ΣΥΝΕΒΗΚΕ το έτος 32 της Κοινής μας Χρονολογίας (Κ.Χ.) στη Βηθανία, όπου έμενε ο Λάζαρος με τις δυο αδελφές του, τη Μάρθα και τη Μαρία. Οι αδελφές είχαν στείλει στον Ιησού μήνυμα ότι ο Λάζαρος ήταν άρρωστος. Ο Ιησούς αγαπούσε τον Λάζαρο και τις αδελφές του, γι’ αυτό και ξεκίνησε να πάει στη Βηθανία. Στο δρόμο, ο Ιησούς πληροφόρησε τους μαθητές του: «Λάζαρος ο φίλος ημών εκοιμήθη· αλλά υπάγω δια να εξυπνήσω αυτόν». Οι μαθητές νόμισαν ότι ο Ιησούς εννοούσε τον κατά γράμμα ύπνο. Γι’ αυτό, ο Ιησούς δήλωσε ξεκάθαρα: «Ο Λάζαρος απέθανε».—Ιωάννης 11:1-15.

Οι επισκέπτες έφτασαν τέσσερις μέρες έπειτα από το θάνατο του Λάζαρου. Όταν ο Ιησούς είδε τη Μαρία και τους άλλους να θρηνούν, «εδάκρυσεν», εκδηλώνοντας έτσι τη βαθιά του αγάπη και τη συμπόνια του. (Ιωάννης 11:17, 35) Το πτώμα του Λάζαρου το είχαν θάψει σ’ ένα σπήλαιο. Ο Ιησούς έδωσε την οδηγία να απομακρύνουν την πέτρα που έκλεινε την είσοδο του τάφου. Προσευχήθηκε στον Πατέρα του και κατόπιν φώναξε με δυνατή φωνή: «Λάζαρε, ελθέ έξω»! Ο Λάζαρος βγήκε έξω. Τι χαρά πρέπει να έδωσε αυτό στις αδελφές του!—Ιωάννης 11:38-45.

Ο Λάζαρος ήταν νεκρός τέσσερις μέρες. Αν εσείς είχατε πεθάνει, αλλά στην πραγματικότητα είχατε ζήσει στο πνευματικό βασίλειο τέσσερις μέρες και κατόπιν ανασταινόσασταν, δεν θα μιλούσατε στους άλλους γι’ αυτό; Ο Λάζαρος όμως δεν είπε τίποτα που να έδειχνε ότι έζησε σε κάποιον άλλο κόσμο.