Το Δεκέμβριο έφτασαν στην πρωτεύουσα, τη Βιεντιάνε, δυο ιεραπόστολοι. Τέσσερις ακόμη πήγαν εκεί το Μάρτιο του 1959.

Ήταν, λοιπόν, επίκαιρος ο διορισμός των Κράουφορντ στη Βιεντιάνε, όταν αυτοί αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την Καμπότζη, το Μάιο του 1965. Όπως θυμόταν ο Τζορτζ Κράουφορντ: «Λίγες μόνο μέρες αφότου φτάσαμε στη Βιεντιάνε, διαπιστώσαμε ότι υπήρχε μια παράξενη στάση σχετικά με τις συναθροίσεις και τον τρόπο με τον οποίο έπρεπε να διεξάγονται. Μερικοί από τον όμιλο ακολουθούσαν ανθρώπους, και φάνηκε ότι συναναστρέφονταν για υλικό κέρδος. Προσπαθήσαμε να ενσταλάξουμε τη σωστή άποψη και εκτίμηση για την οργάνωση του Ιεχωβά, καθώς και την ανάγκη για στενή συνεργασία με το γραφείο τμήματος στην Μπανγκόκ. Με τη βοήθεια του αδελφού Τίμοθι Μπορτζ, κάναμε μια αλλαγή αρχίζοντας να διεξάγουμε τις συναθροίσεις σε αρμονία με τον προτεινόμενο τρόπο και το πρόγραμμα της Εταιρίας. Άρχισε να χρησιμοποιείται η λαοτινή γλώσσα. Παρ’ όλες τις συντονισμένες προσπάθειες που κάναμε για να τους ενισχύσουμε πνευματικά, εκείνοι που ακολουθούσαν ανθρώπους σιγά-σιγά απομακρύνθηκαν».