Στο παρελθόν, τα έντυπά μας προσέδιδαν κατά καιρούς συγκεκριμένη συμβολική σημασία ακόμα και στις μικρές λεπτομέρειες της παραβολής του Ιησού για τις δέκα παρθένες, όπως τα λυχνάρια, το λάδι, τα δοχεία και ούτω καθεξής. Μήπως όμως έτσι αφήναμε τον προβολέα να στρέφεται μακριά από το απλό, επείγον μήνυμα της παραβολής;

Στην παραβολή, ο Ιησούς λέει πως οι παρθένες οφείλουν να είναι έτοιμες με τα λυχνάρια τους αναμμένα όταν έρθει ο γαμπρός. Προσέξτε πόσο παρόμοιες είναι οι οδηγίες που έδωσε στο «μικρό ποίμνιο» των χρισμένων ακολούθων του: «Η οσφύς σας να είναι περιζωσμένη και τα λυχνάρια σας να καίνε, και εσείς να είστε σαν άνθρωποι που περιμένουν τον κύριό τους όταν επιστρέφει από το γάμο». (Λουκ. 12:32, 35, 36)

Οι παρθένες, που είχαν την ευθύνη να περιμένουν την έλευση του γαμπρού στη διάρκεια αυτής της νυχτερινής επιφυλακής, έπρεπε να κρατούν τα λυχνάρια τους αναμμένα και να παραμείνουν άγρυπνες όλες εκείνες τις ώρες μέχρι το συναρπαστικό γεγονός. Ωστόσο, σε αντίθεση με τις ανόητες, πέντε από τις παρθένες πράγματι προετοιμάστηκαν, παίρνοντας μαζί με τα λυχνάρια τους και επιπρόσθετο λάδι στα δοχεία τους. Έχουν αποδειχτεί παρόμοια προετοιμασμένοι και οι πιστοί χρισμένοι;

⁸ Ασφαλώς! Σε όλη τη διάρκεια των τελευταίων ημερών, οι χρισμένοι Χριστιανοί έχουν ενεργήσει όπως εκείνες οι φρόνιμες παρθένες​—έχουν προετοιμαστεί ώστε να επιτελέσουν το διορισμό τους πιστά μέχρι το τέλος. Έχουν υπολογίσει τη δαπάνη που συνεπάγεται η πιστή υπηρεσία, κατανοώντας ευθύς εξαρχής ότι ο διορισμός τους σημαίνει πως πρέπει να εγκαταλείψουν πολλά από τα υλικά οφέλη που προσφέρει ο κόσμος του Σατανά. Αφοσιώνονται ολοκληρωτικά στον Ιεχωβά και τον υπηρετούν, όχι επειδή έχουν υπόψη τους κάποια ημερομηνία ή διορία, αλλά από αγάπη και οσιότητα για εκείνον και τον Γιο του. Διακρατούν την ακεραιότητά τους, αρνούμενοι να υιοθετήσουν το πνεύμα αυτού του πονηρού κόσμου και τις υλιστικές, ανήθικες και ιδιοτελείς τάσεις του. Ως αποτέλεσμα, παραμένουν έτοιμοι λάμποντας σταθερά ως φωτοδότες, απτόητοι από οποιαδήποτε φαινομενική καθυστέρηση στην έλευση του Γαμπρού.​—Φιλιπ. 2:15.