Γευμάτιζαν είτε πλαγιασμένοι είτε καθιστοί. (Γε 18:4· 27:19· Κρ 19:6· Λου 9:14) Ένα ανάγλυφο από το ανάκτορο του Ασσύριου Βασιλιά Ασσουρμπανιπάλ απεικονίζει τον ίδιο πλαγιασμένο σε ντιβάνι και τη βασίλισσά του καθιστή σε ψηλή καρέκλα, ενώ συμποσιάζουν. Και οι Πέρσες επίσης συνήθιζαν, από ό,τι φαίνεται, να πλαγιάζουν σε ντιβάνια κατά τα γεύματα. (Εσθ 7:8) Την εποχή του Ιεζεκιήλ, τουλάχιστον μερικοί Ισραηλίτες χρησιμοποιούσαν τραπέζια και ντιβάνια.—Ιεζ 23:41.

Στα συμπόσια ή στις μεγάλες γιορτές, τον καιρό της επίγειας διακονίας του Ιησού, τοποθετούσαν ανάκλιντρα γύρω από τις τρεις πλευρές του τραπεζιού. Έτσι λοιπόν, η τέταρτη πλευρά έμενε ελεύθερη για να μπορούν να έχουν πρόσβαση στο τραπέζι εκείνοι που σέρβιραν το φαγητό. Σε μερικές περιπτώσεις πλάγιαζαν στο ίδιο ανάκλιντρο τέσσερα ή πέντε άτομα, αλλά τις περισσότερες φορές τρία. Οι συνδαιτυμόνες στηρίζονταν συνήθως στον αριστερό αγκώνα, πιθανόν πάνω σε ένα μαξιλάρι, με το κεφάλι τους προς την πλευρά του τραπεζιού. Το φαγητό το έπαιρναν κανονικά με το δεξί χέρι. Το άτομο που δεν είχε κανέναν πίσω του στο ανάκλιντρο κατείχε την πιο σημαντική θέση. Το να βρίσκεται κάποιος «στον κόλπο» ενός άλλου που πλάγιαζε για το γεύμα σήμαινε ότι βρισκόταν μπροστά του και επίσης υποδήλωνε ότι είχε την εύνοιά του. (Ιωα 13:23) Το άτομο που είχε κάποιον στον κόλπο του μπορούσε εύκολα να συζητάει μαζί του εμπιστευτικά.

Οι τρεις θέσεις που υπήρχαν συνήθως σε κάθε ανάκλιντρο υποδήλωναν ότι κάποιος είχε σε αυτό την πρώτη, τη μεσαία ή την τελευταία θέση. Όταν χρησιμοποιούσαν αρκετά ανάκλιντρα, αυτός που είχε την τελευταία θέση στο πιο απομακρυσμένο ανάκλιντρο από τον οικοδεσπότη είχε και την τελευταία θέση στο γεύμα.—Παράβαλε Ματ 23:6· Λου 14:7-11.