Ασφαλώς συμφωνείτε ότι ο υλισμός περιλαμβάνει πολύ περισσότερα από το να έχει απλώς κάποιος πολλά πλούτη ή αποκτήματα.

Ένα λεξικό ορίζει τον υλισμό ως «προσήλωση ή έμφαση στα υλικά πράγματα παρά σε επιμορφωτικά ή πνευματικά ζητήματα». Συνεπώς, ο υλισμός πηγάζει από τις επιθυμίες μας, τις προτεραιότητές μας και τους στόχους μας στη ζωή. Αυτό φαίνεται ξεκάθαρα από τα ακόλουθα δύο Γραφικά παραδείγματα.

Ο Ιεχωβά έδωσε ισχυρή συμβουλή στον Βαρούχ, ο οποίος υπηρετούσε ως γραμματέας του προφήτη Ιερεμία. Ο Βαρούχ ήταν πιθανότατα φτωχός εξαιτίας των συνθηκών που επικρατούσαν στην Ιερουσαλήμ καθώς και της στενής σχέσης του με τον αντιδημοφιλή Ιερεμία. Παρ’ όλα αυτά, ο Ιεχωβά επισήμανε: “Εσύ ζητάς μεγάλα πράγματα για τον εαυτό σου. Μη ζητάς”. Ίσως ο Βαρούχ άρχισε να γίνεται υλιστής, να προσηλώνει την προσοχή του στον πλούτο ή στην υλική ασφάλεια των άλλων. Ο Ιεχωβά υπενθύμισε στον Βαρούχ ότι θα τον έσωζε από την καταστροφή που θα ερχόταν στην Ιερουσαλήμ αλλά δεν θα διαφύλαττε τα αποκτήματά του.​—Ιερεμίας 45:4, 5.

Ο Ιησούς ανέφερε το παράδειγμα ενός ανθρώπου ο οποίος ήταν και αυτός προσηλωμένος στα υλικά πράγματα. Η προσοχή εκείνου του ατόμου ήταν στραμμένη στα πλούτη του και όχι στο να χρησιμοποιεί αυτά που είχε για να διευρύνει την υπηρεσία του προς τον Θεό. Ο πλούσιος είπε: «Θα κατεδαφίσω τις αποθήκες μου και θα χτίσω μεγαλύτερες . . . και θα πω στην ψυχή μου: “Ψυχή, έχεις πολλά αγαθά αποθηκευμένα για πολλά χρόνια· ξεκουράσου, φάε, πιες, διασκέδαζε”». Κατόπιν, ο Ιησούς ανέφερε: «Αλλά ο Θεός τού είπε: “Παράλογε, αυτή τη νύχτα ζητούν την ψυχή σου από εσένα. Τίνος, λοιπόν, θα γίνουν αυτά που συσσώρευσες;” Έτσι συμβαίνει με τον άνθρωπο που συσσωρεύει θησαυρούς για τον εαυτό του αλλά δεν είναι πλούσιος ως προς τον Θεό».​—Λουκάς 12:16-21.

Ποιο σημείο τονίζεται σε αυτές τις δύο αφηγήσεις; Μας βοηθούν να διακρίνουμε ότι κάποιος είναι υλιστής, όχι εξαιτίας των όσων έχει, αλλά εξαιτίας της προτεραιότητας που δίνει στα υλικά πράγματα. Ο απόστολος Παύλος δήλωσε: «Εκείνοι που είναι αποφασισμένοι να πλουτίσουν πέφτουν σε πειρασμό και παγίδα και πολλές ανόητες και βλαβερές επιθυμίες, οι οποίες βυθίζουν τους ανθρώπους σε καταστροφή και απώλεια. Διότι η φιλαργυρία είναι ρίζα κάθε είδους κακών πραγμάτων, και επιδιώκοντάς την μερικοί έχουν παροδηγηθεί από την πίστη και έχουν μαχαιρώσει παντού τον εαυτό τους με πολλούς πόνους». (1 Τιμόθεο 6:9, 10) Αυτό που δημιουργεί προβλήματα είναι η αποφασιστικότητα με την οποία επιδιώκει κάποιος να πλουτίσει και η αγάπη για τα υλικά πράγματα.