Η Ζωή και η Διακονία του Ιησού

Η Πηγή της Ευτυχίας

Ο ΙΗΣΟΥΣ έκανε θαύματα στη διάρκεια της διακονίας του στη Γαλιλαία, και τώρα τα επαναλαμβάνει στην Ιουδαία. Για παράδειγμα, βγάζει από κάποιον άντρα ένα δαιμόνιο που τον εμπόδιζε να μιλάει. Τα πλήθη μένουν κατάπληκτα, αλλά οι επικριτές εκφράζουν την αποδοκιμασία τους, προβάλλοντας το ίδιο επιχείρημα που είχε προβληθεί και στη Γαλιλαία. ‘Αυτός εκδιώκει τα δαιμόνια μέσω του Βεελζεβούλ, του άρχοντα των δαιμονίων’, ισχυρίζονται. Άλλοι θέλουν να τους δώσει ο Ιησούς πιο τρανή απόδειξη για το ποιος είναι και προσπαθούν να τον δοκιμάσουν, ζητώντας σημείο από τον ουρανό.

Ο Ιησούς ξέρει τι σκέφτονται και δίνει στους επικριτές του στην Ιουδαία την ίδια απάντηση που είχε δώσει και σ’ εκείνους στη Γαλιλαία. Παρατηρεί ότι κάθε βασιλεία, η οποία είναι διαιρεμένη σε αντιμαχόμενα μέρη, θα πέσει. Ρωτάει λοιπόν: ‘Έτσι, αν ο Σατανάς είναι κι αυτός διαιρεμένος σε αντιμαχόμενα μέρη, πώς θα σταθεί η βασιλεία του;’ Δείχνει την επικίνδυνη θέση στην οποία βρίσκονται οι επικριτές του, λέγοντάς τους: ‘Αν είναι δάκτυλος Θεού η δύναμη με την οποία εκδιώκω τα δαιμόνια, τότε η βασιλεία του Θεού σάς έχει καταφτάσει πραγματικά’.

Αυτοί που παρατηρούσαν τα θαύματα του Ιησού θα έπρεπε να αντιδράσουν σ’ αυτά με τον τρόπο που αντέδρασαν πριν από αιώνες, εκείνοι που είδαν τον Μωυσή να κάνει ένα θαύμα. Εκείνοι αναφώνησαν: ‘Δάκτυλος Θεού είναι τούτο!’ Επίσης ‘δάκτυλος Θεού’ είχε σκαλίσει τις Δέκα Εντολές στις πέτρινες πλάκες. Και ‘δάκτυλος Θεού’—το άγιο του πνεύμα ή η ενεργός του δύναμη—είναι που κάνει τον Ιησού να μπορεί να εκδιώκει τα δαιμόνια και να θεραπεύει τους αρρώστους. Έτσι λοιπόν, η Βασιλεία του Θεού έχει πράγματι καταφτάσει αυτούς τους επικριτές, εφόσον ο Ιησούς, ο διορισμένος Βασιλιάς της Βασιλείας, είναι εκεί ακριβώς, ανάμεσά τους.

Έπειτα ο Ιησούς τούς δείχνει μ’ ένα παράδειγμα ότι η ικανότητά του να εκδιώκει τα δαιμόνια είναι απόδειξη της εξουσίας που είχε πάνω στον Σατανά, ακριβώς όπως όταν ένας δυνατότερος άντρας έρχεται και κατατροπώνει έναν άλλον άντρα, καλά οπλισμένο, ο οποίος φυλάει το παλάτι του. Επαναλαμβάνει επίσης το παράδειγμα που είχε πει στη Γαλιλαία σχετικά μ’ ένα ακάθαρτο πνεύμα που φεύγει από κάποιον άνθρωπο, αλλά εφόσον ο άνθρωπος αυτός δεν γεμίζει το κενό με καλά πράγματα, το πνεύμα ξαναγυρίζει με άλλα εφτά πνεύματα και η κατάσταση του ανθρώπου γίνεται χειρότερη απ’ ό,τι ήταν πρώτα.

Μια γυναίκα από το πλήθος, ακούγοντας αυτές τις διδασκαλίες, υποκινείται να φωνάξει δυνατά: ‘Ευτυχισμένη είναι η κοιλιά που σε βάσταξε και οι μαστοί που θήλασες!’ Εφόσον η επιθυμία κάθε Ιουδαίας είναι να γίνει μητέρα προφήτη και ιδιαίτερα του Μεσσία, είναι ευνόητο γιατί είπε αυτά τα λόγια εκείνη η γυναίκα. Προφανώς πίστευε ότι η Μαρία θα έπρεπε να είναι ιδιαίτερα ευτυχισμένη που ήταν μητέρα του Ιησού.

Όμως, ο Ιησούς διορθώνει γρήγορα τη γυναίκα όσον αφορά την αληθινή πηγή της ευτυχίας. ‘Όχι’, απαντάει, ‘Ευτυχισμένοι είναι μάλλον εκείνοι που ακούνε το λόγο του Θεού και τον τηρούν!’ Ο Ιησούς ποτέ δεν υπαινίχθηκε ότι θα έπρεπε να αποδίδεται ειδική τιμή στη μητέρα του, τη Μαρία. Αντίθετα, έδειξε ότι η αληθινή ευτυχία βρίσκεται στο να είναι κάποιος πιστός δούλος του Θεού κι όχι στους φυσικούς δεσμούς ή στα προσόντα.

Επίσης, όπως και στη Γαλιλαία, ο Ιησούς προχωρεί και επιπλήττει το λαό, επειδή ζητάει σημείο από τον ουρανό. Τους λέει πως δεν θα δοθεί κανένα άλλο σημείο εκτός από το σημείο του Ιωνά. Ο Ιωνάς αποτέλεσε σημείο, τόσο λόγω των τριών ημερών που πέρασε μέσα στο ψάρι όσο και λόγω του θαρραλέου κηρύγματός του, το οποίο είχε σαν αποτέλεσμα να υποκινηθούν οι Νινευίτες να μετανοήσουν. ‘Αλλά, να!’ λέει ο Ιησούς, ‘εδώ υπάρχει κάτι μεγαλύτερο από τον Ιωνά’. Παρόμοια, η βασίλισσα της Σεβά θαύμασε τη σοφία του Σολομώντα. ‘Αλλά, να!’ λέει επίσης ο Ιησούς, ‘εδώ υπάρχει κάτι μεγαλύτερο από τον Σολομώντα’.

Ο Ιησούς εξηγεί ότι όταν κάποιος ανάβει ένα λυχνάρι, δεν το βάζει μέσα σε κάποια κρύπτη ούτε κάτω από κανένα καλάθι, αλλά πάνω στο λυχνοστάτη για να μπορεί ο κόσμος να βλέπει το φως. Ίσως υπαινίσσεται ότι το να διδάσκει και να κάνει θαύματα μπροστά σ’ αυτούς τους ισχυρογνώμονες ανθρώπους που βρίσκονται στο ακροατήριό του είναι σαν να κρύβει το φως ενός λυχναριού. Τα μάτια των παρατηρητών αυτών δεν είναι απλά, δεν βλέπουν καθαρά, έτσι δεν εξυπηρετείται ο σκοπός τον οποίο έχουν τα θαύματα που εκείνος κάνει.

Ο Ιησούς έχει μόλις βγάλει ένα δαιμόνιο κι έχει κάνει έναν μουγγό άνθρωπο να μιλήσει. Αυτό θα έπρεπε να υποκινήσει ανθρώπους με απλά μάτια, με μάτια που βλέπουν καθαρά, να επαινέσουν αυτό το λαμπρό κατόρθωμα και να διακηρύξουν τα καλά νέα! Όμως, δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο μ’ αυτούς τους επικριτές. Έτσι ο Ιησούς συμπεραίνει: ‘Γι’ αυτό να είσαι άγρυπνος. Ίσως το φως που βρίσκεται μέσα σου να είναι σκοτάδι. Έτσι λοιπόν, αν ολόκληρο το σώμα σου είναι φωτεινό, χωρίς κανένα σκοτεινό μέρος, τότε θα είναι όλο φωτεινό, όπως όταν το λυχνάρι σε φωτίζει με τις ακτίνες του’. Λουκάς 11:14-36· Έξοδος 8:18, 19· 31:18· Ματθαίος 12:22, 28.

◆ Ποια είναι η αντίδραση, όταν ο Ιησούς θεραπεύει τον άντρα;

◆ Τι είναι ο δάκτυλος Θεού και πώς έχει καταφτάσει η Βασιλεία του Θεού εκείνους που ακούνε τον Ιησού;

◆ Ποια είναι η πηγή της αληθινής ευτυχίας;

◆ Πώς μπορεί κάποιος να έχει απλό μάτι;