Μια Περίπλοκη Προσέγγιση του Θεού
«ΕΓΩ είμαι η οδός και η αλήθεια και η ζωή· ουδείς έρχεται προς τον Πατέρα, ειμή δι’ εμού», είπε ο Ιησούς Χριστός. Πρόσθεσε: «Αληθώς σας λέγω ότι όσα αν αιτήσητε παρά του Πατρός εν τω ονόματί μου, θέλει σας δώσει».—Ιωάννης 14:6· 16:23.
Όμως, επί αιώνες οι θρησκείες του Χριστιανικού κόσμου, και ιδιαίτερα η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία με τις δοξασίες της για τον πύρινο άδη, το καθαρτήριο και την Τριάδα, είχαν περιπλέξει αυτή την ‘οδό’. Ο Ιησούς απεικονιζόταν, όχι ως ο πρόθυμος μεσολαβητής για τους αμαρτωλούς ανθρώπους, αλλά σαν μωρό στην αγκαλιά ή σαν φοβερός κριτής, που είχε περισσότερο την τάση να καταδικάζει και να τιμωρεί τους αμαρτωλούς παρά να τους σώζει. Πώς λοιπόν θα μπορούσε ένας αμαρτωλός να προσεγγίσει τον Θεό;
Το βιβλίο Οι Δόξες της Μαρίας (The Glories of Mary) (1750) εξηγεί. Συγκρίνοντας τον Ιησού με το φλέγοντα ήλιο της δικαιοσύνης, ο πάπας Ιννοκέντιος Γ΄ του 13ου αιώνα διακήρυξε: «Οποιοσδήποτε βρίσκεται στη νύχτα της αμαρτίας, ας στρέψει τα μάτια του στο φεγγάρι, ας ικετεύσει τη Μαρία». Στο πρόσωπο της Μαρίας, της μητέρας του Ιησού, βρέθηκε άλλος ένας μεσολαβητής. Πιθανόν μέσω της υποτιθέμενης μητρικής επιρροής της, θα μπορούσε να κερδίσει κάποια χάρη από τον Ιησού και από τον Θεό. Γι’ αυτό, σύμφωνα με τα λόγια του Λαυρέντιου Ιουστινιανού, ενός κληρικού του 15ου αιώνα, η Μαρία έγινε «η σκάλα για τον παράδεισο, η πύλη του ουρανού, η πιο αληθινή μεσίτρια μεταξύ Θεού και ανθρώπου».
Με όλη την αφοσίωση που της δόθηκε, με τον καιρό δεν την θεωρούσαν πια απλώς ως την «Παρθένα Μαρία» αλλά έγινε η «Αγία Βασίλισσα, Μητέρα του Ελέους», την οποία παρουσίαζαν τόσο άσπιλη και εξυψωμένη ώστε και αυτή επίσης ήταν πολύ ιερή για απευθείας προσέγγιση. Θα μπορούσε να βρεθεί ακόμα ένας μεσολαβητής; Τι θα πούμε για τη δική της μητέρα;
Εφόσον η Αγία Γραφή δεν αναφέρει τίποτα σχετικά μ’ αυτό το θέμα, η απάντηση ζητήθηκε αλλού. Το απόκρυφο βιβλίο Πρωτοευαγγέλιο του Ιακώβου λέει την ιστορία της Άννας, συζύγου του Ιωακείμ, η οποία ήταν άτεκνη έπειτα από πολλά χρόνια γάμου. Τελικά, ένας άγγελος εμφανίστηκε σ’ αυτήν και της ανακοίνωσε ότι θα γεννούσε ένα παιδί. Όπως λέγεται, στον κατάλληλο καιρό έγινε η μητέρα της «Παρθένας Μαρίας».
Έτσι εμφανίστηκε η λατρεία της «Αγίας» Άννας. Ιερά και εκκλησίες χτίστηκαν προς τιμή της. Η λατρεία της «Αγίας» Άννας διαδόθηκε στην Ευρώπη το 14ο αιώνα.
«Πόσο περίπλοκη έχει γίνει η θρησκεία!» παρατηρεί το βιβλίο Η Ιστορία της Μεταρρύθμισης (The Story of the Reformation). «Οι άνθρωποι προσεύχονταν στην Άννα, η οποία μεσολαβούσε στη Μαρία, η οποία μεσολαβούσε στον Γιο της, ο οποίος μεσολαβούσε στον Θεό για τους αμαρτωλούς ανθρώπους. Ήταν απίστευτο, αλλά αυτό ήταν το είδος των δεισιδαιμονικών αντιλήψεων με τις οποίες γαλουχήθηκαν οι ψυχές των ανθρώπων». Αυτή, λοιπόν, είναι άλλη μια περίπτωση στην οποία εφαρμόζονται κατάλληλα τα λόγια του Ιησού: ‘Ακυρώνετε τον λόγον του Θεού χάριν της παραδόσεώς σας’.—Μάρκος 7:13.
[Ευχαριστία για την προσφορά της εικόνας στη σελίδα 21]
The Metropolitan Museum of Art, Bequest of Benjamin Altman, 1913. (14.40.633)