Κήρυγμα στην Ιάβα

Όταν η μηχανή επισκευάστηκε, ο Φωτοδότης άφησε πίσω του το Πορτ Μόρεσμπι και έβαλε πλώρη για το νησί Ιάβα στις Ολλανδικές Ανατολικές Ινδίες (κυρίως η σημερινή Ινδονησία). Αφού έκαναν αρκετές στάσεις για ανεφοδιασμό, αγκυροβόλησαν στην Μπατάβια (σημερινή Τζακάρτα) στις 15 Ιουλίου 1935.

Όταν έφτασαν εκεί, ο Τσαρλς Χάρις, ένα από τα μέλη του πληρώματος, έφυγε από τον Φωτοδότη και έμεινε στην Ιάβα, όπου συνέχισε να κηρύττει με ζήλο τα καλά νέα.b «Εκείνη την εποχή», είπε, «ουσιαστικά δίναμε Γραφικά έντυπα και μετά συνεχίζαμε στην επόμενη πόλη. Είχα μαζί μου έντυπα στην αγγλική, στην αραβική, στην ινδονησιακή, στην κινεζική και στην ολλανδική. Οι άνθρωποι έπαιρναν μετά χαράς τα έντυπά μας, οπότε έδινα μέχρι και 17.000 τον χρόνο».

Ο ζήλος του Τσαρλς τράβηξε την προσοχή των ολλανδικών αρχών. Κάποτε, ένας αξιωματούχος ρώτησε κάποιον άλλον αδελφό, ο οποίος κήρυττε στην Ιάβα, πόσοι Μάρτυρες υπήρχαν στην ανατολική Ιάβα, εκεί όπου βρισκόταν ο Τσαρλς. «Μόνο ένας», απάντησε ο αδελφός. «Και θες να το πιστέψω;» φώναξε ο αξιωματούχος. «Πρέπει να έχετε έναν ολόκληρο στρατό εκεί πέρα, αν κρίνω από τον αριθμό των εντύπων που έχετε μοιράσει».

Κήρυγμα στη Σουμάτρα

Από την Πινάνγκ, το πλήρωμα διέσχισε τον Πορθμό της Μελάκα και έφτασε στο Μεντάν της Σουμάτρας (σήμερα αποτελεί μέρος της Ινδονησίας). Ο Έρικ Γιούινς θυμάται: «Η παραμονή μας στην περιοχή του Μεντάν ήταν ενδιαφέρουσα και ευχάριστη, και τα καλά νέα συνάντησαν πολλά ευήκοα αφτιά». Οι αδελφοί έδωσαν περίπου 3.000 έντυπα σε εκείνη την περιοχή.

Καθώς ο Φωτοδότης συνέχισε την πορεία του προς τα νότια, το πλήρωμα κήρυξε σε μεγάλα λιμάνια της ανατολικής πλευράς της Σουμάτρας. Τον Νοέμβριο του 1936, το ιστιοφόρο επέστρεψε στη Σιγκαπούρη, και ο Έρικ Γιούινς κατέβηκε εκεί. Λίγες εβδομάδες αργότερα, παντρεύτηκε την Αϊρίν Στράους, μια Μάρτυρα που έμενε στη Σιγκαπούρη. Ο Έρικ και η Αϊρίν συνέχισαν μαζί το σκαπανικό στη Σουμάτρα. Φυσικά, ο Φωτοδότης χρειαζόταν τώρα καινούριο καπετάνιο.