Αν και τα ακόλουθα άρθρα ασχολούνται κυρίως με την Λουθηρανική Εκκλησία της Γερμανίας, πολλοί θα συμφωνήσουν αμέσως ότι οι συνθήκες που περιγράφονται είναι αντιπροσωπευτικές της πραγματικής κατάστασης στην οποία βρίσκεται ο προτεσταντισμός στα περισσότερα μέρη του κόσμου. Ο σκοπός για τον οποίο δημοσιεύουμε αυτήν την ύλη είναι να βοηθήσουμε ανθρώπους όλων των θρησκειών να αναλύσουν τη δική τους πνευματικότητα ώστε να μπορέσουν να αποχτήσουν μια πιο ουσιαστική σχέση με τον Θεό.

Είναι οι Γερμανοί Λουθηρανοί Είδος υπό Εξαφάνιση;

Από τον ανταποκριτή του Ξύπνα! στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας

ΜΕΡΙΚΟΙ από τους θεατές μπορεί να έμειναν έκπληκτοι όταν άκουσαν τα ακόλουθα λόγια στη γερμανική τηλεόραση: «Η Λουθηρανική Εκκλησία δεν έχει κανένα μέλλον». Ακόμα πιο εκπληκτικό ήταν το γεγονός ότι αυτά τα λόγια ειπώθηκαν κοντά στο ίδιο το μέρος που γέννησε τον Μαρτίνο Λούθηρο, ιδρυτή αυτής της εκκλησίας και πατέρα της Μεταρρύθμισης.a

Είναι αλήθεια ότι η Ενωμένη Ευαγγελική Λουθηρανική Εκκλησία της Γερμανίας έχει περίπου 25 εκατομμύρια μέλη, δηλαδή, σύμφωνα με την τελευταία επίσημη απογραφή, περίπου 45 φορές περισσότερα μέλη απ’ ό,τι όλες οι άλλες προτεσταντικές ομάδες της Γερμανίας μαζί. Όμως, η εκκλησία έχει καταντήσει ερείπιο, όπως συμβολίζεται κατάλληλα από το εξώφυλλό μας που εικονίζει τα βομβαρδισμένα ερείπια της Εκκλησίας Κάιζερ Βίλχελμ Μεμόριαλ του Δυτικού Βερολίνου.

Το 1961, πάνω από το 50 τοις εκατό όλων των Γερμανών ήταν λουθηρανοί. Μέχρι το 1970, αυτό το ποσοστό ήταν μόνο 49 τοις εκατό, μέχρι το 1980 μόνο 46 τοις εκατό. Κατόπιν, φάνηκε ότι τα πράγματα βελτιώνονταν. Μια γερμανική καθημερινή εφημερίδα ανάφερε στην αρχή του 1981: «Η Λουθηρανική Εκκλησία στη Γερμανία έχει συνέλθει από τα προβλήματα που είχε πριν δέκα χρόνια . . . Η μείωση των μελών της Εκκλησίας . . . έχει χάσει τις ανησυχητικές της διαστάσεις».

Αλλά ο αριθμός των μελών για το 1984 έδειξε ότι αυτή η αισιοδοξία ήταν βιαστική. Τώρα υπολογίζεται ότι η εκκλησία θα χάσει άλλα 4.500.000 μέλη μέσα σε δέκα χρόνια. Έτσι, μέχρι το έτος 2030, μόνο το ένα τρίτο ή λιγότερο του πληθυσμού της Γερμανίας θα είναι λουθηρανοί.

Γιατί Φεύγουν;

Στο τηλεοπτικό πρόγραμμα του 1986 που αναφέρθηκε παραπάνω, εφτά πρώην μέλη της εκκλησίας παρουσίασαν τους λόγους που τους οδήγησαν στη δυσαρέσκεια: η αντίθεση της εκκλησίας προς τα αθλήματα της Κυριακής, το ότι χρηματοδοτεί κομμουνιστικά ανταρτικά κινήματα, η στάση της στα θέματα της κυβερνητικής αμυντικής πολιτικής, η απομάκρυνση δυο ομοφυλόφιλων ιερέων και η έλλειψη φροντίδας για τα ζώα. Κάποιος άλλος αντίδρασε για τη διάταξη σύμφωνα με την οποία οι εκκλησιαστικοί φόροι αφαιρούνται από τους μισθούς των μελών. Είναι σημαντικό ότι μόνο δυο απ’ αυτούς ανάφεραν τον Θεό. Κι όμως, γύρω απ’ Αυτόν δεν περιστρέφεται κάθε θρησκεία;

Σύμφωνα με τον Γιοχάνες Χάνσεν, έναν κορυφαίο λουθηρανό θεολόγο, ιδιαίτερα σοβαρή, ακόμα και πιο ενοχλητική από την απώλεια μελών, είναι «η πραγματικά ερημωμένη θρησκευτική κατάσταση στην οποία βρίσκονται τα μέλη της εκκλησίας». Αυτό ευθύνεται για το γεγονός ότι σε μια συνηθισμένη Κυριακή, λιγότερο από το 6 τοις εκατό των μελών της εκκλησίας παρακολουθούν τη λειτουργία και στις μεγάλες πόλεις το ποσοστό είναι μικρότερο. Μόνο ο ένας στους τέσσερις θεωρεί χριστιανικές απαιτήσεις την παρακολούθηση της λειτουργίας ή την ανάγνωση της Αγίας Γραφής. Στην πραγματικότητα, περίπου οι οχτώ στους δέκα λένε ότι για να είναι κανείς καλός λουθηρανός απαιτείται απλώς να βαφτιστεί και να χριστεί, να ζει μια αξιοπρεπή ζωή και να είναι έντιμο άτομο. Δεν απορούμε, λοιπόν, που η εφημερίδα Frankfurter Allgemeine Zeitung παρατήρησε σ’ ένα άρθρο του συντάκτη: «Ο κίνδυνος για τη Λουθηρανική Εκκλησία δεν προέρχεται από τον αριθμό των μελών της, αλλά από την έλλειψη πνευματικής δύναμης που τη χαρακτηρίζει»!

Τα μέλη της εκκλησίας που στερούνται πνευματικής δύναμης βλέπουν ανάλογα την εκκλησία τους. Θαυμάζουν την πλούσια ιστορία της, καυχιούνται για τα όμορφα κτίριά της και επωφελούνται από τα κοινωνικά οφέλη που προσφέρει. Ωστόσο, όταν πρόκειται για την «αναζήτηση του Θεού», πολλοί προτιμούν να τον ψάχνουν στη φύση μάλλον παρά στην εκκλησία. Αυτό οδήγησε έναν εκκλησιαστικό ηγέτη να ρωτήσει με σαρκασμό, γιατί δεν διαλέγουν, αντί για την εκκλησία, την Δασολογική Υπηρεσία να τους κάνει την κηδεία.

«Αυτό που φαίνεται ότι λείπει», σχολίασε ένα περιοδικό των Η.Π.Α. πριν από αρκετά χρόνια, «είναι το πάθος για τον Θεό και την αλήθεια του, πράγμα που χαρακτήριζε τους πρώτους λουθηρανούς». Γιατί τόσοι πολλοί λουθηρανοί θεωρούν την εκκλησία τους απλώς σαν μια βολική διευθέτηση για να βαφτίζουν τα παιδιά τους, να χρίζουν τους εφήβους τους και να κάνουν τις γαμήλιες τελετές τους; Γιατί αναζητούν τον Θεό στη φύση, ενώ στην εκκλησία στρέφονται μόνο στο τέλος της ζωής τους για να τους γίνει μια «αξιοπρεπής ταφή»; Γιατί στερούνται πνευματικής δύναμης;

[Υποσημειώσεις]

‘Αν η Σάλπιγγα Δε Σαλπίσει Καθαρά το Σάλπισμα . . . ’

«Η ΣΑΛΠΙΓΓΑ αν δεν σαλπίσει καθαρά το σάλπισμα για έφοδο, πώς θα ριχτεί στη μάχη ο στρατός;» (1 Κορινθίους 14:8, Καινή Διαθήκη, Ο Λόγος Ζωντανός) Μήπως η αδιαφορία που δείχνουν οι Γερμανοί λουθηρανοί—στρατιώτες της εκκλησίας—οφείλεται στο γεγονός ότι η εκκλησία σαλπίζει ένα συγκεχυμένο σάλπισμα; Εξετάστε τις αποδείξεις.

Κρίση Ταυτότητας

Σύμφωνα με το λουθηρανό διάκονο Βόλφραμ Λάκνερ, στη διάρκεια των περασμένων 200 χρόνων ο προτεσταντισμός έχει προοδευτικά εγκαταλείψει τα αρχικά του πιστεύω. Έτσι, ο προτεσταντισμός της Γερμανίας τώρα «περνάει μια αποφασιστική κρίση ταυτότητας».

Αυτή η κρίση ταυτότητας έγινε ιδιαίτερα φανερή στη δεκαετία του 1930, όπως εξηγεί ο Ουίλλιαμ Λ. Σαίρερ στο βιβλίο του The Rise and Fall of the Third Reich (Η Άνοδος και η Πτώση του Τρίτου Ράιχ): «Η πίστη των Γερμανών προτεσταντών . . . ήταν διαιρεμένη. . . . Με την άνοδο του Εθνικοσοσιαλισμού επήλθε περισσότερη διαίρεση . . . Απ’ αυτούς, οι πιο φανατικοί Ναζιστές το 1932 οργάνωσαν το ‘Κίνημα Πίστης των Γερμανών Χριστιανών’ . . . [και] υποστήριξαν με πάθος τα Ναζιστικά δόγματα σχετικά με τη φυλή και την αρχή της ηγεσίας . . . Αντίθετη προς τους ‘Γερμανούς Χριστιανούς’ ήταν μια άλλη μειονότητα που ονομάστηκε ‘Εκκλησία της Ομολογίας’. . . . Το κενό ανάμεσα στις δυο αυτές ομάδες το συμπλήρωνε η πλειονότητα των προτεσταντών, . . . που έμεναν αναποφάσιστοι και τελικά, ως επί το πλείστον, κατάληξαν στην αγκαλιά του Χίτλερ».

Στην πραγματικότητα, μερικές από τις διδασκαλίες του Λούθηρου εξυπηρετούσαν απόλυτα τις απόψεις του Χίτλερ. Η διδασκαλία του Λούθηρου για τα «δυο βασίλεια», που λέει ότι ο Θεός κυβερνάει τον κόσμο μέσω και της κοσμικής και της εκκλησιαστικής εξουσίας, ενθαρρύνει την αυστηρή υποταγή στους κυβερνητικούς επισήμους. Έτσι, η λουθηρανική έκδοση Unsere Kirche παραδέχεται ότι «το μεγαλύτερο μέρος του γερμανικού προτεσταντισμού . . . χειροκρότησε με μεγάλο ενθουσιασμό το τέλος της δημοκρατίας της Βαϊμάρης και χαιρέτησε τον καινούριο δικτάτορα». Έχοντας υπόψη τα ισχυρά αντισημιτικά αισθήματα του Λούθηρου, η εκκλησία δεν το βρήκε δύσκολο να αποκλείσει από τα εκκλησιαστικά αξιώματα άτομα που δεν είχαν Άρια καταγωγή.

Τι θα πούμε όμως για την «Εκκλησία της Ομολογίας»; Το 1934 υιοθέτησε τη Διακήρυξη του Μπάρμεν, η οποία έκφραζε αντίθεση προς την Εθνικοσοσιαλιστική ιδεολογία. Αλλά όπως αποκάλυψε μια πρόσφατη έκθεση στο Βερολίνο σχετικά με τον προτεσταντισμό στη διάρκεια του Τρίτου Ράιχ, μόνο το ένα τρίτο των προτεσταντών κληρικών υποστήριξαν την «Εκκλησία της Ομολογίας». Και ούτε όλοι εκείνοι που ανήκαν σε αυτό το ένα τρίτο αντιστάθηκαν ενεργά στον Χίτλερ. Ο Χίτλερ προφανώς παρερμήνευσε την αντίδραση εκείνων που πραγματικά αντιστάθηκαν, θεωρώντας την ως αντίδραση ολόκληρης της εκκλησίας. Το βιβλίο Der deutsche Widerstand 1933-1945 (Η Γερμανική Αντίσταση 1933-1945) διατείνεται ότι με αυτόν τον τρόπο αποδόθηκε στη Λουθηρανή Εκκλησία μια στάση πολιτικής αντίδρασης την οποία δεν επέλεξε αυτή η ίδια.

Μετά την πτώση του Χίτλερ, η εκκλησία είχε καταντήσει ερείπιο. Ποια από τις αντιμαχόμενες παρατάξεις αντιπροσώπευε την πραγματική της ταυτότητα; Γιατί το σάλπισμα της σάλπιγγάς της ήταν τόσο ασαφές;

Για να ξεκαθαριστούν αυτά τα ερωτήματα, 11 κορυφαίοι προτεστάντες κληρικοί, περιλαμβανομένου και του Γκούσταβ Χάινεμαν, που έγινε αργότερα πρόεδρος της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας, συναντήθηκαν τον Οκτώβριο του 1945 για να διατυπώσουν την ονομαζόμενη παραδοχή ενοχής της Στουτγάρδης. Παρά την αντίθεσή τους προς το Ναζιστικό καθεστώς, είπαν: «Κατηγορούμε τους εαυτούς μας για το γεγονός ότι δεν ήμασταν αρκετά θαρραλέοι στο να ομολογούμε τις πεποιθήσεις μας, δεν ήμασταν αρκετά πιστοί στο να λέμε τις προσευχές μας, δεν ήμασταν αρκετά χαρούμενοι στο να εκφράζουμε την πίστη μας και δεν ήμασταν αρκετά θερμοί στο να δείχνουμε την αγάπη μας». Αυτοί οι κληρικοί έλπιζαν ότι εκείνη η διακήρυξη θα αποτελούσε ένα ξεκάθαρο σάλπισμα για δράση που θα έδινε το έναυσμα για ένα καινούριο ξεκίνημα.

Θρησκευτική ή Πολιτική Σάλπιγγα—Ποια Από τις Δυο;

Πολλοί λουθηρανοί σήμερα, προφανώς επειδή έχουν απογοητευτεί από το γεγονός ότι η εκκλησία έκανε τόσα λίγα για να αντιδράσει στον Χίτλερ, δεν αργούν καθόλου να επιτεθούν στην κυβερνητική πολιτική. Για παράδειγμα, ο λουθηρανικός κλήρος, ήταν ανάμεσα στους πρώτους οργανωτές των αντιπυρηνικών κινημάτων της Ευρώπης. Το 1984, μια ομάδα λουθηρανών ιερέων από τη Βόρεια Γερμανία άρχισε να υποκινεί τους άνδρες που ήταν σε ηλικία στράτευσης να αρνηθούν να υπηρετήσουν τη στρατιωτική τους θητεία. Όμως, η εκκλησία καταδίκασε αυτή την πράξη με τη δικαιολογία ότι έδειχνε «ασυνήθιστη πολιτική μισαλλοδοξία για τα αισθήματα των χριστιανών που είχαν διαφορετική άποψη». Η εκκλησία, στη γενική της σύνοδο του 1986, υπεράσπισε το δικαίωμά της να συζητάει πολιτικά ζητήματα και μετά προχώρησε και ενέργησε σύμφωνα με αυτό. Διατύπωσε την απογοήτευσή της για τα αποτελέσματα της συνάντησης κορυφής των δυο υπερδυνάμεων στην Ισλανδία και αντίδρασε έντονα στην κυβερνητική πολιτική για τους πρόσφυγες, την ανεργία και τους σταθμούς πυρηνικής ενέργειας.

Φυσικά, δεν συμφωνούν όλοι με αυτή την πολιτική δραστηριοποίηση. Αν ο Λούθηρος ζούσε σήμερα, οπωσδήποτε θα την καταδίκαζε, σύμφωνα με τον Καθηγητή Χάικο Όμπερμαν, που είναι αυθεντία πληροφοριών σχετικά με τον ηγέτη της Μεταρρύθμισης. Και ο Ρολφ Σέφμπουχ, λουθηρανός διάκονος, παραπονιέται ότι σήμερα η γνησιότητα της χριστιανικής πίστης βαθμολογείται απερίσκεπτα με βάση τη στάση κάποιου απέναντι στο απαρτχάιντ ή στην εγκατάσταση των πυραύλων.

Είναι φανερό ότι οι πολιτικές διαφορές διχάζουν την εκκλησία. Είναι επίσης φανερό ότι η «μακρόχρονη ιστορία αγάπης» ανάμεσα στην Εκκλησία και στο Κράτος δείχνει «σημάδια κόπωσης» και «σκουριάζει», όπως το διατύπωσε πρόσφατα ο Επίσκοπος Χανς-Γκέρνοτ Γιουνγκ. Αυτό εξηγεί τα επιτιμητικά λόγια που είπε το 1986 ένας κορυφαίος Γερμανός πολιτικός: «Όταν τα δάση που πεθαίνουν συζητιούνται περισσότερο απ’ όσο συζητιέται ο Ιησούς Χριστός, τότε η εκκλησία έχει χάσει το νόημα της αποστολής της».

Η θρησκεία του προτεσταντισμού (των διαμαρτυρομένων), όπως δείχνει και το όνομά της, ξεπήδησε από την επιθυμία για διαμαρτυρία ενάντια σε ό,τι υπήρχε προηγουμένως. Η προτεσταντική θεολογία είναι το καλύτερο παράδειγμα που το πιστοποιεί αυτό. Έτσι, από την ίδρυσή του ο προτεσταντισμός τείνει να είναι φιλελεύθερος, επιδεκτικός σε νέες απόψεις, απροκατάληπτος στις προσεγγίσεις του, πρόθυμος να προσαρμοστεί στα πρότυπα του παρόντος. Επειδή δεν υπάρχει κάποια ανώτατη εξουσία που να καθορίζει τις διδασκαλίες—όπως είναι το Βατικανό για τους καθολικούς—ο κάθε προτεστάντης θεολόγος έχει το ελεύθερο να σαλπίζει τη δική του σάλπιγγα θεολογικής ερμηνείας.

Παράφωνοι Θεολόγοι Σαλπιγκτές

Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να ακούγονται παράξενοι ήχοι. Το 1979 το περιοδικό Time ανάφερε ένα παράδειγμα: «Είναι απαραίτητο να πιστεύεις στον Θεό για να είσαι προτεστάντης διάκονος; Η απάντηση, όπως συμβαίνει σε πολλές περιπτώσεις σήμερα, είναι και ναι και όχι. Συγκεκριμένα η Γερμανία είναι, για δεκαετίες τώρα, μια γνήσια πηγή προτεσταντικών αμφιβολιών. Αλλά την περασμένη βδομάδα, αποφασίζοντας ότι κάπου θα έπρεπε να βάλει ένα τέρμα, η Ενωμένη Ευαγγελική Λουθηρανική Εκκλησία της Γερμανίας . . . καθαίρεσε τον Αιδεσ. Πάουλ Σουλτς ως αιρετικό. . . . Από το 1971 αυτός κήρυττε ότι η ύπαρξη ενός προσωπικού Θεού είναι ‘μια επινόηση που βολεύει τα ανθρώπινα πλάσματα’. . . . Η προσευχή; Απλώς ‘αυτογνωσία’. . . . ο Ιησούς; Ένας συνηθισμένος άντρας που είχε να πει καλά πράγματα και που αργότερα δοξάστηκε από τους πρώτους χριστιανούς σαν Γιος του Θεού». Ενδεικτικό τού ότι «οι απόψεις του Σουλτς δεν είναι ούτε καινούριες ούτε σπάνιες», ήταν το γεγονός ότι στη διάρκεια των ανακρίσεων «προσπάθησε να δημιουργήσει εντυπώσεις σε μια ομάδα φοιτητών της θεολογίας που σε ορισμένες περιπτώσεις τον υποστήριζαν με ενθουσιασμό». Και παρά την απόφασή της, «η επιτροπή επέμενε ότι η ίδια συνεχίζει να ευνοεί ‘ένα πλατύ φάσμα’ προσωπικών ερμηνειών».

Επισημαίνοντας αυτό το πλατύ φάσμα προσωπικών ερμηνειών, ένα άρθρο του συντάκτη μιας εφημερίδας αναφέρει ότι η προτεσταντική θεολογία στερείται «εννοιολογικής σαφήνειας και θεωρητικής ακρίβειας» και την ονομάζει «στοιχειώδη σαλατο-θεολογία που δεν είναι λιγότερο στείρα από τον άκαμπτο δογματισμό». Ένα προτεσταντικό δελτίο τύπου από την Ελβετία προσθέτει: «Το ‘ή ναι, ή όχι’ των χριστιανικών αντιλήψεων» έχει «αντικατασταθεί από το ‘και ναι, και όχι’». Δεν απορούμε λοιπόν που θεολόγοι διαφωνούν!a

Είναι Ετοιμόρροπος ο Οίκος του Λούθηρου;

Η κρίση στην εκκλησία, είναι ουσιαστικά κρίση πίστης. Αλλά πώς μπορεί να αναπτυχτεί πίστη σε άτομα που τρέφονται με «στοιχειώδη σαλατο-θεολογία» και που καθοδηγούνται από ανούσιες διδασκαλίες του τύπου «και ναι, και όχι»; Μπορεί να αναμένει ο προτεσταντισμός ότι θα μπορέσει να ξεσηκώσει τα στρατεύματά του για χριστιανική δράση, ενώ σαλπίζει ένα ασαφές σάλπισμα;

Πίσω στο 1932, ο καθηγητής της θεολογίας Ντήτριχ Μπονχέφερ παραπονέθηκε: «[Η Λουθηρανική Εκκλησία] προσπαθεί να βρίσκεται παντού κι έτσι καταλήγει στο πουθενά». Μήπως είναι πολύ αργά για να βρει την ταυτότητά της η εκκλησία; Οι περισσότεροι επίσημοι της εκκλησίας συμφωνούν ότι οι συνηθισμένες μέθοδοι αναζωπύρωσης δεν θα φέρουν αποτελέσματα. Χρειάζεται κάτι το καινούριο και το διαφορετικό. Σαν τι, δηλαδή; Ο Επίσκοπος Χανς-Ότο Γουέμπλερ που έχει αποσυρθεί από την ενεργό υπηρεσία, λέει: «Το μέλλον της εκκλησίας δεν είναι ζήτημα μεθόδων, αλλά περιεχομένου. . . . Αυτό που έχει σημασία είναι το μήνυμα που μεταφέρει. . . . Με άλλα λόγια, η επιβίωσή μας εξαρτάται από τη συμμόρφωσή μας με την Αγία Γραφή».

Σωστό.

[Υποσημειώσεις]

[Πλαίσιο στη σελίδα 7]

Τίνων το Σάλπισμα Ήταν Σαφές Σχετικά με τη Χριστιανική Ουδετερότητα;

«Συνεχίζουμε να γνωρίζουμε πολύ λίγα για την τύχη των αντιρρησιών συνείδησης του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου· μέχρι τώρα μόνο τα ακόλουθα είναι γνωστά: Μεταξύ των λουθηρανών, ο Χέρμαν Στερ και ο Μάρτιν Γκόγκερ αρνήθηκαν χωρίς συμβιβασμούς τη στρατιωτική υπηρεσία . . . μπορούμε να αναφέρουμε 7 ονόματα καθολικών . . . οι Γερμανοί μεννονίτες, παραδοσιακά ειρηνιστές, δεν επέλεξαν να ‘εφαρμόσουν την αρχή της μη άμυνας’ στη διάρκεια του Τρίτου Ράιχ, με βάση μια απόφαση που πάρθηκε από μια συνάντηση των πρεσβυτέρων και των διακόνων τους στις 10 Ιανουαρίου 1938. Είναι γνωστοί δυο κουάκεροι στη Γερμανία που αρνήθηκαν τη στρατιωτική υπηρεσία. . . . Μπορούμε να κατονομάσουμε εφτά μέλη των Αντβεντιστών της Εβδόμης Ημέρας οι οποίοι αρνήθηκαν να ορκιστούν τον όρκο της υποταγής . . . και που εκτελέστηκαν. Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά (Σπουδαστές των Γραφών) θρήνησαν το μεγαλύτερο αριθμό θυμάτων. Το 1939 υπήρχαν περίπου 20.000 άτομα στο ‘Ευρύτερο Γερμανικό Ράιχ’ που ανήκαν σε αυτή . . . τη θρησκευτική οργάνωση. Υπολογίζεται ότι στη Γερμανία και μόνο, περίπου 6.000 με 7.000 Μάρτυρες του Ιεχωβά αρνήθηκαν να προσφέρουν στρατιωτική υπηρεσία στη διάρκεια του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου. Γι’ αυτό η Γκεστάπο και τα Ες-Ες έδωσαν ιδιαίτερη προσοχή σε αυτή την ομάδα».—«Sterben für den Frieden» (Πεθαίνοντας για την Ειρήνη), από τον Έμπερχαρντ Ρεμ, έκδοση 1985.

Οι Μελλοντικές Προοπτικές για τον Προτεσταντισμό—Και για Σας!

«ΓΙΑ ΕΦΤΑ εξάμηνα τώρα σπουδάζω λουθηρανική θεολογία και επομένως είμαι ένας υποψήφιος διάκονος της εκκλησίας». Έτσι άρχιζε ένα γράμμα που στάλθηκε στο συντάκτη μιας γερμανικής εφημερίδας το Νοέμβριο του 1986. Συνέχιζε: «Θα επιθυμούσα να επιστήσω την προσοχή στο γεγονός ότι το βασικό χαρακτηριστικό της εκπαίδευσής μας είναι το σχίσιμο της Αγίας Γραφής—μόνο τα εξώφυλλα μένουν. . . . Τη στιγμή που κατακερματίζεται η πίστη του φοιτητή ή το θεμέλιο αυτής της πίστης, η Αγία Γραφή, οι περισσότεροι επιμελητές τού διδάσκουν το ‘καινούριο ευαγγέλιο’ του σοσιαλισμού, δίνοντας έτσι έναν πλήρως καινούριο χαρακτήρα στην εκκλησία. Ο Θεός είναι νεκρός—ζήτω ο σοσιαλισμός! Ο Ιησούς έχει σαπίσει στον τάφο, πρέπει να σωθούμε μόνοι μας! Αυτό είναι το μήνυμα που μεταδίδουν από τον άμβωνά τους πολλοί διάκονοι, τη μια Κυριακή μετά την άλλη. Ενώ εμείς χρειαζόμαστε επειγόντως νέες δυνατότητες να διδαχτούμε την Αγία Γραφή, η εκκλησία προς το παρόν τις εμποδίζει».

Όταν ο Λόγος του Θεού πέφτει θύμα τέτοιας ευτελούς μεταχείρισης, υπάρχει και η παραμικρή ελπίδα ότι η εκκλησία και τα μέλη της θα αναλάβουν από την πνευματική τους σύγχυση; Πολύ σωστά ένας μεταφραστής της Αγίας Γραφής του 18ου αιώνα παρατήρησε: «Η κατάσταση της υγείας της εκκλησίας εξαρτάται από τον τρόπο με τον οποίο μεταχειρίζεται τις Γραφές».

Μπορεί να Βοηθήσει Ένας Καινούριος Μεταρρυθμιστής;

«Στις μέρες μας ο Ντήτριχ Μπονχέφερ τιμάται και αναφέρεται περισσότερο από κάθε άλλο θεολόγο του αιώνα μας», λέει ο Καθηγητής της θεολογίας Γκεόργκ Χάντεμαν. Ο Μπονχέφερ, ένα ηγετικό μέλος της «Εκκλησίας της Ομολογίας», φυλακίστηκε από τους Ναζιστές το 1943 και εκτελέστηκε το 1945 με την κατηγορία ότι αναμείχθηκε στη συνωμοσία που έγινε για τη δολοφονία του Χίτλερ. Ο Χάντεμαν λέει ότι ο Μπονχέφερ ίσως να ήταν ο κατάλληλος καινούριος μεταρρυθμιστής που χρειάζεται η εκκλησία. Παρατηρήστε τα παρακάτω αποσπάσματα από ορισμένες ομιλίες του. Ρωτήστε τον εαυτό σας: Τι θα σήμαινε για την Λουθηρανική Εκκλησία η συμμόρφωση με τα λόγια του; Τι θα σήμαινε για τη δική μου εκκλησία;

«Στη θρησκεία μόνο ένα πράγμα έχει ουσιαστική σημασία, το να είναι αληθινή». Αυτό συμφωνεί με τα λόγια του Ιησού: «Ο Θεός είναι Πνεύμα, και οι προσκυνούντες αυτόν εν πνεύματι και αληθεία πρέπει να προσκυνώσι».—Ιωάννης 4:24· βλέπε επίσης Ιωάννης 8:32· 14:6· 16:13.

Είστε πεπεισμένοι ότι όλες οι διδασκαλίες της εκκλησίας σας είναι πράγματι αληθινές; Μήπως διδάσκει ότι ο άνθρωπος έχει αθάνατη ψυχή, ή μήπως συμφωνεί με την Αγία Γραφή, που λέει: «Η ψυχή η αμαρτήσασα, αυτή θέλει αποθάνει»; (Ιεζεκιήλ 18:4, 20) Μήπως η εκκλησία σας διδάσκει ότι ο Θεός δεν έχει όνομα ή ότι τον λένε Ιησού, ή μήπως συμφωνεί με την Αγία Γραφή, που λέει: «Δεν εγνωρίσθην όμως εις αυτούς με το όνομά μου Ιεοβά»; (Έξοδος 6:3) Μήπως η εκκλησία σας διδάσκει ότι όλοι οι καλοί άνθρωποι θα πάνε στον ουρανό όταν η γη θα καταστραφεί από φωτιά, ή μήπως συμφωνεί με την Αγία Γραφή, που λέει: «Οι δίκαιοι θέλουσι κληρονομήσει την γην, και επ’ αυτής θέλουσι κατοικεί εις τον αιώνα»;—Ψαλμός 37:29· βλέπε επίσης 104:5.

«[Η εκκλησία] θα πρέπει να αγωνίζεται σκληρά για να διατηρήσει την αγνότητα των διδασκαλιών της». Αυτό συμφωνεί με τα λόγια του Ιησού: «Φυλαχτείτε όμως από το προζύμι των Φαρισαίων και των Σαδδουκαίων».—Ματθαίος 16:11, ΝΔΜ· βλέπε επίσης 1 Κορινθίους 5:8.

Μήπως η εκκλησία σας αγκαλιάζει «ένα πλατύ φάσμα προσωπικών ερμηνειών», ή μήπως ενεργεί σε αρμονία με τη θεία συμβουλή: «Σας παρακαλώ, αδερφοί, να προσέχετε όσους δημιουργούν διχόνοιες και σύγχυση και διδάσκουν πράγματα αντίθετα με όσα μάθατε. Τέτοιους ανθρώπους να τους αποφεύγετε»;—Ρωμαίους 16:17, ΝΔΜ· βλέπε επίσης 2 Τιμόθεον 2:16-18· 2 Ιωάννου 9, 10.

«Στη Μέρα της Κρίσης, ο Θεός σίγουρα δεν θα μας ρωτήσει: Γιόρταζες φανταχτερές μεταρρυθμιστικές γιορτές, αλλά μάλλον: Πρόσεχες στο Λόγο μου και τον τηρούσες;» Αυτό συμφωνεί με τα λόγια του Ιησού: «Αδέρφια μου είναι αυτοί που ακούνε το λόγο του Θεού και τον εφαρμόζουν».—Λουκάς 8:21, ΝΔΜ· βλέπε επίσης Ματθαίος 7:21· Ιωάννης 15:14.

Μήπως η εκκλησία σας δίνει μεγαλύτερη έμφαση στις τελετές, στις γιορτές και στα κτίρια απ’ ό,τι στην απόχτηση ακριβούς γνώσης για το Λόγο του Θεού; Μήπως η περιστασιακή παρακολούθηση της λειτουργίας σε εορτάσιμες μέρες θεωρείται αρκετή, σε αντίθεση με τη συμβουλή να «μην εγκαταλείπουμε τις θρησκευτικές μας συνάξεις, . . . τώρα μάλιστα που βλέπετε να πλησιάζει η ημέρα [της κρίσης] του Κυρίου»;—Εβραίους 10:25, ΝΔΜ.

Σας ενθαρρύνει η εκκλησία σας να διαβάζετε καθημερινά το Λόγο του Θεού, με το να σας προσφέρει προσωπική βοήθεια να τον κατανοήσετε και με το να σας υποκινεί να ενεργήσετε σύμφωνα με τις απαιτήσεις του;

«Η θρησκεία σημαίνει εργασία, ίσως την πιο δύσκολη και οπωσδήποτε την πιο άγια εργασία που μπορεί να κάνει ένας άνθρωπος». Αυτό συμφωνεί με τα λόγια του Ιησού: «Δικιά μου τροφή είναι να εκτελώ το θέλημα εκείνου που με έστειλε, και να φέρω σε πέρας το έργο του».—Ιωάννης 4:34, ΝΔΜ.

Σας λέει η εκκλησία σας ότι το έργο του Θεού για τους χριστιανούς σήμερα είναι να κηρύττουν «αυτό το ευαγγέλιο για τη βασιλεία του Θεού, για να το ακούσουν όλα τα έθνη»; (Ματθαίος 24:14, ΝΔΜ· βλέπε επίσης Ματθαίος 28:19.) Σας υποκινεί να μοιραστείτε αυτό το ένδοξο μήνυμα για τη Βασιλεία με «όλους όσοι ζητούν να τους δικαιολογήσετε τη χριστιανική σας ελπίδα»;—1 Πέτρου 3:15, ΝΔΜ.

Τουλάχιστον στις παραπάνω περιπτώσεις, ο Μπονχέφερ έδωσε καλή συμβουλή στην εκκλησία του. «Αλλά γιατί περνούν τόσο απαρατήρητα τα λόγια του, η μεταρρυθμιστική του νουθεσία προς την εκκλησία;» ρωτάει ο Χάντεμαν. Πολύ πιο σημαντική, ωστόσο, είναι η ερώτηση: Γιατί περνούν περισσότερο απαρατήρητα τα έγκυρα λόγια του ίδιου του Ιησού Χριστού;

Ο θεολόγος Ούρλιχ Μπετς λέει ότι η κοινωνία της Δυτικής Γερμανίας σκέφτεται και ενεργεί μ’ έναν «μετα-χριστιανικό, για να μην πούμε νεοπαγανιστικό» τρόπο. Η Λουθηρανική Εκκλησία φέρνει την ευθύνη τουλάχιστον για τα 25 εκατομμύρια μέλη αυτής της κοινωνίας που είναι λουθηρανοί. Όπως αρχίζουμε να έχουμε αμφιβολίες για την ποιότητα ενός δέντρου που βγάζει σάπιους καρπούς, το ίδιο συμβαίνει και με μια εκκλησία που παράγει ψευτοχριστιανούς. Ο Ιησούς εξήγησε: «Ένα καλό δέντρο κάνει καλούς καρπούς, ενώ το άχρηστο δέντρο κάνει άχρηστους καρπούς».—Ματθαίος 7:16-18, ΝΔΜ.

Αξιολογήστε με ειλικρίνεια τα πράγματα. Τι είδους καρπούς παράγει η εκκλησία σας; Βελτιώνει την προσωπικότητα των μελών της; Προάγει ειρήνη και ενότητα σε οικογενειακό, σε κοινοτικό και σε παγκόσμιο επίπεδο; Είναι ένα προπύργιο ενάντια στη χρήση ναρκωτικών, στην ανηθικότητα και στο έγκλημα; Θα μπορούσατε, χωρίς δισταγμό, να ισχυριστείτε ότι η ζωή στον κόσμο θα ήταν καλύτερη αν όλοι ανήκαν στη δική σας εκκλησία;

Παρατηρήστε στο πλαίσιο της απέναντι σελίδας γιατί μερικοί λουθηρανοί στη Γερμανία, αφού έκαναν αυτήν την ειλικρινή αξιολόγηση, στράφηκαν αλλού για πνευματική καθοδηγία.

Αν η Εκκλησία Σας Μείνει Αδρανής, Εσείς θα Ενεργήσετε;

Αν, μετά από ειλικρινή έρευνα, διαπιστώσετε ότι δεν σας ικανοποιούν αυτά που βλέπετε, μην αρκεστείτε στο να διατυπώσετε τα παράπονά σας. Ένας δημοσιογράφος, ενώ σχολίαζε τη δήλωση του Καρλ Μαρτ ότι η εκκλησία είναι ό,τι είναι και τα μέλη της, συμπέρανε λογικά: «Τα μέλη της εκκλησίας . . . είναι υπεύθυνα για το τι λέει και κάνει η εκκλησία». Έτσι ρωτήστε τον εαυτό σας: Είμαι πρόθυμος να μοιραστώ την ευθύνη για όλα αυτά που λέει και κάνει η εκκλησία μου; Μπορώ να είμαι περήφανος για το γεγονός ότι όλα τα μέλη της είναι πνευματικοί αδελφοί μου;

Ενώ εξετάζετε αυτές τις ερωτήσεις, μην παραβλέψετε τα σημαντικά λόγια που βρίσκονται στο εδάφιο Αποκάλυψις 18:4, 8. Μιλώντας για την παγκόσμια αυτοκρατορία της ψεύτικης θρησκείας που δυσαρεστεί τον Θεό, λέει: «Λαέ μου, μακριά απ’ αυτήν! Μην παίρνετε μέρος στις αμαρτίες της, για να μη συμμετάσχετε στις συμφορές της. . . . Σε μια μέρα θα τη βρουν οι συμφορές της, ο θάνατος, το πένθος κι η πείνα· και πυρκαγιά θα την κατακάψει. Γιατί είναι ισχυρός ο Κύριος ο Θεός που την καταδίκασε». (ΝΔΜ)

Μπορεί να πιστεύετε ειλικρινά ότι η εκκλησία σας δεν είναι μέρος της ψεύτικης θρησκείας που ο Θεός λέει ότι θα καταστρέψει σύντομα. Αλλά η ζωή σας εξαρτάται από το αν είστε 100 τοις εκατό σίγουρος γι’ αυτό. Είστε;

Η ψεύτικη θρησκεία δεν έχει μέλλον, ούτε και εκείνοι που την υποστηρίζουν. Η αληθινή θρησκεία θα μείνει για πάντα, μαζί μ’ εκείνους που την ασκούν. Διαλέξτε ανάλογα.

[Πλαίσιο/Εικόνα στη σελίδα 9]

Στις συνελεύσεις τους—μέσω δραμάτων, για παράδειγμα, όπως φαίνεται εδώ—οι Μάρτυρες του Ιεχωβά λαβαίνουν πρακτική εκπαίδευση για το πώς να εφαρμόζουν τις βιβλικές αρχές στην καθημερινή ζωή. Αυτό το ξεκάθαρο σάλπισμα της αλήθειας, απαλλαγμένο από διαιρετικές πολιτικές ή δογματικές διαφορές, δυναμώνει την ελπίδα τους για το μέλλον και τους υποκινεί σε χριστιανική διαγωγή και δραστηριότητα. Παρακολουθήστε μια τέτοια συνέλευση για να το διαπιστώσετε μόνοι σας!

[Πλαίσιο στη σελίδα 11]

Πρώην Λουθηρανοί Εξηγούν Γιατί Τώρα Είναι Μάρτυρες του Ιεχωβά

«Αυτό που με πρωτοεντυπωσίασε με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά ήταν η καθαριότητα και εντιμότητα που είδα σε μια από τις συνελεύσεις τους. Ενθαρρύνω κι άλλους να παρακολουθήσουν μια τέτοια συνέλευση και να γευτούν οι ίδιοι τη γνήσια αγάπη που υπάρχει ανάμεσα στους Μάρτυρες».—Β. Ρ., πρώην νεωκόρος.

«Πήγαινα κάθε Κυριακή στην εκκλησία. Αλλά το κήρυγμα, που κρατούσε το πολύ 20 λεπτά, σπάνια απαντούσε στα ερωτήματα που είχα σχετικά με το σκοπό της ζωής και τη μετά θάνατο ζωή. Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά μου έδωσαν κατευθείαν απαντήσεις από την Αγία Γραφή, και μπορούσα να τους μιλάω σε προσωπικό επίπεδο. Η θεία υπηρεσία πρέπει να περιλαμβάνει περισσότερα από το να ανταποκρίνεται κανείς στο κάλεσμα των καμπάνων κάθε Κυριακή πρωί, να ψέλνει ύμνους και να ακούει κηρύγματα. Κανένας ειλικρινής ερευνητής της αλήθειας δεν μπορεί να ικανοποιηθεί με αυτά μόνο! Επιθυμεί να κάνει κάτι».—Ε. Β., πρώην δάσκαλος σε Κατηχητικό σχολείο.

«Η δραστηριότητά μου ως πρεσβυτέρου της εκκλησίας ποτέ δεν περιλάμβανε βιβλικά ζητήματα· καθαρά εμπορικές υποθέσεις. Αυτό που με βοήθησε περισσότερο ήταν που έμαθα το όνομα του Θεού, Ιεχωβά, ένα όνομα που ποτέ δεν είχα ακούσει να αναφέρεται στην εκκλησία. Εντυπωσιάστηκα με το πλήθος των αληθειών που περιέχονται στην Αγία Γραφή».—Ε. Μ., πρώην πρεσβύτερος της εκκλησίας.

«Την πρώτη φορά που μου μίλησαν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά, έγινε ολοφάνερη η διαφορά [που υπήρχε ανάμεσα σ’ εκείνους και σ’ εμάς]. Ήταν εντελώς πρωτόγνωρο και παράξενο για μένα το γεγονός ότι ήθελαν να μου μιλήσουν για την Αγία Γραφή. Το πρώτο πράγμα που τους ρώτησα ήταν αν πληρώνονταν για το έργο που έκαναν. Είπαν, όχι. Το δεύτερο πράγμα που τους ρώτησα ήταν αν πολέμησαν στον πόλεμο. Μου εξήγησαν ότι πολλοί Μάρτυρες ήταν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Επιτέλους, βρήκα ανθρώπους που είναι πρόθυμοι, αν χρειαστεί, να πεθάνουν για την πίστη τους».—Χ. Μ., πρώην νεωκόρος.

«Όταν ζήτησα από τον ιερέα μου να μου εξηγήσει γιατί ο κάθε ιερέας είχε τη δική του εξήγηση, αυτός μου είπε: ‘Ο κάθε ιερέας έχει το δικαίωμα να οραματίζεται τον Θεό έτσι ώστε η εκκλησία να μπορέσει να ωφεληθεί όσο το δυνατό περισσότερο από τον Θεό’. Αργότερα, παρακολουθούσα εναλλάξ δυο διαφορετικές εκκλησίες των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Αυτό που με κατάπληξε ήταν η πλήρης αρμονία που υπήρχε ανάμεσά τους. Και οι ομιλίες περιείχαν τόσο αξιόλογη ύλη, που πάντα υποστηριζόταν από εδάφια της Αγίας Γραφής τα οποία μπορούσες να τα βρεις αμέσως στη δική σου Γραφή! Τι αντίθεση με τα πολλά κηρύγματα που είχα ακούσει!»—Ου. Π., πρώην κοινωνική λειτουργός και νοσοκόμα της ενορίας.

[Εικόνα στη σελίδα 10]

Οι συνελεύσεις περιφερείας υποκινούν τους Μάρτυρες του Ιεχωβά να εργαστούν στο κήρυγμα της Βασιλείας του Θεού