Από τους Αναγνώστες Μας

Θρησκεία και Πόλεμος Σας γράφω για να εκφράσω την εκτίμησή μου για την πληροφοριακή σειρά που εξέταζε την ανάμειξη της θρησκείας στον πόλεμο. (22 Απριλίου 1997) Το πρώτο άρθρο, «Σκοτώνουν εν Ονόματι του Θεού», τράβηξε πραγματικά την προσοχή μου. Ήταν σύντομο και επί του σημείου, ιδιαίτερα όταν παρουσίαζε λογικά επιχειρήματα όσον αφορά το γιατί ο Ιεχωβά Θεός επιδοκίμασε τη θανάτωση των Χαναναίων από τους αρχαίους Ισραηλίτες.

Σ. Τζ., Ηνωμένες Πολιτείες

Αφήγηση της Τζίντζερ Κλάους Επιτρέψτε μου να σας πω πόσο ενθαρρύνθηκα από την εμπειρία της Τζίντζερ Κλάους, «Τώρα Χαίρομαι που Είμαι Ζωντανή!» (22 Απριλίου 1997) Όπως και εκείνη, έχασα και εγώ την αυτοπεποίθησή μου, νόμιζα ότι δεν είχα αξία και ότι δεν με αγαπούσαν. Επειδή δεν μπορούσα να αντιμετωπίσω αυτά τα συναισθήματα, έλεγα με δάκρυα στον Θεό κάθε μέρα ότι ήθελα να πεθάνω. Θεωρούσα το θάνατο πολυπόθητη ανακούφιση. Αλλά κάποια μέρα προσευχήθηκα: «Αν είναι θέλημά σου, σε παρακαλώ δώσε μου την ενθάρρυνση που χρειάζομαι για να ζήσω». Αμέσως έπειτα από εκείνη την προσευχή, έλαβα αυτό το τεύχος του Ξύπνα! Όταν είδα αυτό το άρθρο, σκέφτηκα ότι ο Θεός είχε απαντήσει στην προσευχή μου. Έμαθα από την Τζίντζερ ότι η αίσθηση του χιούμορ και το να μην παίρνω τον εαυτό μου πολύ στα σοβαρά μπορούν να με βοηθήσουν να διατηρώ θετική στάση. Μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι αυτό το περιοδικό μού έχει δώσει τη θέληση να ζω.

Μ. Κ., Ιαπωνία

Μόλις τέλειωσα το άρθρο το οποίο διάβασα για έκτη, και όχι τελευταία φορά! Είμαι 21 ετών και ολοχρόνια κήρυκας των καλών νέων. Νιώθω μεγάλο θαυμασμό για την Τζίντζερ Κλάους λόγω του ζήλου που έχει για το έργο κηρύγματος παρά το γεγονός ότι είναι καθηλωμένη σε αναπηρικό καροτσάκι. Η εμπειρία της με υποκίνησε να κάνω ό,τι μπορώ για να υπηρετώ τον Ιεχωβά.

Σ. Ζ., Ιταλία

Άπειρες ευχαριστίες για τη συγκινητική εμπειρία. Εξαιτίας μυϊκής δυστροφίας, είμαι καθημερινά καθηλωμένη στο κρεβάτι για ένα μεγάλο μέρος της ημέρας και δυσκολεύομαι πολύ να κάνω το έργο κηρύγματος από το αναπηρικό καροτσάκι. Η εμπειρία της Τζίντζερ με ενθάρρυνε πολύ και με βοηθάει να αντιμετωπίζω τις στιγμές που είμαι λίγο καταθλιμμένη εξαιτίας της αρρώστιας μου.

Μ. Ρ., Ιταλία

Γιατί να Είμαι Τόσο Άρρωστος; Σας ευχαριστώ για το άρθρο «Οι Νεαροί Ρωτούν . . . Γιατί να Είμαι Τόσο Άρρωστος;» (22 Απριλίου 1997) Είμαι 21 ετών και έχω δρεπανοκυτταρική αναιμία. Μπορώ να καταλάβω τα αισθήματα των νεαρών ατόμων σε αυτό το άρθρο. Συχνά αναρωτιέμαι αν θα με αγαπήσει κανείς και αν θα θέλει να με παντρευτεί παρά το ότι έχω αυτό το πρόβλημα υγείας. Αλλά το άρθρο σας με βοήθησε επειδή τώρα ξέρω ότι δεν είμαι η μόνη που νιώθω έτσι.

Ντ. Ρ., Ηνωμένες Πολιτείες

Αχώριστες Φίλες Σας ευχαριστώ για την εμπειρία της Αν Μαρί Έβαλντσον. (22 Απριλίου 1997) Γέμισα θαυμασμό για τον τρόπο με τον οποίο κάνει πνευματική πρόοδο αυτή η αδελφή παρά την αναπηρία της. Η αφήγηση με έβαλε σε σκέψεις. Πολλοί από εμάς δεν εκτιμούμε αυτά που μας έχουν δοθεί ώστε να τα χρησιμοποιούμε στην υπηρεσία του Ιεχωβά. Θα ήθελα να επαινέσω την αδελφή και την πιστή της φίλη. Τι θαυμάσιο παράδειγμα!

Ρ. Α., Ισημερινός

Το να γνωρίζω ότι κάποιο άτομο που είναι τυφλό από φυσική άποψη εργάζεται, ενασχολείται στη διακονία από σπίτι σε σπίτι, διεξάγει Γραφικές μελέτες και παρακολουθεί τις Χριστιανικές συναθροίσεις κάθε εβδομάδα είναι πολύ ενθαρρυντικό. Με έκανε να νιώσω ότι το να κάνω το καλύτερο που μπορώ στη διακονία, θέτοντάς την στην πρώτη θέση, αξίζει την προσπάθεια. Η αξία της πνευματικής όρασης είναι πράγματι ασύγκριτη. Θα θυμάμαι την Αν Μαρί Έβαλντσον με βαθιά αγάπη και εκτίμηση.

Τζ. Ο., Νιγηρία