Λίγο μετά την απελευθέρωσή τους από την Αίγυπτο, οι Ισραηλίτες άρχισαν να γογγύζουν για την τροφή. Γι’ αυτό ο Ιεχωβά τούς προμήθευσε το μάννα. (Έξοδος 12:17, 18· 16:1-5) Εκείνον τον καιρό, ο Μωυσής έδωσε στον Ααρών την οδηγία: «Πάρε μια στάμνα και βάλε σε αυτήν ένα ολόκληρο γομόρ μάννα και απόθεσέ την ενώπιον του Ιεχωβά ως κάτι που θα φυλάσσεται σε όλες τις γενιές σας». Η αφήγηση αναφέρει: «Ακριβώς όπως είχε διατάξει ο Ιεχωβά τον Μωυσή, ο Ααρών την απέθεσε μπροστά στη Μαρτυρία [μια αρχειοθήκη για τη φύλαξη σημαντικών εγγράφων] ως κάτι που θα φυλασσόταν». (Έξοδος 16:33, 34) Αν και ο Ααρών αναμφίβολα μάζεψε τότε μάννα και το έβαλε σε μια στάμνα, η απόθεσή της μπροστά στη Μαρτυρία έπρεπε να περιμένει μέχρις ότου ο Μωυσής κατασκεύασε την Κιβωτό και έβαλε μέσα τις πλάκες.

Το μάννα ήταν μια προμήθεια που έκανε ο Θεός κατά τη διάρκεια της 40χρονης παραμονής των Ισραηλιτών στην έρημο. Έπαψε να παρέχεται όταν «έφαγαν από τη σοδειά εκείνης της [υποσχεμένης] γης». (Ιησούς του Ναυή 5:11, 12) Το ραβδί του Ααρών τοποθετήθηκε στην κιβωτό της διαθήκης για κάποιον σκοπό—για να αποτελεί σημείο, ή αλλιώς μαρτυρία, εναντίον της στασιαστικής γενιάς. Αυτό υποδηλώνει ότι το ραβδί παρέμεινε εκεί τουλάχιστον όσο διήρκεσε η οδοιπορία στην έρημο. Συνεπώς, φαίνεται λογικό να συμπεράνουμε ότι κάποια στιγμή αφότου ο Ισραήλ μπήκε στην Υποσχεμένη Γη και πριν από την αφιέρωση του ναού του Σολομώντα, το ραβδί του Ααρών και η χρυσή στάμνα με το μάννα αφαιρέθηκαν από την κιβωτό της διαθήκης.