Πλούσιες Ανταμοιβές από την Ιερή Υπηρεσία

Όπως Το Αφηγήθηκε Ο Χάρι Μπλουρ

Πριν από εκατό χρόνια περίπου, ο παππούς μου ήταν πιστό μέλος της Μεθοδιστικής Εκκλησίας. Ήταν και ευυπόληπτος λαϊκός ιεροκήρυκας, και πρόσφερε γενναιόδωρα για πολλές εκκλησίες στο Στόουκ-ον-Τρεντ, μια πόλη παραγωγής κεραμικών στην Αγγλία. Αργότερα αντιμετώπισε σοβαρές οικονομικές δυσκολίες. Για να βοηθήσει τον παππού, ο πατέρας μου του άνοιξε ένα μικρό κατάστημα στο χωριό. Το κατάστημα είχε άδεια να πουλάει μπίρα, και όταν το έμαθαν αυτό οι Μεθοδιστές αφόρισαν αμέσως τον παππού.

Ο ΠΑΤΕΡΑΣ μου έγινε έξω φρενών και ορκίστηκε να μην ασχοληθεί ποτέ ξανά με τη θρησκεία—και τήρησε το λόγο του. Ήταν αστυνομικός, αλλά αργότερα άνοιξε ταβέρνα. Έτσι μεγάλωσα μέσα στις μυρωδιές και στους καπνούς. Η θρησκεία δεν έπαιζε κανένα ρόλο στη ζωή μου· έμαθα δε να παίζω επαγγελματικά τα περισσότερα επιτραπέζια παιχνίδια! Εντούτοις, λόγω της αρχικής επιρροής του παππού μου, είχα υγιή σεβασμό για την Αγία Γραφή, αν και γνώριζα ελάχιστα για αυτήν.

Έμαθα την Αλήθεια της Αγίας Γραφής

Το 1923 σε ηλικία 24 ετών, μετακόμισα ανατολικά, στο Νότινγκαμ, και άρχισα να βγαίνω ραντεβού με τη Μαίρη η οποία ζούσε περίπου 40 χιλιόμετρα μακριά, στο χωριό Γουέτστον νοτιοδυτικά του Λέστερ. Ο πατέρας της, ο Άρθουρ Ρεστ, έπαιζε στο παρελθόν εκκλησιαστικό όργανο σε μια τοπική εκκλησία, αλλά εκείνον τον καιρό ήταν ένθερμος Σπουδαστής της Γραφής, όπως ήταν τότε γνωστοί οι Μάρτυρες του Ιεχωβά. Ο Άρθουρ μού μιλούσε πάντα για τη νέα του πίστη—με μέτρια αποτελέσματα. Το ενδιαφέρον μου, όμως, φούντωσε όταν τον συνόδευσα στην τοπική εκκλησία των Βαπτιστών μια Κυριακή απόγευμα, στις 13 Ιουλίου 1924, για να ακούσω τη διάλεξη ενός μέλους του κοινοβουλίου ο οποίος ήταν εξέχων Βαπτιστής. Το θέμα του, «Οι Διδασκαλίες του Πάστορα Ρώσσελ στο Φως της Γραφής», μου κίνησε την περιέργεια. Έχω ακόμη τις σημειώσεις που κράτησα τότε.

Οι Βαπτιστές απέρριψαν το αίτημα των Σπουδαστών της Γραφής να απαντήσουν στην επίθεση εναντίον των πεποιθήσεών τους. Αυτό με εξόργισε και αποφάσισα να βρω ένα άλλο μέρος για να διεξαχθεί μια τέτοια συνάθροιση. Μια σιταποθήκη που υπήρχε εκεί κοντά αποδείχτηκε ιδανική. Τη σκουπίσαμε, την καθαρίσαμε, την ξαραχνιάσαμε, τραβήξαμε τις αλωνιστικές μηχανές στην άκρη, και κατόπιν ήμασταν όλοι έτοιμοι. Βρήκαμε 70 καρέκλες και τυπώσαμε διαφημιστικά.

Όταν έφτασε ο Φρανκ Φριρ από το Λέστερ για να εκφωνήσει την ομιλία, όλα τα καθίσματα είχαν γεμίσει και υπήρχαν άλλοι 70 όρθιοι! Ο σαφής και λογικός τρόπος με τον οποίο μιλούσε ο Φρανκ από τις Γραφές μού άρεσε, όπως και σε πολλούς άλλους παρόντες. Από τότε, η μικρή εκκλησία των Σπουδαστών της Γραφής στο Μπλέιμπι, κοντά στο Λέστερ, άρχισε να επεκτείνεται γρήγορα. Αυτό ήταν επίσης το σημείο στροφής στη ζωή μου—καθώς και στη ζωή της Μαίρης. Το 1925 αφιερωθήκαμε και οι δυο στον Ιεχωβά, βαφτιστήκαμε και παντρευτήκαμε.

Πνευματικές Ευλογίες

Την επόμενη χρονιά διορίστηκα διευθυντής υπηρεσίας στην Εκκλησία Μπλέιμπι. Η σύζυγός μου και εγώ επιθυμούσαμε να ακολουθήσουμε τα χνάρια των βιβλιοπωλών διακόνων και να γίνουμε ολοχρόνιοι ευαγγελιστές, αλλά σύντομα καταλάβαμε ότι η υγεία της Μαίρης δεν θα της επέτρεπε να έχει τόσο έντονο πρόγραμμα. Αν και αντιμετώπιζε προβλήματα υγείας μέχρι το θάνατό της το 1987, ήταν θαυμάσια σύντροφος και εξαίρετη διάκονος, επιδέξια στην ανεπίσημη μαρτυρία και στην έναρξη Γραφικών μελετών. Τα βράδια είτε παρακολουθούσαμε συναθροίσεις είτε μεταδίδαμε τις Γραφικές αλήθειες στους γείτονές μας.

Ήμουν μηχανικός σε μια εταιρία που κατασκεύαζε εξοπλισμό για πριονιστήρια. Η εργασία μου περιλάμβανε ταξίδια σε όλη τη Βρετανία και στη Γαλλία, και συνήθως η Μαίρη ερχόταν μαζί μου. Αυτά τα ταξίδια μάς παρείχαν ευκαιρίες για να δίνουμε πολλή μαρτυρία.

Θεμέλια για Επέκταση

Το 1925 χτίσαμε ένα όμορφο κτίριο για τις συναθροίσεις μας στο Μπλέιμπι, και από εκεί οργανώσαμε ένα αποτελεσματικό πρόγραμμα μαρτυρίας. Κάθε Κυριακή πρωί νοικιάζαμε ένα λεωφορείο που μας πήγαινε σε διάφορα χωριά και μικρότερες πόλεις. Καθ’ οδόν οι ευαγγελιζόμενοι κατέβαιναν να κηρύξουν, και το λεωφορείο τούς έπαιρνε πάλι στο δρόμο της επιστροφής. Στη διάρκεια των ζεστών καλοκαιρινών μηνών μελετούσαμε την Αγία Γραφή αργά το απόγευμα της Κυριακής χρησιμοποιώντας ένα πρόσφατο τεύχος της Σκοπιάς. Κατόπιν, στις οχτώ η ώρα, συγκεντρωνόμασταν στην αγορά του Λέστερ για μια υπαίθρια δημόσια ομιλία. Ένα βράδυ παρευρέθηκαν 200 άτομα. Αυτή η δραστηριότητα έθεσε τα θεμέλια για τις πολλές εκκλησίες που υπάρχουν τώρα μέσα και γύρω από το Λέστερ.

Το 1926 διεξάχθηκε μια ιστορική συνέλευση στο Αλεξάντρα Πάλας και στο Ρόγιαλ Άλμπερτ Χολ του Λονδίνου. Ο Ιωσήφ Φ. Ρόδερφορντ, ο τότε πρόεδρος της Εταιρίας Σκοπιά, παρουσίασε το βιβλίο Απελευθέρωσις. Η απόφαση “Μια Μαρτυρία στους Κυβερνήτες του Κόσμου” και η δυναμική δημόσια διάλεξη του αδελφού Ρόδερφορντ με τίτλο «Γιατί οι Παγκόσμιες Δυνάμεις Κλονίζονται—Η Θεραπεία» δημοσιεύτηκαν ολόκληρες σε μια μεγάλη εφημερίδα την επομένη της παρουσίασής τους. Πάνω από 10.000 άτομα άκουσαν την ομιλία, και στη συνέχεια διανεμήθηκαν παγκόσμια 50.000.000 αντίτυπα της απόφασης. Εκείνη η συνέλευση επιτάχυνε το έργο κηρύγματος στη Βρετανία.

Μεγάλη Συνέλευση στη Διάρκεια του Πολέμου

Ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος ξέσπασε το Σεπτέμβριο του 1939, και το 1941 ο πόλεμος βρισκόταν σε πλήρη εξέλιξη. Γερμανικά βομβαρδιστικά έκαναν επιδρομές μέρα νύχτα και είχε επιβληθεί πανεθνική συσκότιση. Τα τρόφιμα ήταν ελάχιστα και διανέμονταν με αυστηρά καθορισμένο δελτίο. Οι συγκοινωνίες ήταν πολύ περιορισμένες, ακόμη και οι σιδηροδρομικές. Παρ’ όλα τα φαινομενικά αξεπέραστα εμπόδια, κάναμε μια πενθήμερη πανεθνική συνέλευση στις 3-7 Σεπτεμβρίου 1941.

Η Αίθουσα Ντε Μόντφορτ του Λέστερ επιλέχθηκε για τη συνέλευση επειδή το Λέστερ βρίσκεται στο κέντρο της Αγγλίας. Εφόσον ασχολούμουν με το ξυλεμπόριο, βοήθησα στην κατασκευή διαφημιστικών πινακίδων. Επίσης εξασφάλισα τοπική συγκοινωνία για τους εκπροσώπους της συνέλευσης. Αγοράζοντας υπερτιμημένα εισιτήρια εκ των προτέρων, φροντίσαμε να κυκλοφορούν τα τραμ του Λέστερ ακόμη και την Κυριακή.

Εφόσον υπήρχαν περιορισμοί για τα ταξίδια, ελπίζαμε ότι θα μπορούσαν να έρθουν γύρω στους 3.000 Μάρτυρες. Φανταστείτε τον ενθουσιασμό μας όταν πάνω από 10.000 εκπρόσωποι είπαν ότι θα έρχονταν! Αλλά πού θα έμεναν; Πολίτες του Λέστερ φιλοξένησαν με καλοσύνη πολλά άτομα στα σπίτια τους. Επίσης, περίπου χίλια άτομα έμειναν σε σκηνές που στήθηκαν σε κάποιον αγρό, περίπου τρία χιλιόμετρα μακριά από το χώρο της συνέλευσης. Το Στρατόπεδο του Γεδεών, όπως το αποκαλούσαμε, έκανε μεγάλη εντύπωση στην περιοχή.

Νοικιάσαμε μεγάλες άσπρες σκηνές για τα διάφορα τμήματα της συνέλευσης και για να φιλοξενήσουμε τα τεράστια πλήθη που συνέρρευσαν. Όταν έγινε αντιληπτό ότι, στο φως του φεγγαριού, οι σκηνές ίσως γίνονταν στόχος για τα ναζιστικά βομβαρδιστικά, αμέσως τις καμουφλάραμε. Ο πόλεμος, και ιδιαίτερα το ότι οι Μάρτυρες δεν συμμετείχαν, ήταν κάτι που απασχολούσε τους ανθρώπους. Εκατοντάδες Μάρτυρες βρίσκονταν τότε στη φυλακή λόγω της βασισμένης στην Αγία Γραφή ουδέτερης στάσης τους.—Ησαΐας 2:4· Ιωάννης 17:16.

Η εφημερίδα Δε Σάντεϊ Πικτόριαλ (The Sunday Pictorial) της 7ης Σεπτεμβρίου 1941 ανέφερε: «Είναι εκπληκτικό να βλέπει κάποιος 10.000 ανθρώπους, κυρίως νεαρούς, να δαπανούν μία εβδομάδα μιλώντας για τη θρησκεία χωρίς να αναφέρονται στον πόλεμο παρά μόνο ως δευτερεύον ζήτημα.

»Ρώτησα αν υπήρχαν Μάρτυρες στη Γερμανία. Ναι, μου είπαν, και σχεδόν όλοι τους, περίπου 6.000 άτομα, βρίσκονταν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης».

Ο δημοσιογράφος πρόσθεσε: «Σύμφωνοι, οι Ναζί είναι ο εχθρός, αλλά οι Μάρτυρες κάνουν ελάχιστα για αυτό πέρα από το να πουλάνε φυλλάδια και να ακούνε ομιλίες».

Γενικά, τα σχόλια των εφημερίδων για εμάς ήταν αρνητικά, και οι εναντιούμενοι προσπάθησαν ακόμη και με τη βία, αλλά ανεπιτυχώς, να διαταράξουν τη συνέλευσή μας. Ωστόσο, η εφημερίδα Δε Ντέιλι Μέιλ (The Daily Mail) του Λονδίνου παραδέχτηκε κάπως απρόθυμα: «Η οργάνωση ήταν ομαλή, ήσυχη και αποτελεσματική».

Κατηγορηθήκαμε ως οι υπεύθυνοι για την έλλειψη τσιγάρων στην πόλη. Αλλά η εφημερίδα Δε Ντέιλι Μέιλ εξήγησε: «Ούτε το Λέστερ ούτε ο Οργανισμός Ελέγχου Καπνού μπορεί να παραπονεθεί ότι οι Μάρτυρες καταναλώνουν τα τσιγάρα του Λέστερ. Αυτοί δεν καπνίζουν». Επίσης, τα παράπονα ότι οι ντόπιοι δεν είχαν τρόφιμα εξαιτίας των Μαρτύρων έπεσαν στο κενό όταν εξηγήθηκε ότι τα περισσότερα από τα τρόφιμα που τους αναλογούσαν τα είχαν φέρει οι ίδιοι. Μάλιστα, στο τέλος της συνέλευσης, δωρίσαμε στο Βασιλικό Νοσηλευτικό Ίδρυμα του Λέστερ 150 δίκιλες φραντζόλες—μια σημαντική συνεισφορά για τότε, που δεν υπήρχαν τρόφιμα.

Η συνέλευση ήταν πηγή μεγάλης πνευματικής ενθάρρυνσης για τους περίπου 11.000 Μάρτυρες της Βρετανίας. Η παρουσία σχεδόν 12.000 ατόμων τούς έφερε βαθιά συγκίνηση! Οι εκπρόσωποι συμμετείχαν με χαρά στο έργο δρόμου στο Λέστερ σε άνευ προηγουμένου βαθμό και επισκέφτηκαν τα γύρω χωριά με παρουσιάσεις μέσω φωνογράφου.

Οι βασικές ομιλίες της συνέλευσης ήταν ηχογραφήσεις ομιλιών που είχαν εκφωνηθεί τον προηγούμενο μήνα στην πενθήμερη συνέλευση των Μαρτύρων του Ιεχωβά στο Σεντ Λούις του Μισούρι, στις Η.Π.Α. Η ηχογραφημένη ομιλία του αδελφού Ρόδερφορντ με θέμα «Παιδιά του Βασιλιά» ήταν από τα κύρια σημεία της συνέλευσης. Εφόσον δεν ήταν δυνατόν να εισαγάγουμε αντίτυπα του βιβλίου Τέκνα (Children), το οποίο παρουσιάστηκε στο Σεντ Λούις, αργότερα τυπώθηκε στη Βρετανία μια ειδική χαρτόδετη έκδοση. Σε όλα τα παιδιά που είχαν παρακολουθήσει τη συνέλευση στάλθηκε ένα αντίτυπο.

Η Απαράμιλλη Ετήσια Συνέλευση στο Λέστερ

Μετά τον πόλεμο, η αύξηση των διαγγελέων της Βασιλείας στη Βρετανία ήταν εκπληκτική! Στις αρχές της δεκαετίας του 1980, ο αριθμός των εκκλησιών στο Λέστερ είχε αυξηθεί στις δέκα. Τότε πληροφορηθήκαμε ότι το Κυβερνών Σώμα των Μαρτύρων του Ιεχωβά είχε αποφασίσει να γίνει η ετήσια συνέλευση της Βιβλικής και Φυλλαδικής Εταιρίας Σκοπιά στο Λέστερ το 1983. Εφόσον ήμουν ο επίσκοπος πόλης στο Λέστερ, σύντομα συμμετείχα στις προετοιμασίες, όπως ήταν η ενοικίαση της Αίθουσας Ντε Μόντφορτ για δεύτερη φορά.

Δεκατρία μέλη του Κυβερνώντος Σώματος ήρθαν από τα κεντρικά γραφεία της Εταιρίας στο Μπρούκλιν για εκείνη την περίσταση. Συνολικά 3.671 εκπρόσωποι—αυτή τη φορά από όλο τον κόσμο, και κυρίως παλαίμαχοι—γέμισαν την αίθουσα. Άλλα 1.500 άτομα άκουσαν το πρόγραμμα από μια γειτονική Αίθουσα Συνελεύσεων.

Ο Άλμπερτ Ντ. Σρόντερ, που είχε την επίβλεψη του γραφείου τμήματος της Εταιρίας Σκοπιά στο Λονδίνο όταν έγινε η συνέλευσή μας στο Λέστερ την περίοδο του πολέμου, προήδρευσε σε εκείνη την ετήσια συνέλευση. Αναπολώντας τη συνέλευση του 1941, ο αδελφός Σρόντερ ρώτησε: «Πόσοι από εσάς ήσασταν παρόντες τότε;» Οι μισοί και πλέον από το ακροατήριο σήκωσαν τα χέρια τους. «Τι αντάμωση είναι αυτή για όλους εσάς τους πιστούς και οσίους!» αναφώνησε. Ήταν πράγματι αξέχαστη εμπειρία.

Σε ηλικία 98 ετών, υπηρετώ ακόμη ως γραμματέας στην εκκλησία μας και εξακολουθώ να κάνω δημόσιες ομιλίες, αν και τώρα τις εκφωνώ καθιστός. Μετά το θάνατο της Μαίρης το 1987, παντρεύτηκα την Μπετίνα, μια χήρα την οποία η Μαίρη και εγώ γνωρίζαμε πολλά χρόνια. Είμαι ευγνώμων για την καλή φροντίδα που λαβαίνω, τόσο από σωματική όσο και από πνευματική άποψη. Παρά τους περιορισμούς λόγω της κλονισμένης υγείας της Μαίρης και τώρα των γηρατειών μου, έχω διαπιστώσει ότι, κάνοντας πολλά στην ιερή υπηρεσία, απολαμβάνουμε πάντα πλούσιες ανταμοιβές.—1 Κορινθίους 15:58.