Το 1931, επισκέφτηκαν την οικογένεια Φρανκ για λίγο δυο νεαροί σκαπανείς από τη Βομβάη, ο Κλάουντ Γκούντμαν και ο Ρον Τίπιν, που διέθεσαν αρκετούς μήνες στη Μαλάγια και στη Σιγκαπούρη κηρύττοντας από σπίτι σε σπίτι. Ωστόσο, τα μόνα έντυπα που είχαν ήταν στην αγγλική, οπότε η δραστηριότητά τους περιορίστηκε στους αγγλόφωνους. Η σύντομη επίσκεψη των δυο αυτών ζηλωτών ιεραποστόλων, των πρώτων εκεί, αποτέλεσε μεγάλη ενθάρρυνση για την απομονωμένη Φρέντα Φρανκ.

Αυστραλοί Σκαπανείς Έρχονται να Βοηθήσουν

Στις αρχές της δεκαετίας του 1930, η περιοχή του Νότιου Ειρηνικού και της Νοτιοανατολικής Ασίας τέθηκε υπό την επίβλεψη του γραφείου τμήματος στην Αυστραλία. Έπειτα από λίγο το τμήμα άρχισε να στέλνει ιεραποστόλους. Ο πρώτος που έφτασε εκεί ήταν ο Τζορτζ Σούετ, και λίγους μήνες αργότερα ενώθηκε μαζί του ένας Άγγλος σκαπανέας με το όνομα Πεκ, ο οποίος κήρυττε στην Παπούα-Νέα Γουινέα. Κατά τα επόμενα λίγα χρόνια περισσότεροι από δέκα ολοχρόνιοι κήρυκες από την Αυστραλία, τη Νέα Ζηλανδία και τη Γερμανία υπηρέτησαν στη Μαλάγια σε διαφορετικές περιόδους αλλά, καθένας τους για διαφορετικούς λόγους, δεν έμειναν σε ένα μέρος τόσο όσο χρειαζόταν για να δουν άμεσους καρπούς από τους κόπους τους.

Ο Φωτοδότης Φέρνει Περισσότερους Σκαπανείς

Ο Φωτοδότης (Λάιτμπεαρερ) ήταν ένα πλοίο που η Εταιρία στην Αυστραλία είχε παραχωρήσει ειδικά για το έργο στην περιοχή της Σιγκαπούρης-Μαλάγια. Επανδρωμένος με εφτά εύρωστους σκαπανείς και κυβερνήτη τον Έρικ Γιούινς από τα Φίτζι, ο Φωτοδότης έφτασε στη Σιγκαπούρη στις 7 Αυγούστου 1935 και αγκυροβόλησε εκεί για λίγο προτού αποπλεύσει για τη δυτική ακτή της Μαλάγια. Μερικές από τις πόλεις που επισκέφτηκε με αυτόν τον τρόπο ήταν το Τζοχόρ Μπαχάρου, η Μουάρ, η Μελάκα, η Κελάνγκ, το Πορτ Σιουέτενχαμ (τώρα Πορτ Κελάνγκ) και η Πινάνγκ. Οι μαγνητοφωνημένες διαλέξεις του αδελφού Ρόδερφορντ τις οποίες έπαιζαν στο φωνόγραφο μεταδίδονταν με μεγάφωνα από τα σημεία όπου αγκυροβολούσε ο Φωτοδότης. Ακολουθούσαν επισκέψεις από σπίτι σε σπίτι για τη διανομή εντύπων.

Μερικές φορές οι αδελφοί από το Φωτοδότη ήταν σε θέση να προχωρήσουν προς την ενδοχώρα, οπότε συναντούσαν την οικογένεια Φρανκ στα Σπήλαια Μπατού και συμμετείχαν με αυτήν σε μικρές συναθροίσεις και στην υπηρεσία αγρού. Η αδελφή Φρανκ είχε τη χαρά να δει αρκετά μέλη της οικογένειάς της να βαφτίζονται σε μια από αυτές τις επισκέψεις. Κατά τη διάρκεια αυτών των εκδρομών διέθεταν πολλά έντυπα, αλλά όπως ανέφερε ο Έρικ Γιούινς: «Η μαρτυρία που δίναμε δεν φαινόταν να αφήνει διαρκείς εντυπώσεις στους ανθρώπους. Δέχονταν πρόθυμα τα έντυπα αλλά είχαν ανάγκη από τακτικές οικιακές Γραφικές μελέτες, κάτι που τότε δεν ήταν διαθέσιμο».

Βήματα Προς μια πιο Σταθερή Οργάνωση

Ο Χάρολντ Γκιλ ανακλήθηκε στο Σίντνεϊ το 1937 και στάλθηκε ο Άλφρεντ Βίκε για να αναλάβει την επίβλεψη της αποθήκης στη Σιγκαπούρη. Στο μεταξύ, σκαπανείς όπως ο Τεντ Σέγουελ από την Αυστραλία και ο Κουρτ Γκρούμπερ και ο Βίλι Ουνγκλάουμπε από τη Γερμανία έσπερναν τους σπόρους της αλήθειας στη Μαλάγια. Κατόπιν, όταν ο Άλφρεντ Βίκε ανήγγειλε ότι σχεδίαζε να παντρευτεί το 1939, έλαβε διορισμό για την Πινάνγκ της Μαλάγια, όπου θα συνεργαζόταν με τον Κουρτ Γκρούμπερ, και για τη διαχείριση της αποθήκης ήρθε ο Τζορτζ Πάουελ από την Αυστραλία.

Η αρραβωνιαστικιά του Άλφρεντ Βίκε, η Θέλμα, ταξίδευε με το πλοίο από το Σίντνεϊ προς τη Σιγκαπούρη για να παντρευτεί τον Άλφρεντ και να εργαστούν μαζί ως σκαπανείς στην Πινάνγκ. Ωστόσο, όταν το πλοίο με το οποίο ταξίδευε απείχε λίγες μέρες από το Περθ, αναγγέλθηκε το ξέσπασμα του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου. Κάλυψαν όλα τα παράθυρα και τα φινιστρίνια του πλοίου και αναγκάστηκαν να ακολουθήσουν πορεία ζιγκ-ζαγκ μέσα από τον Ινδικό Ωκεανό για να ξεφύγουν από τυχόν εχθρικά υποβρύχια. Αλλά η Θέλμα έφτασε ασφαλής και ο γάμος τους έγινε μια εβδομάδα αργότερα. Κατόπιν αυτή και ο Άλφρεντ ταξίδεψαν οδικώς 800 χιλιόμετρα ως την Πινάνγκ, όπου η αδελφή Βίκε υπηρέτησε ως σκαπάνισσα, η πρώτη Αυστραλέζα σκαπάνισσα στη Μαλάγια.

Το έργο των Μαρτύρων εκείνον τον καιρό περιλάμβανε κυρίως ευρεία διανομή εντύπων, χωρίς να γίνεται ουσιαστικά έργο στη συνέχεια. Έτσι, όταν το ζεύγος Βίκε τέλειωσε τον τομέα στο νησί Πινάνγκ πέρασε απέναντι στην ενδοχώρα. Κήρυτταν με επιμέλεια ξεκινώντας από την Αλόρ Σετάρ στα βόρεια και, κατεβαίνοντας προς τα νότια, κάλυψαν τις πόλεις και τις αγροτικές περιοχές κατά μήκος της δυτικής ακτής με έντυπα σε 20 και πλέον γλώσσες.

Ένας Σιχ Γίνεται Μάρτυρας

Ενώ οι Βίκε έδιναν μαρτυρία στην Κουάλα Κανγκσάρ, στην πολιτεία Πέρακ, δέχτηκαν μια επίσκεψη-έκπληξη από ένα 16χρονο μαθητή ο οποίος ζούσε σε κάποια γειτονική πόλη. Το όνομά του ήταν Πουράν Σινγκ και ο ίδιος ήταν Σιχ, όπως φαίνεται από το όνομά του. Αυτός είχε πάρει το βιβλιάριο της Εταιρίας Πού Είναι οι Νεκροί; και έμεινε τόσο εντυπωσιασμένος από τα όσα διάβασε ώστε έγραψε ένα άρθρο σχετικά με αυτό το θέμα στο σχολικό περιοδικό που εξέδιδε. Έγραψε στην αποθήκη της Σιγκαπούρης για περισσότερες πληροφορίες και έμαθε τη διεύθυνση του ζεύγους Βίκε. Αμέσως, έκανε με το ποδήλατό του 50 και πλέον χιλιόμετρα για να τους συναντήσει.

Την επόμενη μέρα συνόδεψε τον Άλφρεντ Βίκε σε ένα ταξίδι με σκοπό το κήρυγμα στις αγροτικές περιοχές—«απλώς για να δει πώς γίνεται». Αυτός ο σοβαρός νεαρός, αμέσως μόλις ολοκλήρωσε την εκπαίδευσή του, έφυγε από το σπίτι του και έκανε 240 χιλιόμετρα με το ποδήλατό του για να παρακολουθήσει μια συνέλευση στην Κουάλα Λουμπούρ. Εκεί συμβόλισε την αφιέρωσή του στον Ιεχωβά με το βάφτισμα στο νερό και υιοθέτησε το όνομα Τζορτζ Σινγκ. Αμέσως μπήκε στην ολοχρόνια διακονία. Και έτσι, ο Τζορτζ Σινγκ είχε το προνόμιο να είναι ο πρώτος κάτοικος της Μαλάγια που έγινε σκαπανέας. Λίγο αργότερα η Εταιρία τον μετέφερε στην Ινδία όπου συνεχίζει πιστά την υπηρεσία του στον Ιεχωβά.

Ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος και η Ιαπωνική Εισβολή

Λίγο καιρό μετά το ξέσπασμα του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου το 1939, το έργο κηρύγματος διακόπηκε. Τα αποτελέσματα; Οι σκαπανείς δεν ήταν πλέον σε θέση να συντηρηθούν, και έτσι με μισή καρδιά το ζεύγος Βίκε επέστρεψε στη Σιγκαπούρη. Και οι δυο ένιωθαν ικανοποιημένοι ωστόσο επειδή ήξεραν ότι στη διάρκεια των 20 μηνών από το γάμο τους, κατά τους οποίους υπηρέτησαν μαζί στη Μαλάγια, είχαν διανείμει 50.000 και πλέον βιβλία και βιβλιάρια που περιείχαν το άγγελμα της Βασιλείας.