Το 1968, ένας νεαρός από το Κότσανι της ΠΓΔΜ φοιτούσε στο Ζάγκρεμπ, όπου ήρθε σε επαφή με την αλήθεια. Όταν επέστρεψε στη γενέτειρά του, μετέδωσε τα καλά νέα στους συγγενείς και στους φίλους του.

«Εκείνος ο νεαρός ήταν εξάδελφός μου», θυμάται ο Στόγιαν Μπογκάτινοφ, ο πρώτος κάτοικος του Κότσανι που βαφτίστηκε. «Εργαζόμουν ως σερβιτόρος, και με τους συναδέλφους μου μιλούσαμε μερικές φορές για τη θρησκεία. Έπειτα από μια συζήτησή μας, ήρθε στο εστιατόριο κάποιος που ανήκε στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Καθώς τον σέρβιρα, ρώτησα αν θα μπορούσα να έχω μια Αγία Γραφή από την εκκλησία του, επειδή ήθελα πολύ να μάθω για τον Θεό. Μου είπε ότι θα προσπαθούσε να μου φέρει μια Αγία Γραφή. Σύντομα είχα στα χέρια μου τη δική μου “Καινή Διαθήκη”. Ήμουν τόσο χαρούμενος που μετά τη δουλειά έφυγα βιαστικά για το σπίτι ώστε να αρχίσω να τη διαβάζω.

»Στο δρόμο, συνάντησα με έκπληξη τον εξάδελφό μου, ο οποίος είχε επιστρέψει από το Ζάγκρεμπ. Με κάλεσε στο σπίτι του, αλλά του είπα ότι δεν μπορούσα να πάω γιατί βιαζόμουν να γυρίσω στο σπίτι μου για να διαβάσω τη Γραφή μου. “Έχω κάτι που θα σε ενδιαφέρει”, απάντησε ο εξάδελφός μου. “Στο σπίτι έχω βιβλία που θα σε βοηθήσουν να καταλάβεις τη Γραφή”. Πήγαμε στο σπίτι του, και εκεί είδα με χαρά ότι είχε ολόκληρη την Αγία Γραφή, μερικά βιβλιάρια και ορισμένα τεύχη της Σκοπιάς στην κροατική. Μου πρόσφερε τα έντυπα, και εγώ άρχισα να τα διαβάζω αμέσως. Ευθύς εξαρχής συνειδητοποίησα ότι αυτά που διάβαζα ήταν κάτι το ξεχωριστό. Δεν ήξερα κανέναν Μάρτυρα του Ιεχωβά, αλλά ήθελα να τους γνωρίσω.

»Όταν ο εξάδελφός μου ταξίδεψε πίσω στο Ζάγκρεμπ, πήγα μαζί του. Εκεί, ένας φιλόξενος Μάρτυρας, ο Ίβιτσα Παβλάκοβιτς, με προσκάλεσε στο σπίτι του, όπου και έμεινα τρεις μέρες. Σε αυτό το διάστημα έκανα πολλές ερωτήσεις, και εκείνος απαντούσε πάντα χρησιμοποιώντας τη Γραφή, κάτι που με εντυπωσίασε πολύ. Παρακολούθησα μια συνάθροιση και ενθαρρύνθηκα από τη θέρμη της αδελφότητας.

»Ο Ίβιτσα με πήγε στο Μπέθελ του Ζάγκρεμπ, και έφυγα από εκεί με χαρά στην καρδιά και με μια στοίβα έντυπα στα χέρια. Έπειτα από αυτές τις λίγες αλλά αξέχαστες μέρες, επέστρεψα στο Κότσανι με τον πνευματικό θησαυρό που είχα βρει. Δεν υπήρχαν Μάρτυρες εκεί κοντά, γι’ αυτό άρχισα να αλληλογραφώ με τον Ίβιτσα τακτικά. Οι επιστολές μου ήταν γεμάτες ερωτήσεις, και εκείνος μου έστελνε τις απαντήσεις. Καθώς μάθαινα πιο πολλά πράγματα, μιλούσα για αυτά που μάθαινα, και έτσι η σύζυγος και τα παιδιά μου άρχισαν να δείχνουν ενδιαφέρον. Σύντομα ήμασταν μια οικογένεια ενωμένη στην αλήθεια και μάθαμε πολλά για την Αγία Γραφή. Ήμασταν ευτυχισμένοι και αρχίσαμε να μιλάμε με ζήλο για τα καλά νέα στους συγγενείς και στους φίλους μας, πολλοί από τους οποίους μας άκουσαν. Αλλά με το κήρυγμα ήρθε και ο διωγμός».

[Εικόνα στη σελίδα 182]

Στόγιαν Μπογκάτινοφ