Η Μάστιγα Εξαπλώνεται

Ο μικρός Ρόμπερτ ήταν μόλις 11 χρονών, και όμως τον βρήκαν πεσμένο μπρούμυτα κάτω από μια ερημική γέφυρα. Υπήρχαν δύο τρύπες από σφαίρες στο πίσω μέρος του κεφαλιού του. Πιστεύεται ότι τον σκότωσαν μέλη της συμμορίας νεαρών στην οποία ανήκε.

Ο δεκαπεντάχρονος Άλεξ είχε βάλει πλώρη για να γίνει μέλος μιας συμμορίας, και ίσως για έναν πρόωρο θάνατο. Αλλά είδε κάποιο φίλο του να πεθαίνει και σκέφτηκε: “Δεν θέλω να καταλήξω εκεί”.

ΟΙ ΒΙΑΙΕΣ συμμορίες νεαρών, οι οποίες κάποτε σχετίζονταν με τις διαβόητες συμμορίες Μπλαντς και Κριπς του Λος Άντζελες, έχουν εξαπλωθεί παγκόσμια. Αλλά οπουδήποτε και αν βρίσκονται, οι συμμορίες μοιάζουν καταπληκτικά μεταξύ τους.

Οι «τεντιμπόιδες» της Αγγλίας συγκλόνισαν τον κόσμο στη δεκαετία του 1950. Η εφημερίδα Δε Τάιμς (The Times) του Λονδίνου ανέφερε ότι χρησιμοποιούσαν τσεκούρια, μαχαίρια, αλυσίδες ποδηλάτου και άλλα όπλα για να «προξενήσουν φοβερά τραύματα» σε αθώους ανθρώπους. “Συμμετείχαν σε καβγάδες με μαχαιρώματα, κατέστρεφαν καφετέριες και ρήμαζαν μπαρ”. Κακοποιούσαν, λήστευαν, ξυλοκοπούσαν και, μερικές φορές, σκότωναν ανθρώπους.

Η εφημερίδα Ντι Βελτ (Die Welt) του Αμβούργου, στη Γερμανία, ανέφερε ότι πιο πρόσφατα συμμορίες που κράδαιναν «ρόπαλα, μαχαίρια και όπλα» επιτέθηκαν σε διάφορους νεαρούς «καθώς αυτοί πήγαιναν στην ντισκοτέκ ή επέστρεφαν στο σπίτι τους». Η εφημερίδα Ζουντόιτσε Τσάιτουνγκ (Süddeutsche Zeitung) του Μονάχου έλεγε ότι οι σκίνχεντ στο Βερολίνο επιτίθενται σε οποιονδήποτε «είναι εμφανώς πιο αδύναμος—στους αστέγους, στους αναπήρους, στις ηλικιωμένες γυναίκες».

Ένας ανταποκριτής του Ξύπνα! στην Ισπανία ανέφερε ότι το πρόβλημα των εφηβικών συμμοριών είναι πρόσφατο εκεί αλλά ωστόσο εξαπλώνεται. Η εφημερίδα ABC της Μαδρίτης είχε τον τίτλο «Σκίνχεντ—Ο Νέος Εφιάλτης των Δρόμων». Κάποιος πρώην σκίνχεντ από την Ισπανία είπε ότι αυτοί «μυρίζονταν» τα «ξενόφερτα γουρούνια, τις πόρνες και τους ομοφυλόφιλους». Και πρόσθεσε: «Μια βραδιά χωρίς βία δεν [είχε] αξία».

Στη Νότια Αφρική, η εφημερίδα Κέιπ Τάιμς (Cape Times) έλεγε ότι μεγάλο μέρος του βίαιου εγκλήματος εκεί αποτελεί «παράγωγο της άγριας κουλτούρας των συμμοριών». Κάποιο βιβλίο που εκδόθηκε στο Κέιπ Τάουν αναφέρει ότι οι συμμορίες της Νότιας Αφρικής έγιναν «παράσιτα» που λυμαίνονταν τις πιο φτωχές κωμοπόλεις, καθώς επίσης ότι «λήστευαν και βίαζαν μέλη της ίδιας της κοινότητάς τους και συμμετείχαν σε συμπλοκές συμμοριών για να μοιράσουν την περιοχή δράσης, τα μαγαζιά και τις γυναίκες».

Η εφημερίδα Ο Εστάντο ντε Σ. Πάουλο (O Estado de S. Paulo) της Βραζιλίας έγραψε ότι οι συμμορίες εκεί «πολλαπλασιάζονται με τρομακτικό ρυθμό». Ανέφερε ότι επιτίθενται σε αντίπαλες συμμορίες, σε ευκατάστατους νεαρούς, σε ανθρώπους άλλων φυλών και σε φτωχούς εργάτες από ξένες χώρες. Έγραψε επίσης ότι κάποια μέρα αρκετές συμμορίες δημιούργησαν έναν κλοιό, «λήστεψαν ανθρώπους στην παραλία . . . , μάλωσαν μεταξύ τους» και μετέτρεψαν μια μεγάλη λεωφόρο στο Ρίο ντε Τζανέιρο σε «πολεμική ζώνη». Ένα άλλο ρεπορτάζ από τη Βραζιλία έλεγε ότι ο αριθμός των συμμοριών αυξάνεται τόσο στις μεγάλες πόλεις, όπως είναι το Σάο Πάολο και το Ρίο ντε Τζανέιρο, όσο και σε μικρότερες κωμοπόλεις.

Το καναδικό περιοδικό Μακλίνς (Maclean’s) παρατήρησε το 1995 ότι, σύμφωνα με υπολογισμούς της αστυνομίας, υπήρχαν τουλάχιστον οχτώ δραστήριες συμμορίες νεαρών στο Γουίνιπεγκ του Καναδά. Και μερικές εφημερίδες στις Ηνωμένες Πολιτείες δημοσίευσαν φωτογραφίες με μέλη συμμοριών τα οποία έχουν εισαγάγει σε απομονωμένους ινδιάνικους καταυλισμούς στα νοτιοδυτικά της Αμερικής ρούχα και γκράφιτι που χαρακτηρίζουν τις συμμορίες.

Στην Πόλη της Νέας Υόρκης, το περασμένο έτος ξέσπασε ένα κύμα βίας που σχετιζόταν με τις συμμορίες. Λέγεται ότι συμμετείχαν μέλη των συμμοριών Μπλαντς και Κριπς, οι οποίες αρχικά δέσποζαν στο Λος Άντζελες. Σύμφωνα με το δήμαρχο της Νέας Υόρκης, από τον Ιούλιο μέχρι το Σεπτέμβριο, η αστυνομία προέβη σε 702 συλλήψεις σε επεισόδια που σχετίζονταν άμεσα με συμμορίες νεαρών.

Το πρόβλημα δεν περιορίζεται πλέον στις μεγαλουπόλεις. Η εφημερίδα Κουάντ-Σίτι Τάιμς (Quad-City Times), η οποία εκδίδεται στο κεντρικό τμήμα των Ηνωμένων Πολιτειών, αναφέρθηκε στην «αυξημένη βία ανάμεσα στους εφήβους, στην ανεξέλεγκτη χρήση ναρκωτικών και στο αίσθημα απόγνωσης που διαρκώς εξαπλώνεται».

Μια Θλιβερή Μάστιγα

Μια συμμορία λέγεται ότι ξεκίνησε ως παρέα φίλων. Αλλά όπως μεγάλωνε η φήμη του αρχηγού της, έτσι μεγάλωνε και η βία. Ο αρχηγός της συμμορίας ζούσε στο σπίτι της γιαγιάς του, το οποίο είχε γίνει συχνά στόχος πυροβολισμών, ακόμα και όταν εκείνη ήταν μέσα. Κάποια εφημερίδα ανέφερε ότι υπήρχαν 50 και πλέον τρύπες από σφαίρες στο σπίτι. Από ό,τι φαίνεται, οι πυροβολισμοί ήταν αντίποινα για μερικές πράξεις για τις οποίες είχε κατηγορηθεί η συμμορία του εγγονού της. Επίσης, ο αδελφός του αρχηγού της συμμορίας ήταν στη φυλακή εξαιτίας δραστηριοτήτων που σχετίζονταν με τη συμμορία, ενώ τον ξάδελφό του, ο οποίος είχε μετακομίσει για να ξεφύγει από τη βία και είχε επιστρέψει στο σπίτι του για επίσκεψη, τον πυροβόλησε κάποιος από ένα διερχόμενο φορτηγάκι.

Στο Λος Άντζελες, τα μέλη μιας συμμορίας άνοιξαν πυρ εναντίον κάποιου αυτοκινήτου και σκότωσαν ένα αθώο τρίχρονο κοριτσάκι, του οποίου η μητέρα και ο φίλος της είχαν στρίψει τυχαία σε λάθος δρόμο. Μια αδέσποτη σφαίρα χτύπησε ένα δάσκαλο σε κάποιο σχολείο, ο οποίος προσπαθούσε να βοηθήσει τους μαθητές να μάθουν πώς να βελτιώσουν τη ζωή τους. Πολλοί άλλοι επίσης έπεσαν θύματα των συμμοριών και σκοτώθηκαν, αν και δεν είχαν καμιά σχέση μαζί τους. Μια μητέρα στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης έγινε γνωστή στη γειτονιά της για έναν πολύ θλιβερό λόγο—έχασε και τους τρεις νεαρούς γιους της εξαιτίας της βίας των συμμοριών.

Τι έχει προξενήσει αυτή την παγκόσμια μάστιγα της νεανικής βίας, και πώς μπορούμε να προστατέψουμε τα αγαπημένα μας παιδιά από αυτήν; Πώς άρχισαν να σχηματίζονται συμμορίες, και γιατί τόσοι νεαροί γίνονται μέλη τους; Αυτά τα ερωτήματα εξετάζονται στα επόμενα άρθρα.

Τι Πρέπει να Γνωρίζουμε για τις Συμμορίες

Ο Γουέιντ, πρώην μέλος σε κάποια συμμορία της Καλιφόρνιας, είπε: «Ήμασταν παιδιά που ζούσαμε στην ίδια γειτονιά. Πηγαίναμε μαζί στο δημοτικό. Απλώς δεν πήραμε τις σωστές αποφάσεις».

ΟΙ ΣΥΜΜΟΡΙΕΣ πολλές φορές ξεκινούν ως ομάδες παιδιών από την ίδια γειτονιά. Παιδιά στα πρώτα χρόνια της εφηβείας τους ή μικρότερα συγκεντρώνονταν στη γωνιά του δρόμου. Έκαναν πράγματα μαζί και κατόπιν ενώνονταν για να προστατευτούν από κάποια πιο εδραιωμένη γειτονική ομάδα. Αλλά σύντομα τα πιο βίαια μέλη της ομάδας άρχιζαν να παρασύρουν τα υπόλοιπα, και έτσι η ομάδα αναμειγνυόταν σε επικίνδυνες εγκληματικές δραστηριότητες.

Μια αντίπαλη συμμορία από έναν άλλο δρόμο ίσως έβλεπε την καινούρια ομάδα ως εχθρό της. Ο θυμός στη συνέχεια οδηγούσε στη βία. Έμποροι ναρκωτικών χρησιμοποιούσαν τη συμμορία για να πουλάνε ναρκωτικά. Ακολουθούσαν και άλλες εγκληματικές δραστηριότητες.

Ο Λουίς ήταν 11 χρονών όταν οι φίλοι του σχημάτισαν μια συμμορία. Σε ηλικία 12 χρονών άρχισε να παίρνει ναρκωτικά. Στα 13 του τον συνέλαβαν για πρώτη φορά. Έπαιρνε μέρος σε κλοπές αυτοκινήτων, διαρρήξεις και ένοπλες ληστείες. Και μπαινόβγαινε στη φυλακή επειδή συμμετείχε σε συμπλοκές συμμοριών και σε ταραχές.

Μερικές φορές μπορεί να εκπλησσόμαστε όταν βλέπουμε τι είδους άτομα ανήκουν στις συμμορίες. Η Μάρθα, μια άψογη, επιτυχημένη μαθήτρια λυκείου, έπαιρνε υψηλούς βαθμούς και είχε καλούς τρόπους στο σχολείο. Ωστόσο, ήταν αρχηγός μιας συμμορίας η οποία διακινούσε μαριχουάνα, ηρωίνη και κοκαΐνη. Τελικά, φοβήθηκε και άλλαξε τον τρόπο ζωής της όταν κάποιος φίλος της σκοτώθηκε από καταιγισμό πυροβολισμών.

Γιατί Μπαίνουν στις Συμμορίες

Το παράξενο είναι ότι μερικά μέλη συμμοριών λένε πως μπήκαν στη συμμορία για να βρουν αγάπη. Αναζητούσαν συντροφικότητα, μια στενή σχέση που δεν την έβρισκαν στο σπίτι. Η εφημερίδα Ντι Τσάιτ (Die Zeit) του Αμβούργου, στη Γερμανία, είπε ότι οι νεαροί προσπαθούν να βρουν σε αυτού του είδους τις συμμορίες την ασφάλεια που δεν μπορούν να βρουν αλλού. Ο Έρικ, πρώην μέλος συμμορίας, είπε ότι αν δεν βρεις αγάπη στο σπίτι, «βγαίνεις έξω και ψάχνεις για κάτι καλύτερο».

Κάποιος πατέρας, πρώην μέλος συμμορίας, έγραψε για τις εμπειρίες που είχε στα νεανικά του χρόνια: «Μπαινόβγαινα στη φυλακή για διατάραξη κοινής ησυχίας, συμμετοχή σε συμπλοκές συμμοριών, ταραχές και τελικά επειδή αποπειράθηκα να σκοτώσω κάποιον πυροβολώντας τον από το αυτοκίνητο». Αργότερα, όταν απέκτησε το γιο του, τον Ραμίρο, δεν είχε και πολύ χρόνο για το παιδί. Όταν ο Ραμίρο μεγάλωσε, μπήκε και αυτός σε μια συμμορία και συνελήφθη από την αστυνομία έπειτα από μια συμπλοκή ανάμεσα σε συμμορίες. Όταν ο πατέρας του επέμενε να φύγει από τη συμμορία, ο Ραμίρο φώναξε: «Αυτή είναι η οικογένειά μου τώρα».

Μια νοσοκόμα από κάποιο νοσοκομείο του Τέξας, η οποία σε διάστημα λίγο μεγαλύτερο από ένα χρόνο μίλησε με 114 νεαρούς που είχαν πέσει θύματα πυροβολισμών, είπε: «Είναι παράξενο. Δεν νομίζω ότι άκουσα ποτέ κάποιον από αυτούς να ζητάει τη μητέρα του ή κάποιο άλλο μέλος της οικογένειάς του».

Είναι αξιοσημείωτο ότι τα παιδιά από τα φτωχότερα μέρη της πόλης δεν είναι τα μόνα που μπαίνουν στις συμμορίες. Πριν από μερικά χρόνια, το καναδικό περιοδικό Μακλίνς (Maclean’s) ανέφερε ότι η αστυνομία είπε πως είχε βρει στην ίδια συμμορία παιδιά από τις πιο εύπορες και από τις πιο φτωχικές γειτονιές της πόλης. Αυτοί οι νεαροί με το διαφορετικό παρελθόν ενώνονται για τον ίδιο λόγο—αναζητούν ένα αίσθημα οικογενειακής συντροφικότητας το οποίο δεν βρίσκουν στο σπίτι.

Σε μερικές περιοχές οι νεαροί μεγαλώνουν θεωρώντας τη συμμετοχή σε κάποια συμμορία φυσιολογικό τρόπο ζωής. Ο δεκαεξάχρονος Φερνάντο εξήγησε: «Νομίζουν ότι μπαίνοντας σε μια συμμορία θα λύσουν τα προβλήματά τους. Σκέφτονται: “Θα κάνω φίλους. Αυτοί είναι μεγάλοι και έχουν όπλα. Θα με προστατεύουν και κανένας δεν θα τολμάει να με πειράξει”». Αλλά τα καινούρια μέλη των συμμοριών σύντομα διαπιστώνουν ότι το γεγονός πως ανήκουν σε κάποια συμμορία τούς κάνει στόχο των εχθρών της συμμορίας.

Πολλές φορές οι συμμορίες βρίσκονται σε γειτονιές όπου υπάρχουν λίγα χρήματα και πάρα πολλά όπλα. Σύμφωνα με δημοσιεύματα, σε ορισμένες σχολικές αίθουσες μεγάλων πόλεων οι 2 στους 3 μαθητές ζουν σε μονογονεϊκά σπιτικά. Μερικές φορές, ο γονέας κάποιας μαθήτριας είναι ναρκομανής, ο οποίος ίσως δεν επιστρέφει στο σπίτι το βράδυ, και η μαθήτρια πρέπει να πηγαίνει το δικό της παιδί, που δεν έχει πατέρα, στο βρεφονηπιακό σταθμό προτού πάει στο σχολείο τα πρωινά.

Ο κυβερνήτης της Καλιφόρνιας, Πιτ Γουίλσον, είπε: «Αντιμετωπίζουμε ένα φοβερό πρόβλημα επειδή πολλά παιδιά μεγαλώνουν χωρίς πατέρα, χωρίς ένα αντρικό πρότυπο που θα τους δώσει αγάπη, καθοδηγία, διαπαιδαγώγηση και αξίες—χωρίς να αντιλαμβάνονται γιατί πρέπει να σέβονται τον εαυτό τους ή τους άλλους». Ο ίδιος είπε ότι αυτή η ανικανότητα από μέρους μερικών νεαρών να συμπονέσουν τους άλλους είναι ο λόγος για τον οποίο «φαίνεται πως μπορούν να πυροβολήσουν και να σκοτώσουν κάποιον χωρίς να νιώθουν την παραμικρή τύψη».

Μολονότι η έλλειψη οικογενειακής συντροφικότητας, προσωπικής εκπαίδευσης και σταθερού ηθικού παραδείγματος είναι κύριοι παράγοντες για την ανάπτυξη των συμμοριών, υπάρχουν και άλλοι παράγοντες. Αυτοί περιλαμβάνουν τα τηλεοπτικά προγράμματα και τις κινηματογραφικές ταινίες που παρουσιάζουν τη βία ως την εύκολη λύση στα προβλήματα, μια κοινωνία η οποία συνήθως χαρακτηρίζει τους φτωχούς αποτυχημένους και συνεχώς τους υπενθυμίζει ότι δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να κάνουν όσα κάνουν οι υπόλοιποι, καθώς και τον αυξανόμενο αριθμό μονογονεϊκών οικογενειών στις οποίες μια κατάκοπη από την εργασία νεαρή μητέρα πρέπει να παλέψει για να μεγαλώσει ένα ή περισσότερα ανεπίβλεπτα παιδιά. Ένας συνδυασμός των περισσότερων ή όλων αυτών των παραγόντων, και ίσως και άλλων, έχει κάνει τη μάστιγα των συμμοριών των νεαρών να εξαπλώνεται παγκόσμια.

Είναι Δύσκολο να Ξεφύγει Κάποιος

Είναι αλήθεια ότι, έπειτα από κάποιο χρονικό διάστημα, μερικά μέλη συμμοριών απομακρύνονται από τη συμμορία τους και ασχολούνται με άλλες δραστηριότητες. Ορισμένοι μπορεί να πηγαίνουν να ζήσουν με συγγενείς σε κάποια άλλη περιοχή, και έτσι γλιτώνουν από τη ζωή της συμμορίας. Αλλά πολλές φορές το να ξεφύγει κάποιος από τη συμμορία δεν είναι τόσο εύκολο.

Συνήθως, τα μέλη της συμμορίας πρέπει να υποστούν ένα γερό ξυλοδαρμό από αρκετά άλλα μέλη προτού τους επιτραπεί να φύγουν από τη συμμορία ζωντανοί. Μάλιστα ορισμένους που ήθελαν να ξεφύγουν από κάποιες συγκεκριμένες συμμορίες έπρεπε στην κυριολεξία να τους πυροβολήσουν. Αν επιζούσαν, τους επιτρεπόταν να φύγουν! Αξίζει τον κόπο να υποστεί κάποιος τόσο βάρβαρη κακοποίηση για να ξεφύγει από μια συμμορία;

Κάποιο πρώην μέλος συμμορίας εξήγησε γιατί ήθελε να ξεφύγει: «Πέντε από τους φίλους μου είναι ήδη νεκροί». Πράγματι, η ζωή ενός μέλους συμμορίας μπορεί να είναι τρομερά επικίνδυνη. Το περιοδικό Τάιμ (Time) ανέφερε σχετικά με ένα πρώην μέλος μιας συμμορίας του Σικάγο: «Στην εφτάχρονη καριέρα του, τον έχουν πυροβολήσει στο στομάχι, τον έχουν χτυπήσει στο κεφάλι με λοστό, έσπασε το χέρι του σε έναν καβγά και φυλακίστηκε δύο φορές για κλοπή αυτοκινήτου . . . Αλλά τώρα που τελικά μπήκε στον ίσιο δρόμο, ακόμα και οι πρώην φίλοι του προσπαθούν να τον εκδικηθούν».

Μια Καλύτερη Ζωή Είναι Δυνατή

Ο Ελένου, ένας Βραζιλιανός, ήταν κάποτε μέλος των Χεντμπάνγκερς, μιας συμμορίας η οποία στους καβγάδες χρησιμοποιούσε μαχαίρια και μερικές φορές όπλα. Επειδή ένιωθε ότι η κοινωνία τον είχε αδικήσει, έβρισκε ευχαρίστηση στο να σπάει πράγματα και να επιτίθεται σε ανθρώπους. Κάποιος συνάδελφός του τού μίλησε για την Αγία Γραφή. Αργότερα ο Ελένου παρακολούθησε μια συνέλευση των Μαρτύρων του Ιεχωβά όπου συνάντησε πρώην φίλους του, οι οποίοι είχαν φύγει από τη συμμορία του, καθώς και ένα πρώην μέλος μιας αντίπαλης συμμορίας. Χαιρετήθηκαν ως αδελφοί—κάτι τόσο διαφορετικό από αυτό που θα συνέβαινε στο παρελθόν.

Συμβαίνουν στ’ αλήθεια αυτά τα πράγματα; Και βέβαια συμβαίνουν! Πρόσφατα κάποιος εκπρόσωπος του Ξύπνα! συναντήθηκε με πρώην μέλη μεγάλων συμμοριών του Λος Άντζελες τα οποία τώρα υπηρετούν σε εκκλησίες των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Αφού συζήτησαν επί αρκετές ώρες, ένας από αυτούς έκανε μια παύση, έγειρε πίσω στην καρέκλα του και είπε: «Κοιτάξτε μας! Πρώην μέλη των συμμοριών Μπλαντς και Κριπς, καθόμαστε εδώ αγαπημένοι ως αδελφοί!» Συμφώνησαν πως η αλλαγή τους, από αδίστακτα μέλη συμμοριών σε ανθρώπους γεμάτους καλοσύνη και αγάπη, ήταν αποτέλεσμα του γεγονότος ότι είχαν μάθει τις θεϊκές αρχές μέσω προσεκτικής μελέτης της Αγίας Γραφής.

Θα μπορούσε άραγε να συμβεί αυτό στη δεκαετία του 1990; Μπορούν τα μέλη συμμοριών να κάνουν πράγματι τέτοιες αλλαγές τώρα; Μπορούν αν είναι πρόθυμα να στραφούν στην ισχυρή ενθάρρυνση που παρέχει ο Λόγος του Θεού και κατόπιν να εναρμονίσουν τη ζωή τους με τις Γραφικές αρχές. Αν συμβαίνει να ανήκετε σε κάποια συμμορία, γιατί να μη σκεφτείτε να κάνετε μια τέτοια αλλαγή;

Η Αγία Γραφή μάς προτρέπει να “αποβάλουμε την παλιά προσωπικότητα που είναι σύμφωνη με την προηγούμενη πορεία διαγωγής μας” και να “ντυθούμε τη νέα προσωπικότητα που δημιουργήθηκε σύμφωνα με το θέλημα του Θεού με αληθινή δικαιοσύνη και οσιότητα”. (Εφεσίους 4:22-24) Πώς αναπτύσσεται αυτή η νέα προσωπικότητα; «Μέσω ακριβούς γνώσης», λέει η Αγία Γραφή, η προσωπικότητα κάποιου ανθρώπου μπορεί να “γίνει νέα σύμφωνα με την εικόνα [του Θεού] που τη δημιούργησε”.—Κολοσσαείς 3:9-11.

Αξίζει τον κόπο να προσπαθήσετε να κάνετε μια αλλαγή; Ναι, αξίζει! Αν ανήκετε σε κάποια συμμορία, πιθανώς θα χρειαστείτε βοήθεια για να κάνετε μια τέτοια αλλαγή. Υπάρχουν άνθρωποι στη γειτονιά σας οι οποίοι θα χαρούν να σας βοηθήσουν. Ωστόσο, συνήθως οι γονείς είναι εκείνοι που μπορούν να επηρεάσουν θετικά τα παιδιά τους στο μέγιστο βαθμό. Γι’ αυτό θα εξετάσουμε τώρα τι μπορούν να κάνουν οι γονείς για να προστατέψουν τα παιδιά τους από τις συμμορίες.

Πώς να Προστατέψουμε τα Παιδιά μας από τις Συμμορίες

«Τα παιδιά χρειάζονται ανθρώπους που να ενδιαφέρονται για αυτά».—Δεν Μπορεί να Είναι το Παιδί Μου—Γονείς Προφυλάξτε το από τις Συμμορίες [Not My Kid—Gang Prevention for Parents.]

ΜΕΤΑ τη σχέση μας με τον Θεό, τα παιδιά μας συγκαταλέγονται στα πολυτιμότερα αποκτήματά μας. Θα πρέπει να συζητάμε μαζί τους, να τα ακούμε προσεκτικά, να τα αγκαλιάζουμε και να βεβαιωνόμαστε ότι γνωρίζουν πως είναι πολύ σημαντικά για εμάς. Πρέπει να τους διδάσκουμε καλά πράγματα—να είναι τίμια και πρόθυμα να βοηθούν, πώς να έχουν μια καλή ζωή και πώς να εκδηλώνουν καλοσύνη στους άλλους.

Ο διευθυντής ενός αναμορφωτηρίου έθιξε ένα μεγάλο πρόβλημα που υπάρχει σήμερα, λέγοντας: «Δεν διδάσκονται αξίες μέσα στην οικογένεια». Ασφαλώς πρέπει να φροντίζουμε να το κάνουμε αυτό. Πρέπει να ζούμε όπως θέλουμε να ζουν τα παιδιά μας και να τα αφήνουμε να διακρίνουν πόση χαρά προσθέτει αυτό στη ζωή μας. Αν δεν τους διδάσκουμε τις κατάλληλες αξίες, πώς μπορούμε να περιμένουμε να ακολουθήσουν αυτές τις αξίες;

Το περιοδικό Σήμερα (Today), το οποίο απευθύνεται στους Αμερικανούς δασκάλους, ανέφερε ότι οι συμμορίες συχνά προσελκύουν νεαρούς που «θεωρούν τον εαυτό τους αποτυχημένο» και οι οποίοι «αναζητούν ασφάλεια, το αίσθημα ότι ανήκουν κάπου καθώς και κοινωνική αποδοχή». Αν όντως παρέχουμε στα παιδιά μας αυτά τα πράγματα στο σπίτι—ασφάλεια και το σταθερό αίσθημα ότι είναι επιτυχημένα τόσο μέσα στην οικογένεια όσο και στη δική τους ζωή—θα υπάρχουν πολύ λιγότερες πιθανότητες να ελκυστούν από τις ψεύτικες υποσχέσεις κάποιας συμμορίας.

Ο αρχηγός μιας αστυνομικής μονάδας κατά των συμμοριών στην Καλιφόρνια μιλάει για την έκφραση που βλέπει στα πρόσωπα των συγκλονισμένων γονέων όταν οι αστυνομικοί χτυπάνε την πόρτα τους για να τους πουν ότι το παιδί τους έχει μπλέξει. Δεν μπορούν να πιστέψουν ότι αυτό το άτομο το οποίο νόμιζαν πως γνώριζαν τόσο καλά μπορεί να έχει κάνει κάτι κακό. Αλλά το παιδί τους είχε βρει καινούριους φίλους και είχε αλλάξει. Οι γονείς απλώς δεν το είχαν προσέξει.

Η Λήψη Προληπτικών Μέτρων Είναι Ζωτική

Οι άνθρωποι που ζουν σε περιοχές όπου δρουν συμμορίες λένε ότι τόσο οι νεαροί όσο και οι μεγαλύτεροι θα πρέπει να ασκούν καλή κρίση και να μην προκαλούν ούτε να απειλούν τις συμμορίες. Να αποφεύγετε τις μεγάλες ομάδες που αποτελούνται από μέλη συμμοριών και να μην αντιγράφετε την εμφάνιση ή τις ενέργειές τους, ούτε το είδος και το χρώμα των ρούχων που φοράνε. Το να τους μιμείστε θα μπορούσε να σας βάλει στο στόχαστρο μιας αντίπαλης συμμορίας.

Επίσης, αν ένα άτομο ντύνεται ή ενεργεί με τρόπο που δείχνει ότι θέλει να ανήκει σε κάποια συμμορία, τα μέλη της ίσως τον πιέσουν να γίνει ένας από αυτούς. Το πόσο σημαντικό είναι να γνωρίζει κανείς τη νοοτροπία των μελών των τοπικών συμμοριών φάνηκε καθαρά από τα λόγια ενός πατέρα τριών παιδιών από το Σικάγο. Αυτός παρατήρησε: “Αν φοράω το καπέλο μου με το γείσο προς τα δεξιά, νομίζουν ότι δεν τους σέβομαι”. Και αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει σε βία!

Να Έχετε Στενή Σχέση με τα Παιδιά Σας

Μια μητέρα είπε: «Πρέπει να γνωρίζουμε καλά τα παιδιά μας—τι αισθάνονται και τι κάνουν. Δεν έχουμε καμιά πιθανότητα επιτυχίας αν δεν εκδηλώνουμε προσωπικό ενδιαφέρον για τη ζωή τους». Κάποια άλλη μητέρα είπε ότι το πρόβλημα με τις συμμορίες δεν θα σταματήσει αν δεν το σταματήσουν οι γονείς. Και πρόσθεσε: «Ας τους δώσουμε αγάπη. Αν χαθούν αυτά, είμαστε και εμείς χαμένοι».

Γνωρίζουμε ποιοι είναι οι φίλοι των παιδιών μας, πού πηγαίνουν τα παιδιά μας μετά το σχολείο και πού βρίσκονται αργά το απόγευμα όταν έχει σκοτεινιάσει; Ασφαλώς, δεν μπορούν όλες οι μητέρες να είναι στο σπίτι όταν επιστρέφουν τα παιδιά τους από το σχολείο. Αλλά οι μεμονωμένες μητέρες οι οποίες αγωνίζονται σκληρά για να πληρώσουν το νοίκι και να θρέψουν τα παιδιά τους ίσως μπορούν να κανονίσουν με άλλες μητέρες, ή με ένα άτομο της εμπιστοσύνης τους, να προσέχει κάποιος τα παιδιά τους το απόγευμα.

Ρώτησαν έναν άντρα που ζει σε μια περιοχή όπου δρουν πολλές συμμορίες πώς θα προστάτευε τα παιδιά του από τις συμμορίες. Είπε ότι θα έβγαζε το γιο του μια βόλτα στη γειτονιά για να του δείξει τι συνέπειες έχει η δράση των συμμοριών. Θα έστρεφε την προσοχή του στα γκράφιτι και στα ερειπωμένα κτίρια και θα του έδειχνε «ότι η περιοχή δεν φαίνεται ασφαλής και ότι τα μέλη των συμμοριών είναι αργόσχολα και δεν κάνουν σχεδόν τίποτα στη ζωή τους». Και πρόσθεσε: «Κατόπιν θα του εξηγούσα ότι αν ζει σύμφωνα με τις Γραφικές αρχές δεν θα έχει τέτοια κατάληξη».

Ένα τόσο απλό πράγμα όπως το ειλικρινές ενδιαφέρον μας για τη σχολική εργασία των παιδιών μας μπορεί να είναι προστασία για αυτά. Αν το σχολείο έχει συγκέντρωση γονέων κάποιο βράδυ ή άλλοτε όταν προσκαλεί τους γονείς να επισκέπτονται τις τάξεις και να μιλάνε με τους δασκάλους, φροντίστε να πηγαίνετε. Γνωρίστε τους δασκάλους των παιδιών σας, και γνωστοποιήστε τους ότι ενδιαφέρεστε για το παιδί σας και για τη μόρφωσή του. Αν το σχολείο δεν έχει κάποιο πρόγραμμα επισκέψεων, προσπαθήστε να βρίσκετε ευκαιρίες για να μιλάτε με τους δασκάλους για τη σχολική πρόοδο του παιδιού σας και για το πώς μπορείτε να βοηθήσετε.

Μια έρευνα σε κάποια μεγαλούπολη της Αμερικής αποκάλυψε ότι, από τους μαθητές που είχαν βοήθεια ή υποστήριξη από την οικογένειά τους για τα μαθήματα, το 9 τοις εκατό είχαν μπει σε κάποια συμμορία. Αλλά στις οικογένειες που δεν έδιναν τέτοια προσοχή, διπλάσιοι μαθητές—το 18 τοις εκατό—είχαν μπει σε κάποια συμμορία. Αν η οικογένειά μας είναι στοργική και δεμένη και αν κάνουμε ωφέλιμα πράγματα μαζί, αυτό θα μειώσει την πιθανότητα να ελκυστούν τα παιδιά μας από τις ψεύτικες υποσχέσεις των συμμοριών.

Τι Χρειάζονται Πραγματικά τα Παιδιά Μας

Τα παιδιά μας χρειάζονται ό,τι και εμείς—αγάπη, καλοσύνη και στοργή. Πολλά παιδιά δεν τα έχουν αγγίξει ποτέ με στοργή και αγάπη, ούτε τους έχουν πει ποτέ ότι είναι πράγματι σημαντικά. Μακάρι ποτέ να μη συμβεί κάτι τέτοιο στα δικά μας παιδιά! Ας τα αγκαλιάζουμε, ας τους λέμε ότι τα αγαπάμε, και ας προσπαθούμε να βεβαιωνόμαστε ότι ζουν μια ηθική ζωή όπως αυτή που τους έχουμε διδάξει. Είναι τόσο πολύτιμα για εμάς ώστε δεν μπορούμε να τους συμπεριφερθούμε με κανέναν άλλον τρόπο.

Ο Τζέραλντ, πρώην μέλος συμμορίας, εξήγησε: «Δεν είχα πατέρα στον οποίο να αποβλέπω, έτσι στράφηκα στις συμμορίες για να γεμίσω αυτό το κενό στη ζωή μου». Άρχισε να παίρνει ναρκωτικά σε ηλικία 12 χρονών. Αλλά όταν ήταν 17 χρονών, η μητέρα του άρχισε μια τακτική οικιακή Γραφική μελέτη με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά. Εφάρμοσε τις θαυμάσιες αρχές της Αγίας Γραφής στη ζωή της. Ο Τζέραλντ λέει: «Είδα την αλλαγή που έκανε και σκέφτηκα: “Πρέπει να υπάρχει κάτι καλό σε αυτό”». Το θαυμάσιο παράδειγμά της τον ώθησε να αλλάξει εντελώς τη ζωή του.

Τα παιδιά μας θα πρέπει να βλέπουν ένα καλό παράδειγμα σε εμάς—ότι ζούμε με τον τρόπο που τους λέμε να ζουν. Θα πρέπει να είναι σε θέση να αισθάνονται καλά για την οικογένειά τους, όχι για τα αποκτήματά της, αλλά για τα όσα κάνει. Και θα πρέπει να έχετε βοηθήσει τα παιδιά με τέτοιον τρόπο ώστε να καμαρώνουν για την ηθική τους συμπεριφορά. Ο Άιρα Ράινερ, πρώην εισαγγελέας της κομητείας του Λος Άντζελες, το έθεσε ως εξής: «Πρέπει να πλησιάσουμε τα παιδιά προτού μπουν στις συμμορίες».

Να τους Παρέχετε Ό,τι Χρειάζονται

Τα υλικά πράγματα που παρέχουμε στα παιδιά μας δεν είναι πρωταρχικής σημασίας. Εκείνο που έχει σημασία είναι να τα βοηθάμε ώστε όταν μεγαλώσουν να γίνουν στοργικοί ενήλικοι που ενδιαφέρονται για τους άλλους και έχουν έξοχες ηθικές αρχές. Η Αγία Γραφή λέει ότι ο δίκαιος Ιακώβ αποκαλούσε τα παιδιά του «παιδιά με τα οποία [με] ευνόησε ο Θεός». (Γένεση 33:5) Αν βλέπουμε τα παιδιά μας με αυτόν τον τρόπο—ως δώρα που μας έχει δώσει ο Θεός—θα είμαστε περισσότερο πρόθυμοι να τους συμπεριφερόμαστε με αγάπη και να τα διδάσκουμε να ζουν έντιμη, δίκαιη και ηθική ζωή.

Συνεπώς, θα κάνουμε ό,τι μπορούμε για να ζούμε οι ίδιοι με τέτοιον τρόπο ώστε να θέτουμε το σωστό παράδειγμα για τα παιδιά μας. Θα τα βοηθάμε να καμαρώνουν με έναν κατάλληλο και υγιή τρόπο για την οικογένειά τους, όχι για τα υλικά αποκτήματα της οικογένειας, αλλά για το είδος των ανθρώπων που είμαστε. Έτσι, θα υπάρχουν λιγότερες πιθανότητες να αναζητήσουν υποστήριξη από εκείνους που ανήκουν στις συμμορίες.

Ένας παππούς λέει αναπολώντας τα νιάτα του: «Ποτέ δεν θα έκανα κάτι που θα ντρόπιαζε την οικογένειά μου». Παραδέχτηκε ότι ένιωθε έτσι επειδή γνώριζε πόσο τον αγαπούσαν οι γονείς του. Είναι αλήθεια ότι για μερικές μητέρες και για μερικούς πατέρες, που ποτέ δεν τους έδειξαν αγάπη οι δικοί τους γονείς, ίσως δεν είναι εύκολο να εκδηλώνουν αγάπη για τα παιδιά τους. Παρ’ όλα αυτά, οι γονείς πρέπει να προσπαθούν να δείχνουν αγάπη στα παιδιά τους.

Γιατί είναι τόσο σημαντικό αυτό; Επειδή όπως έλεγε το περιοδικό «Τι Τρέχει;» (“What’s Up”), που είναι έκδοση του Συλλόγου των Ερευνητών για τις Συμμορίες, ο οποίος εδρεύει στη Γιούτα, «όταν οι νεαροί νιώθουν ότι τους αγαπούν και αισθάνονται ασφαλείς—όχι οικονομικά ασφαλείς, αλλά συναισθηματικά ασφαλείς—οι ανάγκες που τους οδηγούν στις συμμορίες συχνά εξαφανίζονται».

Μερικοί αναγνώστες ίσως σκέφτονται ότι δεν υπάρχουν σήμερα τέτοιες οικογένειες γεμάτες αγάπη. Και όμως υπάρχουν. Μπορείτε να βρείτε πολλές από αυτές στις εκκλησίες των Μαρτύρων του Ιεχωβά σε όλο τον κόσμο. Είναι αλήθεια ότι αυτές οι οικογένειες δεν είναι τέλειες, ωστόσο έχουν ένα μεγάλο πλεονέκτημα: Μελετούν τα όσα λέει η Αγία Γραφή για την ανατροφή των παιδιών και αγωνίζονται να εφαρμόζουν τις θεϊκές αρχές της Αγίας Γραφής στη ζωή τους. Επιπλέον, διδάσκουν αυτές τις αρχές στα παιδιά τους.

Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά συμφωνούν με τη δήλωση που παρουσιάστηκε στο Περιοδικό του Αμερικανικού Ιατρικού Συλλόγου (The Journal of the American Medical Association): «Κάποιος δεν μπορεί να ελπίζει ότι . . . οι έφηβοι “απλώς θα πουν όχι” χωρίς να τους δίνει κάτι στο οποίο να “λένε ναι”». Με άλλα λόγια, αν θέλουμε να λένε τα παιδιά μας ναι σε καλά και ωφέλιμα πράγματα, πρέπει να τα καθοδηγούμε προς αυτή την κατεύθυνση.

Κανένας από εμάς δεν θα ήθελε να αναγκαστεί να πει τα λόγια που είπε κάποιος πατέρας: “Στη συμμορία, ο γιος μου βρήκε συντροφικότητα και σεβασμό, πράγματα πρωτόγνωρα για εκείνον”. Ούτε θα θέλαμε να ακούσουμε τα παιδιά μας να λένε, όπως είπε ένα νεαρό άτομο: «Μπήκα στη συμμορία επειδή χρειαζόμουν μια οικογένεια».

Εμείς, οι γονείς, πρέπει να είμαστε αυτή η οικογένεια. Και πρέπει να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να βεβαιωνόμαστε ότι τα πολύτιμα παιδιά μας εξακολουθούν να αποτελούν θερμό και αγαπητό μέρος της.

Τι Πρέπει να Προσέχουν οι Γονείς που Ενδιαφέρονται

✔ Να δαπανάτε χρόνο με τα παιδιά σας στο σπίτι, και να κάνετε πράγματα μαζί ως οικογένεια

✔ Να γνωρίσετε τους φίλους των παιδιών σας και τις οικογένειές τους, και να ελέγχετε πού πηγαίνουν τα παιδιά σας και με ποιους

✔ Να πείτε στα παιδιά σας ότι μπορούν να έρχονται σε εσάς οποτεδήποτε έχουν οποιοδήποτε πρόβλημα

✔ Να διδάξετε τα παιδιά να σέβονται τους άλλους ανθρώπους, τα δικαιώματά τους και τις απόψεις τους

✔ Να υποστηρίζετε τα παιδιά σας με το να γνωρίζεστε με τους δασκάλους τους, και να λέτε στους δασκάλους ότι τους εκτιμάτε και ότι υποστηρίζετε τις προσπάθειές τους

✔ Να μη λύνετε τα προβλήματα φωνάζοντας ή χρησιμοποιώντας βία

Τα παιδιά σας χρειάζονται την τρυφερή στοργή σας