¹⁸ Ο Ναβουχοδονόσορ κατέστησε τώρα βασιλιά του Ιούδα έναν άλλον γιο του Ιωσία, τον Σεδεκία. Αυτός επρόκειτο να είναι ο τελευταίος επίγειος βασιλιάς από τη γραμμή του Δαβίδ. Η βασιλεία του έληξε με την καταστροφή της Ιερουσαλήμ και του ναού της το 607 Π.Κ.Χ. (2 Βασ. 24:17) Ωστόσο, τα 11 χρόνια της βασιλείας του σημαδεύτηκαν από μεγάλες κοινωνικές και πολιτικές εντάσεις στον Ιούδα.

ΟΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΗΜΕΡΕΣ ΜΙΑΣ ΔΥΝΑΣΤΕΙΑΣ

20. Γιατί ήταν ιδιαίτερα δύσκολη περίοδος για τον Ιερεμία η βασιλεία του Σεδεκία; (Βλέπε πλαίσιο στη σελίδα 29.)

²⁰ Τα δυσκολότερα ίσως χρόνια της προφητικής σταδιοδρομίας του Ιερεμία ήταν το διάστημα της βασιλείας του Σεδεκία. Αυτός, όπως και πολλοί προκάτοχοί του, «έπραξε το κακό στα μάτια του Ιεχωβά». (Ιερ. 52:1, 2) Ήταν υποτελής στους Βαβυλωνίους, και ο Ναβουχοδονόσορ τον είχε βάλει να ορκιστεί εν ονόματι του Ιεχωβά ότι θα έμενε υποταγμένος στο βασιλιά της Βαβυλώνας. Εντούτοις, ο Σεδεκίας τελικά στασίασε. Εν τω μεταξύ, οι εχθροί του Ιερεμία τον πίεζαν έντονα να υποστηρίξει το στασιασμό.​—2 Χρον. 36:13· Ιεζ. 17:12, 13.

21-23. (α) Ποιες αντίπαλες παρατάξεις υπήρχαν στον Ιούδα κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Σεδεκία; (β) Τι μεταχείριση υπέστη ο Ιερεμίας λόγω της θέσης που κράτησε, και γιατί πρέπει να σας ενδιαφέρει αυτό;

²¹ Προφανώς στις αρχές της βασιλείας του Σεδεκία ήρθαν στην Ιερουσαλήμ αγγελιοφόροι των βασιλιάδων του Εδώμ, του Μωάβ, του Αμμών, της Τύρου και της Σιδώνας. Στόχος τους ίσως ήταν να πείσουν τον Σεδεκία να συνασπιστεί μαζί τους εναντίον του Ναβουχοδονόσορα. Ο Ιερεμίας όμως πρότρεψε τον Σεδεκία να μείνει υποταγμένος στη Βαβυλώνα. Σε αρμονία με αυτό, έδωσε στους αγγελιοφόρους ζυγούς για να δείξει παραστατικά ότι και τα δικά τους έθνη έπρεπε να υπηρετήσουν τους Βαβυλωνίους. (Ιερ. 27:1-3, 14)c Αυτή η τοποθέτηση δεν ήταν δημοφιλής, ο δε ρόλος του Ιερεμία ως κήρυκα ενός αντιδημοφιλούς αγγέλματος γινόταν ακόμη πιο δύσκολος εξαιτίας του Ανανία. Αυτός ήταν ένας ψευδοπροφήτης ο οποίος διατεινόταν δημόσια εν ονόματι του Θεού ότι ο βαβυλωνιακός ζυγός επρόκειτο να συντριφτεί. Αλλά ο λόγος του Ιεχωβά μέσω του Ιερεμία ήταν ότι μέσα σε έναν χρόνο ο απατεώνας Ανανίας θα πέθαινε. Αυτό και συνέβη.​—Ιερ. 28:1-3, 16, 17.

²² Ο Ιούδας είχε χωριστεί τώρα σε δύο αντίπαλες παρατάξεις​—εκείνους που ήταν υπέρ της υποταγής στη Βαβυλώνα και εκείνους που ήθελαν το στασιασμό. Το 609 Π.Κ.Χ. ο Σεδεκίας στασίασε ζητώντας στρατιωτική βοήθεια από την Αίγυπτο. Ο Ιερεμίας είχε τώρα να αντιμετωπίσει την εθνικιστική υστερία όσων υποστήριζαν το στασιασμό. (Ιερ. 52:3· Ιεζ. 17:15) Ο Ναβουχοδονόσορ και τα στρατεύματά του επανήλθαν στον Ιούδα για να καταστείλουν την εξέγερση, κατακτώντας όλες τις πόλεις του Ιούδα και πολιορκώντας εκ νέου την Ιερουσαλήμ. Το άγγελμα του Ιερεμία προς τον Σεδεκία και τους υπηκόους του την κρίσιμη εκείνη ώρα ήταν ότι η Ιερουσαλήμ θα έπεφτε. Όσοι θα παρέμεναν στην πόλη θα έβρισκαν βέβαιο θάνατο, ενώ όσοι θα έβγαιναν και θα προσχωρούσαν στους Χαλδαίους θα επιζούσαν.​—Διαβάστε Ιερεμίας 21:8-10· 52:4.

²³ Οι άρχοντες του Ιούδα ισχυρίστηκαν ότι ο Ιερεμίας ετοιμαζόταν να προσχωρήσει στους Βαβυλωνίους. Όταν εκείνος είπε την αλήθεια, οι άρχοντες τον χτύπησαν και τον έβαλαν στο δεσμωτήριο. (Ιερ. 37:13-15) Και πάλι όμως, ο Ιερεμίας δεν ήταν διατεθειμένος να νερώσει το άγγελμα του Ιεχωβά. Γι’ αυτό λοιπόν, οι άρχοντες έπεισαν τον Σεδεκία να τον θανατώσει. Τον έβαλαν σε μια άδεια στέρνα όπου θα μπορούσε να είχε πεθάνει μέσα στο βαθύ βούρκο. Ωστόσο, ο Αβδέ-μέλεχ, ένας Αιθίοπας που υπηρετούσε στον οίκο του βασιλιά, τον έσωσε. (Ιερ. 38:4-13) Πόσες και πόσες φορές δεν έχουν κινδυνέψει οι υπηρέτες του Ιεχωβά στους σύγχρονους καιρούς επειδή αρνούνται για λόγους συνείδησης να αναμειχθούν σε πολιτικές διαμάχες! Ασφαλώς, οι εμπειρίες του Ιερεμία μπορούν να σας ενισχύσουν ώστε να μείνετε σταθεροί στις δοκιμασίες και να τις ξεπεράσετε.

24. Περιγράψτε τα γεγονότα που συνέβησαν το 607 Π.Κ.Χ.

²⁴ Το 607 Π.Κ.Χ., οι Βαβυλώνιοι άνοιξαν τελικά ρήγμα στα τείχη της Ιερουσαλήμ, και η πόλη έπεσε. Οι δυνάμεις του Ναβουχοδονόσορα πυρπόλησαν το ναό του Ιεχωβά, γκρέμισαν τα τείχη της πόλης και έσφαξαν τους ευγενείς του Ιούδα. Ο Σεδεκίας επιχείρησε να διαφύγει, αλλά συνελήφθη και οδηγήθηκε ενώπιον του κατακτητή. Οι γιοι του σφαγιάστηκαν μπροστά στα μάτια του, και έπειτα ο Ναβουχοδονόσορ πρόσταξε να τον τυφλώσουν, να τον δέσουν και να τον μεταφέρουν στη Βαβυλώνα. (Ιερ. 39:1-7)