Έπειτα από δύο χρόνια, ο Αμών δολοφονήθηκε και ο οχτάχρονος γιος του ο Ιωσίας ανέβηκε στο θρόνο το 659 Π.Κ.Χ.

⁶ Στη διάρκεια της βασιλείας του Ιωσία που διήρκεσε 31 χρόνια, η Βαβυλώνα άρχισε να υπερισχύει έναντι της Ασσυρίας. Ο Ιωσίας θεώρησε ότι αυτή η κατάσταση του έδινε την ευκαιρία να ανακτήσει την ανεξαρτησία του Ιούδα από την ξένη επικυριαρχία. Ανόμοια με τον πατέρα του και τον παππού του, ο Ιωσίας υπηρέτησε τον Ιεχωβά πιστά και πραγματοποίησε σημαντικές θρησκευτικές μεταρρυθμίσεις. (2 Βασ. 21:19–22:2) Στο 12ο έτος της βασιλείας του, κατέστρεψε τους υψηλούς τόπους, τους ιερούς στύλους και τα είδωλα της ψεύτικης θρησκείας από άκρη σε άκρη στο βασίλειό του και στη συνέχεια πρόσταξε να επισκευαστεί ο ναός του Ιεχωβά. (Διαβάστε 2 Χρονικών 34:1-8) Είναι ενδιαφέρον ότι ο Ιερεμίας διορίστηκε προφήτης του Θεού το 13ο έτος της βασιλείας του Ιωσία (647 Π.Κ.Χ.).

7, 8. (α) Πώς διέφερε η βασιλεία του Ιωσία από εκείνη των προκατόχων του, του Μανασσή και του Αμών; (β) Τι άνθρωπος ήταν ο Ιωσίας; (Βλέπε πλαίσιο στη σελίδα 20.)

⁷ Ενώ ο ναός επισκευαζόταν, κατά το 18ο έτος του καλού Βασιλιά Ιωσία, ο αρχιερέας βρήκε «το βιβλίο του νόμου». Ο βασιλιάς έβαλε το γραμματέα του να του το διαβάσει. Αναγνώρισε τα σφάλματα του λαού του, ζήτησε την καθοδηγία του Ιεχωβά μέσω της προφήτισσας Όλδας και πρότρεψε τους υπηκόους του να τηρούν τις εντολές του Θεού. Η Όλδα πληροφόρησε τον Ιωσία ότι ο Ιεχωβά θα έφερνε «συμφορά» στους κατοίκους του Ιούδα εξαιτίας της απιστίας τους. Ωστόσο, επειδή ο Ιωσίας είχε δείξει καλή στάση απέναντι στην αγνή λατρεία, η συμφορά αυτή δεν θα ερχόταν στη διάρκεια της ζωής του.​—2 Βασ. 22:8, 14-20.

⁸ Ο Βασιλιάς Ιωσίας άρχισε εκ νέου τις προσπάθειες για να εξαλείψει κάθε ίχνος ειδωλολατρίας. Ο ζήλος του αυτός τον οδήγησε μέχρι και στην πάλαι ποτέ επικράτεια του βόρειου βασιλείου του Ισραήλ για να γκρεμίσει τον υψηλό τόπο και το θυσιαστήριο της Βαιθήλ. Ο Ιωσίας έκανε επίσης διευθετήσεις για έναν λαμπρό εορτασμό του Πάσχα. (2 Βασ. 23:4-25) Φανταστείτε πόσο θα χάρηκε ο Ιερεμίας! Δεν ήταν όμως εύκολο να υποκινηθεί ο λαός να αλλάξει πορεία. Ο Μανασσής και ο Αμών τούς είχαν μυήσει στην έκφυλη λατρεία των ειδώλων, και ως εκ τούτου η πνευματικότητα είχε πέσει σε πολύ χαμηλό επίπεδο. Παρά τις μεταρρυθμίσεις του Ιωσία, ο Θεός υποκίνησε τον Ιερεμία να επισημάνει ότι οι θεοί του Ιούδα ήταν τόσο πολλοί όσες ήταν και οι πόλεις του. Οι συμπατριώτες του προφήτη έμοιαζαν με άπιστη σύζυγο​—είχαν εγκαταλείψει τον Ιεχωβά και εκπορνεύονταν με ψεύτικους θεούς. Ο Ιερεμίας δήλωσε: «Τοποθετήσατε για το επαίσχυντο πράγμα τόσο πολλά θυσιαστήρια όσοι είναι οι δρόμοι της Ιερουσαλήμ, θυσιαστήρια για να υψώνετε καπνό θυσίας στον Βάαλ».​—Διαβάστε Ιερεμίας 11:1-3, 13.

9. Από ποια διεθνή γεγονότα σημαδεύτηκαν τα τελευταία χρόνια της βασιλείας του Ιωσία;

⁹ Η διακήρυξη αυτών των αγγελμάτων από μέρους του Ιερεμία δεν άλλαξε τους Ιουδαίους, όπως δεν άλλαξε και το γεγονός ότι τα γύρω έθνη συνωθούνταν διεκδικώντας την υπεροχή. Το 632 Π.Κ.Χ., οι συνδυασμένες δυνάμεις των Βαβυλωνίων και των Μήδων κατέκτησαν τη Νινευή, την πρωτεύουσα της Ασσυρίας. Τρία χρόνια αργότερα, ο Φαραώ Νεχώ της Αιγύπτου οδήγησε το στρατό του προς τα βόρεια για να βοηθήσει τους Ασσυρίους οι οποίοι είχαν περιέλθει σε αδιέξοδο. Για κάποιους λόγους που δεν αναφέρονται στη Γραφή, ο Ιωσίας προσπάθησε να αναχαιτίσει τις αιγυπτιακές δυνάμεις στη Μεγιδδώ, αλλά τραυματίστηκε θανάσιμα. (2 Χρον. 35:20-24) Ποιες πολιτικές και θρησκευτικές αλλαγές θα επέφερε αυτό το θλιβερό γεγονός στον Ιούδα, και ποιες καινούριες δυσκολίες περίμεναν τον Ιερεμία;

ΤΟ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟ ΚΛΙΜΑ ΑΛΛΑΖΕΙ

10. (α) Με ποια έννοια ήταν η εποχή μετά το θάνατο του Ιωσία παρόμοια με τη δική μας; (β) Πώς μπορείτε να ωφεληθείτε εξετάζοντας την πορεία του Ιερεμία;

¹⁰ Φανταστείτε πώς ένιωσε ο Ιερεμίας όταν έμαθε για το θάνατο του Ιωσία! Συντετριμμένος, πένθησε το βασιλιά με θρηνωδίες. (2 Χρον. 35:25) Η κατάσταση ήταν ήδη ανησυχητική και η διεθνής αστάθεια πίεζε τον Ιούδα. Οι αντιμαχόμενες δυνάμεις​—η Αίγυπτος, η Ασσυρία και η Βαβυλώνα—​διαγκωνίζονταν για τον έλεγχο της περιοχής. Αλλά και το θρησκευτικό κλίμα στον Ιούδα είχε αλλάξει με το θάνατο του Ιωσία. Τερματίστηκε ένα καθεστώς κατ’ εξοχήν ευνοϊκό για τη δράση του Ιερεμία και εμφανίστηκε ένα άλλο το οποίο ήταν εχθρικό.