Ως εκ τούτου, επί χιλιάδες χρόνια έχουν γίνει αμέτρητες στέψεις, επαναστάσεις, πραξικοπήματα, διορισμοί, εκλογές, δολοφονίες και αλλαγές πολιτευμάτων. Βασιλιάδες, πρωθυπουργοί, άρχοντες, πρόεδροι, γενικοί γραμματείς και δικτάτορες έχουν βρεθεί εντός και εκτός εξουσίας. Απρόσμενες αλλαγές έχουν απομακρύνει ακόμα και ισχυρούς κυβερνήτες. (Βλέπε το πλαίσιο «Βρέθηκαν Ξαφνικά Εκτός Εξουσίας», στη σελίδα 5.) Και πάλι όμως, η ικανή και διαρκής ηγεσία σπανίζει.

«Πρέπει να Αρκεστούμε σε Ό,τι Έχουμε»​—Ή Μήπως Όχι;

Δεν προκαλεί, λοιπόν, έκπληξη το ότι πολλοί έχουν απελπιστεί όσον αφορά την εξεύρεση καλής ηγεσίας. Σε μερικές χώρες, η απάθεια και η απελπισία των ανθρώπων γίνονται ιδιαίτερα φανερές την περίοδο των εκλογών. Ο Τζεφ Χιλ, δημοσιογράφος στην Αφρική, παρατήρησε: «Όταν οι άνθρωποι νιώθουν ανήμποροι να διώξουν τη μιζέρια από τη ζωή τους, τότε επικρατεί η απάθεια και η αποχή [από την ψήφο]. . . . Στην Αφρική, όταν οι άνθρωποι δεν ψηφίζουν, αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι είναι ικανοποιημένοι. Τις περισσότερες φορές, κάτι τέτοιο αποτελεί κραυγή για βοήθεια από μέρους εκείνων που νιώθουν ότι κανείς δεν τους ακούει». Παρόμοια, ένας αρθρογράφος εφημερίδας στις Ηνωμένες Πολιτείες έγραψε σχετικά με κάποιες επικείμενες εκλογές: «Μακάρι να υπήρχε ένας τέλειος υποψήφιος», και πρόσθεσε: «Δεν υπάρχει τέτοιο πρόσωπο. Ποτέ δεν υπήρξε ούτε θα υπάρξει. Πρέπει να αρκεστούμε σε ό,τι έχουμε».

Ποιος Είναι ο Κατάλληλος Ηγέτης για την Εποχή Μας;

Το 1940, υπήρξε μια κρίση ηγεσίας στο Βρετανικό Κοινοβούλιο. Ο 77χρονος Ντέιβιντ Λόιντ Τζορτζ, ο οποίος άκουσε τους διαξιφισμούς, είχε οδηγήσει τη Βρετανία σε νίκη κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, και η πολυετής του ενασχόληση με την πολιτική τού επέτρεπε να αξιολογήσει με οξυδέρκεια το έργο των υψηλόβαθμων αξιωματούχων. Κατά τη διάρκεια μιας ομιλίας του στη Βουλή των Κοινοτήτων στις 8 Μαΐου, δήλωσε: «Το έθνος είναι έτοιμο για κάθε θυσία αρκεί να έχει ηγεσία, αρκεί να δείχνει ξεκάθαρα η Κυβέρνηση πού στοχεύει και αρκεί να είναι το έθνος πεπεισμένο ότι οι ηγέτες του κάνουν το καλύτερο που μπορούν».

ΤΑ ΛΟΓΙΑ του Λόιντ Τζορτζ καθιστούν σαφές ότι οι άνθρωποι αναμένουν από τους ηγέτες τους να είναι ικανοί και να κάνουν φιλότιμες προσπάθειες για να βελτιώσουν τα πράγματα. Μια γυναίκα που συμμετείχε στην προεκλογική εκστρατεία ενός κόμματος έθεσε το ζήτημα ως εξής: «Όταν οι άνθρωποι ψηφίζουν για πρόεδρο, ψηφίζουν για κάποιον στον οποίο εμπιστεύονται τη ζωή τους, το μέλλον τους, τα παιδιά τους». Η περιφρούρηση αυτής της εμπιστοσύνης είναι τεράστιο έργο. Γιατί το λέμε αυτό;

Ο κόσμος μας πολιορκείται από προβλήματα που φαντάζουν άλυτα. Ποιος ηγέτης, για παράδειγμα, έχει αποδειχτεί τόσο σοφός και ισχυρός ώστε να μπορεί να εξαλείψει το έγκλημα και τον πόλεμο; Ποιος από τους σημερινούς ηγέτες διαθέτει τα μέσα και τη συμπόνια προκειμένου να προμηθεύσει σε κάθε άνθρωπο τροφή, καθαρό νερό και ιατρική περίθαλψη; Ποιος έχει τη γνώση και την αποφασιστικότητα να προστατέψει και να αποκαταστήσει το περιβάλλον; Ποιος είναι αρκετά ικανός και ισχυρός ώστε να διασφαλίσει ότι ολόκληρη η ανθρωπότητα θα απολαμβάνει μακρόχρονη και ευτυχισμένη ζωή;

Οι Άνθρωποι Δεν Μπορούν να τα Καταφέρουν

Είναι αλήθεια ότι ορισμένοι ηγέτες είχαν κάποια επιτυχία. Ωστόσο, ο μέγιστος χρόνος που αυτοί μπορούν να κυβερνήσουν είναι μερικές δεκαετίες—αλλά ποιος θα τους διαδεχθεί μετά; Ένας από τους ικανότερους ηγέτες που έζησαν ποτέ, ο Βασιλιάς Σολομών του αρχαίου Ισραήλ, στοχάστηκε αυτό το ερώτημα και κατέληξε στο συμπέρασμα: «Εγώ μίσησα όλη τη σκληρή εργασία την οποία έκανα καθώς εργαζόμουν σκληρά κάτω από τον ήλιο και την οποία θα άφηνα πίσω για τον άνθρωπο που θα ερχόταν έπειτα από εμένα. Και ποιος ξέρει αν αυτός θα αποδειχτεί σοφός ή ανόητος; Ωστόσο θα αναλάβει τον έλεγχο όλης της σκληρής εργασίας την οποία έκανα καθώς εργάστηκα σκληρά και στην οποία έδειξα σοφία κάτω από τον ήλιο. Και αυτό επίσης είναι ματαιότητα».​—Εκκλησιαστής 2:18, 19.

Ο Σολομών δεν γνώριζε αν ο διάδοχός του θα συνέχιζε το καλό του έργο ή θα το κατέστρεφε. Για τον Σολομώντα, ο κύκλος της διαδοχής παλιών κυβερνητών από καινούριους ήταν «ματαιότητα». Άλλες μεταφράσεις της Αγίας Γραφής αποκαλούν τη διαδικασία αυτή «ανώφελη» ή «άσκοπη». Μια άλλη αναφέρει: «Δεν έχει νόημα».

Μερικές φορές, γίνεται χρήση βίας προκειμένου να επιβληθεί μια αλλαγή κυβερνητών. Ικανοί ηγέτες δολοφονήθηκαν ενόσω εκτελούσαν τα καθήκοντά τους. Ο Αβραάμ Λίνκολν, ένας ιδιαίτερα ευυπόληπτος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, είπε κάποτε σε κάποιους ακροατές του: «Έχω επιλεχθεί προκειμένου να αναλάβω ένα σημαντικό αξίωμα για μικρό χρονικό διάστημα, και τώρα, ενώπιόν σας, μου έχουν παραχωρηθεί αρμοδιότητες που σύντομα θα παρέλθουν». Πράγματι, παρέμεινε στο λειτούργημά του λίγο καιρό. Παρά τα όσα έκανε και παρά την επιθυμία του να κάνει περισσότερα για το λαό, ο Πρόεδρος Λίνκολν ηγήθηκε της χώρας του επί τέσσερα μόνο χρόνια. Στο ξεκίνημα της δεύτερης θητείας του, δολοφονήθηκε από κάποιον που ήθελε αλλαγή στην ηγεσία.

Ακόμα και οι καλύτεροι ανθρώπινοι ηγέτες δεν μπορούν να εγγυηθούν ούτε καν το δικό τους μέλλον. Πρέπει, λοιπόν, να τους εμπιστευτείτε για να εγγυηθούν το δικό σας; Η Γραφή λέει: «Μη θέτετε την εμπιστοσύνη σας σε ευγενείς ούτε σε γιο χωματένιου ανθρώπου, από τον οποίο δεν υπάρχει σωτηρία. Το πνεύμα του βγαίνει, αυτός επιστρέφει στη γη του· εκείνη την ημέρα οι σκέψεις του αφανίζονται». Η μετάφραση του Μπάινγκτον (Byington) αποδίδει ως εξής το τελευταίο μέρος του εδαφίου 4: «Εκείνη την ημέρα οι καλόβουλες προθέσεις του χάνονται ολότελα».​—Ψαλμός 146:3, 4.

[Πλαίσιο στη σελίδα 5]

ΒΡΕΘΗΚΑΝ ΞΑΦΝΙΚΑ ΕΚΤΟΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ

Ένας ηγεμόνας μπορεί συνήθως να βασίζεται στο σεβασμό και στην υποστήριξη των υπηκόων του, αν τους παρέχει σε λογικό βαθμό ειρήνη και ασφαλείς συνθήκες διαβίωσης. Ωστόσο, αν οι άνθρωποι χάσουν την εμπιστοσύνη τους σε αυτόν για οποιονδήποτε λόγο, πολύ γρήγορα ίσως να βρεθεί κάποιος άλλος στην εξουσία. Παρακάτω αναφέρονται ορισμένα παραδείγματα καταστάσεων που ανάγκασαν ξαφνικά ισχυρούς κυβερνήτες να βρεθούν εκτός εξουσίας.

Άσχημες συνθήκες διαβίωσης. Στο τέλος του 18ου αιώνα, πολλοί Γάλλοι πολίτες ήταν υποχρεωμένοι και να πληρώνουν δυσβάσταχτους φόρους και να ζουν με λιγοστά τρόφιμα. Αυτή η κατάσταση συνέβαλε στη Γαλλική Επανάσταση, η οποία το 1793 έστειλε τον Βασιλιά Λουδοβίκο ΙΣΤ΄ στη λαιμητόμο.

Πόλεμος. Ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος έθεσε τέρμα στη διακυβέρνηση μερικών από τους ισχυρότερους αυτοκράτορες στην ιστορία. Για παράδειγμα, το 1917 η έλλειψη τροφίμων στην Αγία Πετρούπολη της Ρωσίας, η οποία προκλήθηκε λόγω του πολέμου, πυροδότησε την Επανάσταση του Φεβρουαρίου. Η εξέγερση αυτή εκθρόνισε τον Τσάρο Νικόλαο Β΄ και οδήγησε στην κομμουνιστική διακυβέρνηση. Το Νοέμβριο του 1918, η Γερμανία ήθελε να συνθηκολογήσει, αλλά οι Σύμμαχοι δεν ήταν διατεθειμένοι να σταματήσουν να πολεμούν αν δεν πραγματοποιούνταν αλλαγή στη διακυβέρνηση. Ως αποτέλεσμα, ο Γερμανός Αυτοκράτορας Γουλιέλμος Β΄ εξορίστηκε στην Ολλανδία.

Επιθυμία για διαφορετικά συστήματα διακυβέρνησης. Το 1989 το Σιδηρούν Παραπέτασμα άρθηκε. Καθεστώτα που φαίνονταν σκληρά σαν πέτρα κατέρρευσαν όταν οι υπήκοοί τους απέρριψαν τον κομμουνισμό και εδραίωσαν διαφορετικές μορφές διακυβέρνησης.