Ο σύζυγός της έπρεπε να την αγαπάει, πράγμα που ίσχυε ακόμη και αν αυτή ήταν δευτερεύουσα σύζυγος ή κάποια που είχε αιχμαλωτιστεί. Δεν έπρεπε να υφίσταται κακομεταχείριση, αλλά να έχει εξασφαλισμένη την τροφή, τα ρούχα, τη στέγη και τη γαμήλια οφειλή και μάλιστα χωρίς ελάττωση. Επίσης, ο σύζυγος δεν μπορούσε να κάνει το γιο της ευνοούμενης συζύγου πρωτότοκο σε βάρος του γιου “της συζύγου που μισούνταν” (δηλαδή της λιγότερο προτιμώμενης). (Εξ 21:7-11· Δευ 21:11, 14-17)

Ο θεσμός της παλλακείας ίσχυε υπό τον πατριαρχικό νόμο και υπό τη διαθήκη του Νόμου. Η παλλακίδα είχε νομική υπόσταση. Η θέση της δεν ήταν ζήτημα πορνείας ή μοιχείας. Υπό το Νόμο, αν ο πρωτότοκος γιος ενός άντρα ήταν ο γιος της παλλακίδας του, αυτός ο γιος θα λάβαινε την κληρονομιά του πρωτοτόκου.—Δευ 21:15-17.