Γύρω στο έτος 820 π.Χ., ο προφήτης του Θεού, ο Ιωήλ, μίλησε για μια παρόμοια πληγή. Με παραστατικούς όρους, αξεπέραστους σε ακρίβεια και ρεαλισμό, περιέγραψε πώς θα ερημωνόταν το έθνος του Ιούδα από μια βίαιη επίθεση εντόμων. Ωστόσο, εκείνη η πληγή εξεικόνιζε κάποιο πράγμα πολύ σημαντικότερο από μια οικολογική απειλή. Ήταν κήρυκας ‘της ημέρας του Ιεχωβά’! Η γενιά μας αντιμετωπίζει αυτή την ‘επιφανή [φοβερή, ΜΝΚ] ημέρα’ και όλη την καταστροφική της οργή. Τι ελπίδα υπάρχει για σωτηρία; Και ποια διδάγματα μπορούμε να πάρουμε από το προφητικό βιβλίο του Ιωήλ;

Τρομακτική Εισβολή Εντόμων

Η μετάνοια είναι απαραίτητη για σωτηρία στη διάρκεια της φοβερής ημέρας του Ιεχωβά. Με τα μάτια του Ιωήλ, βλέπουμε μια συμφορά καθώς σμήνη από κάμπιες, ακρίδες, άφτερες ακρίδες που έρπουν και κατσαρίδες απογυμνώνουν τη χώρα από τη βλάστηση. Οι ιερείς, οι πρεσβύτεροι και άλλοι κάτοικοι του Ιούδα παροτρύνονται να μετανοήσουν ‘και να βοήσουν προς τον Ιεχωβά’. Οι αποθήκες μένουν έρημες και οι σιτοβολώνες καταστρέφονται αφού δεν έχουν προϊόντα. Τα κατοικίδια ζώα περιπλανιούνται συγχυσμένα, ψάχνοντας μάταια για βοσκή. Τι ημέρα διαρπαγής από τη μεριά του Παντοδύναμου!—1:1-20.

Η εγγύτητα της ημέρας του Ιεχωβά πρέπει να μας υποκινεί να ασχολούμαστε με άγιες πράξεις και θεοσεβή έργα. (2 Πέτρου 3:10-12, ΜΝΚ) Ο Ιωήλ μάς καθιστά ικανούς να τη δούμε ως ημέρα σκοταδιού, σύννεφων και ομίχλης. Οι ακρίδες είναι ένας τρομακτικός προάγγελος αυτής της ημέρας. Στο ξύπνημά τους, το τοπίο του Ιούδα, που ήταν σαν την Εδέμ, μετατρέπεται σε έρημο. Δυσοίωνος, επίσης, είναι κι ο ίδιος ο ήχος των ακρίδων, επειδή είναι σαν ήχος άμαξας και σαν ήχος μανιασμένης φωτιάς που κατατρώει τις καλαμιές. Καθώς οι ακρίδες προχωρούν «ως ισχυρός λαός παρατεταγμένος εις μάχην», σκαρφαλώνουν στα τείχη, ορμούν στις πόλεις και μπαίνουν στα σπίτια. Ακόμη και ο ήλιος, το φεγγάρι και τα άστρα σκοτεινιάζουν στη διάρκεια της ‘επιφανούς [φοβερής, ΜΝΚ] ημέρας του Ιεχωβά’.—2:1-11.

Η Οδός της Σωτηρίας

Για να σωθούμε, πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι ‘ο Ιεχωβά είναι Θεός και δεν υπάρχει κανείς άλλος’. «Επιστρέψατε προς εμέ εξ όλης της καρδίας υμών», συμβουλεύει ο Ιεχωβά. Ηλικιωμένοι και νέοι παρακινούνται να συγκεντρωθούν σε μια επίσημη σύναξη και να εκλιπαρήσουν για θεϊκή εύνοια. Ο Θεός θα δείξει συμπόνια, θα αποκαταστήσει την ερήμωση που προκάλεσαν τα έντομα και θα ευλογήσει το λαό του με αφθονία. Αυτοί που αναγνωρίζουν τη θέση που κατέχει ο Ιεχωβά ως ο μόνος αληθινός Θεός και ως η Πηγή της σωτηρίας δεν θα ντροπιαστούν.—2:12-27.

Η σωτηρία μας εξαρτάται επίσης από την επίκληση του ονόματος του Ιεχωβά με πίστη. Πριν από ‘τη μεγάλη και επιφανή [φοβερή, ΜΝΚ] ημέρα του Ιεχωβά’, ο Θεός θα ‘εκχύσει το πνεύμα του επί πάσαν σάρκα’. Νέοι και ηλικιωμένοι, άντρες και γυναίκες, θα κάνουν ένα προφητικό έργο. Έτσι, πολλοί θα μάθουν ότι ‘πας όστις επικαλεσθή το όνομα του Ιεχωβά, θέλει σωθή’.—2:28-32.

Η προφητεία του Ιωήλ μάς δίνει ακόμη περισσότερο υλικό για σκέψεις. ‘Η ημέρα του Ιεχωβά η μεγάλη και επιφανής [φοβερή, ΜΝΚ]’ επίκειται! Το ανθρώπινο γένος πρέπει να προειδοποιηθεί. Όπως έκαναν και οι ακρίδες στην προφητεία του Ιωήλ, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά ερημώνουν το Χριστιανικό κόσμο με το να εκθέτουν ανελέητα την πνευματικά στείρα κατάστασή του. Αυτό εγείρει την οργή και την εναντίωση των ηγετών του, αλλά τα οποιαδήποτε όμοια με τείχη εμπόδια που προσπαθούν αυτοί να βάλουν στο δρόμο των συμβολικών ακρίδων αποδεικνύονται μη αποτελεσματικά. Ο Ιεχωβά έχει εκχύσει το πνεύμα του στο λαό του, εξαρτίζοντάς τον για να αναγγείλει τις κρίσεις Του. Γι’ αυτό, στο λίγο χρόνο που απομένει πριν τη φοβερή ημέρα του Θεού, ας έχουμε πλήρη συμμετοχή στο να βοηθήσουμε άλλους να ‘επικαλεστούν το όνομα του Ιεχωβά και να σωθούν’.