με κατοικίζεις εν ασφαλεία’. (Ψαλμ. 4:8) Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά στις χώρες της Λατινικής Αμερικής νιώθουν ότι, με τον Ιεχωβά ως Θεό τους, μπορούν πραγματικά να κατοικούν με ασφάλεια. Ενώ υπάρχει ακόμα μεγάλη αναταραχή σε μερικές χώρες, η οποία προκαλείται από πολιτικές και θρησκευτικές διαμάχες, οι εκκλησίες έχουν ειρήνη από τον Θεό.

Το περασμένο υπηρεσιακό έτος τελείωσε η εμφύλια διαμάχη η οποία δίχαζε το Ελ Σαλβαδόρ επί 12 χρόνια περίπου. Μολονότι το έργο των Μαρτύρων δεν είχε τεθεί ποτέ υπό απαγόρευση, πολλοί από τους αδελφούς υπέστησαν τρομακτικές δοκιμασίες, και μερικοί έχασαν ακόμα και τη ζωή τους. Το τμήμα αναφέρει: «Τώρα που τελείωσε ο πόλεμος, μπορούμε να εργαστούμε σε τομείς που επί πολλά χρόνια δεν είχαμε επισκεφτεί».

Σε κάποια πόλη το λύκειο προετοίμαζε μια γιορτή για τους τελειόφοιτους. Ο διευθυντής ζήτησε από αρκετούς νεαρούς Μάρτυρες να ανεβάσουν ένα θεατρικό έργο στο πρόγραμμα, λέγοντας: «Καιρός είναι να συμμετάσχετε και εσείς οι Μάρτυρες του Ιεχωβά, εφόσον όλο το χρόνο δεν παίρνετε μέρος σε καμιά άλλη γιορτή λόγω της θρησκείας σας». Οι νεαροί σκέφτηκαν γρήγορα και απάντησαν: «Σε αυτή την περίπτωση, επιτρέψτε μας να ετοιμάσουμε ένα Βιβλικό δράμα». Ο διευθυντής συμφώνησε. Οι νεαροί Μάρτυρες έτρεξαν στους πρεσβυτέρους της εκκλησίας τους. Οι νεαροί αποφάσισαν να παρουσιάσουν το δράμα Ο Ιεχωβά Ελευθερώνει Αυτούς που Επικαλούνται το Όνομά Του. Αφού επί αρκετές μέρες έκαναν επιμελείς πρόβες, και οι 15 νεαροί ήταν έτοιμοι. Έραψαν ακόμα και τις δικές τους στολές, θέλοντας να παρουσιάσουν το δράμα όπως ακριβώς το είχαν δει στη συνέλευση περιφερείας το 1987.

Η μέρα που θα παιζόταν το δράμα έφτασε· 400 άτομα ήταν παρόντα. Στο τέλος της παράστασης, οι σχολικές αρχές έδωσαν τα συγχαρητήριά τους. Κατόπιν, ο διευθυντής επαίνεσε τους Μάρτυρες ανακοινώνοντας: «Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να εκφράσω το θαυμασμό μου για την οργάνωσή σας και για τη θαυμάσια εκπαίδευση που έχετε λάβει».

Κάποιος αδελφός από τη Βραζιλία λέει για τη μαρτυρία που έδωσε σε ένα συνεργάτη του: «Πριν από δυο χρόνια περίπου, κάποιος άντρας άρχισε να εργάζεται στο ίδιο τμήμα με εμένα. Είχε μόλις αποφοιτήσει από κάποια Καθολική σχολή, όπου συνήθως βοηθούσε τον ιερέα, μάλιστα τον αντικαταστούσε όποτε εκείνος έλειπε. Όταν μας δινόταν η ευκαιρία, συζητούσαμε περισσότερο τις εξής δυο ερωτήσεις: Είχε η Μαρία άλλα παιδιά εκτός από τον Ιησού; και, Διδάσκει η Αγία Γραφή τη μετουσίωση; Ενώ μια μέρα έλειπα από το γραφείο μου, εκείνος πήρε το βιβλίο Πώς να Συζητάτε Λογικά από τις Γραφές, το οποίο είχα μαζί μου στη δουλειά, και διάβασε τι έλεγε για τη Θεία Ευχαριστία και για τη Μαρία. Όταν συναντηθήκαμε στο μεσημεριανό φαγητό, εκείνος εξέφρασε το θαυμασμό του για τις πληροφορίες και είπε ότι τώρα είχε πειστεί πως ό,τι είχε διαβάσει ήταν η αλήθεια. Άρχισα μια Γραφική μελέτη με εκείνον και τη σύζυγό του, και σε δυο μήνες άρχισαν να παρακολουθούν συναθροίσεις. Σύντομα έκαψε όλα τα πνευματιστικά του βιβλία. Έπειτα από μελέτη έξι μηνών, αυτό το ζευγάρι άρχισε να συμμετέχει στη διακονία και σύντομα ύστερα από αυτό βαφτίστηκαν».

Στη Λατινική Αμερική συχνά βρίσκει κανείς απομακρυσμένα χωριά στα οποία μπορεί να φτάσει μόνο μέσα από επικίνδυνα ποτάμια και απότομα ορεινά μονοπάτια. Η ακόλουθη έκθεση προέρχεται από έξι θαρραλέους ειδικούς σκαπανείς, οι οποίοι ζουν και ταξιδεύουν μέσα σε ποταμόπλοια στο νότιο τμήμα του Περού: «Έχουμε χρησιμοποιήσει κάθε είδος μεταφορικού μέσου—πλοία για να διασχίζουμε επικίνδυνα ποτάμια, τα πόδια μας για να περνάμε βραδυπορώντας την πηχτή λάσπη στη διάρκεια καταρρακτωδών βροχών και τις καρότσες μεγάλων φορτηγών, στις οποίες ταξιδεύουμε αναπηδώντας κάτω από την κουκούλα, προσπαθώντας τουλάχιστον να κρατήσουμε τα έντυπά μας στεγνά. Σαν πραγματικές ακρίδες έχουμε καταστρέψει τις ψεύτικες διδασκαλίες της Βαβυλώνας της Μεγάλης, δίνοντας χιλιάδες βιβλία και περιοδικά στους πνευματικά πεινασμένους ανθρώπους σε παρθένους τομείς, στη διάρκεια των 15 μηνών από τότε που αρχίσαμε να εργαζόμαστε κατά μήκος των ποταμών».

Αυτοί οι σκαπανείς κάλυψαν πρόσφατα ιδιαίτερα δύσκολες και συχνά επικίνδυνες περιοχές. Σε 16 μέρες διέθεσαν 627 βιβλία και 313 ειδικά βιβλιάρια. Το κάθε ταξίδι παρουσίαζε μια καινούρια πρόκληση. Η έκθεσή τους συνεχίζει: «Τα ποτάμια μάς είναι άγνωστα. Η πορεία τους συνεχώς αλλάζει, καθώς σχηματίζονται νέα κανάλια και υψώνονται αμμώδεις ύφαλοι. Αν λάβουμε υπόψη πως τώρα μαθαίνουμε την τεχνική της πλοήγησης στα ποτάμια, είμαστε σίγουροι ότι ο Ιεχωβά μάς προστατεύει».

Όταν οι αδελφοί επισκέφτηκαν ένα χωριό στις όχθες του Αμαζόνιου Ποταμού στα βόρεια, τους είπαν: «Υπάρχει ένας δικός σας εδώ, ο οποίος ήδη μας μιλάει». Από ό,τι ήξεραν οι σκαπανείς, στην περιοχή δεν υπήρχε κανένας Μάρτυρας, αλλά σύντομα βρήκαν έναν σε κάποιο αγρόκτημα που ήταν στην όχθη του ποταμού. Ο αβάφτιστος «Μάρτυρας» είχε μια σαρκική αδελφή στη Ρικουένα, η οποία είχε πάρει μερικά έντυπα αλλά ο άντρας της τής είπε να τα πετάξει. Έτσι, εκείνη τα έστειλε στον αδελφό της που ζούσε στη ζούγκλα. Σε σύντομο χρονικό διάστημα εκείνος είχε διαβάσει Το Βιβλίο μου με τις Βιβλικές Ιστορίες πέντε φορές και το βιβλίο Μπορείτε να Ζείτε για Πάντα στον Παράδεισο στη Γη τρεις φορές. Κατόπιν, εκτός από αυτά, διάβασε το βιβλίο Αποκάλυψη—Το Μεγαλειώδες Αποκορύφωμά της Πλησιάζει! τρεις φορές. Φυσικά, είχε πολλές ερωτήσεις. Παρ’ όλα αυτά, κήρυττε ήδη σε άλλους για τα πράγματα που είχε διαβάσει. Οι σκαπανείς με χαρά τον ενημέρωσαν για τις απαιτήσεις που υπήρχαν σε σχέση με την περαιτέρω επίδοση μαρτυρίας.

Βόρεια Αμερική και τα Νησιά της Καραϊβικής

‘ΔΕΙΞΟΝ μοι, Ιεχωβά, τας οδούς σου· δίδαξόν με τα βήματά σου’, έγραψε ο Δαβίδ πριν από πολλά χρόνια. (Ψαλμ. 25:4) Αιώνες αργότερα, άνθρωποι με κάθε είδους παρελθόν μαθαίνουν τις οδούς του Ιεχωβά και αλλάζουν τη ζωή τους για να είναι σύμφωνη με αυτές.

Μια Ασιάτισσα μετανάστρια στον Καναδά, η οποία είχε ανατραφεί ως Βουδίστρια, είχε την πρώτη της επαφή με το λαό του Ιεχωβά μέσω ανεπίσημης μαρτυρίας. Έφτασε στον Καναδά μαζί με την οικογένειά της το 1981. Αναπολώντας το πόσο απογοητευμένη ένιωθε εξαιτίας των διακρίσεων που γίνονταν εις βάρος της και των άλλων προβλημάτων που αντιμετώπιζε, σχολιάζει: «Η ευτυχισμένη ζωή που περιμέναμε φαινόταν ανέφικτη. Θέλαμε να είμαστε ευτυχισμένοι αλλά δεν ξέραμε πού να ψάξουμε». Το 1983, την επισκέφτηκαν κάποιοι ευαγγελιζόμενοι στη διακονία από πόρτα σε πόρτα και άρχισε μια Γραφική μελέτη. Αρχικά, ο λόγος για τον οποίο δέχτηκε τη Γραφική μελέτη ήταν «απλώς για να έχει παρέα και για να μάθει αγγλικά». Παρ’ όλα αυτά, οι σπόροι της αλήθειας ρίζωναν σταδιακά. Ο σύζυγός της, ο οποίος πριν ήταν ανεκτικός, άλλαξε και άρχισε να της εναντιώνεται πάρα πολύ, έφτασε μάλιστα μέχρι του σημείου να μετοικίσει την οικογένεια σε μια πόλη η οποία απείχε 1.600 χιλιόμετρα. Ωστόσο, εκείνη εγκαρτέρησε και τελικά βαφτίστηκε. Έγραψε ένα γράμμα εκτίμησης στο ζευγάρι που μελετούσε μαζί της, στο οποίο αναφέρει με τα λίγα αγγλικά της: «Όταν σας γνώρισα καλύτερα είδα ότι ήσασταν πολύ καλοί και ευγενικοί λευκοί. Μου άρεσε η παρέα σας. Ωστόσο, εγώ ήμουν ακόμα κίτρινη και είχα ένα συρματόπλεγμα γύρω από την καρδιά μου. Όταν κατάλαβα ότι ήσασταν πράγματι διαφορετικοί από τους άλλους λευκούς, αναρωτιόμουν γιατί. Τι σας έκανε να είστε διαφορετικοί; Σκεφτόμουν ξανά και ξανά ποιος να ήταν ο λόγος και κατέληξα στο εξής συμπέρασμα: ‘Ήσασταν Μάρτυρες του Θεού. Πρέπει να υπάρχει κάτι στην Αγία Γραφή που επηρεάζει τους ανθρώπους’. . . . Όταν έβγαλα το συρματόπλεγμα γύρω από την καρδιά μου, γίνατε καλοί μου φίλοι. . . . Αργότερα, όταν άνοιξα εντελώς την καρδιά μου, γίνατε οι καλύτεροί μου φίλοι. Εξωτερικά ήσασταν λευκοί αλλά για εμένα η καρδιά σας δεν είχε χρώμα. . . . Υπήρχαν μεγάλα πλήθη λευκών, μαύρων, μελαψών και κίτρινων των οποίων η καρδιά είχε το ίδιο χρώμα—ήταν διαφανής—επειδή ήταν αδελφοί και αδελφές. Τώρα ξέρω πώς και ποιος τους έκανε έτσι. Ο Θεός σας και εσείς. Επιθυμούσα επί χρόνια να γίνω μια από εσάς. Ήμουν στον κόσμο, αλλά η καρδιά μου ήταν μαζί σας. Όμως, ένιωθα σαν να στεκόμουν έξω από την πόρτα. Τελικά μου επιτράπηκε να περάσω αυτή την πόρτα και να είμαι μαζί με το δικό σας λαό. Δεν είναι πια ‘ο δικός σας λαός’ αλλά ‘ο λαός μου’».

Από το μικρό νησί της Γουαδελούπης στην Καραϊβική έρχεται αυτή η ενθαρρυντική έκθεση: «Λόγω της καλής συμπεριφοράς τους, είναι εύκολο να αναγνωρίσει κανείς τους ευαγγελιζομένους στον τομέα. Μια Μάρτυρας εξηγεί: ‘Μια μέρα καθώς κηρύτταμε, ένα αυτοκίνητο που μας είχε ήδη προσπεράσει έκανε ξαφνικά όπισθεν και σταμάτησε ακριβώς δίπλα μας. Μια νεαρή γυναίκα βγήκε έξω και μας είπε: «Πρέπει να είστε Μάρτυρες του Ιεχωβά. Είμαι στη Γουαδελούπη εδώ και λίγους μήνες. Πρέπει να μελετήσω ξανά την Αγία Γραφή, αλλά η μητέρα μου, με την οποία ζω, είναι εναντιούμενη». Αφού συνήλθαμε από αυτή την έκπληξη, κάναμε διευθετήσεις ώστε να γίνεται η μελέτη στο σπίτι μου. Λίγο καιρό αργότερα, εκείνη παρακολούθησε μια συνέλευση. Αυτό έκανε τη μητέρα της τόσο έξαλλη, ώστε πέταξε την κόρη της και τα τρία μικρά παιδιά της κόρης της έξω από το σπίτι της. Κατόπιν, ενώ η κόρη ζούσε με τη θεία της, η μητέρα έσκασε τα λάστιχα του αυτοκινήτου της και μάλιστα την απείλησε με ένα μαχαίρι. Η νεαρή γυναίκα μετακόμισε για άλλη μια φορά. Τώρα είχε την ευκαιρία να μελετάει με την ησυχία της. Η οχτάχρονη κόρη της, η Σίντι, είχε πάρει επίσης τη μελέτη στα σοβαρά. Σήμερα, αυτή η νεαρή γυναίκα είναι ζηλώτρια ευαγγελιζόμενη των καλών νέων’».

Ακόμα και οι τομείς που καλύπτονται συχνά μπορούν να αποδώσουν καρπούς της Βασιλείας, όπως δείχνει η ακόλουθη εμπειρία από το τμήμα των Ηνωμένων Πολιτειών. Ένας 43χρονος άντρας, ο οποίος ζούσε στην Πόλη της Νέας Υόρκης όλη του τη ζωή, δεν είχε δει ποτέ Μάρτυρες του Ιεχωβά στην πόρτα του. Είναι ένα μορφωμένο άτομο το οποίο είχε μόλις τελειώσει τις σπουδές του για να γίνει διδάκτορας της φιλοσοφίας και ήταν βοηθός έφορος στο τμήμα των σπάνιων βιβλίων μιας μεγάλης βιβλιοθήκης. Πρόσφατα, τον σταμάτησε κάποια Μάρτυρας στον προθάλαμο της πολυκατοικίας όπου έμενε. Είδε το βιβλίο Ο Άνθρωπος σε Αναζήτηση του Θεού στην τσάντα της και της το ζήτησε. Το διάβασε την ίδια νύχτα, και μέσα σε μια εβδομάδα είχε επισκεφτεί τα κεντρικά γραφεία της Εταιρίας Σκοπιά και είχε πάρει 12 ακόμα βιβλία, τα οποία τα διάβασε προτού τον επισκεφτεί ξανά η αδελφή. Όταν εκείνη ξαναπήγε, τη ρώτησε τι έπρεπε να κάνει για να βαφτιστεί.

Η αδελφή διευθέτησε να μελετήσει μαζί του κάποιος αδελφός. Όταν, αφού τελείωσε τη μελέτη δύο βιβλίων, τον ρώτησαν πώς ήξερε ότι αυτή ήταν η αλήθεια, εκείνος είπε: «Είναι σαν τον πολικό αστέρα. Ακούς να μιλάνε για αυτόν και διαβάζεις για αυτόν αλλά, όταν βγεις έξω και κοιτάξεις στο νυχτερινό ουρανό και τον δεις, δεν είναι ανάγκη να σου πει κανείς ότι τον βρήκες».

Αυτός ο άντρας έψαχνε για την αλήθεια όλη του τη ζωή. Κατάλαβε ότι ο Χριστιανικός κόσμος δεν μπορεί να την έχει. Εξέτασε τις Ανατολικές θρησκείες και τον κομμουνισμό αλλά απογοητεύτηκε. Αναγνωρίζοντας ότι κανένα από αυτά δεν είχε την αλήθεια, συνέχισε να αναζητά τον Θεό. Είπε ότι αισθανόταν σαν να βρισκόταν ο Θεός στο διπλανό δωμάτιο αλλά η πόρτα που οδηγούσε εκεί ήταν κλειστή. Τώρα η πόρτα είχε ανοίξει, και εκείνος, σαν κάποιο δρομέα που έχει αφήσει τη γραμμή της εκκίνησης, παρακολουθεί με ενθουσιασμό τις συναθροίσεις, συμμετέχει στο έργο κηρύγματος της Βασιλείας και πρόσφατα βαφτίστηκε.

Νησιά του Ειρηνικού

‘ΜΕΓΑΛΥΝΑΤΕ τον Ιεχωβά μετ’ εμού, και ας υψώσωμεν ομού το όνομα αυτού’. (Ψαλμ. 34:3) Οι ζηλωτές Μάρτυρες του Ιεχωβά στον Ειρηνικό χαίρονται για το ιερό προνόμιο που έχουν να αναγγέλλουν το όνομά του και τους σκοπούς του ανάμεσα στα διασκορπισμένα νησιά.

Κάποιος αδελφός, ο οποίος εργάζεται σε ένα απομακρυσμένο ορυχείο οπαλίου στην Αυστραλία, δίνει ανεπίσημη μαρτυρία στους τουρίστες. Σε μια περίπτωση προσκαλούσε επί δέκα μέρες τακτικά στο σπίτι του τρία ζευγάρια που έκαναν διακοπές. Προτού φύγουν, ο αδελφός έδωσε σε κάθε ζευγάρι τα βιβλία Ζωή—Πώς Βρέθηκε Εδώ; Από Εξέλιξη ή από Δημιουργία; και Μπορείτε να Ζείτε για Πάντα στον Παράδεισο στη Γη, λέγοντάς τους ότι θα ήταν ευτυχής αν διάβαζαν έστω την πρώτη παράγραφο κάθε βιβλίου. Μια γυναίκα, η οποία ήταν δασκάλα, είπε ότι δεν θα διάβαζε τα βιβλία επειδή σε όλη της τη ζωή ήταν εναντίον των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Τα τελευταία 23 χρόνια, αρνιόταν να έχει επαφή με τους γείτονές της, οι οποίοι ήταν Μάρτυρες, καθώς επίσης κρατούσε και την κόρη της μακριά τους. Ήταν σκληρή με τα παιδιά που ήταν Μάρτυρες στο σχολείο όπου δίδασκε. Ωστόσο, λόγω της καλοσύνης και της φιλοξενίας που είχε δείξει ο αδελφός, υποσχέθηκε να διαβάσει λίγες γραμμές από το βιβλίο.

Έπειτα από λίγο καιρό, εκείνη η γυναίκα τηλεφώνησε στον αδελφό και του είπε: «Διάβασα τις πρώτες λίγες γραμμές, και μετά έκανα ένα μεγάλο λάθος—συνέχισα να διαβάζω. Αγάπησα αυτό το βιβλίο. Δεν έχω ποτέ διαβάσει κάτι παρόμοιο! Κατόπιν, έκανα το δεύτερο λάθος. Το άφησα στο γραφείο μου, και όταν επέστρεψα για να το πάρω, η 19χρονη κόρη μου είχε ήδη γράψει μέσα το όνομά της». Η γυναίκα και ο σύζυγός της επισκέφτηκαν το γείτονά τους για να πάρουν ένα άλλο βιβλίο, και ζήτησαν συγνώμη για τις παρεξηγήσεις του παρελθόντος. Άρχισε μια Γραφική μελέτη με αυτό το ζευγάρι και την κόρη τους, και τώρα παρακολουθούν συναθροίσεις. Η καλοσύνη μπορεί να μαλακώσει καρδιές από πέτρα, οι οποίες έχουν κρυμμένη μέσα τους αγάπη για τον Θεό.

Πρόσφατα, τρία μέλη της οικογένειας Μπέθελ στα νησιά Φίτζι προσκλήθηκαν να μιλήσουν στους φοιτητές ενός διαεκκλησιαστικού κολεγίου για τις κύριες Προτεσταντικές θρησκείες του Νότιου Ειρηνικού. Δόθηκε θαυμάσια μαρτυρία στους 13 φοιτητές και στον καθηγητή τους. Αφού οι τρεις Μπεθελίτες εξήγησαν με συντομία το δικό τους θρησκευτικό παρελθόν και την ανατροφή που είχαν λάβει, μπόρεσαν να δώσουν μια γενική εικόνα της θεοκρατικής οργάνωσης του Ιεχωβά. Προτάθηκε το θέμα της χρήσης του θεϊκού ονόματος στην Αγία Γραφή. Ένας φοιτητής αντέδρασε υποστηρίζοντας ότι δεν έπρεπε να περιληφτεί το όνομα στις Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές. Σιωπή απλώθηκε στην αίθουσα όταν ένας Μπεθελίτης τον ρώτησε γιατί, ενώ επί εκατό χρόνια περίπου το όνομα Ιεχωβά χρησιμοποιούνταν αρκετά συχνά στις περισσότερες Άγιες Γραφές οι οποίες ήταν μεταφρασμένες στις γλώσσες των νησιών του Ειρηνικού, αφαιρείται τώρα από τις νεότερες, αναθεωρημένες μεταφράσεις; Τελικά, ένας φοιτητής υποστήριξε ότι αυτό συμβαίνει επειδή κανείς δεν ξέρει πώς να προφέρει το όνομα του Θεού, και συνεπώς δεν πρέπει να χρησιμοποιείται. Εξήγησε ότι οι Ιουδαίοι ήταν εκείνοι που σταμάτησαν να χρησιμοποιούν το προσωπικό όνομα του Θεού, αντικαθιστώντας το είτε με το Αδωνάι είτε με το Ελοχίμ. Οι αδελφοί τόνισαν στην τάξη ότι αυτό συνέβαινε εξαιτίας μιας δεισιδαιμονικής άποψης που εμφανίστηκε ανάμεσα στους Ιουδαίους. Τέθηκε το ερώτημα: Μπορεί αυτός να είναι ο ίδιος λόγος για τον οποίο αφαιρείται το όνομα από αυτές τις μεταφράσεις σήμερα; Ίσως, βαθιά στην καρδιά τους, οι φοιτητές να κάνουν στοχασμούς γύρω από αυτό το αναπάντητο ερώτημα.

Κάποιο αγόρι πηγαίνει σε ένα λύκειο στην Τόνγκα το οποίο διαθέτει μια ώρα την εβδομάδα για θρησκευτική εκπαίδευση. Τέσσερις από τους 600 μαθητές είναι Μάρτυρες του Ιεχωβά και, έπειτα από παράκλησή τους, δόθηκε η έγκριση για να έχουν τα δικά τους μαθήματα, τα οποία θα διεξήγαν ένας τακτικός σκαπανέας και ένας ιεραπόστολος. Το πρώτο μάθημα το παρακολούθησαν 12 αγόρια, και η συζήτηση, η οποία βασίστηκε στο βιβλίο Δημιουργία, ασχολήθηκε με το αν ο άνθρωπος εξελίχτηκε ή αν δημιουργήθηκε. Τα παιδιά, μένοντας έκπληκτα που η Αγία Γραφή έθιγε επιστημονικά θέματα, μίλησαν κατόπιν στους φίλους τους για αυτό, και έτσι 25 άτομα παρακολούθησαν το δεύτερο μάθημα. Τώρα, κάθε Τετάρτη μετά την έναρξη της σχολικής μέρας, όταν ο διευθυντής ζητάει από όλους τους Μάρτυρες του Ιεχωβά να σηκωθούν και να πάνε στην τάξη τους, παρευρίσκονται περίπου 60 παιδιά και πολλά φέρνουν τη δική τους Αγία Γραφή. Ένα από αυτά έχει αρχίσει από τότε μια προσωπική Γραφική μελέτη με τον τακτικό σκαπανέα.

Στο νησί Σαβάι, στις Δυτικές Σαμόα, μια αδελφή και ο σύζυγός της ζούσαν με την οικογένεια του συζύγου της. Ο σύζυγος τής επέτρεπε να ασκεί τη θρησκεία της αλλά εξωτερικά δεν έδειχνε κανένα ενδιαφέρον για την αλήθεια. Η αδελφή μας έπρεπε επίσης να υπομείνει την εναντίωση από την Προτεστάντρια πεθερά της, χωρίς να χάνει ποτέ την ελπίδα ότι η διαγωγή της μπορεί να υποκινούσε τα μέλη της οικογένειάς της να λατρέψουν τον Ιεχωβά. Πρόσφατα, όταν αυτό το ζευγάρι αποφάσισε να μετακομίσει στη Νέα Ζηλανδία, έγινε μια οικογενειακή συγκέντρωση προτού φύγουν. Φανταστείτε την έκπληξη της συζύγου όταν ο σύζυγός της ανακοίνωσε ότι, όταν θα έφτανε στη Νέα Ζηλανδία, θα μελετούσε την Αγία Γραφή με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά και ότι θα παρακολουθούσε τις συναθροίσεις στην Αίθουσα Βασιλείας. Αυτός σύστησε την αλήθεια σε όλα τα άλλα μέλη της οικογένειας. Η μητέρα του πήρε αυτή την πρόταση στα σοβαρά και άρχισε αμέσως να μελετάει και να παρακολουθεί συναθροίσεις. Τώρα η θεία αυτής της αδελφής, η κουνιάδα της, ο γαμπρός της και μερικές ανιψιές της έχουν αρχίσει να παρακολουθούν συναθροίσεις στην Αίθουσα Βασιλείας, και οι περισσότεροι από αυτούς κάνουν μελέτη. Τα λόγια του αποστόλου Πέτρου αποδείχτηκαν αληθινά στην περίπτωσή της, δηλαδή ότι ‘οι σύζυγοι . . . μπορεί να κερδηθούν άνευ του λόγου δια της διαγωγής των γυναικών’.—1 Πέτρ. 3:1.

Χώρες Υπό Απαγόρευση

‘ΘΕΛΩ επικαλεσθή τον αξιύμνητον Ιεχωβά, και εκ των εχθρών μου θέλω σωθή’. (Ψαλμ. 18:3) Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά σε 24 χώρες περίπου εξακολουθούν να διακηρύττουν τα καλά νέα παρά τις κυβερνητικές απαγορεύσεις.

Τα παιδιά μπορούν να πάρουν σταθερή στάση υπέρ του Ιεχωβά κάτω από τέτοιες καταστάσεις, όπως φαίνεται από αυτή την περίπτωση που παρουσιάστηκε σε ένα νησιωτικό κράτος του Ειρηνικού. Όλα τα παιδιά σε μια οικογένεια μελετούσαν την αλήθεια με ένα γείτονά τους, ο οποίος ήταν Μάρτυρας. Οι γονείς τους ήταν πολύ εναντιούμενοι και συχνά τα χτυπούσαν λόγω της επιμονής τους να μελετούν την Αγία Γραφή. Ο πατέρας κατήγγειλε μάλιστα τη δραστηριότητά τους στις τοπικές αρχές, υπενθυμίζοντάς τους την απαγόρευση που είχε επιβληθεί στους Μάρτυρες του Ιεχωβά, αλλά οι αρχές αγνόησαν τις κατηγορίες του. Ο εξαγριωμένος πατέρας πήρε βίαια τα πράγματα στα χέρια του. Ενώ κατηφόριζε ένα στενό μονοπάτι, συνάντησε το Μάρτυρα που δίδασκε τα παιδιά του. Σε ένα βίαιο ξέσπασμα θυμού, επιτέθηκε στο Μάρτυρα και τον πέταξε στο έδαφος, τον απείλησε με ένα μεγάλο μαχαίρι και προσπάθησε μάλιστα να τον σκοτώσει. Σε μια κρίσιμη στιγμή, η σύζυγος του Μάρτυρα είδε τη συμπλοκή και φώναξε με όλη της τη δύναμη, πράγμα που κίνησε την προσοχή των γειτόνων. Ο εξαγριωμένος άντρας έφυγε γρήγορα, αλλά κατήγγειλε το ζήτημα στην αστυνομία, δίνοντάς τους τη δική του παραποιημένη εκδοχή του συμβάντος. Ως αποτέλεσμα, ο Μάρτυρας, ο οποίος χρειάστηκε να νοσηλευτεί επί δέκα μέρες, ανακρίθηκε κατόπιν από την αστυνομία. Η τοπική εφημερίδα ανέφερε ψευδώς ότι ο Μάρτυρας είχε χτυπήσει πρώτος τον πατέρα. Ωστόσο, οι αστυνομικοί φέρθηκαν στο Μάρτυρα με σεβασμό και, αφού τον ανέκριναν, μπόρεσαν να διακρίνουν ότι ήταν αθώος.

Ένα μήνα αργότερα, οι εισαγγελικές αρχές κάλεσαν το Μάρτυρα για περαιτέρω ανάκριση. Επί τέσσερις συνεχείς μέρες, πέρασε συνολικά 14 ώρες απαντώντας στις ερωτήσεις τους, πράγμα που του παρείχε την ευκαιρία να δώσει πολύ καλή μαρτυρία. Οι εισαγγελικές αρχές εκτίμησαν τις Γραφικά βασισμένες απαντήσεις που έδωσε. Ως αποτέλεσμα, τώρα έχουν μια πιο ευνοϊκή άποψη για τους Μάρτυρες του Ιεχωβά. Αλλά τι έγιναν τα παιδιά του εναντιούμενου πατέρα; Το ένα προόδεψε μέχρι την αφιέρωση και το βάφτισμα, και τα υπόλοιπα συνεχίζουν να μελετούν με ζήλο την αλήθεια.

Η κυβέρνηση μιας αφρικανικής χώρας καταδίωκε βίαια τους Μάρτυρες χρόνια ολόκληρα, αν και πρόσφατα έχει βελτιωθεί ο σεβασμός για τα πολιτικά δικαιώματα. Ωστόσο, στη διάρκεια όλων αυτών των χρόνων το ευαγγελιστικό έργο δεν σταμάτησε ποτέ. Για παράδειγμα, στη διάρκεια μιας δυνατής βροχής, ένας Μάρτυρας ζήτησε καταφύγιο σε μια μικρή εκκλησία των Αντβεντιστών της Έβδομης Ημέρας. Εφόσον είχαν λειτουργία, στάθηκε στη βεράντα. Ενώ βρισκόταν εκεί, άκουσε τυχαία κάποιον από μέσα να ρωτάει τον ιεροκήρυκα: «Είναι αλήθεια ότι οι άνθρωποι θα πάνε στον ουρανό;» Ο πρεσβύτερος της εκκλησίας που διεξήγε τη λειτουργία δεν μπορούσε να δώσει μια καλή απάντηση. Όταν σταμάτησε η βροχή, ο Μάρτυρας πλησίασε τον πρεσβύτερο της εκκλησίας και τον ρώτησε αν του επέτρεπε να απαντήσει στην ερώτηση. «Ναι», του είπε. Εφόσον εξήγησε τη Γραφική αλήθεια πάνω στο ζήτημα, το ακροατήριο άρχισε να ενδιαφέρεται και το άτομο που είχε υποβάλει την ερώτηση κανόνισε να συναντήσει το Μάρτυρα κάπου αλλού μια άλλη μέρα. Ένας μεγάλος αριθμός ατόμων παρευρέθηκε σε αυτή τη συνάντηση, και άρχισαν εφτά Γραφικές μελέτες, οι οποίες εξακολουθούσαν να σημειώνουν πρόοδο τον καιρό που γράφτηκαν αυτά.