ΑΓΙΕΣ ΠΡΟΣΦΟΡΕΣ—ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΕΣ

(Λευιτικό 1:1–7:38)

Μερικές προσφορές και θυσίες του Νόμου ήταν εθελοντικές, ενώ άλλες υποχρεωτικές. Η προσφορά ολοκαυτώματος, παραδείγματος χάρη, ήταν εθελοντική. Το ολοκαύτωμα προσφερόταν εξ ολοκλήρου στον Θεό, όπως ο Ιησούς Χριστός έδωσε οικειοθελώς και ολοκληρωτικά τη ζωή του ως λυτρωτική θυσία. Η εθελοντική θυσία συμμετοχής διαιρούνταν σε μερίδια. Ένα μέρος της προσφερόταν στον Θεό πάνω στο θυσιαστήριο, ένα άλλο το έτρωγε ο ιερέας, και ένα ακόμη το έτρωγε εκείνος που έκανε την προσφορά. Παρόμοια, για τους χρισμένους Χριστιανούς, η Ανάμνηση του θανάτου του Χριστού είναι γεύμα συμμετοχής.—1 Κορινθίους 10:16-22.

Οι προσφορές για αμαρτία και οι προσφορές για ενοχή ήταν υποχρεωτικές. Οι πρώτες παρείχαν εξιλέωση για αμαρτίες που είχαν διαπραχθεί από λάθος, δηλαδή ακούσια. Οι δεύτερες ικανοποιούσαν τον Θεό όταν είχε καταπατηθεί κάποιο δικαίωμα ή αποκαθιστούσαν συγκεκριμένα δικαιώματα στο μετανοημένο παραβάτη—ή και τα δύο. Υπήρχαν επίσης οι προσφορές σιτηρών οι οποίες γίνονταν σε αναγνώριση της γενναιοδωρίας του Ιεχωβά. Όλα αυτά τα ζητήματα μας ενδιαφέρουν, επειδή οι θυσίες που απαιτούνταν υπό τη διαθήκη του Νόμου έστρεφαν την προσοχή στον Ιησού Χριστό και στη θυσία του ή στα οφέλη που απορρέουν από αυτήν.—Εβραίους 8:3-6· 9:9-14· 10:5-10.

ΣΥΓΚΡΟΤΕΙΤΑΙ ΤΟ ΑΓΙΟ ΙΕΡΑΤΕΙΟ

(Λευιτικό 8:1–10:20)

Σε ποιους δόθηκε η ευθύνη να φροντίζουν για τα καθήκοντα που περιλάμβαναν τις θυσίες και τις προσφορές; Αυτό ανατέθηκε στους ιερείς. Σύμφωνα με την κατεύθυνση του Θεού, ο Μωυσής διεξήγαγε μια τελετή καθιέρωσης για τον Ααρών, τον αρχιερέα, και για τους τέσσερις γιους του οι οποίοι θα ήταν υφιερείς. Η τελετή διήρκεσε προφανώς εφτά ημέρες και το ιερατείο άρχισε να υπηρετεί την επομένη.

Η ΑΓΙΑ ΛΑΤΡΕΙΑ ΑΠΑΙΤΕΙ ΚΑΘΑΡΟΤΗΤΑ

(Λευιτικό 11:1–15:33)

Οι διατροφικές διατάξεις σχετικά με τα καθαρά και τα ακάθαρτα ζώα ωφελούσαν τους Ισραηλίτες με δύο τρόπους. Αυτές οι διατάξεις τούς προστάτευαν από μολύνσεις τις οποίες προκαλούσαν επιβλαβείς οργανισμοί και ενίσχυαν το φραγμό μεταξύ εκείνων και των ανθρώπων από τα γύρω έθνη. Άλλες διατάξεις είχαν να κάνουν με την ακαθαρσία από νεκρά σώματα, τον τελετουργικό καθαρισμό των γυναικών μετά τη γέννα, τις διαδικασίες όσον αφορά τη λέπρα, καθώς επίσης την ακαθαρσία που προέκυπτε από τις αντρικές και τις γυναικείες σεξουαλικές εκκρίσεις. Οι ιερείς ήταν αυτοί οι οποίοι έπρεπε να μεριμνούν για ό,τι είχε σχέση με την ακαθαρσία στην οποία περιέρχονταν διάφορα άτομα.

Η ΑΓΙΟΤΗΤΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΑΤΗΡΕΙΤΑΙ

(Λευιτικό 16:1–27:34)

Οι πιο σημαντικές θυσίες για αμαρτίες προσφέρονταν την ετήσια Ημέρα της Εξιλέωσης. Για τους ιερείς και για τη φυλή του Λευί προσφερόταν ένας ταύρος. Για τις μη ιερατικές φυλές του Ισραήλ θυσιαζόταν ένα κατσίκι. Κάποιο άλλο κατσίκι το εξαπέστελλαν ζωντανό στην έρημο αφού πρώτα γινόταν ομολογία των αμαρτιών του λαού πάνω σε αυτό. Τα δύο κατσίκια θεωρούνταν ενιαία προσφορά για αμαρτία. Όλα αυτά έστρεφαν την προσοχή στο γεγονός ότι ο Ιησούς Χριστός θα θυσιαζόταν και ότι θα αφαιρούσε επίσης τις αμαρτίες.

Οι διατάξεις σχετικά με τη βρώση κρέατος και με άλλα ζητήματα μας εντυπώνουν την ανάγκη που υπάρχει για αγιότητα καθώς αποδίδουμε λατρεία στον Ιεχωβά. Ήταν ευνόητο ότι οι ιερείς έπρεπε να διατηρούν τον εαυτό τους άγιο. Οι τρεις ετήσιες γιορτές ήταν ευκαιρίες για μεγάλη χαρά και για την απόδοση ευχαριστιών στον Δημιουργό. Ο Ιεχωβά έδωσε επίσης στο λαό του διατάξεις όσον αφορά την κακή χρήση του αγίου ονόματός του, την τήρηση των Σαββάτων και του Ιωβηλαίου, τη συμπεριφορά απέναντι στους φτωχούς και τη μεταχείριση των δούλων. Οι ευλογίες οι οποίες θα απέρρεαν από την υπακοή στον Θεό αντιπαραβάλλονται με τις κατάρες που θα τους έπλητταν σε περίπτωση ανυπακοής. Επιπλέον, υπήρχαν διατάξεις για προσφορές που αφορούσαν ευχές καθώς και την αποτίμηση αυτού που πρόσφερε ο ευχέτης, όπως επίσης διατάξεις για τα πρωτότοκα των ζώων και για την προσφορά κάθε δεκάτου ως «κάτι άγιο για τον Ιεχωβά».