Μέσα σε λίγα χρόνια ήρθαν και άλλοι αδελφοί, από τις Φιλιππίνες, μαζί με τις οικογένειές τους, λόγω της κοσμικής εργασίας τους. Άρχισαν να δίνουν μαρτυρία σε άλλους και τελικά σχηματίστηκε μια εκκλησία. Το αποτέλεσμα ήταν ότι το 1963 υπήρχαν 28 ευαγγελιζόμενοι στην Ταβάου.

Επί 20 χρόνια και πλέον η εκκλησία χρησιμοποιούσε ως Αίθουσα Βασιλείας το σπίτι ενός από τους πρώτους αδελφούς που είχαν έρθει από τις Φιλιππίνες. Έπειτα, το 1983, εντόπισαν κάποιον άλλο χώρο συναθροίσεων στο δεύτερο όροφο ενός εμπορικού κτιρίου. Αν και η μετάβαση στην καινούρια τοποθεσία ήταν πολύ πιο εύκολη, η αίθουσα δεν είχε καλό εξαερισμό, με αποτέλεσμα να είναι φοβερά ζεστή—ιδιαίτερα στην εποχή των μουσώνων. Επίσης είχε πολύ θόρυβο και σκόνη από τα βουλκανιζατέρ και τα συνεργεία αυτοκινήτων που βρίσκονταν στον κάτω όροφο. Ευτυχώς, τον Ιανουάριο του 1985 βρήκαν ένα μεγάλο διώροφο σπίτι προς ενοικίαση. Στα χρόνια που πέρασαν η Εκκλησία Ταβάου συνέχισε να αυξάνεται πνευματικά και αριθμητικά και τώρα έχει 62 ευαγγελιζομένους.

Το 1984, ο αδελφός και η αδελφή Λούα που υπηρετούσαν ως ειδικοί σκαπανείς στη Μελάκα πήραν καινούριο διορισμό για την Εκκλησία Ταβάου. Η παρουσία τους στην εκκλησία καθώς και η σθεναρή ηγεσία που αναλάμβαναν στην υπηρεσία αγρού ήταν πραγματικό στήριγμα για την εκκλησία. Ο αδελφός Λούα μπόρεσε επίσης να υπηρετήσει ως αναπληρωτής επίσκοπος περιοχής στο Σαμπάχ σε διάφορες περιπτώσεις.

Μεγάλη ενθάρρυνση όμως για την Εκκλησία Ταβάου ήταν και άλλες δυο αφοσιωμένες σκαπάνισσες. Μια από αυτές είναι η αδελφή Γκαν Γιαμ Γουά που ήρθε ως σκαπάνισσα από τη Μαλαϊκή Χερσόνησο το 1985. Η άλλη είναι η αδελφή Βικτόρια Άικο που βαφτίστηκε το 1947 στις Φιλιππίνες. Το 1988 μετακινήθηκε από την Ταβάου στην επαρχιακή πόλη Κενίνγκαου, που είναι ένα από τα μέρη όπου οι αδελφοί έχουν χτίσει ιδιόκτητη Αίθουσα Βασιλείας. Αυτή η νεόχτιστη αίθουσα χρησιμοποιήθηκε πρώτη φορά για τον εορτασμό της Ανάμνησης το 1989 και αφιερώθηκε την 1η Ιουνίου εκείνου του έτους.

Η δεύτερη εκκλησία που ιδρύθηκε στο Σαμπάχ βρίσκεται στο Κότα Κιναμπαλού, όπου το έργο μαρτυρίας ξεκίνησε δειλά κατά τη δεκαετία του 1950. Σε αυτή την εκκλησία υπηρετούν τώρα 71 ευαγγελιζόμενοι και 6 σκαπανείς. Έτσι με αυτές τις δυο εκκλησίες και τους πέντε απομονωμένους ομίλους που βρίσκονται στις πόλεις Κενίνγκαου, Λαχάντ Ντάτου, Σαντάκαν και Κότα Μπελούντ, καθώς και στο νησί Λαμπούαν, το έργο έχει εδραιωθεί καλά στην πολιτεία Σαμπάχ. Το ανώτατο όριο των ευαγγελιζομένων, συμπεριλαμβανομένων και των σκαπανέων, έχει τώρα ανέλθει στους 180.

Η γειτονική πολιτεία του Σαμπάχ, το Σαραβάκ, μοιάζει σε πολλά με το Σαμπάχ. Και αυτή έχει πέντε απομονωμένους ομίλους. Έχει όμως τρεις εκκλησίες—η μια από τις οποίες έχει χτίσει μάλιστα δική της Αίθουσα Βασιλείας.

Ωστόσο, μετά τη δίχρονη παραμονή τους στο Κούχινγκ, κατάφεραν να αφήσουν πίσω τους τον πυρήνα μιας εκκλησίας με 25 άτομα να παρακολουθούν τις τακτικές συναθροίσεις που διεξάγονταν στον ιεραποστολικό οίκο και αρκετούς επίσης από εκείνους με τους οποίους μελετούσαν να συμμετέχουν τακτικά στην υπηρεσία αγρού.

Όταν ο Ελίαμπ Μπάγιανγκ πέθανε, πρόβλεψε στη διαθήκη του να κληροδοτήσει ένα πολύ ωραίο οικόπεδο στην Εκκλησία Κούχινγκ. Τώρα, σε εκείνη την τοποθεσία ορθώνεται μια όμορφη Αίθουσα Βασιλείας.

Έτσι, το έργο της Βασιλείας συνεχίζει επίσης να αυξάνει σταθερά στο Σαραβάκ. Οι εκκλησίες βρίσκονται στο Κούχινγκ, στο Μίρι και στο Σίμπου, και οι πέντε απομονωμένοι όμιλοι βρίσκονται στο Μπιντούλου, στο Σρι Αμάν, στο Σαρικέι, στο Κάπιτ και στο Νάνγκα Μεντάμιτ.