Έπρεπε να γίνουν πολλά ακόμη, και χρειαζόταν περισσότερη βοήθεια. Έτσι, ο Πίτερ Μπράιντλ και ο Φρεντ Σμέντλι, απόφοιτοι της ιεραποστολικής σχολής Γαλαάδ, έλαβαν θερμή υποδοχή κατά την άφιξή τους το 1949. Αυτοί, καθώς και άλλοι απόφοιτοι της Γαλαάδ, έδωσαν βοήθεια την οποία χρειαζόταν πολύ ο καταπονημένος υπηρέτης τμήματος. Τώρα υπήρχε η δυνατότητα να δοθεί περισσότερη προσοχή στον τρόπο με τον οποίο λειτουργούσαν οι εκκλησίες και οι συνελεύσεις.

«Δεν θα τα Καταφέρω!»

Το να έρθει κάποιος στη Μαλάουι από την Ευρώπη ή τη Βόρεια Αμερική ήταν, ιδιαίτερα εκείνον τον καιρό, μια συγκλονιστική αλλαγή. Δεν υπήρχε καμία από τις σύγχρονες ανέσεις στις οποίες μπορεί να είχε συνηθίσει κατά το παρελθόν αυτό το άτομο. Στα αφρικανικά δάση, δεν υπήρχαν ηλεκτρικές συσκευές. Αυτό που θα φαινόταν σε έναν ντόπιο φυσιολογικό μέρος της ζωής θα μπορούσε να προκαλεί μεγάλα βάσανα σε έναν ξένο. Πώς προσαρμοζόταν ο καινούριος ιεραπόστολος;

Αναλογιζόμενος τις πρώτες του εντυπώσεις από την άφιξή του στη Μαλάουι έπειτα από ένα κοπιαστικό ταξίδι με τρένο από το λιμάνι του Μπέιρα, στη Μοζαμβίκη, ο Πίτερ Μπράιντλ λέει: «Όταν τελικά φτάσαμε στον ποταμό Σίρε, μόλις άρχιζε να σουρουπώνει. Ολόγυρα πετούσαν μεγάλα σκαθάρια. Μαζεύονταν γύρω από τις λάμπες, κρύβοντας εντελώς το φως τους. Περπατούσαν στο λαιμό σου, μπαινοβγαίνοντας στα ρούχα σου. Είπα στον Ιεχωβά: “Δεν το αντέχω αυτό. Είναι πέρα από τις δυνάμεις μου. Δεν θα τα καταφέρω!” Κατόπιν διασχίσαμε τον ποταμό και μπήκαμε στο τρένο που βρισκόταν στο σταθμό. Τα φώτα του ήταν παρά πολύ χαμηλά. Γρήγορα κατάλαβα το λόγο—για να μην μπαίνουν μέσα εκείνα τα έντομα. Μας πρόσφεραν γεύμα, με πρώτο πιάτο σούπα. Μετά δυσκολίας μπορούσε να δει κανείς αυτόν που καθόταν απέναντί του—τόσο χαμηλά ήταν τα φώτα. Καθώς τρώγαμε τη σούπα, τη ρουφούσαμε με σχεδόν κλειστό το στόμα μας για να μην μπουν μέσα τα έντομα, και εγώ έλεγα στον Ιεχωβά: “Σε παρακαλώ, αυτό παραείναι δύσκολο να το αντέξω. Δεν θα τα καταφέρω!”»

Σε ένα μεταγενέστερο ταξίδι στην ίδια περιοχή, ο αδελφός Μπράιντλ είχε δυσκολίες καθώς εκφωνούσε μια δημόσια ομιλία. Γιατί; Ο ίδιος εξηγεί: «Αυτό που συνέβαινε με τα κουνούπια ήταν απίστευτο. Καθώς εκφωνούσα μια ομιλία κάποιο απόγευμα, είχα βάλει τα μπατζάκια του παντελονιού μου μέσα στις κάλτσες μου. Πάνω στο κεφάλι μου είχα μια πετσέτα την οποία σφήνωσα στο πουκάμισό μου. Στα μανίκια μου είχα βάλει λαστιχάκια, και έτσι μόνο τα χέρια μου και το πρόσωπό μου ήταν εκτεθειμένα. Εκφωνούσα την ομιλία μέσω διερμηνέα. Έλεγα μια πρόταση και κατόπιν έδιωχνα τα κουνούπια από το πρόσωπό μου. Έπειτα τα έδιωχνα από τα χέρια μου και τα ξαναέδιωχνα από το πρόσωπό μου. Όταν τελείωνε ο διερμηνέας, έλεγα την επόμενη πρόταση και κατόπιν έκανα τα ίδια από την αρχή».

Παρ’ όλες αυτές τις καταστάσεις, ο Πίτερ Μπράιντλ και άλλοι όπως αυτός τα κατάφεραν, με τη βοήθεια του Ιεχωβά. Η πλειονότητα των ιεραποστόλων που διορίστηκαν στη Μαλάουι υπηρέτησαν πιστά πολλά χρόνια. Οι ολόψυχες προσπάθειές τους έφεραν πολλές ευλογίες στον αγρό της Μαλάουι.

Οι Ιεραπόστολοι Προάγουν την Αύξηση

Οι αδελφοί, ιδιαίτερα οι παλαίμαχοι που είχαν την ευκαιρία να συνεργαστούν εκείνον τον καιρό με τους ιεραποστόλους οι οποίοι υπηρέτησαν πιστά στη Μαλάουι, εξακολουθούν να τους θυμούνται με αγάπη. Μερικοί από αυτούς τους ιεραποστόλους διαπίστωσαν ότι ο καινούριος τους διορισμός απαιτούσε να κάνουν μεγάλες αλλαγές στον τρόπο της ζωής τους, αλλά η αγάπη τούς υποκινούσε να το κάνουν αυτό.

Ο Μάλκολμ Βάιγκο ήρθε ως ανύπαντρος το 1957. Το πρώτο βράδυ που έμεινε στο γραφείο τμήματος, μετά το δείπνο, ανυπομονούσε να μάθει το διορισμό του. Ο Λόνι Νέιλ, απόφοιτος της Γαλαάδ ο οποίος είχε έρθει την προηγούμενη χρονιά και ήταν τότε υπηρέτης τμήματος, τον πληροφόρησε ότι θα διοριζόταν στο έργο περιοδεύοντα. Θα μάθαινε πρώτα τη γλώσσα ή θα προηγούνταν κάποια περίοδος προσαρμογής; Όχι, δεν υπήρχε τότε τέτοια διευθέτηση. Θα άρχιζε την επόμενη κιόλας ημέρα!

Οι ιεραπόστολοι που διορίστηκαν στο έργο περιοδεύοντα σύντομα έμαθαν ότι εκτός από το να υπηρετούν τις εκκλησίες, αν οδηγούσαν κάποιο όχημα, θα έπρεπε να είναι και μηχανικοί. Επίσης διαπίστωσαν ότι οι δρόμοι συχνά δεν ήταν παρά απλά μονοπάτια μέσα στα δάση. Ασφαλώς, οι ντόπιοι αδελφοί εκτιμούσαν τις προσπάθειές τους και έκαναν ό,τι μπορούσαν για να διευκολύνουν τη ζωή τους. Συνήθως, έχτιζαν ένα όμορφο σπίτι με χορταρένια στέγη και τουαλέτα για να το χρησιμοποιεί ο ιεραπόστολος και, αν ήταν παντρεμένος, η σύζυγός του. Αλλά για τις αδελφές που ταξίδευαν μαζί με τους συζύγους τους, οι παράξενοι ήχοι της νύχτας ήταν ιδιαίτερα τρομακτικοί! Χρειαζόταν λίγος καιρός για να συνηθίσουν στο ανατριχιαστικό «γέλιο» της ύαινας και στην «ορχήστρα» των θορύβων που προέρχονταν από τη μεγάλη ποικιλία εντόμων.

Ο Τζακ Γιόχανσον θυμάται ότι η διοργάνωση μιας συνέλευσης στα δάση ήταν μεγάλη πρόκληση. Πρώτα καθάριζαν το χώρο και κατόπιν, στις περισσότερες περιπτώσεις, έστηναν τα πάντα χρησιμοποιώντας υλικά που μπορούσαν να βρεθούν επί τόπου στο δάσος. Αλλά οι αδελφοί και οι αδελφές, νέοι και ηλικιωμένοι, χαίρονταν να προσφέρουν τη βοήθειά τους. Σε ένα χώρο συνέλευσης κοντά στο Μουλάντζε, κάποιος ηλικιωμένος αδελφός με χαρούμενο πρόσωπο πλησίασε τον αδελφό Γιόχανσον, λέγοντας: «Θέλω και εγώ να βοηθήσω σε αυτό το έργο». Αυτό δεν φάνηκε ασυνήθιστο. Αλλά αργότερα ο αδελφός Γιόχανσον έμαθε ότι ο αδελφός είχε περπατήσει περίπου 800 χιλιόμετρα σε ένα σχεδόν μήνα για να φτάσει στο χώρο της συνέλευσης, και το πρώτο πράγμα που έκανε όταν έφτασε ήταν να προσφερθεί να βοηθήσει στο στήσιμο των εγκαταστάσεων της συνέλευσης! Με τέτοιο πρόθυμο πνεύμα, οι αδελφοί και οι αδελφές μεταμόρφωσαν το δάσος σε «στάδιο» με καθίσματα για 6.000 άτομα!

Οι ιεραπόστολοι συνέβαλαν στη βελτίωση της οργάνωσης των εκκλησιών και των περιοχών της Μαλάουι. Αδελφοί όπως ο Χαλ Μπέντλεϊ, ο Έντι Ντόμπαρτ, ο Κιθ Ίτον, ο Χάρολντ Γκάι, ο Τζακ Γιόχανσον, ο Ροντ Σαρπ και ο Μάλκολμ Βάιγκο έκαναν καλό έργο ως επίσκοποι περιφερείας. Οι ντόπιοι Μάρτυρες ανταποκρίνονταν θετικά στις στοργικές συμβουλές και στην κατεύθυνση που λάβαιναν. Ως αποτέλεσμα, οι συναθροίσεις και το κήρυγμα του αγγέλματος της Βασιλείας οργανώθηκαν καλύτερα. Παράλληλα, οι αδελφοί και οι αδελφές σταθεροποιούνταν στην πίστη, πράγμα που τους προετοίμασε για τις αντιξοότητες που επρόκειτο να αντιμετωπίσουν.

Οι Ευρωπαίοι Λαβαίνουν Μαρτυρία

Μερικοί από τους ιεραποστόλους διορίστηκαν αργότερα στο γραφείο τμήματος και ήταν και εκεί πολύ απασχολημένοι. Αυτό πρόσφερε σε μερικές συζύγους την ευκαιρία να δώσουν μαρτυρία στο ευρωπαϊκό τμήμα του αγρού στο Μπλαντάιρ και στη Ζόμπα. Η Φίλις Μπράιντλ, η Λίντα Γιόχανσον, η Λίντα Λουίζ Βάιγκο, η Αν Ίτον, καθώς και άλλες, έκαναν πολύ και καλό έργο σε αυτόν τον τομέα. Μερικές φορές, οι Ευρωπαίοι είχαν προκατάληψη απέναντι στο έργο μας, συχνά ως αποτέλεσμα του ότι συνέχιζαν να μας συγχέουν με τα «κινήματα της Σκοπιάς». Αλλά αυτές οι αδελφές χρησιμοποιούσαν με καλό τρόπο τις ευκαιρίες που δίνονταν προκειμένου να διορθώνουν τις παρανοήσεις και να τους μιλούν για τη Βασιλεία του Θεού.

Οι περισσότεροι Ευρωπαίοι και Ασιάτες στη Μαλάουι είχαν τις δικές τους επιχειρήσεις ή είχαν συνάψει επικερδή συμβόλαια εργασίας. Γενικά, ήταν ικανοποιημένοι με την κατάστασή τους. Εντούτοις, μερικοί Ευρωπαίοι και ντόπιοι αγγλόφωνοι ανταποκρίθηκαν ευνοϊκά στην αλήθεια. Μερικοί βαφτίστηκαν—ένας από αυτούς στην μπανιέρα του Μπέθελ!

«Ανταλλαγή Ενθάρρυνσης»

Καθώς οι ιεραπόστολοι διέθεταν χρόνο με τους ντόπιους αδελφούς και αδελφές, αναπτύχθηκε ανάμεσά τους γνήσια φυλετική αρμονία. Ο Άλεξ Μαφαμπάνα το εξέφρασε αυτό κατάλληλα σε ένα σημείωμα που έγραψε σε κάποιους από τους ιεραποστόλους φίλους του: «Αν υπάρχει κάποιο “χάσμα” στον κόσμο, αυτό είναι ανάμεσα στην Ανατολή και στη Δύση. Όσο για εμάς, κατέχουμε τον πιο ενοποιητικό δεσμό που υπήρξε ποτέ: την Αγάπη!» Πόσο διαφορετική ήταν αυτή η στάση από τη στάση εκείνων που βρίσκονταν εκτός της οργάνωσης του Ιεχωβά! Γενικά, οι Ευρωπαίοι θεωρούσαν τον εαυτό τους ανώτερο από τους Αφρικανούς και δεν είχαν πολλές σχέσεις μαζί τους. Εντούτοις, έπρεπε να ξεκαθαριστεί κάτι. Αυτό είχε να κάνει με τη χρήση του τίτλου Μπουάνα από τους ντόπιους αδελφούς. Αυτός ο τίτλος χρησιμοποιούνταν συχνά όταν χαιρετούσε κάποιος τους Ευρωπαίους, περιλαμβανομένων και των ιεραποστόλων. Υποδήλωνε ότι οι Ευρωπαίοι ήταν οι κύριοι ή τα αφεντικά των Αφρικανών. Έτσι, οποτεδήποτε κάποιος ντόπιος αδελφός απευθυνόταν σε έναν ιεραπόστολο με τον τίτλο Μπουάνα, ο ιεραπόστολος του υπενθύμιζε: «Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά είναι αδελφοί, όχι Μπουάνας!»

Τα οφέλη δεν ήταν μονόπλευρα. Οι ιεραπόστολοι έμαθαν πολλά από τη συνεργασία με τους Αφρικανούς αδελφούς και αδελφές τους. Σφυρηλατήθηκαν πολλές σταθερές φιλίες. Σε αρμονία με τα λόγια του αποστόλου Παύλου, υπήρξε «ανταλλαγή ενθάρρυνσης».—Ρωμ. 1:12.