«Ορίστε η Δούλη του Ιεχωβά!»

Η ΜΑΡΙΑ σήκωσε το κεφάλι της και κοίταξε με μάτια ορθάνοιχτα τον επισκέπτη που μπήκε στο σπίτι της. Ο επισκέπτης δεν ζήτησε ούτε τον πατέρα της ούτε τη μητέρα της. Είχε έρθει να δει την ίδια! Δεν θα μπορούσε να είναι από τη Ναζαρέτ​—η Μαρία ήταν βέβαιη για αυτό. Σε μια μικρή πόλη όπως η δική της, οι άγνωστοι ξεχώριζαν. Ο συγκεκριμένος άντρας θα ξεχώριζε οπουδήποτε. Απευθύνθηκε στη Μαρία με τρόπο εντελώς πρωτόγνωρο για εκείνη, λέγοντας: «Χαίρε, εσύ η εξαιρετικά ευνοημένη· ο Ιεχωβά είναι μαζί σου».​—Λουκάς 1:28.

Επίσκεψη από έναν Άγγελο

Ο επισκέπτης της Μαρίας, όπως ίσως γνωρίζετε, δεν ήταν απλός άνθρωπος. Ήταν ο άγγελος Γαβριήλ. Όταν την αποκάλεσε «εξαιρετικά ευνοημένη», εκείνη «αναστατώθηκε πολύ» με τα λόγια του και απόρησε για αυτόν τον ασυνήθιστο χαιρετισμό. (Λουκάς 1:​29) Από ποιον ήταν εξαιρετικά ευνοημένη; Η Μαρία δεν περίμενε να είναι εξαιρετικά ευνοημένη ανάμεσα σε ανθρώπους. Ο άγγελος, όμως, μιλούσε για την εύνοια του Ιεχωβά Θεού. Αυτό είχε σημασία για εκείνη. Μολαταύτα, η ίδια δεν θεωρούσε αλαζονικά ότι είχε ήδη την εύνοια του Θεού. Αν εμείς αγωνιζόμαστε για την εύνοια του Θεού, χωρίς ποτέ να συμπεραίνουμε υπεροπτικά ότι την απολαμβάνουμε ήδη, θα αντλήσουμε ένα ζωτικό μάθημα το οποίο η νεαρή Μαρία κατανοούσε πλήρως. Ο Θεός εναντιώνεται στους υπερηφάνους, αλλά αγαπάει και υποστηρίζει τους ασήμαντους και ταπεινούς.​—Ιακώβου 4:6.

Η Μαρία θα χρειαζόταν τέτοιου είδους ταπεινοφροσύνη, διότι ο άγγελος της πρόσφερε ένα προνόμιο που ξεπερνούσε σχεδόν κάθε φαντασία. Της εξήγησε ότι επρόκειτο να γεννήσει ένα παιδί το οποίο θα γινόταν ο πιο σπουδαίος από όλους τους ανθρώπους. Ο Γαβριήλ είπε: «Ο Ιεχωβά Θεός θα του δώσει το θρόνο του Δαβίδ του πατέρα του, και αυτός θα βασιλεύει στον οίκο του Ιακώβ για πάντα, και δεν θα υπάρξει τέλος στη βασιλεία του». (Λουκάς 1:​32, 33) Η Μαρία γνώριζε ασφαλώς την υπόσχεση που είχε δώσει ο Θεός στον Δαβίδ χίλια και πλέον χρόνια νωρίτερα​—δηλαδή ότι κάποιος από τους απογόνους του θα κυβερνούσε για πάντα. (2 Σαμουήλ 7:​12, 13) Άρα, ο γιος της θα ήταν ο Μεσσίας τον οποίο προσδοκούσε ο λαός του Θεού στο διάβα των αιώνων!

Επιπλέον, ο άγγελος της είπε ότι ο γιος της θα αποκαλούνταν «Γιος του Υψίστου». Πώς θα μπορούσε μια ανθρώπινη γυναίκα να γεννήσει τον Γιο του Θεού; Αλήθεια, πώς θα ήταν καν δυνατόν να γεννήσει η Μαρία γιο; Ήταν αρραβωνιασμένη με τον Ιωσήφ αλλά δεν τον είχε παντρευτεί ακόμη. Αυτήν ακριβώς την ερώτηση έκανε με κάθε ειλικρίνεια η Μαρία: «Πώς θα γίνει αυτό, αφού δεν έχω σχέσεις με άντρα;» (Λουκάς 1:​34) Προσέξτε ότι η Μαρία μίλησε για την παρθενία της χωρίς ίχνος ντροπής. Αντίθετα, θεωρούσε πολύτιμη την αγνότητά της. Σήμερα, πολλά νεαρά άτομα αδημονούν να χάσουν την παρθενία τους και σπεύδουν να χλευάσουν όσους δεν το κάνουν αυτό. Ασφαλώς ο κόσμος έχει αλλάξει. Ο Ιεχωβά, όμως, δεν έχει αλλάξει. (Μαλαχίας 3:6) Όπως στις ημέρες της Μαρίας, έτσι και σήμερα εκτιμάει όσους προσκολλούνται στους ηθικούς του κανόνες.​—Εβραίους 13:4.

Παρότι υπηρετούσε πιστά τον Θεό, η Μαρία ήταν ένα ατελές ανθρώπινο πλάσμα. Πώς θα μπορούσε, λοιπόν, να αποκτήσει τέλειο απόγονο, τον Γιο του Θεού; Ο Γαβριήλ εξήγησε: «Άγιο πνεύμα θα έρθει πάνω σου, και δύναμη του Υψίστου θα σε επισκιάσει. Γι’ αυτόν το λόγο, επίσης, αυτό που γεννιέται θα αποκληθεί άγιο, Γιος του Θεού». (Λουκάς 1:​35) Άγιος σημαίνει «καθαρός», «αγνός», «ιερός». Φυσιολογικά, οι άνθρωποι μεταβιβάζουν την ακάθαρτη, αμαρτωλή τους κατάσταση στους απογόνους τους. Σε αυτή την περίπτωση, όμως, ο Ιεχωβά θα εκτελούσε ένα μοναδικό θαύμα. Θα μετέφερε τη ζωή του Γιου του από τον ουρανό στη μήτρα της Μαρίας και κατόπιν θα χρησιμοποιούσε την ενεργό του δύναμη, δηλαδή το άγιο πνεύμα, για να «επισκιάσει» τη Μαρία, προστατεύοντας το παιδί από κάθε κηλίδα αμαρτίας. Πίστεψε η Μαρία την υπόσχεση του αγγέλου; Πώς αποκρίθηκε;

Η Απόκριση της Μαρίας στον Γαβριήλ

Οι σκεπτικιστές, μεταξύ αυτών και κάποιοι θεολόγοι του Χριστιανικού κόσμου, δυσκολεύονται να πιστέψουν ότι μια παρθένα θα μπορούσε να τεκνοποιήσει. Παρ’ όλη τη μόρφωσή τους, αδυνατούν να συλλάβουν μια απλή αλήθεια. Όπως είπε ο Γαβριήλ, «για τον Θεό καμιά διακήρυξη δεν θα είναι κάτι το αδύνατο». (Λουκάς 1:​37) Η Μαρία αποδέχτηκε ως αληθινά τα λόγια του Γαβριήλ, διότι ήταν μια νεαρή γυναίκα που διέθετε μεγάλη πίστη. Εντούτοις, η πίστη της δεν ήταν ευπιστία. Όπως κάθε λογικό άτομο, έτσι και η Μαρία χρειαζόταν αποδείξεις στις οποίες θα βάσιζε την πίστη της. Ο Γαβριήλ ήταν προετοιμασμένος να εμπλουτίσει τις συσσωρευμένες αποδείξεις που διέθετε η Μαρία. Της μίλησε για την ηλικιωμένη συγγενή της την Ελισάβετ, η οποία ήταν γνωστό επί πολλά χρόνια πως ήταν στείρα. Ο Θεός όμως της είχε δώσει θαυματουργικά τη δυνατότητα να συλλάβει!

Πώς θα ενεργούσε τώρα η Μαρία; Μπροστά της βρισκόταν ο διορισμός της και είχε αποδείξεις ότι ο Θεός θα πραγματοποιούσε όλα όσα είχε πει ο Γαβριήλ. Θα ήταν λάθος να νομίζουμε ότι αυτό το προνόμιο δεν δημιουργούσε φόβους ή δυσκολίες. Αφενός, η Μαρία έπρεπε να λάβει υπόψη της τον αρραβώνα της με τον Ιωσήφ. Τι θα γινόταν με το γάμο τους όταν εκείνος θα μάθαινε για την εγκυμοσύνη της; Αφετέρου, ο ίδιος ο διορισμός μπορεί να φάνταζε ως μια τρομακτική ευθύνη. Η Μαρία επρόκειτο να κυοφορήσει τη ζωή του πιο πολύτιμου δημιουργήματος του Θεού​—του ίδιου του αγαπητού Γιου του! Θα χρειαζόταν να τον φροντίζει όταν θα ήταν αβοήθητο βρέφος και να τον προστατεύει μέσα σε έναν πονηρό κόσμο. Πράγματι, βαριά ευθύνη!

Η Γραφή δείχνει ότι ακόμη και δυναμικοί, πιστοί άντρες δίστασαν μερικές φορές να δεχτούν δύσκολους διορισμούς από τον Θεό. Στην περίπτωση του Μωυσή, η ένστασή του ήταν ότι δεν μπορούσε να μιλήσει με την ευχέρεια που χρειαζόταν για να ενεργήσει ως εκπρόσωπος του Θεού. (Έξοδος 4:​10) Ο Ιερεμίας πρόβαλε την αντίρρηση ότι ήταν «παιδί», πολύ μικρός για να αναλάβει το έργο που του ανέθεσε ο Θεός. (Ιερεμίας 1:6) Ο δε Ιωνάς έφυγε μακριά από το διορισμό του! (Ιωνάς 1:3) Τι έκανε η Μαρία;

Τα λόγια της έχουν μείνει στην ιστορία, απηχώντας γνήσια ταπεινοφροσύνη και υπακοή. Η Μαρία είπε στον Γαβριήλ: «Ορίστε η δούλη του Ιεχωβά! Ας γίνει σε εμένα σύμφωνα με τη διακήρυξή σου». (Λουκάς 1:​38) Μια δούλη ήταν το κατώτερο μέλος του υπηρετικού προσωπικού. Η ζωή της βρισκόταν εξ ολοκλήρου στα χέρια του κυρίου της. Έτσι ένιωθε η Μαρία για τον Κύριό της, τον Ιεχωβά. Ήξερε ότι ήταν ασφαλής στα χέρια του, ότι εκείνος είναι όσιος προς όσους του δείχνουν οσιότητα και ότι θα την ευλογούσε καθώς η ίδια θα έκανε το καλύτερο που μπορούσε για αυτόν το δύσκολο διορισμό.​—Ψαλμός 18:25.

Ενίοτε ο Ιεχωβά μάς ζητάει να κάνουμε κάτι που μπορεί να μας φαίνεται δύσκολο, ακόμη και αδύνατο. Εντούτοις, μέσα στην Αγία Γραφή ο Ιεχωβά μάς παρέχει άφθονους λόγους για να τον εμπιστευόμαστε, για να αφήνουμε τον εαυτό μας στα χέρια του όπως η Μαρία. (Παροιμίες 3:5, 6) Θα το κάνουμε εμείς αυτό; Αν ναι, τότε ο Ιεχωβά θα μας ανταμείψει, παρέχοντάς μας και άλλους λόγους για να οικοδομήσουμε ακόμη πιο ισχυρή πίστη σε εκείνον.