Στραφήκαμε στην Πηγή της Αληθινής Δικαιοσύνης

Όπως το αφηγήθηκε ο Έρβιν Γκρόσε

ΠΡΙΝ από μερικά χρόνια, το χάραμα μ’ έβρισκε έξω από τις πύλες ενός τεράστιου ναυπηγίου στο Κίελο της Γερμανίας όπου μοίραζα φυλλάδια και πουλούσα το Ρότε Φάνε, το περιοδικό του KPD/ML.a Παράλληλα πάσχιζα να προσελκύσω εργάτες και μαθητευόμενους σε δημόσιες συζητήσεις. Το να προσπαθώ να τους πείσω για τις κομμουνιστικές απόψεις μου ήταν ένα δύσκολο και άχαρο έργο.

Ωστόσο, δεν άφησα να με καταβάλει αυτό το γεγονός. Είχα ανακαλύψει ένα σκοπό στη ζωή μου: το να βοηθώ στην επικράτηση δίκαιων συνθηκών μέσω μιας παγκόσμιας επανάστασης. Πώς είχα καταλήξει σ’ αυτή την άποψη; Θα ικανοποιούσε άραγε την πείνα μου για δικαιοσύνη αυτός ο σκοπός που είχα στη ζωή μου;

Αναζήτηση Δικαιοσύνης

Ο τρόπος ζωής που είχαν οι γονείς μου χαρακτηριζόταν από την έντονη επιδίωξη υλικής ευημερίας κι αυτό εμένα δεν με συγκινούσε καθόλου. Εμείς οι νεαροί αναζητούσαμε κάτι καλύτερο. Δοκιμάζαμε νέους τρόπους ζωής και διακηρύτταμε νέους στόχους στη ζωή. Εκείνο τον καιρό, ο πόλεμος στο Βιετνάμ και η αναταραχή των φοιτητών βρίσκονταν στην πρώτη γραμμή της δημοσιότητας. Είχαμε καταλήξει στην άποψη ότι αθώοι άνθρωποι πλήρωναν με τη ζωή τους τη μεγαλομανία των πολιτικών και των καπιταλιστών. Αυτή η κατάσταση βασάνιζε το μυαλό μου κι άρχισα να μισώ το καπιταλιστικό σύστημα.

Είχα επίσης απορρίψει τις καθιερωμένες θρησκείες. Μια εμπειρία που είχα, όταν υπηρετούσα στις ένοπλες δυνάμεις της Δυτικής Γερμανίας, συντέλεσε στο να πάρω αυτή την απόφαση. Ενώ κάναμε στρατιωτικές ασκήσεις, μας διέκοψαν για να παρακολουθήσουμε τη θεία λειτουργία στο στρατόπεδο, και χώρισαν τους στρατιώτες σε Καθολικούς και Προτεστάντες. Μόλις τελείωσε η θεία λειτουργία, οι κληρικοί και των δύο θρησκευμάτων ευλόγησαν το βαρύ πυροβολικό! Είχα συγκλονιστεί. Δεν ήταν κατασκευασμένα αυτά τα όπλα για να σκοτώνουν; Και μήπως, όταν με δίδασκαν θρησκευτικά στο σχολείο, δεν μου είχαν μάθει την εντολή «Μη φονεύσης»;—Έξοδος 20:13.

Πίστευα ότι ο Καρλ Μαρξ είχε δίκιο αποκαλώντας τη θρησκεία «το όπιο του λαού» γιατί αυτή άφηνε τους ανθρώπους αδύναμους μπροστά στα συμφέροντα του καπιταλισμού. Έτσι, αφού έφυγα από το στρατό, παραιτήθηκα από την εκκλησία και άρχισα να κάνω τακτικά μαθήματα για τον Μαρξισμό-Λενινισμό. Διάβασα επίσης τα έργα του Μάο Τσε-τουνγκ. Όλα αυτά ενίσχυσαν την πεποίθησή μου ότι μόνο μια παγκόσμια επανάσταση θα μπορούσε να ξεριζώσει το κακό. Πίστευα πως μόνο μ’ αυτά τα μέσα θα μπορούσε να εμφανιστεί μια νέα ανθρώπινη κοινωνία η οποία θα χαρακτηρίζεται από δικαιοσύνη.

Εκπαιδευόμουν από το KPD/ML σχετικά με το πώς να πείθω τους εργάτες για τις διδασκαλίες του Λένιν και να τους προσφέρω φυλλάδια και το Ρότε Φάνε. Στις διαδηλώσεις, επίσης, κρατούσα πανό και οδηγούσα αυτοκίνητα που είχαν μεγάφωνα. Παρ’ όλα αυτά, με θεωρούσαν απλώς ως υποστηρικτή του κόμματος. Πριν με δεχτεί η κεντρική επιτροπή ως μέλος, έπρεπε να δοκιμαστώ, υπηρετώντας το κόμμα για κάποιο χρονικό διάστημα και ενισχύοντάς το οικονομικά.

Διαφορετικά στην Πράξη—Πικρή Απογοήτευση!

Είχα σπουδάσει μηχανολογικό σχέδιο, αλλά με ενδιέφερε περισσότερο η τέχνη των σοσιαλιστών ζωγράφων και ήθελα να είμαι κι εγώ τόσο δημιουργικός όσο ήταν κι αυτοί. Έτσι, κατέθεσα τα χαρτιά μου για μια θέση στο Κολέγιο Τέχνης του Δυτικού Βερολίνου. Με δέχτηκαν και το Φεβρουάριο του 1972 άρχισα τις σπουδές μου γύρω από την τέχνη.

Εδώ ήρθα ξανά σε επαφή με το κόμμα και σύντομα στεκόμουν μπροστά από τις πύλες των εργοστασίων πουλώντας το Ρότε Φάνε. Σχεδίαζα επίσης πλακάτ και ζωγράφιζα πάνω σε κόκκινες σημαίες πορτραίτα των Μαρξ, Ένγκελς, Λένιν και Μάο Τσε-τουνγκ.

Είχα αποφασίσει να μην παντρευτώ ποτέ, ώσπου συνάντησα τη Λίντα. Ανακάλυψα ότι είχε μια σπάνια ιδιότητα, την πιστότητα, και αυτό με έκανε ν’ αλλάξω γνώμη. Παντρευτήκαμε μετά από πέντε μήνες, ξεκινώντας έναν αρμονικό γάμο, όπως αποδείχτηκε τελικά.

Στο παρελθόν είχα ζήσει με μια ομάδα νεαρών που υποστήριζαν ποικίλες αριστερές ιδεολογίες. Κάναμε ευρείες συζητήσεις, αλλά επίσης υπήρχε διχόνοια και εχθρότητα. Η κατάσταση ήταν παρόμοια στα διάφορα κομμουνιστικά κόμματα. Το καθένα υποστήριζε ότι όλα τα άλλα δεν είχαν καταλάβει καλά την κομμουνιστική ιδέα και έπρεπε να ενωθούν με το «αληθινό» κόμμα. Είχαν χαραχτεί οι γραμμές της μάχης!

Μέσα στο δικό μου κόμμα, οι διαμάχες ανάμεσα στην αριστερή και στη δεξιά πτέρυγα ήταν συνηθισμένες. Τα εξέχοντα μέλη προσπαθούσαν να παραγκωνίσουν το ένα το άλλο. Τελικά, κουράστηκα από τους καβγάδες και τις προσβολές και αυτό σταδιακά με οδήγησε στο να κόψω κάθε σχέση με το κόμμα. Το θεώρησα παράλογο να έχει κανείς σχέσεις με κάτι που στην πραγματικότητα δεν μπορούσε να φέρει καμιά αλλαγή. Το κομμουνιστικό ιδεώδες αποδείχτηκε από μόνο του ανέφικτο στην πράξη! Όμως, βαθιά στην καρδιά μου είχα παραμείνει Μαρξιστής.

Η Λίντα μου Μιλάει για τον Θεό

Μια νύχτα, καθώς πηγαίναμε με το αυτοκίνητο από το Κίελο στο Βερολίνο, η Λίντα με άφησε εμβρόντητο. Μού είπε: «Είμαι πεπεισμένη ότι υπάρχει Θεός, και βαθιά μέσα μου πιστεύω σ’ αυτόν». Αυτό ήταν κάτι που ποτέ μου δεν περίμενα ν’ ακούσω! Η Λίντα είχε υποστηρίξει τα Μαρξιστικά ιδανικά μου.

Ακολούθησε μια έντονη συζήτηση γύρω από τον διαλεκτικό υλισμό και τον Μαρξισμό. Ο Μαρξισμός διατείνεται ότι ο άνθρωπος αντλεί ολόκληρη την πνευματική, διανοητική και ηθική ζωή του από το κοινωνικό του περιβάλλον. Συνεπώς, ο «νέος» άνθρωπος δημιουργείται σαν αποτέλεσμα της εκπαίδευσης στην κομμουνιστική ιδεολογία και της θετικής αλλαγής στο περιβάλλον. Ωστόσο, η Λίντα ήταν εκπαιδευμένη τεχνικός εργαστηρίου, και ήξερε καλύτερα! Μπορούσε ν’ αποδείξει ότι η συμπεριφορά του ανθρώπου επηρεάζεται και από την γενετική του κατασκευή επίσης. Τελικά σταματήσαμε τη συζήτηση για να αποφύγουμε τον καβγά.

Στη διάρκεια ενός μεταγενέστερου ταξιδιού, η Λίντα θέλησε ξανά να μιλήσει μαζί μου για τον Θεό. Σύμφωνα με τη δική μου άποψη, η θεωρία της εξέλιξης αποδείκνυε ότι το καθετί προερχόταν από υλικά πράγματα και ήταν αποτέλεσμα απλής τύχης. Η Λίντα μου ανέφερε τις αρχές της θερμοδυναμικής, το νόμο της αδράνειας και άλλους φυσικούς νόμους για να μου αποδείξει ότι πρέπει να υπάρχει ένας νοήμονας πρωτουργός της ζωής. Εγώ επέμενα στις δικές μου απόψεις. Ωστόσο, η φιλοσοφία μου για τη ζωή και τα ιδανικά μου ήταν έτοιμα να καταρρεύσουν!

Πέρασε ένας χρόνος. Ένα κυριακάτικο πρωινό, η Λίντα έβγαλε ξαφνικά ένα χοντρό βιβλίο και άρχισε να μου διαβάζει μέσα απ’ αυτό. Ήταν μια ιστορία για έναν άνθρωπο ο οποίος έκοψε ένα δέντρο, χρησιμοποίησε το μισό για να φτιάξει ένα άψυχο είδωλο κι έπειτα το ικέτευε: «Λύτρωσόν με». Η αξιοθαύμαστη περιγραφή της θρησκείας με εντυπωσίασε πάρα πολύ. Φανταστείτε την έκπληξή μου όταν έμαθα ότι βρισκόταν μέσα στην Αγία Γραφή.—Ησαΐας 44:14-20.

Ζήτησα από τη σύζυγό μου να μου πει περισσότερα. Μου μιλούσε για πέντε ώρες—αρχίζοντας από τον ξεπεσμό του ανθρώπου στην Εδέμ και τελειώνοντας με την αποκατάσταση του Παραδείσου όπως περιγράφεται στο βιβλίο της Αποκάλυψης. Όταν τελείωσε η Λίντα είχε εξαντληθεί εντελώς, όμως εγώ αισθανόμουν σαν να είχαν πέσει λέπια από τα μάτια μου, και μπορούσα να δω καθαρά για πρώτη φορά. Φυσικά, ήθελα να πληροφορηθώ πού τα είχε μάθει η Λίντα όλα αυτά.

Μου είπε ότι όταν ήταν 14 χρονών μελετούσε την Αγία Γραφή με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά στο Βερολίνο κι αργότερα βαφτίστηκε κιόλας. Στα 18 της χρόνια έπρεπε να μετακομίσει μακριά εξαιτίας της εργασίας της, και δυστυχώς, εγκατέλειψε το δρόμο της αλήθειας. Στη συνέχεια, όταν επέστρεψε στο Βερολίνο, αναμείχθηκε με κάποια αριστερή πολιτική παράταξη. Η ευτυχία που ένιωθε στο γάμο μας την έκανε να αναζητήσει τον Θεό ξανά. Άραγε θα τη συγχωρούσε εκείνος για τα λάθη της; Ήξερε ότι ο μόνος τρόπος για να διαφυλάξουμε τη ζωή μας και την ευτυχία στο γάμο μας ήταν να στραφούμε μετανιωμένοι στον Θεό. Όμως εγώ δεν είχα φτάσει σ’ αυτό το σημείο ακόμα. Χρειαζόμουν περισσότερο χρόνο.

Στροφή προς τη Σωστή Κατεύθυνση

Κάποιο καλοκαιρινό βράδυ παρακολουθούσαμε το χρυσαφένιο ηλιοβασίλεμα πάνω από την πόλη. Η Λίντα είπε: «Πιθανόν να μπορούμε να απολαμβάνουμε τέτοια πράγματα για λίγο καιρό ακόμα, Έρβιν. Αλλά θα μας διατηρήσει ζωντανούς ο Θεός όταν επέμβει; Του δίνουμε εμείς κάποια αιτία για να το κάνει αυτό;» Αυτό μ’ έκανε να συνέλθω. Είχα μάθει μερικά πράγματα για τον Ιεχωβά, αλλά όπως ήταν φανερό δεν ήξερα αρκετά. Έτσι αποφάσισα να στραφώ σε εκείνον οριστικά.

Μετά από λίγο καιρό, ενώ βρισκόμασταν στην αγορά, είδαμε μια ηλικιωμένη γυναίκα καθισμένη σε μια αναπηρική πολυθρόνα να κρατάει τη Σκοπιά. Της ζητήσαμε να μας πει τις ώρες των συναθροίσεων στην τοπική Αίθουσα Βασιλείας, και τα μάτια της άρχισαν να λάμπουν. Έπιασε τα χέρια μας σφιχτά: «Χαίρομαι που νέοι άνθρωποι σαν κι εσάς θέλουν να μάθουν για την Αγία Γραφή», είπε επανειλημμένα. Πλημμυρισμένη από χαρά, ανακάθησε στην αναπηρική της πολυθρόνα και αγκάλιασε τη Λίντα. Πήραμε μερικά περιοδικά και υποσχεθήκαμε να πάμε στην επόμενη συνάθροιση.

Φτάσαμε λίγο πριν αρχίσει. Είχα μακριά μαλλιά και μούσι και φορούσα παντελόνι τζιν και μπλουζάκι. Η Λίντα φορούσε ένα γαλάζιο φόρεμα, που ήταν το νυφικό της θείας της πριν από 30 χρόνια. Είδα έναν άντρα ντυμένο με σακάκι και γραβάτα να στέκεται στην είσοδο και σκέφτηκα: ‘Τι παλιά μυαλά! Καλή αρχή κάναμε!’ Ωστόσο, ήταν φιλικός και είπε: «Σας περιμέναμε». Ξαφνιάστηκα, αλλά του είπα: «Θέλουμε να κάνουμε μια Γραφική μελέτη». Ακόμα κι αυτό δεν τον εξέπληξε. «Το έχουμε ήδη διευθετήσει», μου απάντησε. Λίγο εκνευρισμένοι, μπήκαμε μέσα.

Στη διάρκεια της συνάθροισης, αισθάνθηκα πολλές φορές σαν να απευθυνόταν ο ομιλητής σ’ εμένα προσωπικά. Και μερικοί στην εκκλησία ένιωσαν έκπληξη όταν η Λίντα έβγαλε τη Σκοπιά την οποία είχε προετοιμάσει από πριν για τη μελέτη. Αφού τελείωσε το δίωρο πρόγραμμα, η ηλικιωμένη αδελφή ήρθε και μας αγκάλιασε, ενώ το πρόσωπό της έλαμπε από χαρά. Αυτή ήταν που είχε διαδώσει τα νέα για τον ερχομό μας. Είχαν γίνει διευθετήσεις για να κάνουμε μια τακτική οικιακή Γραφική μελέτη με τον αδελφό που μας είχε καλωσορίσει, και μετά από εννιά μήνες, στις 4 Απριλίου 1976, συμβόλισα την αφιέρωσή μου στον Ιεχωβά με βάφτισμα στο νερό.

Πόσο χαρούμενος ήμουν που είχα γνωρίσει Εκείνον που υποσχέθηκε: «Ιδού, κάμνω νέα τα πάντα»! (Αποκάλυψις 21:5) Και πώς πρόκειται να φέρει ο Δημιουργός δικαιοσύνη; Τα εδάφια Παροιμίαι 2:21, 22 δίνουν την απάντηση: «Διότι οι ευθείς θέλουσι κατοικήσει την γην, και οι τέλειοι θέλουσιν εναπολειφθή εν αυτή. Οι δε ασεβείς θέλουσιν εκκοπή από της γης, και οι παράνομοι θέλουσιν εκριζωθή απ’ αυτής».

Ενώ προηγουμένως στεκόμουν έξω από τις πύλες των εργοστασίων με το Ρότε Φάνε, τώρα τα Σάββατα βρισκόμουν στην Οδό Καρλ Μαρξ στο Μπερλίν-Νόικελν κάνοντας έργο με τη Σκοπιά. Τώρα μπορούσα να μιλάω για κάτι που κανένα ανθρωποποίητο σύστημα δεν μπορεί να προσφέρει: την αιώνια ζωή. (Ιωάννης 17:3) Έμαθα πώς «οι ευθείς» ήδη από τώρα εκπαιδεύονται για να φορέσουν τη ‘νέα προσωπικότητα, η οποία ανανεώνεται, μέσω ακριβούς γνώσης’. (Κολοσσαείς 3:10, ΜΝΚ) Αυτή η εκπαίδευση για ένα νέο κόσμο δεν θα αποτύχει!

Όσο για τη Λίντα, ήταν αποφασισμένη να μην ξαναστραφεί ποτέ πια μακριά από την Πηγή της αληθινής δικαιοσύνης. Ο Πέτερ και η Ρένι, οι οποίοι μας δίδαξαν τις οδούς του Ιεχωβά, διέκριναν τι χρειαζόταν πνευματικά και τη βοήθησαν να κάνει πρόοδο.

Νέοι Στόχοι στο Μονοπάτι της Δικαιοσύνης

Στο κολέγιο φανερά αποδοκίμαζαν τις πεποιθήσεις που τώρα υποστήριζα με τόσο ζήλο. Ο καθηγητής της τάξης μου, ο οποίος ήταν ένας διάσημος ζωγράφος, μου υπέδειξε ότι έπρεπε να αποφασίσω αν θα διαλέξω την τέχνη ή τη νέα μου πίστη. Έτσι, εγκατέλειψα τη ζωγραφική και έψαξα για εργασία που θα μας επέτρεπε να πραγματοποιήσουμε το νέο στόχο μας: την υπηρεσία σκαπανέα. Έχοντας αυτό στη διάνοιά μας, η Λίντα κι εγώ αναφέραμε επανειλημμένα την επιθυμία μας στον Ιεχωβά μέσω προσευχής. Στείλαμε τις αιτήσεις μας μισό χρόνο πριν από την ημερομηνία που είχαμε προγραμματίσει για ν’ αρχίσουμε, την 1η Σεπτεμβρίου 1977.

Αν και δεν ήταν εύκολο, με τη βοήθεια του Ιεχωβά πετύχαμε το στόχο μας. Στο μεταξύ, από την 1η Ιανουαρίου του 1985, η Λίντα κι εγώ υπηρετούμε ως ειδικοί σκαπανείς—κι έτσι μπορέσαμε να εκπληρώσουμε άλλη μια διακαή μας επιθυμία. Το να χρησιμοποιούμε όλη μας τη δύναμη για να βοηθήσουμε τους ανθρώπους να γνωρίσουν το μονοπάτι της αληθινής δικαιοσύνης μάς φέρνει πολύ μεγάλη ικανοποίηση.

Τι απέγινε τελικά η λαχτάρα μου για δικαιοσύνη; Ικανοποιήθηκε; Ναι. Σήμερα γνωρίζω την αληθινή σημασία των λόγων του Ιησού στο εδάφιο Ματθαίος 5:6: «Μακάριοι οι πεινώντες και διψώντες την δικαιοσύνην, διότι αυτοί θέλουσι χορτασθή».

[Υποσημειώσεις]