Έφτασαν στην Ατόλλη Κουότζελεν το 1960 και αργότερα αγκυροβόλησαν στην Ατόλλη Ματζούρο, όπου έμαθαν να μιλάνε τη μαρσαλική γλώσσα. Όταν έδιναν μαρτυρία, οι φιλικοί νησιώτες σπάνια αρνούνταν να ακούσουν, και το 1964, ο Πάουελ και η Νιόμα διεξήγαν 12 Γραφικές μελέτες, μάλιστα μια από αυτές με τον Ιρόιτζ Λαπ Λαπ (Μεγάλο Βασιλιά) του Ματζούρο.

Ο Τζούλιαν Ακί και ο Μέλβιν Α Γιου, ιεραπόστολοι και οι δύο, ενώθηκαν με το ζεύγος Μίκελσεν το 1965, και μέσα σε λίγους μήνες, αυτοί οι ενθουσιώδεις αδελφοί είχαν μάθει αρκετά μαρσαλικά ώστε να κάνουν μια απλή παρουσίαση και επίσης είχαν κατασκευάσει έναν απλό ιεραποστολικό οίκο.

Για να έχουν ένα χώρο συναθροίσεων, έφτιαξαν μια αυτοσχέδια Αίθουσα Βασιλείας απλώνοντας τη μαΐστρα του Ιντέγκριτι πάνω σε μερικούς πασσάλους από δέντρα που κάρφωσαν στο έδαφος. «Καθώς οι παρόντες αυξάνονταν, απλώς προσθέταμε και άλλο πανί», είπε ο αδελφός Μίκελσεν. «Στη συνέχεια χρησιμοποιήσαμε το πανί της μετζάνας· και λίγο αργότερα, το πανί του φλόκου. Όταν μας τέλειωσαν τα πανιά, ήταν καιρός να χτίσουμε μια ‘κανονική’ Αίθουσα Βασιλείας».

Πολιτισμικό Σοκ για τον Επίσκοπο Περιοχής

Όταν ο Ναθάνιελ Μίλερ ξεκίνησε από τη Χαβάη για το πρώτο του ταξίδι ως επίσκοπος περιοχής στη Μικρονησία το 1968, το αρχικό μέρος του ταξιδιού του περιλάμβανε το Ματζούρο. «Θυμάμαι την πρώτη φορά που είδα τις μικροσκοπικές ατόλλες των Νησιών Μάρσαλ», αφηγείται. «Το αεροπλάνο, ένα DC-9, άρχισε να κατεβαίνει για να προσγειωθεί αλλά, αντί για αυτό, ξαναπήρε ύψος και έκανε το γύρο του αεροδρομίου. Κοιτώντας κάτω, είδα κάποιους άντρες να διώχνουν μερικά γουρούνια από τον πρόχειρο διάδρομο προσγείωσης για να μπορέσουμε να προσγειωθούμε. Άλλο ένα εμπόδιο ήταν κάποιο αυτοκίνητο παρκαρισμένο στο διάδρομο προσγείωσης. Μερικοί άντρες σήκωσαν το αυτοκίνητο στα χέρια και το μετέφεραν στην άκρη!»

Για κάποιον που ερχόταν από τη Χονολουλού, αυτό ισοδυναμούσε με πολιτισμικό σοκ. Το αεροδρόμιο του Ματζούρο είχε έναν υπαίθριο «σταθμό», κατασκευασμένο από φύλλα κοκκοφοινίκων, και ένα διάδρομο προσγείωσης φτιαγμένο από κοράλλια. «Δεν είχα συνηθίσει στην ιδέα να χτυπάνε την άτρακτο των αεροπλάνων πέτρες από κοράλλια κατά την προσγείωση», είπε ο Μίλερ. Μόλις αποβιβάστηκε, φόρτωσαν τον ίδιο και τις αποσκευές του στην καρότσα ενός φορτηγού και τον πήγαν στον ιεραποστολικό οίκο ακολουθώντας έναν κακοτράχαλο χωματόδρομο.

Εκείνον τον καιρό η Αίθουσα Βασιλείας είχε τσίγκινη οροφή, καθόλου τοίχους και για πάτωμα μόνο το σκληρό χώμα. «Μίλησα, μέσω μεταφραστή, σε ένα μικρό όμιλο 20 ατόμων στην πρώτη μου επίσκεψη», αφηγείται ο Μίλερ. «Η ομιλία διακόπηκε από ένα μεγάλο γουρούνι που περιφερόταν στην Αίθουσα Βασιλείας!»

Μια εκκλησία σχηματίστηκε στο Ματζούρο το 1967.